TIRANË- Zoti deshi që Ermela të jetojë. Ajo sot feston Krishtlindjen e saj të parë njësoj si gjithë fëmijët që erdhën në jetë në 2015. Por, ama për një gjë ajo është ndryshe. Ka lindur për së dyti…
Foshnja u braktis me 2 dhjetor, pak ditë pasi kishte lindur, në një kontenier plehrash në zonën e Yzberisht në Tiranë. Të qarat e saj ndalën një kalimtar. Ai lajëmroi policinë dhe me urgjencën e Tiranës e trasnportuan në maternitetin “Koço Gliozheni”.
Për tre javë në luftë me vdekjen, ajo sot gëzon shëndet në plotë dhe rrethohet nga dashuria e stafit mjekësor të maternitetin Kocco Glozheni.
Në ditën e Krishtlindjeve në shërbimin prenatal të këtij maternitetit mjekët u kujdesën për veshjen, lodrat, ledhatimet dhe ninullat. Muajin tjetër Ermela do të shkojë në shtëpinë e femijës.
Historia e saj ka prekur disa familje në tiranë që presin ta birësojnë. Një procedurë tjetër kjo që pritet të ndiqet gjatë vitit 2016, për ti gjetur një familje të denjë për Ermelën.
Diktaturat dhe rregjimet zakonisht janë sisteme që veprojnë falë disa rregullave të ngurta e të paracaktuara.
Dhe njëri prej rregullave kryesorë të mbijetesës së tyre është propaganda dhe manipulimi i njerëzve.
Në kohën tonë një gjë e tillë, pavarësisht se duket shumë më e vështirë për t’u realizuar, përsëri ka aktorët dhe metodat e saj specifike.
Aktorët kryesorë janë shtypi dhe mediat, parësisht kombëtare dhe me audiencë të madhe, që duhet të jenë si të sinkronizuara nga qëndrime të caktuara që përfaqësojnë qëndrimin e përgjithshëm, jo atë të një qosheje (niche), për cështje me valencë të madhe interesi, në cdo rast kur ato shfaqen.
Jo më kot një problem i tillë është konsideruar nevralgjik për demokracinë. Para do kohe, kur opozita në Turqi arriti të fitojë bujshëm zgjedhjet, fitorja e saj u vlerësua më shumë sepse u arrit pikërisht ndaj një monopolizimi gati total të mediave nga ana e Erdoganit.
Edhe ndaj kësaj pengese të jashtëzakonshme, ndërgjegjia e popullit të opozitës turke, arriti të ngrihej akoma dhe më lart e ta kapërcejë atë, me vizionin dhe besimin ndaj së ardhmes. Një gjë të tillë ia urojmë edhe popullit të opozitës shqiptare.
Ne kemi një histori të tmerrshme me raportin midis skandaleve të përmasave kombëtare dhe ndërkombëtare, dhe heshtjes absolute të mediave tona kombëtare.
Për një dekadë të tërë skandalet janë fshehur në kohën e tyre reale të ndodhjes.
U mboll një Shqipëri e tërë me drogë, aq sa kundërmonte në cdo cep, dhe përsëri mediat nuk dhanë asnjë sinjal.
Madje as ndërkombëtarët. Vallë nuk kishin as sy e veshë të zakonshëm, e jo më të deontologjisë së profesionit dhe ndërgjegjes kritike profesionale? As njëra as tjetra.
Profesionalizmi i tyre ka qenë i monopolizuar, i blerë, i deformuar gjer në palcë me heshtje deri ne ostracizëm mafioz.
Atëherë me çfarë sy e faqe kanë vazhduar të hiqen si të drejta, të paanshme, si kombëtare në misionin e tyre? Ku e kanë mërguar turpin dhe neverinë këto media, që vazhduan të mos thonë as edhe një fjalë, edhe më vonë për skandalet e tmerrshme që zbuloheshin, si inceneratorët e famshëm në vite?
Taktika e tyre ndryshon sapo skandaleve u shpërthen era dhe qelbi, dhe nga heshtja kalojnë në dy-standardësi, në manipulim, zvoglim dhe shuarje të dalëngadaltë.
Janë metoda të strukturuara të deontologjisë së lajmit, që jepet shkarazi në një renditje andej nga fundi i edicionit të lajmeve, që nuk analizohet ose përmendet thjesht nëpër emisione fantazmë nga pikëmpaja e thelbit, ku mbizotëron teoria “bëj sa më shumë zhurmë kundra, që të shfokusohet dhe mjegullohet e vërteta”.
Po kështu ka ndodhur edhe për skandalet e zgjedhjeve dhe parave të tërmetit të shpërndara një ditë para tyre, po kështu edhe për një mori rastesh të përditshëm korrupsioni të zyrtarëve të lartë të administratës, ku cështja shqyrtohet me një lehtësi të tmershme deri në anashkalim.
Eshtë një panoramë ngjashmërie pa dallim të madh problematike me kohën e Konicës kur ai shprehej me zemërim mbi 100 vjet më pare: “ Në Shqipëri leu një zanat i çuditshëm, më i poshtër se ai i hyzmeqarëve të pendës: zanati i larove të pendës… Shumë njerëzve u ka rënë erë kërmë; dhe nga çdo çip e prej çdo ngjyre, rendin shpirt-skllevër që kanë uri dhe etje për poshtërsi, lënë zanatin e tyre dhe, duke u bashkuar me larot e pendës, bëhen laro të pendës edhe vetë. Në mes të këtyre të rekrutuarve të papritur, ndodhen edhe ca të vetë-thënë “jurist”.
Është provuar kjo metodologji profesionalizmi perverse dhe manipuluese, sidomos në luftën kundër opozitës dhe burgosjen pa fakte dhe prova të liderit të saj z. Berisha.
Top Chanel është kthyer në një mbështetës sistematik të figurave dhe analistëve që përfaqësojnë qëndrimin me dy standarde dhe hakmarrës të bijve të etërve, duke i dhënë zë dhe figurë segmenteve që zënë një qoshe shumë të vogël të audiencës, duke i amplifikuar dhe duke i shpënë deri në një karrige që s’u takon për një televizion, që në thelb duhet të ketë një audiencë mbarëkombëtare.
Është ky një truk i pështirë dhe i fëlliqur, deri dhe luftë-nxitës, për të mbytur nga njëra anë zërin e arsyes së ftohtë, parimore, të ekuilibruar, të një analisti profesionist nga njëra anë, ashtu siç duhet të jetë, dhe nga ana tjetër, një goditje nën brez për të shtrembëruar, ndikuar, manipuluar dhe kanalizuar keq audiencën në një drejtim që veç në favor të unitetit mbarë-kombëtar nuk është.
Si nuk është kujtuar vallë njëherë kjo media, që roli i saj kryesor është përherë kritik ndaj çdo lloj qeverie? Jo, më fal, ishte i tillë kur i sulej me zjarrin dhe tërbimin e të gjitha baterive pushtetit të Sali Berishës.
