Një aeroplan i kompanisë zvicerane të fluturimeve Edelweis që duhej të ngrihej në mesditën e të shtunës nga një aeroport i Qipros, nuk u ngrit pasi u bë e ditur se kishte një kërcënim me bombë.

130 udhëtarë tashmë kishin zënë vendet e tyre në avion, kur u informuan për kërcënimin me bombë.

Ata u desh të dalin sërish nga aeroplani dhe t`i nënshtroheshin edhe njëherë kontrollit  të sigurisë.

Zëdhënësi i Edelweis, Andreas Meier ka thënë se  është informuar për kërcënimin me bombë nga Autoriteti për Aviacion Civil i Qipros. Por nuk dihet asgjë për kërcënuesin dhe as për motivin e tij.

Aeroplani Airbus 320 me numër fluturimi WK0371 ishte dashur që të ngrihej nga aeroporti i Larnaca-s në orën 12.15. Por nisja u shty për rreth katër orë, pasi u desh të nxirrej i gjithë bagazhi që të rikontrollohej nga detektorë për materiale  shpërthyese dhe nga qentë gjurmues. Po ashtu u desh t`i nënshtrohej këtij kontrolli edhe vetë aeroplani.

Vetëm rreth orës 16 avioni  arriti të nisej më në fund për në destinacionin  e tij  në Zyrih, Zvicër.

VOAL – Pas njëmbëdhjetë vjetësh Roger Federer (ATP 3) mori hak për atë që ishte ndoshta humbja më e dhimbshme e karrierës së tij të mahnitshme. Kampioni zviceran mundi Rafael Nadalin (2), në përballjen e 40-të midis dy legjendave të gjalla të tenisit, në gjysmëfinalen e Wimbledonit, për 7-6 (7/3) 1-6 6-3 6-4 pas mbi tre orë lojë. Një fitore që, siç u përmend, vjen njëmbëdhjetë vjet pas nokautit të pësuar nga bazelasi në atë finale të pabesueshme të vitit 2008, ndeshja e fundit midis dy rivalëve të përjetshëm në barin e Londrës.

Fillimi i ndeshjes u karakterizua nga një ekuilibër i madh, kua bazelasi dhe majorkani sfiduan njëri-tjetrin duke dhënë maksimumin në shërbim dhe Federer gjithashtu e tejkaloi Goran Ivanisheviçin, i cili me 1397 ruante numrin rekord të më shumë aseve (Në tenis, një as është një shërbim që nuk preket nga marrësi, duke fituar drejtpërdrejt pikën – shënimi i VOAL)  të shënuara në turneun e Londrës. Pastaj, në mënyrë të jashtëzakonshme, gjithçka ka ndryshuar dhe ka shkuar në favor të spanjollit në setin e dytë. Seti i tretë ishte i dominuar nga mbreti Roger. Sfida – spektakolare përtej besimit për të demonstruar madhështinë e dy kandidatëve (38 Slame fituar nga secili!) – u vendos në setin e katërt, falë një break-u shumë vendimtar nga zvicerani pothuajse 38 vjeçar në lojën e tretë.

Për Federerin kjo është finalja e 31 Grand Slam, e 12-ta në Londër, ku tashmë është imponuar tetë herë, e fundit vetëm dy vjet më parë. Të dielën, për herë të 48-të, ai do të përballet me numrin botëror Novak Gjokoviç në një tjetër ndeshje që nuk duhet humbur. Të dy kanë sfiduar njëri-tjetrin dy herë për titullin në Centre Court, në vitin 2014 dhe 2015, dhe në të dyja rastet është imponuar Gjokoviçi.

VOAL – Në Basel-Land përfundoi inventarizimi i parë i plotë i milingonave. Është inventarizimi i parë i këtij lloji në Zvicër. Dhe studiuesit, të ndihmuar nga rreth pesëdhjetë vullnetarë, kanë regjistruar rreth 1 800 folé të milingonave.