Ndërsa tani, komandohet si me buton nga pushteti dhe neo-komunizmi ideologjik, për t’iu sulur me çdo masë përsëri Berishës.
Sepse shënjestra e tyre e artë nuk është as demokracia, as Shqipëria, por mos-kthimi në pushtet i Berishës. Aq poshtë ka rënë ky televizion dhe aq larg ka shkuar nga vizioni i themeluesit të saj, sa jo vetëm manipulon lajmet dhe emisionet politike, po arrin të manipulojë njerëzit edhe në emisionet e veta më ikonë e më fitimprurësie, siç është Big Brother.
A e ka menduar ndonjëherë kjo media se sa e urryer është bërë vjet me veprimet e saj, sa arriti të ngjallë me këtë urrejtje edhe revoltën popullore?
Siç duket manipulimi i është kthyer në sistem, dy-standardësia në gjëndje të përhershme, mos-llogaritja e opinionit të përgjithshëm popullor në vlerë të shtuar.
Që në rastin e vjetshëm, ishin rrjetet sociale ato që i rrezistuan më shumë manipulimeve të Top, duke i cjerrë maskëm hipokrizisë së tij në funksion vetëm të lekut dhe vetvetes politike, pa skrupullin më të vogël professional. Jo më kot një Shqipëri e tërë u ngrit kundër Top, për të shpallur fitues atë që donte ajo, jo atë që donte TOP. Po si ka mundësi që arroganca e një media kombëtare arrin deri aty sa të sfidojë popullin? Sepse është mësuar me politikën, me pushtetin, me paratë dhe fuqinë që ai i gjeneron, dhe kujton se kaq mjafton. Nuk e llogarit më audiencën mbarëkombëtare, i duket e drejtë ajo qoshe e audiencës së pushtetarëve. Po njëlloj, edhe pse më e moderuar, media tjetër kombëtare e Klan.
Ajo duket sikur nuk censuron, nuk e devijon vëmëndjen dhe audiencën, por e manipulon dhe shfokuson atë nëpërmjet emisioneve maratonë. Që të dy, në dëmin e tyre, janë të parriparueshëm, ku më shumë e ku më pak, për demokracinë.
Atëherë ku është shpëtimi? Le t’u turremi e ti sulmojmë këto media në thelbin e tyre, në mungesën e raport me skandalet dhe të vërtetën shqiptare. Le t’i mos lëmë bijtë e etërve të puishtojnë edhe njëherë audiencën tonë kombëtare. Le t’ua shkatërrojmë audiencën dhe pushtetin nëpërmjet rrjeteve sociale dhe fuqisë së tyre për të qenë të pakontrolluar nga dora e pushtetit.
Media kombëtare shqiptare ka vdekur tashmë. Le të bërtasim fort: rrofshin media sociale si zëri i vërtetë i popullit, rroftë revolta popullore nëpër këto media, që me siguri një ditë do tua shuajë audiencën dhe do t’i detyrojë media kombëtare t’i vënë gishtin kokës dhe ti kthehen popullit, kombit, profesionalizmit, në të gjitha dimensionet e jetës kombëtare.
“Appleton Post Crescent” ka botuar, të hënën e 21 janarit 1924, në faqen n°13, rrëfimin e autores dhe udhëtares amerikane Rose Wilder Lane asokohe për gratë shqiptare, të cilin, Aurenc Bebja, nëpërmjet blogut të tij “Dars (Klos), Mat – Albania”, e ka sjellë për publikun shqiptar:
Femrat më të bukura gjenden në Shqipëri
Rose Wilder Lane thotë se bukuria atje është e pakrahasueshme me diku tjetër
Nju Jork — Shqipëria, ky shtet i vogël ballkanik i rrënjosur pas maleve dhe që zë një hapësirë modeste në hartën botërore, strehon gratë më të bukura në rruzullin tokësor, sipas autores dhe udhëtares Rose Wilder Lane, e cila i ka studiuar ato për tre vjet.
Këtu është përshkrimi i znj. Lane për to :
“Flokë gështenjë, sy ngjyrë lajthi ose blu, gishta të hollë, thonj në formë bajamesh, kyçe delikate të duarve, kyçe të holla të këmbëve dhe një pamje mbretërore.”
Kjo me siguri duhet të zgjojë interesin e skulptorëve, prodhuesve të revistave për vajza të bukura dhe njohësve të feminitetit.
“Bukuria e tyre ndoshta është për shkak të jetës së tyre në natyrë,” përpiqet të shpjegojë znj. Lane. “Ato ngjiten maleve me djep në shpinë, mbajnë barrë të rënda mbi kokë dhe punojnë shumë.”
Por është thuajse e nevojshme të bësh udhëtimin në Shqipëri për të parë këto Afërdita, sepse gruaja shqiptare nuk është udhëtare dhe nuk martohet jashtë racës së saj. Shqiptari pavarësisht se ku shkon, ai kthehet në vendlindje për gruan e tij.
Shfaqje progresi
Gratë shqiptare kanë dhënë disa nga kontributet e fundit në përparimin e vendit të tyre, shton znj. Lane. Ato ishin të dobishme në nxitjen e revolucionit që rezultoi në të drejtën e përdorimit të alfabetit latin në shkolla. Deri në vitin 1919 turqit nuk lejuan asnjë shkollë në këtë vend, por sot znj. Kristo Dako dhe znj. Qiriazi, dy feministe të zjarrta, kanë organizuar një shkollë të madhe dhe të lulëzuar vajzash në Korçë.
Një tjetër shqiptare, e shkolluar në Amerikë, organizoi një klasë për kujdesin e fëmijëve që mblidhet çdo mëngjes. Ajo prezantoi metodat amerikane të higjienës në këtë vend të largët.
“Jo vetëm që gratë shqiptare janë të etura për të mësuar mënyra të reja dhe më të mira të jetesës, por edhe burrat i miratojnë ato,” përfundon znj. Lane. “Nëse kanë mundësinë të shërohen nga tmerret e luftërave dhe shtypjeve që kanë pësuar, gratë shqiptare do të marrin njohjen dhe admirimin që u takon”.
Znj. Lane e admiron aq shumë inteligjencën, nderin dhe miqësinë e shqiptarëve, saqë synon të kthehet në atë vend dhe ta bëjë shtëpinë e saj.
Dorothy Dawson kërkoi të divorcohej mbasi që zbuloj se burri i saj 84 vjeçar nuk ishte shurdh por, për vite të tëra kishte bërë sikur nuk e dëgjonte. Për gati 10 vjet Berry, i shoqi, nuk hapi gojën të thoshte një fjalë. Për të komunikuar me të Dorothy-s iu deshen dy vjet të mësonte gjuhen e shënjave. Ku më në fund mberriti ta zotronte këtë menyre komunikimi Berry i beri të kuptoj se kishte probleme me shikimin e nuk mberrinte të lexonte shenjat e saj. (Marrë nga faqja e Leon Mirakajt në fb)
Si me urdhër të një komande nën armë, selitë kryesore diplomatike në Tiranê, Delegacioni i Bashkimit Europian në Shqipëri, Ambasada Amerikane, Ambasada Italiane, reaguan të shqetêsuar në mbrojtje të godinës së Bashkisë së Tiranës.
Sot, kjo ndërtesë as nuk u shemb sic ndodhi me Teatrin, pronat e shtëpitë e shumë shqiptarëve në kêto vite regjimi të Veliajt,
as u shkatërrua e u dëmtua sic po ndodh me Sahatin,
as u zhduk si po ndoshta me zonën historike, as u mor peng sic po bëjnë me pasurinë kombëtare të Tiranës e Shqipërisë.
Kjo godinë është e qytetarëve, që me votë ose protesta demokratike vendosin kush e si t’i qeverisin.
Sot u protestua kundêr vjedhjes, korrupsionit, krimit e grupeve kriminale që pasurohen me paratë publike.
Sot u protestua si dhe kudo tjetêr në botë për kauza të ndryshme.
Në Napoli, studentët me flakadanë e cdo mjet proteste u pêrleshën me policinë kundêr vendimeve të NATO.
Në Romë, profesorë e studentë protestuan kundër projekteve bashkëpunuese me Izraelin që ushqejnë industrinë e luftês. Po molotov e tymyese u hodhën.
U protestua në Washington kundêr G7 në Capri.
Protesta êshtë forma e i strumenti më demokratik që ka një popull.
Ambasada dhe selitë Diplomatike në Tiranë i prisnim të reagonin kundër skandaleve korruptive, krimit, në mbrojtje të ligjit.
Pritëm e presim të reagojnë në mbrojtje të demokracisë e së vërtetês, në mbrotje të pluralizmit e arrestimit të liderit të opozitës
Ky reagim si nën armë e të gjithë në një, i diplomacisë në Tiranë, i ngjan një qoke politike me haraç demokracinë.
Mos vallë i njohin hallet e shqiptarëve më shumë se vetë populli?
Në vendet e tyre, asnjë ambasadë ose seli e huaj nuk do të ndërhynte në protestat legjitime të një kombi.
Diplomatë mbroni demokracinë, jo hajdutët.
Detyra juaj është të krijoni ura mes popujve e jo të ngrini mure mes jush e popullit që ju mirëpret.
Po çfarë soj Ungjilli ka lexuar, studjuar e dashuruar Vladimir Mihajloviç Gundjaevi, Patriarku ortodoks i Moskës e i gjithë Rusisë, me emrin Kirill? “Nga pikpamja shpirtërore e morale”, ka thënë pardje duke folur për mësyemjen e Ukrainës, “operacioni ushtarak i veçantë është një luftë e shënjtë, në të cilën Rusia dhe populli i saj, duke mbrojtur të vetmen hapësirë shpirtërore të Rusisë së Shenjtë, kryejnë misionin e “atij që mban” (ose Katékon), duke mbrojtur botën nga sulmi i globalizmit e fitores së Perëndimit të rënë në satanizëm”.
Fjalë në kundërshti verbuese me ato të përdorura nga papa Françesko: “Është nevoja të hiqet dorë nga lufta, vend vdekjeje ku etërit e nënat varrosin bijtë, ku burrat vrasin vëllezërit e tyre, ende pa i parë , ku të fuqishmit vendosin e të varfërit vdesin. Lufta nuk shkatërron vetëm të tashmen, por edhe t’ardhmen, shkakton tronditje dramatike në më të vegjëlit e më të pafajshmit ndërmjet nesh. Ja shtazëria e luftës, veprim barbar e sakrilegj! Lufta nuk mund të jetë diçka e pashmangëshme: nuk duhet të mësohemi me luftën! Ndërsa duhet të kthejmë pezmatimin e sotëm në zotimin e nesërm. Sepse nëse nga kjo ndeshtrashë do të dalim si më parë, do të jemi të gjithë fajtorë në një farë mënyre. Përballë rrezikut të vetëshkatërrimit, njerëzimi duhet të kuptojë se është çasti të shfuqizojmë luftën, të fshijmë atë nga historia e njeriut më parë se ajo të fshijë njeriun nga historia”. Përsëri: “Besimet fetare nuk mund të përdoren për luftën. Vetëm paqja është e shënjtë e askush nuk duhet të përdorë emrin e Zotit për të bekuar terrorin dhe dhunën”. Përsëri: “N’emër të asnjë Zoti mund të quhet “e shënjtë” një luftë”.
Siç duket ndryshimi ndërmjet dy burrave në krye të dy Kishave të krishtera nuk është vetëm në zgjedhjen e orës së dorës, që në rastin e Françeskut është minimalist e n’atë të Kirillit është një Breguet madhështor prej 30.000dollarësh, i përjetësuar në një fotografi zyrtare e pastaj i zhdukur në mënyrë trashamane me Fotoshop. Sigurisht që thënia ungjillore “duaje fqinjin tënd si vetveten” është më i ngatërruar të korigjohet…
“Corriere della Sera”, 2 prill 2024 Përktheu Eugjen Merlika
Prej vitesh Evropa nuk arrin të bëjë asnjë hap përpara, vendimtar për t’u kthyer në një subjekt të vërtetë politik. Pra e aftë për të patur një politikë të jashtëme të përbashkët e, për pasojë, të ketë njëfarë peshe në arenën botërore. Gjë që nga ana e saj, natyrisht, do të thonte edhe aparat ushtarak të përbashkët, të bindur një komande të përbashkët, të pajisur me një armatim të njëjtë për të gjitha ushtritë, madje të furnizuar nga i njëjti prodhues.
Por Bashkimi Evropian nuk dëgjon nga ai vesh. Qeveritarët e Vendeve të ndryshëm antarë nuk kanë ndërmënd të kryejnë hapin e nevojshëm për të ndërtuar një politikë të jashtëme e ushtarake të përbashkët, pra për të hequr dorë nga një pjesë e rëndësishme e sovranitetit kombëtar, i të cilit janë mbajtës. Fakti përcaktues është se mbas këtij kundërshtimi ka një arsye që cilido demokrat nuk mund të mos e ketë në vëmëndjen më të madhe: pra atë që shumica e zgjedhësve të tij nuke dëshiron. Kjo do të thotë se shumica e qytetarëve të Vendeve evropiane nuk ndihet aspak “evropiane”. Më saktë, nuk ndihet para së gjithash evropian e mbas kësaj letonez, hollandez apo italian: siç duhej të ishte e nevojshme për t’i dhënë jetë një Evrope të vërtetë politike. Në fakt është e vërtetë se në kontinentin tonë më parë kanë lindur Shtetet e më pas qytetarët e tyre. Me një fjalë është e vërtetë që më parë ka lindur Mbretëria e Francës ose Mbretëria e Spanjës, e vetëm më mbrapa, shpesh shumë më mbrapa, kanë lindur francezët ose spanjollët me vetëdijen e një njinjisimi të vet kombëtar.