Speciet në vëmendje të studiuesve janë ato të “milingonave të pyjeve”, të mbrojtura në nivel federal që nga viti 1966.

Është e mbrojtur, por ende pak e njohur në nivel lokal. Megjithatë, milingona e pyjeve është e dobishme sepse shpërndan farat, vë rregull tek parazitët dhe oksigjenizon tokën.

VOAL – Vera ka mbërritur dhe ka ardhur koha që këshilltarët federalë të marrin pakëz pushim. Por ku do të pushojnë sivjet?

Shumica e tyre – Guy Parmelin, Simonetta Sommaruga, Alain Berset dhe Ignazio Cassis – do të kalojnë pushimet duke u marrë shëtitje dhe ekskursione në Zvicër. Edhe Viola Amherd po planifikon udhëtime në male në Zvicër, por nuk përjashton një udhëtim përtej kufirit, gjithsesi diku aty pranë. Nuk është e sigurt, por ky vendim mund të përcaktohet nga arsyet që lidhen me klimën.

Ndryshe nga të tjerët, Karin Keller-Sutter do të jetë në Londër për punë. Ministrja e drejtësisë pastaj do të kalojë kohën e lirë “në Zvicër dhe jashtë vendit”, tha zëdhënësja e saj. Destinacioni i presidentit Ueli Maurer, i cili nuk i pëlqen të flasë në lidhje me jetën e tij private, është i panjohur.
ATS

VOAL – Greva e 14 qershorit që bën thirrje për “një shoqëri të vërtetë të bazuar në barazinë gjinore” nuk duhet të mbetet një ngjarje e izoluar. Sindikatat, të martën, përsëritën kërkesat e tyre para shtypit. “Gratë janë të zemëruara”, tha Regula Bühlmann, sekretare qendrore e Konfederatës Zvicerane të Sindikatave. Ligji për barazi duhet të zbatohet shpejt dhe, nëse është e nevojshme, të përmirësohet.

Theksi vihet në barazinë e pagave dhe nevojën për të marrë masa kundër ngacmimit seksual e diskriminimit në vendin e punës.

Një tjetër moment historik për barazinë ekonomike është leja prindërore. Zvicra është vendi i fundit evropian që nuk ka një sistem të tillë. Sindikatat argumentojnë se dy javë për baballarët është një fillim, por Parlamenti duhet të shkojë më tej. ats

Një ditë para zgjedhjeve, Grupimi i Qendrës së Djathtë, në një deklaratë publike, i bën thirrje të gjithë qytetarëve që të “denoncojnë çdo presion, çdo masë represive ndaj atyre që nuk u binden votimeve monopartiake, çdo mashtrimi dhe dhunimi që cenon të drejtat kushtetuese të secilit prej jush”.

“30 qershori është një datë që do të mbetet e mbuluar nga turpi jo vetëm sepse është një farsë antidemokratike dhe antikushtetuese, por sepse, edhe të vetëm në garën e tyre imagjinare, po përdorin të gjithë arsenalin famëkeq me të cilin Shqipëria dhe bota tashmë është njohur.

Presioni ndaj qytetarëve të pambrojtur, ndaj administratës, ndaj sipërmarrjes private po rriten nga ora në orë në përpjekje për t’i dhënë një legjitimitet fiktiv përpjekjes së mazhorancës për ta çuar vendin në monizëm.

Frika që kanë nga kutitë që do të mbeten bosh, buron nga vetëdija se pluralizmi që shqiptarët fituan me mund tri dekada më parë, nuk mund të rrëmbehet me votime, për këtë arsye  kërcënojnë, dhunojnë dhe dezinformojnë.

Të gjithë ata që ende nuk kanë kuptuar rrezikshmërinë e organizatës që ka marrë peng jetën demokratike të vendit, le të shohin si kërkojnë të manipulojnë edhe një garë në të cilën nuk kanë kundërshtarë, ku janë të vetmit që kandidojnë dhe të vetmit që numërojnë.

Të bindur në drejtësinë e kauzës sonë, Grupimi i Qendrës së Djathtë, i bën thirrje qytetarëve të denoncojnë çdo presion, çdo masë represive ndaj atyre që nuk u binden votimeve monopartiake, çdo mashtrimi dhe dhunimi që cenon të drejtat kushtetuese të secilit prej jush.”, thuhet në këtë deklaratë.

VOAL – A mundet një foto me fjalën e vetme “prap” të marrë më shumë se 20 000 pëlqime në vetëm 15 minuta? Sigurisht po, nëse në atë foto është Roger Federer (ATP 3) që po kthehet në Wimbledon Center Court. Fituesi i ri i titullit të dhjetë në Halle, Mbreti Roger ka zbritur në Londër, ku duke filluar nga java e ardhshme ai do të luajë për fitoren e nëntë të Kampionatit dhe do të jetë numri dy në tabelën e garës.

Një vendim që nuk u vlerësua veçanërisht nga Rafael Nadal (2). “Nuk është e drejtë – thotë majorkiani – nuk respektojnë vlerat e rangimit. Nuk është vetëm rasti im i veçantë, ka ndodhur shumë herë me. E vetmja gjë në këtë histori që nuk duket e mirë për mua është se vetëm Wimbledon e bën atë “.

Kur ke patur fatin të takosh tenistin me famë botërore, Roger Federer, ndjehesh i lumtur. Ashtu modest dhe fisnik si gjithmonë, ai pranon të bisedojë me ty, të të jape autograf dhe mbi të gjitha të përgëzon dhe me një ndjenjë habie kënaqet që edhe në Shqipëri luhet tenis dhe zhvillohen kampionate. Nëse do tja lejojë koha, dhe puna e ardhshme me fondacionin e tij, do të dëshironte të vinte në brigjet e Adriatikut. Dikur në rininë time kam luajtur edhe unë tenis, fillimisht në Pallatin e Pionierëve dhe pastaj tek fushat e Sali Nallbanit që e kisha trajner dhe më vonë me ekipin e Universitetit dhe Dinamos. Arrita të jem i dyti në kampionatin kombëtar, bile do të shkonim edhe në kampionatin botëror ato vite, por për mungesë fondesh nuk shkuam.

Le të kthehemi tek tema jonë kryesore. Roger Federer ATP 3, arriti të marrë ditët e fundit, për të dhjetën herë titullin në Halle, Gjermani, në të 13-tën finale aty, duke i ofruar vehtes titullin e 102 ATP të karrierës së tij. Dhe kjo fitore, 16 vite pas titullit të parë në fushat e Halles. Ai qëndron vetem shtatë njësi nga rekordi absolut i Xhimi Konor. “ Asnjëherë nuk kam fituar dhjetë tituj në të njëjtin turne në jetën time. Kjo do të mbetet përjetësisht në kujtesën time se këtu në Halle e realizova këtë”, deklaroi ish numri një i botës gjatë ceremonisë së dhënies të trofeve. Në setin e parë me David Goffin, ATP 33 lejoi t’i kalojë fati i parë në lojën e pestë, kur Goffin arriti 0-40 në servisin e Federer. Por qytetari i Bazelit i fshiu të tre topat e breikut dhe e fitoi lojën. Setin e parë e fitoi 7-2. « Kishte shumë intensitet në setin e parë” u shpreh ai. “ Pata oportunitete, por kundër Roger ato duhen gjetur. Ai është gjithmonë më i miri », u shpreh Goffin.