Njinjisim që, duke qënë një krijim historik, nuk ka asgjë pra “të natyrshëm”. Por kujdes: kjo nuk do të thotë aspak se ky njinjisim kombëtar është diçka e stisur, e sajuar, që mund të agjësohet apo të ndryshohet simbas qejfit, siç ndrrohet një veshje. Historia, pra kalimi i kohës, prodhon dhe ajo një realitet. Krijon ndjenja, mënyra të menduari, të qëni, e të jetuari, prodhon njerëz me subjektivitetin e tyre. Një subjektivitet që n’Evropë prej dy qindvjetorësh është mësuar me demokracinë: një fakt që ka ndryshuar gjithshka o së paku shumë gjëra që kanë të bëjnë me bisedën që po bëjmë.
Në të vërtetë, ndërsa në atë kohë askush nuk i pyeti ata që u gjëndën në jetë në mbretërinë e Francës apo të Spanjës nëse dëshironin të bëheshin francezë apo spanjollë, ndërsa sot, nëse duhet të lindë një Shtet evropian duhet t’u pyetet evropianëve nëse janë në një mëndje. Nëse pranojnë të braktisin një gjëndje që shpesh është prej shekujsh e tyre, për të fituar një tjetër të re e të panjohur: pikërisht për të bërë të lindë Evropën e dëshiruar politike. Gjithkush e kupton se nuk është një gjë e lehtë. Aq më shumë se kjo përputhet me një shndërrim vendimtar të ndodhur në dhjetëvjetorët e fundit të klasave drejtuese të kontinentit. Një shndërrim që ka një emër: zhdukja e politikës.
Nga dalja nga skena e atyre që kishin jetuar klimën evropiane të luftës e të mbasluftës – të personaliteteve si Kohl, si Mitterrand, si Delors ose përfaqësuesit e Demokracisë së hershme të krishterë: por nuk do të harroja edhe zonjën Thatcher – në Vendet drejtuese të kontinentit nuk ka arritur më në majat e pushtetit asnjë udhëheqës i aftë të matet me politikën në vështrimin e fuqishëm të fjalës, me politikën që synon të ndryshojë gjërat, të bëjë të lindë të renë. Asnjë drejtues t’aftë për një kujtesë historike, që të shohë përtej interesave zgjedhore, me njohjen e problemeve të mëdha dhe pasionin e synimeve të mëdha, siç qe vendimi tepër i guximshëm i lindjes së euros në prag të Dymijës.
Ndërsa mbas tij zbrazësia. Mbas asaj kohe ndërtesa evropiane ra në dorë të burokracive, u ngatërrua me murtajën e “kompetentëve”, të komisioneve, të llogaritarëve të defiçiteve e të “tejkalimeve”. Është shqetësuar vetëm për të shpërndarë para. Duke u përkundur në iluzionin që formula kërkuese e “hapësirës së lirisë, të drejtësisë e të paqës”, me të cilën nga një farë pike e më pas BE ka filluar të përcaktohet, do të mund të përbënte një tërheqje ideale të dobishme, fillimin e një përkatësie një atdheu. Por që kur ka lindur bota një bankë apo një gjykatë nuk kanë përbërë kurrë një zanafillë nënshtetësie. Shumë më tepër se sa një Pnrr duhet për të bindur ndonjërin të mos quhet më çek apo spanjoll, por evropian. BE ka munguar pikërisht në atë që duhej të ishte detyra e tij e parë: të bënte evropianët. Në të vetmen mënyrë në të cilën ajo ka ndodhur gjithmonë: duke i dhënë banorëve të kontinentit kuptimin e historisë së tyre, të vlerave (edhe fetare) që ajo u ka dhënë jetë, të të qënit i përveçëm e, nëse më lejohet, të madhështisë e të rëndësisë së njërës e të tjerave. Duke treguar edhe fletët e zeza, natyrisht, por së bashku me mësimet që Evropa ka qënë e aftë të nxjerrë. Sigurisht, për të gjithë këto do të kishte qënë e nevojshme të sfidonte ndonjë qoshe të përbashkët të politikisht korrektes e veçanërisht të vendoste se çfarë janë, se çfarë duhet të jenë apo të mos jenë. E pra të kryhej ndonjë zgjedhje ideale, ndoshta ndonjë zgjedhje e guximshme, të tregohej një e shkuar e duke u nisur prej saj të kishte një projekt, një ëndërr. Me një fjalë do të kishte qenë e nevojshme politika vetëm politika e kuptuar në këtë mënyrë themelon Shtetet e ndërton njinjisinë e popujve. Përndryshe nuk mbetet veçse të bëhen lloqe e votime çdo pesë vite.
“Corriere della Sera”, 2 prill 2024 E përktheu Eugjen Merlika
Reagimi i Zyrës së Bashkimit Europian sot ndaj protestës së qytetarëve tē Tiranës është skandal edhe më i madh se vetë skandalet e ndodhura brenda asaj porte jashtë së cilës sot u hodhën disa flakadanë nga disa protestues!
Me aktin e sotëm Zyra e Bashkimit Europian ju jep qytetarëve shqiptarë mesazhin se kriminalizimi i Bashkisë së Tiranës ku drejtorët e Erion Veliajt vjedhin taksat e qytetarëve shqiptarë duke ju a dhënë tenderat kompanive që i zotërojnë vetë është ajo që mbron Europa dhe Bashkimi Europian!
Përkthim tjetër kjo deklaratë nuk ka!
Me aktin e sotëm Zyra e Bashkimit Europian në Tiranë jo vetëm ka dalë nga neutraliteti që duhet të mbajë por as më pak e as më shumë është vendosur hapur në anën e krimit!
Eshtë e pafalshme që zyra që duhet të japë mesazhet e zbatimit të ligjit e respektimit të standarteve sot bëhet mbrojtëse e njeriut që nëse skandalet që i kanë ndodhur atij do të ndodhnin në Bruksel, Romë, Lisbonë, Paris apo Berlin qytetarët do ta digjnin çdo kryeqytet që unë e përmenda më sipër!
Skena të tilla i kemi parë rregullisht në Paris këto vitet e fundit për kauza shumë herë më minore!
Zonja dhe Zotërinj që përfaqësoni Europën dhe vlerat e saj në Tiranë!
Akti juaj i sotëm është I NEVERITSHËM!
Është i TURPSHËM!
Është ANTI-EUROPIAN!
Është pro krimit shtetëror!
Është pro korrupsionit galopant ku vidhen taksat e shqiptarëve në dritë të diellit!
Me këtë mesazh ju po vrisni shpresat e shqiptarëve dhe po jepni mesazhin se ju mbështesni krimin në Shqipëri!
Ne vend që të dilni me njē deklaratë që të kërkoni arrestimin e Erion Veliajt nga organet e drejtësisë që ju nuk lini rast pa e mbështetur ose e pakta fare të kërkoni dorëheqjen e tij, ju e mbroni atë duke publikuar deklaratën që unë e kam ndarë këtu me lexuesit e mi!