Pastaj gjithçka u bë më e komplikuar për qytetarin e Liezh të Belgjikës, kur ai e la servisin, duke shkaktuar një gabim të dyfishtë në lojën e parë të setit të dytë. Bile ai e hodhi edhe raketën në tokë dhe nuk ishte më në gjendje t’i bënte ballë ritmit të imponuar nga kundërshtari. Zvicerani pastaj fitoi katër lojra njëra pas tjetrës për të përfunduar ndeshjen 7-6 dhe 6-1 në 1 orë e 23 minuta. Në këtë mënyrë ai i ofroi vehtes rekordin e fitoreve në Halle të Gjermanisë. Kjo i jep atij besimin në kërkim të titullit të 21 në Grand Chelem, në barin e gjelbër të Wimbledonit londonian.

Si e sheh Federer të ardhmen ? Në radhë të parë, shprehet ai, do të përfitoj nga ky titull. Do të marr disa ditë pushim. Do flas me ekipin tim për të ditur nëse do të kemi një, dy apo tre ditë pushim, apo një ditë tjetër gjatë javës. Meqënëse do të jem numri dy i serisë në Wimbledon (1 deri 14korrik), kjo do të thotë se unë do luaj ndeshjen e parë të martën. Kjo do më japë mundësinë që të çlodhem edhe një ditë më tepër. Fizikisht ndihem mirë. Për aq kohë sa Rafa dhe Novak, do të jemi të pranishëm, nuk do të jetë e lehtë për një lojtar të ri të shfaqet dukshëm dhe të dominojë”. I ndërgjegjëshëm për situatën, Federer pranon se të tre nuk u lënë shumë hapësirë brezit të ri të shfaqet dukshëm, kur ndërkohë përparimet e Tsitsipas apo Auger-Aliassime konfirmojnë se potenciali është i pranishëm.

Roger Federer ka lindur në Bazel në 1981. Ai është lojtar profesionist që nga viti 1998 dhe mban rekordin e 310 javëve që ka mbajtur vendin e parë në klasifikimin botëror të tenisit ATP Turi Botëror. Ai ka qënë tenisti më i mirë në vendin e parë pesë herë, në 2004, 2005, 2006, 2007 dhe 2009. Ai ka fituar medaljen e artë në ndeshjet e dyfishta meshkuj me Stanislas Wawrinka në Lojrat Olimpike të Pekinit 2008, pastaj nën kampion olimpik i vetëm në Londër në 2012. Më 2014 ai fiton kupën Davis me ekipin zviceran, duke mundur në finale ekipin e Francës. Deri tani Roger Federer ka fituar 102 tituj, nga të cilat 26 në turnetë e mëdha dhe 28 të Master 1000.

Gjenevë, më 24 qershor 2019

Duket sikur është pikturë, por jo, është fotografi, që swissinfo.ch e ka të rreshtuar nëpër fotot më të bukura që i zgjedh.

Janë dy fazanë mali të fiksuar në muajin maj kur është edhe muaji i dashurisë dhe çiftëzimit midis tyre. Fotoja është bërë nga Anthony Anex në zonën Vo-së (Vaud), ekzaktësisht në Villars-sur Ollon!

NUk mund të mos e ndanim me lexuesin e voal.ch këtë mrekulli të natyrës të fiksuar nga syri i artistit.

Marcel Cellier

Zbulova pak kohë më parë se Frankensein kishte lindur në brigjet e qeta të liqenit Leman, Zvicër, në 1816. Mary Shelley qëndroi në Gjenevë me Percy Shelley, poet, dashnori i saj dhe pak më vonë, i shoqi. Atje ata gjejne të shquarin Lordin Bajron, mik i shqiptarëve. Nje ditë ata ndërmorrën një sfidë : të shkruanin historinë më të bukur. Edhe unë u frymëzova nga ata dhe nisa të shkruaj. Për cilin do te thoni ju. Për virtuozin Marcel Cellier.

Marcel Cellier u largua nga kjo jetë në moshën 89 vjeçare. E shoqja e përkushtuar, Katerina, më theksoi se ai vazhdoi me sa mundi të japë ndihmesën e tij për përhapjen e muzikës popullore të vendeve të Ballkanit. Organist dhe etnomuzikolog, Marceli përshkoi Ballkanin (Rumani, Shqipëri, Bullgari, Hungari) duke rregjistruar pa ndërprerje, pa u lodhur, muzikën autentike të këtyre vendeve. Disku i tij « Shqipëria misterioze » pati sukses të jashtëzakonshëm dhe akoma dëgjohet nga amatorët e muzikës popullore. Kur kthehej në Zvicër ai rregjistronte emisionin « Nga Deti i Zi në Balltik » në Radio Suisse Romande. Në këtë emision u transmetuan për ditë të tëra edhe emisione me muzikën folklorike shqiptare të të gjithë trevave tona. Ai vazhdoi për 30 vite me radhë të bashkëpunonte me Radio Suisse Romande dhe me rastin e 85 vjetorit të tij mori dhe « Medaljen e Artë të Shekullit ». Në 14 maj 2014, në kujtim të Marcel Cellier, « Radio Kombëtare Bullgare », BNR, i akordoi çmimin Sirak Stitnik dhe organizoi një koncert të « Mistereve të Zërave bullgare ». Aleksandri i biri i Marselit dhe Katerinës kujton se të premten në datë 13, Katerina vuri një disk për ta dëgjuar. Ata dëgjonin Misterin e Zërave bullgare. Marseli priti fundin e diskut të Misterit..për të ndërmarrë rrugën…Mamaja ishte pranë tij në çastin kur Marseli u largua qetësisht, ditë e Shënjtores Lucie në orën 15.00. Mënyra më e bukur dhe elegante për të ikur nga kjo jetë. E gjithë jeta e tij kishte ritmin e muzikës ».I biri i tij kujton akoma : »Marseli më ka çuar në Shqipëri, kur ky vend ishte ende bastioni i fundit dhe krenar i stalinizmit. Ne mbijetuam nga një tërmet atë mëngjes të 15 prillit 1979. Ishim të vetmit perendimorë që udhëtonim me makinë private në Tiranë dhe ai nuk pati frikë që të më shoqëronte, për të realizuar fotografi të ndaluara që munda t i marr në pjesën e prapme të Mercedezit, në një rrugicë që e kisha pikasur duke shëtitur . Të gjitha këngët që rregjistroi ishin të bukura, por mbetet në mendje kënga e Celo Mezanit, e madhërishme « . Ishte tepër skrupuloz dhe gjithçka e bënte me program. Ai nuk i thoshte kurrë jo një gote të vogël vere të bardhë të ftohtë ose një gotë raki në fund të ushqimit që e kishte marrë si dhuratë nga miqtë në Shqipëri.. Ishte elegant dhe shkonte në punë me një motor, por në një kostum të bardhë. Kur vendosej duart në tastierë të një pianoje ose një organoje të madhe, nuk e mendoni se çfarë mund të rrezatonte. Dhe të gjithë dëgjuesit e tij besnikë e ndjenin atë kur ishte para mikrofonit të radios.
Puna e palodhur është ligji i artit dhe i jetës, kurse arti është riprodhim krijues i realitetit. Për këtë arsye, Marcel Cellier nuk priste as porosi, as porositës ; ai krijonte vazhdimisht sot, nesër dhe gjithnjë. Këtu e ka burimin zakoni për punë, lufta e vazhdueshme me vështirësitë, mbi bazat e të cilave lulëzon bashkimi i lirë i artistit Marcel Cellier me Muzën dhe me forcat e veta krijuese.
Marceli ishte i talentuar, pasi ai i kthehej me punë të përsëritur objektit të krijimtarisë së vet, pra punonte dhe ripunonte, dhe përsëri ripunonte pa fund, gjersa bindej se ka krijuar diçka të përkryer, një vepër të madhe arti, me nagrën e tij. Marcel Cellier shprehej se nuk duhej ndërprerë asnjë ditë puna për krijimtarinë. Nuk ka gjë më të rrezikshme, thoshte ai, sesa puna e ndërprerë ; kjo është një shprehi që ikën dhe nuk kthehet më, shprehi që është lehtë ta braktisësh, por shumë e vështirë ta rifitosh.