Ju me këtë akt nuk bëni as më pak as më shumë por po vrisni shpresat e shqiptarëve se ky vend mund të çlirohet ndonjëherë nga mafia!
Jo duke vrarë këtë shprese po nxisni edhe tej shpopullimin e Shqipërisë a thua se nuk ju mjaftuan mbi 1 milionë shqiptarê që pas vitit 2013 janë legale apo ilegalë ne vendet prej nga ju vini e përfaqësoni!
Këtë të premte Kryeministri Edi Rama, ka qenë në qytetin e Durrësit, ku zyrtarisht ka inspektuar punimet për parkingun e ri publik që po ndërtohet në këtë qytet.
Pas inspektimeve të punimeve të parkingut, kreu i qeverisë ka zhvilluar edhe një vizitë disa minuta në bashkinë e Durrësit, me kryeashkiaken Emirjana Sako.
Por, gjatë vizitës së tij në qytet, Kryeministri Edi Rama dyshohet se është takuar edhe me ish-kryebashkiakun Vangjush Dako, i cili mbahet në arrest shtëpie, pas lirimit nga qelia e burgut. Disa burime jo zyrtare, konfirmuan për Syri Televizion se Edi Rama është ngjitur në apartamentin ku banon Vangjush Dako, dhe më pas ka zbritur në një nga baret që ndodhet në katin zero të pallatit, pranë Velierës.
Mbetet për t`u sqaruar nga kryeministri, nëse për vizitën te banesa e Vangjush Dakos, ka marrë leje në Prokurori, pasi një takim i tillë nuk lejohet pa një leje të tillë.
Gazetarët e Syri tv arritën të filmojnë një makinë të Gardës së republikës, pjesë të eskortës së Kryeministrit, që qëndronte pranë pallatit të Vangjush Dakos si dhe një postbllok me efektiv të policisë rrugore pranë të njëjtit vend.sn
Tuneli i Llogarasë, gangrenë mjedisore dhe korruptive. Qeveria e ka konsideruar ligjërisht Qafën e Llogarasë si një nga zonat më të mbrojtura të vendit, por vetëm deri kur nisi ndërtimit i tunelit…
Zhurmat e makinerive të “Gjoka Konstruksion”, kompani e cila po ndërton si nënkontraktor tunelin e Llogarasë, nuk kanë nxjerrë në pah vetëm disa shkelje në procedurat e tenderimit të këtij tuneli, por edhe shkeljen e ligjit për Zonat e Mbrojtura, ku më i rrezikuari vijon të jetë Parku Natyror i Karaburunit. Të dyja shkeljet, ajo e Tunelit dhe e cenimit mjedisor të Parkut Natyror të Karaburunit, rezulton të kenë rrënjët dhe mbrojtjen në zyrat e Ministrisë së Infrastrukturës dhe Energjisë. “Vetting” sjellë në këtë episod disa nga prapaskenat me shkeljet ligjore nga Ministria e Infrastrukturës për ndërtimin e tunelit të Llogarasë, një tender i organizuar dhe dirigjuar nga zv/kryeministrja Belinda Balluku.
Rreziku për parkun natyror të Karaburunit
Ajo që dallohet lehtësisht për ata që vizitojnë punimet në këtë Tunel është mungesa e monitorimit ndaj këtij projekti, që po zhbën dalëngadalë mjedisin dhe bukurinë e Parkut Natyror të Karaburunit. Ekspertët e Mjedisit janë të alarmuar nga ajo që po ndodh me mjedisin aty, por duket se fjalët e tyre prej kohësh kanë rënë në vesh të shurdhër.
Sipas ekspertit të mjedisit Olsi Nika: “Zonat e Mbrojtura gjithmonë janë nën presion sepse është një hapësirë, e cila në fakt presupozon lënien të pa shqetësuar nga ndërhyrjet e njeriut…dhe në këtë kontekst gjithmonë kanë qenë të kërcënuara…”
Por si nisi historia me tunelin e Llogarasë?
Më 19 Qershor 2020, Ministria e Infrastrukturës dhe Energjisë do të hapte garën ndërkombëtare për rishikimin e studimit të fizibilitetit dhe hartimin e projektit inxhinierik “Ndërtimi i Tunelit të Llogarasë” me fond limit 624 milionë lekë ose 6 milionë euro. Në garën për projektimin e tunelit morën pjesë 8 kompani, nga të cilat 6 u skualifikuan automatikisht nga Ministria e Infrastrukturës, për mosplotësim kushtesh.
Më tetor 2020, institucioni publik do të shpallte fitues konsorciumin e kompanive “SEED Consulting”, “InfraKonsult”, “iC Consulenten Ziviltechniker GESmbh”, “ELEA iC d.o.o” dhe “IBE d.d svetovanje, projektiranje in inzeniring”, me ofertë 618 milionë lekë ose rreth 6 milionë euro.
Në garë u kualifikuan edhe bashkimi i kompanive “SWS Engineering ” spa , “LLAZO” sh.p.k dhe “NET-GROUP” me ofertë 540 milionë lekë. Kjo e fundit është kompania e Valter Begajt, ish-ortaku i ish-Drejtorit të ARRSH-së, Evis Berberi, që të dy të arrestuar dhe nën hetim nga SPAK për tenderat e fituar nga Autoriteti Rrugor Shqiptar.
Pas përfundimit të garës për studimin e fizibilitetit, më 14 dhjetor 2020, Ministria e Infrastrukturës dhe Energjisë do të hapte garën për tenderin e parë për “Ndërtimin e Tunelit të Llogarasë” në seksionin rrugor Orikum-Himarë pjesë e Autostradës SH8 (Vlorë-Sarandë) me fond limit 19 miliardë lekë ose 190 milionë euro.
Ky tunel parashikohet të ketë një gjatësi prej rreth 6 kilometrash dhe nis nga ura e Shën Elizës në zonën e Dukatit deri në urën e Palasës. Sipas përllogaritjeve, duke kaluar përmes këtij tuneli, me një shpejtësi 50-80 km/orë, koha për të kaluar nga një anë e Llogarasë në tjetrën do të jetë 7- 10 minuta. Tuneli do të lidhet në hyrje dhe dalje të tij nga dy ura. Kalimi i automjeteve të transportit rrugor në këtë tunel do të jetë me pagesë.
Në dokumentet e tenderit të parë është specifikuar se kompania që do të shpallet fituese, do të ketë në dispozicion 37 muaj ose, një muaj më shumë se tre vite për të realizuar kontratën.
Por gara për tenderin, i cili më vonë do të anulohej, do të shfaqte indicet e para për korrupsion. “Vetting” sjell sot me fakte se si në këtë garë janë diskriminuar kompani që kanë fuqinë dhe eksperiencën për të realizuar projekte të tilla. Konkretisht, sipas dokumenteve, kompania garuese duhet të demonstrojë kapacitetin teknik për realizimin e tunelit, si dhe të plotësojë disa kushte specifike.