Nuk e mbaj mend mirë se si lindi miqësia jonë, vetëm se atë mbrëmje e ndjeja veten tepër të lumtur që isha në shtëpinë e Marcel Cellier, bashkë me bashkëshorten time. Ishte edhe për të një gjë e mirë, pasi shpesh nga që lodhej gjatë javës parapëlqente të qëndronte e të çlodhej në shtëpi, përveç punëve të shumta që e prisnin. Marceli na nxorri aperitivin dhe na shërbeu gjëra të tjera, me atë buzëqeshjen e tij karakteristike. Gjithmonë faqet i rrinin të kuqe, duke i dhënë një hijeshi të veçantë. Kujtonte udhëtimin e tij në Shqipëri e sidomos në festivalin e Gjirokastrës ku kishte bërë rregjistrime të bukura e me shumë vlerë. E vetmja gjë që i kishte mbetur peng ishte se atëherë dikush atje në Tiranë (viti 1989) nuk kishte pranuar ta shoqëronte e shoqja Katerina, e cila donte të realizonte fotografitë, siç bënte në udhëtime të tjera me të. Edhe unë kisha mbetur i mërzitur atëhere, por të paktën nga Zvicra shkuan tre personalitete të artit: Marcel Cellier, Pierre Barde dhe Antoine Bordier, të dy gazetarë të televizionit të Gjenevës. Marceli pas një çasti na dhuroi diskun e tij me muzikë popullore shqiptare me titull « Shqipëria misterioze ». E dëgjuam një pjesë të saj dhe u mahnitëm me mënyrën se si virtuozi kishte paraqitur këngët tona të trevave te ndryshme të Kombit tonë.

Atë darkë aty ishte edhe Aleksandri, djali i Marcelit, një virtuoz i vërtetë, që e kishte azhendën e tij të mbushur plot, për muaj të tërë. Ai kishte kënaqësi të merrte pjesë nëpër dasma dhe të kënaqte të pranishmit me lojën e tij të mrekullueshme. Ishte dhe djali tjetër, si edhe e shoqja e tij. Pas një kohe, mbasi kishim dëgjuar Aleksandrin në piano, si dhe Marcelin duke na treguar muzikën e tij të rregjistruar shqiptare, Marceli më tha: „Do të të jap një dhuratë. Ky është disku i ri që kam bërë me muzikë shqiptare, realizuar në Francë… U emocionova kur e mora atë disk me nënshkrimin e Marcelit. Mbi të gjitha më kujtoheshin emisionet e tij pasionante tek “ Radio Swis romandë ” për muzikën shqiptare. Ato fjalë të bukura e plot dashuri të Marcelit për këngët tona popullore, për folklorin shqiptar: „ Këngët ishin shumë dinjitoze“, „qënja `shqipëtare` e kësaj pasurie“ kur ai u drejtohej „miqve të muzikës tradicionale të Zvicrës“, siç e përsëriste vetë shpesh. Më kujtoheshin fjalët e tij shumë poetike: „Ngjitem me manjetofonin tim Nagra, mbajtur krahëqafë, në rrugën e mundimshme dhe me gurë që shkon zigzag deri tek kalaja e Gjirokastrës. Duke marrë përsëri frymë, shikimi im shkon tek çatitë prej guri të qytetit piktoresk…“ Dhe më tej, ai thekson kur shiu i rrëmbyeshëm fillon të bjerë mbi skenë: „Shqiptarët janë shumë krenarë dhe nuk braktisin me asnjë pretekst… Artistët kanë ardhur nga disa fshatra dhe lugina të largëta, në mënyrë të çuditshme me dhunti, për të na shfaqur diçka me origjinalitet të habitshëm“… „Të gjithë ngrinin shëndet me të gjithë, me konjak Skënderbej për miqësinë me Shqipërinë ”. Ai tregon: „Papritur, pas meje, dëgjoj të flitet për emra që janë tipikë amerikanë. Pra shkoj në atë drejtim dhe menjëherë bëj një pyetje: „Nga keni ardhur?“ „Ne jemi shqiptarë nga Detroiti i SHBA“- më përgjigjen ata. „A e ndjeni veten si në shtëpinë tuaj këtu në Gjirokastër“- i pyes. „Jo, këtu ne jemi në shtëpinë tonë“.
„Ky grup, sapo ngjitet në skenë, thotë Marceli, la një përshtypje shumë të mirë, të stilit me të vërtetë shqiptar…“ Marseli me zërin e tij melodioz më drejtohet : « Alfred, ajo që ja vlen është besimi, shpresa dhe dashuria. Por më e madhja nga të treja është dashuria ».