Në dokumente, kompanive garuese u kërkohet si kriter që të kenë përvojë të suksesshme për ndërtim urash në rrugë që përfshijnë minimalisht ndërtimin e 4 (katër) urave me gjatësi për urë prej të paktën 120 m.”
Në këtë fazë vjen edhe një pyetje e ngritur nga ekspertët: Përse një kompani garuese në këtë tender duhet të ketë ndërtuar patjetër një projekt me 4 ura, me gjatësi 120 m, kur projektin mund ta realizojë edhe nëse ka ndërtuar një urë me gjatësi 500 m?
Por, sipas ekspertëve, problemet në fushën e tenderave nuk janë risi dhe ka disa arsye që vazhdojnë këto probleme. Pano Soko, ekspertit ekonomie deklaron se problemi me tenderat në Shqipëri, në 99 % të rasteve ka qenë korrupsioni.
“Tenderat që janë abuzuar sistematikisht vitet e fundit janë dy arsyeja. E para duke rregulluar termat e referencesë, temat e tenderit. Si rregullohen? Në të njëjtën mënyrë që një rrobaqepës që pret rrobën në përmasën e trupit të klientëve. Kështu rregullohen edhe tenderat. Përpilohen kushtet e tenderit që ato ta marri vetëm një kompani. Hartohen të tilla që të mos ketë asnjë tjetër konkurrentë, asnjë tjetër të mos futet vetëm të fitojë një kompani. Dhe e dyta këtu është normuar këtu që unë fitoj tenderin pa garë. Ne kemi sot më shumë se gjysmën e tenderave i ka fituar një kompani”, shpjegon për “Vetting, eksperti Pano Soko.
Vetë Ligji nr. 162/2020 i Prokurimeve Publike ka si synim të sigurojë mirë përdorimin e fondeve publike dhe të nxisë pjesëmarrjen e kompanive private në procedurat e tenderave. E thënë shkurt, të realizohen projektet sipas kushteve të përcaktuara me çmimin më ekonomik. Madje, sipas nenit 2 të këtij ligji, qëllimi është të sigurohet një trajtim i barabartë dhe jo diskriminues për të gjithë operatorët ekonomikë, pjesëmarrës në procedurat e prokurimit publik.
Por vetëm duke konstatuar kriteret specifike që janë vendosur te tenderi për ndërtimin e urave, gazetarët e “Vetting”kanë zbuluar faktin se kemi të bëjmë me shkelje të nenit 2 të ligjit të Prokurimeve Publike. Në fakt, kushtet diskriminuese të kontratës do të dilnin në sipërfaqe nga arnimet që iu bënë këtij tenderi nga institucioni.
Kjo pasi Ministria e Infrastrukturës parashikonte dorëzimin e ofertave për ndërtimin e tunelit të Llogorasë me 12 shkurt 2021, por e shtyu këtë afat deri në 1 mars 2021. Nga dokumentet e siguruara nga “Vetting”, Ministria ka bërë disa ndryshime përsa u takon kritereve për kompanitë që janë të interesuara për të marrë pjesë në garë.
Konkretisht, kanë ndodhur disa ndryshime në kapitullin 12, ku gjenden kushtet specifike të kualifikimit që lidhen me kapacitetet financiare dhe ekonomike. Aty shpjegohet se për EBITDA-n, që është fitimi përpara interesave, taksave, zhvlerësimit dhe amortizimit, për pesë vitet e fundit, pra për periudhën 2015-2019, ishte vendosur një shifër prej 50 milionë eurosh. Në këtë rast, ky kriter është ndryshuar dhe është ulur në 20 milionë euro.
Por Ministria nuk është ndalur me kaq, pasi ka vendosur edhe sqarime të tjera për pjesën e realizimit të një projekti të ngjashëm. Nëse në fillim të tenderit kërkohej që kompanitë të provonin se në 5 vitet e fundit kishin ndërtuar një gjatësi prej 8 kilometrash tunel, atyre, në arnimin e projektit, u kërkohet të provojnë se projektin e kanë zbatuar me një afat prej 3 vitesh.
Megjithatë, grupi i prokurimit të tenderit nën drejtimin e ministres Balluku nuk është ndalur me kaq. Nëse në fillim të projektit kërkohej që kompania të kishte realizuar punë të ngjashme me një vlerë sa 70% e fondit limit të kontratës, ajo ulet në 50% të fondit limit të kontratës.
Pra, kompania duhet të ketë realizuar projekte me vlerë 9,5 miliardë lekë ose 95 milionë euro gjatë 5 viteve të fundit. Edhe pse Ministria ndryshoi kushtet, përsëri asnjëra nga kompanitë nuk arriti që të shpallej fituese për këtë projekt.
Një muaj më pas, në prill 2021, Ministria e Infrastrukturës do të anulonte tenderin pasi asnjë nga ofertat e paraqitura nga kompanitë nuk përputhej me kriteret e përcaktuara te dokumentet.
Por kjo nuk është hera e parë që tenderat e mëdhenj prodhojnë situata të tilla, të ndryshimeve të mëdha, që shpesh përkojnë vetëm me kërkesat që vijnë nga vetë grupet e interesit. Dyshimet për korrupsion me fondet publike përforcohen nga ndryshimi i dokumenteve, por edhe nga zgjatja e afateve të këtij tenderi.
“Këto janë normuar, janë bërë brenda ligjit, ç’ka operon i gjithë sistemi. Korrupsioni nuk është se bëhet në nivelin e këtyre poshtë në kurriz të atyre lart. Po ndërtohet e gjithë infrastruktura nga ata lart, ata që miratojnë VKM-tw, ata që nxjerrin miratojnë akte normative. Ata ndërtojnë arkitekturën e ata poshtë e vënë në zbatim. Por atë arkitekturë që kanë miratuar këta lart. Ne e kemi korrupsionin në sistem, e kemi që në rrënjë”, deklaron Pano Soko për “Vetting”.
Të enjten u bënë 6 muaj që një gazetare amerikane qëndron pas hekurave në Rusi, për akuza që grupet që mbështesin lirinë e shtypit i kanë dënuar si false dhe të motivuara politikisht.
Alsu Kurmasheva, redaktore në Shërbimin Tatar të radios simotër të Zërit të Amerikës, Radios Evropa e Lirë, u arrestua më 18 tetor të vitit 2023 dhe që atëherë mbahet në paraburgim.
Personat që kanë nënshtetësi të dyfishtë amerikane dhe ruse akuzohen nëse nuk regjistrohen si “agjent i huaj” dhe për përhapjen e asaj që Moska e sheh si informacion të rremë për ushtrinë ruse.
Zonja Kurmasheva dhe Evropa e Lirë kanë hedhur poshtë akuzat kundër saj, për të cilat parashikohet një dënim prej 15 vitesh burg.