Marceli më parë më kishte dhuruar diskun e tij me muzikë popullore shqiptare me titull « Shqipëria misterioze ». E kishim dëgjuar një pjesë të saj para disa kohësh tek ai dhe u mahnitëm me mënyrën se si virtuozi kishte paraqitur këngët tona të trevave te ndryshme të Kombit tonë.
Më tha se kishte marrë « Grammy Award » për muzikën bullgare dhe të njëjtën gjë donte të realizonte me muzikën shqiptare. Propozoi që të bënte një disk tjetër me muzikë shqiptare, duke futur elementë të rinj…
Shpresonim se dikush do të bënte një hap për të realizuar dëshirën e mikut tim Marcel dhe të gruas së tij shumë të devotshme, Katerina që e shoqëronte në çdo udhëtim pune, me fotografitë e saj të arrira. Por sëmundja e papritur e largoi nga kjo jetë virtuozin e mizukës popullore, mik fisnik i shqiptarëve dhe popujve të tjerë të Ballkanit.

Darka atë mbrëmje tek miku im Marcel Cellier kaloi në një atmosferë të këndëshme, megjithëse ne na u desh të ktheheshim vonë në Gjenevë, nëpër rrugën me dëborë dhe të lodhur. Në mendje më mbetej melodia e luajtur në mënyrë të përkryer nga Aleksandri që e bëri enkas për neve, si dhe buzëqeshja e shprehur në faqet e kuqe të Marcelit që ishte tepër mirënjohës se kisha bërë përçapje për ta shpënë në Shqipëri, megjithëse unë kisha bërë detyrën time. Në radiokasetën e makinës sime, kisha lëshuar „simfoninë pastorale të shtetit mëmë“, sipas fjalëve të mikut tim muzikant, një muzikë polifonike arkaike të Jugut të Shqipërisë.

Gjenevë, më 23 qershor 20019

VOAL – Pas biçikletave, motoçikletave dhe makinave, është rradha e aeroplanëve elektrikë …. Në aeroportin e Sionit, një avion dyvendësh i aftë për të fluturuar falë një motori elektrik u paraqit të premten.

Avioni u mediatizua pas një fluturimi të shkurtër mbi qiellin e Valesë. Ai do të përdoret për stërvitjen e pilotëve dhe pritet të jenë në dispozicion të shkollave të aviacionit duke filluar nga viti 2021.

André Borschberg, ish-CEO dhe pilot i Impulsit Diellor

“Pajisja Bristell Energic ofron zgjidhje pa zhurmë, heshtje dhe ekonomike”, tha André Borschberg, ish-CEO dhe pilot i Solar Impulse dhe bashkë-themelues dhe president i kompanisë H55, duke folur për shtypin. Dyvendëshi, me një autonomi prej 90 minutash, prodhohet nga kompania çeke BRM Aero.

ATS