Ambasadorja amerikane në Rusi, Lynne Tracy i tha Zërit të Amerikës në një deklaratë të dërguar me e-mail se rastet e të gjithë shtetasve amerikanë të ndaluar në Rusi kanë vëmendjen e saj të plotë.
“Gjashtë muaj më pas, ne mbetemi thellësisht të shqetësuar nga ndalimi i Alsus”, tha Ambasadorja Tracy. “Ne kemi qenë të zëshëm në dënimin e përpjekjeve të vazhdueshme të Kremlinit për të heshtur, frikësuar dhe ndëshkuar gazetarët, zërat e shoqërisë civile dhe rusët e zakonshëm që flasin kundër luftës së Kremlinit në Ukrainë.”
Grupet ndërkombëtare për lirinë e shtypit kanë kërkuar lirimin e menjëhershëm të zonjës Kurmasheva.
“Gjashtë-mujori i ndalimit të Alsusë është i rëndësishëm, sepse ajo nuk duhet të ishte burgosur as për një ditë të vetme. Është një rast absolutisht i padrejtë, absurd me akuza të fabrikuara”, tha Gulnoza Said, koordinatore e programit për Evropën dhe Azinë Qendrore në Komitetin për Mbrojtjen e Gazetarëve (CPJ).
“Alsuja duhet të lirohet menjëherë nga burgu dhe të jetë në gjendje të udhëtojë përsëri në Pragë dhe të shohë familjen e saj”, tha ajo për Zërin e Amerikës nga Nju Jorku.
Ambasada e Rusisë në Uashington nuk iu përgjigj kërkesës për koment të Zërit të Amerikës të dërguar me postë elektronike.
Vizitë Urgjente
Me banim në Pragë, zonja Kurmasheva udhëtoi në Rusi në maj të vitit 2023 për një urgjencë familjare. Pasaportat e saj iu konfiskuan kur ajo u përpoq të largohej nga vendi në muajin qershor. Ajo priste që t’i ktheheshin pasaportat kur u arrestua rreth katër muaj më vonë.
Në fillim të prillit, paraburgimi i gazetarës Kurmasheva u shty sërish, këtë herë deri në qershor.
“Nuk është një proces ligjor, është një dredhi politike dhe Alsuja dhe familja e saj po paguajnë pa asnjë arsye një çmim të tmerrshëm. Rusia duhet t’i japë fund këtij mashtrimi dhe ta lirojë menjëherë atë pa kushte”, tha presidenti i Radios Evropa e Lirë Stephen Capus në një deklaratë në lidhje me zgjatjen e fundit të paraburgimit.
Qeveria ruse e shpalli Radion Evropa e Lirë si një “organizatë të padëshirueshme” në muajin shkurt.
Në seancën e saj të fundit gjyqësore, zonja Kurmasheva u tha gazetarëve se “nuk ishte shumë mirë fizikisht” dhe se kishte kujdes “minimal” mjekësor. Kushtet në burg “janë shumë të këqija”, tha ajo, duke shtuar se një vrimë në dyshemenë e qelisë së saj funksionon si tualet.
Ky përshkrim ka shqetësuar avokatët e lirisë së shtypit.
“Kushtet janë mjaft të këqija dhe ne jemi të shqetësuar për përkeqësimin e shëndetit të saj”, tha Jeanne Cavelier, shefe e zyrës për Evropën Lindore dhe Azinë Qendrore te organizata Reporterët pa Kufij (RSF), me bazë në Paris.
Deri më sot, qeveria ruse ka refuzuar kërkesat e Ambasadës amerikane për qasje te gazetarja Kurmasheva.
“Ne jemi thellësisht të shqetësuar për ndalimin e Alsu Kurmashevës në Rusi,” tha një zëdhënës i Departamentit të Shtetit në një deklaratë. “Akuzat kundër zonjës Kurmasheva janë një tjetër shenjë e dobësisë së regjimit të [presidentit rus Vladimir] Putin.”
Organizata që mbikqyr Radion Evropa e Lirë, Agjencia Amerikane për Media Globale (USAGM), ka kërkuar gjithashtu lirimin e menjëhershëm të gazetarës Kurmasheva.
“Mbajtja e Alsusë në paraburgim është diçka që është e vështirë edhe ta imagjinosh”, i tha Zërit të Amerikës në një deklaratë të dërguar me email, Shefja Ekzekutive e ‘USAGM-së’, Amanda Bennett. “Vonesat dhe paqartësitë rreth çështjes tregojnë se ky është një marifet politik për të çuar përpara agjendën e Kremlinit. Ajo po trajtohet si një subjekt pazaresh e jo si një qenie njerëzore”.
E para që u vu në shënjestër
Sipas ekspertëve të lirisë së shtypit, zonja Kurmasheva është personi i parë që vihet në shënjestër nga Rusia për mosregjistrim si agjent i huaj. Arrestimi i saj ka pasur një efekt rrëqethës te gazetarët e tjerë në Rusi, të cilët kanë frikë se mund të vihen gjithashtu në shënjestër.
“Kuadri ligjor i Rusisë dhe në mënyrë të veçantë legjislacioni shtypës, është shumë i gjerë. Ai është konceptuar qëllimisht në mënyrë të paqartë”, tha Karol Luczka, i cili drejton Institutin e Shtypit Ndërkombëtar në Europën Lindore. Ai citoi ligjin e Rusisë për agjentët e huaj, si një shembull konkret.
“Në këtë kohë, thuajse çdokush mund të konsiderohet agjent i huaj për shkak të një veprimtarie në të shkuarën. Në këtë kuptim, është shumë domethënëse se si ata e përdorin legjislacionin, sepse tregon se edhe kur nuk kanë akuza reale ndaj ndokujt, mund të gjejnë diçka”, tha zoti Luckzka, i cili ushtron veprimtarinë e tij në Vjenë.
Prej muajsh, grupe që mbështesin median e lirë i kanë bërë thirrje Departamentit Amerikan të Shtetit që të deklarojë se zonja Kumasheva po mbahet në mënyrë të paligjshme, çka do i hapte udhë burimeve të tjera shtesë që do të ndihmonin në lirimin e saj.
Më herët gjatë këtij muaji, Roger Carstens, i dërguari i posaçëm i Presidentit mbi çështjet e pengjeve, i tha Zërit të Amerikës se zyrtarët amerikanë ishin ende duke shqyrtuar vendimin nëse duhet apo jo të deklarojnë se zonja Kurmasheva është burgosur në mënyrë të padrejtë.
“E kemi parë me kujdes rastin e saj. Nuk është vendosur ende nëse ajo është burgosur në mënyrë të padrejtë”, tha zoti Cartens. “Por është një çështje për të cilat po vazhdojmë kërkimet për të marrë më shumë informacion”.
“Departamenti i Shtetit në mënyrë të vazhdueshme rishikon rrethanat lidhur me burgosjen e shtetasve amerikanë jashtë vendit, përfshirë ata në Rusi, për të parë nëse burgosja mund të jetë e paligjshme”, tha një zëdhënës i Departamentit të Shtetit. Përgjigja e DASH-it ndaj një liste pyetjesh të detajuara, ishte një deklaratë e cila ishte identike me një tjetër që i ishte dërguar më parë Zërit të Amerikës.
“Kur bën vlerësime, departamenti kryen një rishikim ligjor, të mbështetur në fakte, që shqyrton tërësinë e rrethanave për secilin rast individualisht”, thuhet në deklaratë.
Zonja Kurmasheva është një nga dy gazetarët amerikanë të burgosur në Rusi. Për tjetrin, gazetarin e gazetës “The Wall Street Journal”, Departamenti i Shtetit ka deklaruar se është burgosur në mënyrë të padrejtë.
Zonja Kurmasheva dhe zoti Gershkovich janë në mesin e 22 gazetarëve të burgosur në Rusi, sipas të dhënave të Komitetit për Mbrojtjen e Gazetarëve, deri në fund të vitit 2023.
Rusia renditet në vend të katërt në botë për burgosjen e gazetarëve, por që ka burgosur numrin më të lartë të gazetarëve të huaj.
Nga 22 gazetarë të burgosur në Rusi, 12 janë shtetas të huaj. Sipas të dhënave të Komitetit për Mbrojtjen e Gazetarëve, veç gazetarëve Kurmasheva dhe Gershkovich, Moska ka burgosur 10 gazetarë ukrainas.
Trysnia është shtuar
Ambasadorja e Shteteve të Bashkuara në Rusi, Lynne Tracy tha se shtypja nga Moska është intensifikuar që nga sulmi i Rusisë ndaj Ukrainës në shkurt të vitit 2022.
“Autoritetet kanë mbyllur dhjetëra media duke përdorur gjobat dhe legjislacionin shtypës, kanë censuruar mijëra faqe interneti dhe vazhdojnë të përndjekin gazetarët”, tha ajo.
“Kjo prirje është shumë shqetësuese dhe Shtetet e Bashkuara do të vazhdojnë të bëjnë thirrje për respektimin e të drejtave themelore në Rusi, përfshirë të drejtën e shprehjes, që i garanton vetë kushtetuta ruse”.
Një nga pikat e përbashkëta kyçe të rasteve të gazetarëve Gershkovich dhe Kurmasheva është se lirimi i tyre nuk do të ndodhë mbi bazën e një vendimi gjyqësor”, sipas zonjës Said.
“Nuk ka asnjë mënyrë që avokatët e tyre të provojnë se ata janë të pafajshëm përmes një procesi gjyqësor, sepse gjykatat në Rusi nuk janë të pavarura. Ata mund të lirohen përmes zgjidhjeve politike ose atyre diplomatike”, tha ajo.
“Prandaj ka kaq shumë rëndësi që Shtetet e Bashkuara të bëjnë gjithçka kanë në dorë për të ushtruar trysni ndaj autoriteteve ruse për t’i lënë ata të lirë”, tha ajo.
Ky artikull u shkrua edhe me ndihmën e korrespondentit të Zërit të Amerikës Jeff Seldin
Analisti Genc Burimi shprehet se ndërkombëtarët ashtu siç reaguan ndaj deklaratave të kryetarit të PL-së, Ilir Meta, ndaj SPAK, duhet të reagojnë edhe për nivelin galopant të korrupsionit në Shqipëri.
Për News24, Burimi tha se deklaratat e Metës ndaj SPAK ishin formë e rëndë, por përmbajtja jo.
‘Drejtësia mund të kritikohet. Nuk është normale që ky kryeministër që drejton një vend që kërkon të integrohet në BE, të ketë këtë nivel korrupsioni.
Drejtësia në Shqipëri është e kapur. Nuk është normale që Qeveria e Shqipërisë nuk ka mekanizma që të ndalë korrupsionin madhor në vend. Ndërkombëtarët reagojnë menjëherë ndaj Metës, por të reagojnë edhe për korrupsionin. Të kritikosh korrupsionin, nuk është ndërhyrje tek drejtësia.
Perëndimorët nuk kanë ndërmend të dobësojnë Edi Ramën, kjo është gjeopolitika. Lideri i opozitës ka thënë se nuk hyn në zgjedhje me Ramën, sepse nuk ka besim tek ai, pra do qeveri teknike.
Është humbje besimi tek Rama, që çfarë do lloj gjëje të bësh, ai gjen mënyrën si të vjedhje zgjedhjet. Ose është kjo zgjidhje ose duhet të vijnë në Shqipëri me mijëra vëzhgues të huaj’, tha ai.
Lajm i gëzuar erdhi nga Strazburgu për të gjithë shqiptarët, ku Asambleja Parlamentare e Këshillit të Evropës në 75 vjetorin e krijimit, pranoj rekomandimin që Kosovvës ti jipet drita jeshile për pranim në Këshillin e Evropës më 16 maj.Sipas raportueses Bakoani “ Kosova është demokraci funksionale që vepron në përputhje me parimet e respektimit të të drejtave themelore dhe së aty respektohen të drejtat e njeriut, dhe më theks të veqantë për pakicat”.Kosova në këtë organizatë ndërkombëtare shumë të rëndësishme ka aplikuar në maj të vitit 2022, kur Rusia ishte tërhequr nga Këshilli i Evropës për shkak të agresionit në Ukrainë .Edhe përkunder lobimit të Serbisë e cila edhe formuan ekip special kunder Kosovës,nga 171 deputet , 131 ishin pro, 29 kunder dhe 11 abstenuan nga 46 shtete anëtare. Presidenti serb sigurishte shumë i merzitur deklarojë, së beteja kryesore do të bëhët më 16 maj, kur do të vendos Këshilli i Ministrave,duke mbajtur shpresa tw Franca .E dihet së rekomandimet dhe procedurat vështirë së do të kthehen mbrapa, dhe së edhe më katë datë Vuqiqi do të zhgenjët edhe më shumë.Një grusht i rëndë ishte padyshim rrëzimi i amandamenteve të Serbisë nga KiA, si kushtëzim për pranim dhe kushti për formimin e Asociacionit të Komunave më Shumicës Serbe.Kosovës më këtë akt historik po i lëshohet rrugë pas masave ndëshkuese të pa drejta nga BE-ja, që mos të nxitohet lidhur më temen e asociacionit.Më duket së BE-ja , gjithnjë e më shumë po e kupton qëllimin final të Serbisë, e cila temen e asociacionit po e plason për qëllime të aneksimit të veriut të Kosovës.Pse nuk ka nevojë për nxitim Qeveria e Kosovës shtrohet pyetja logjike?:BE-ja i ka bërë të qartë Vuqiqit së duhet të zbatohen marrveshjet e Brukselit, dhe veqmas aneks marrveshja e Ohrit.Sipas deklarimeve të deritashme të kreut të Serbisë , nuk do të pranojnë që Kosova të bëhët pjesë e organizmave relevant të Evropës, siq dëshmoj edhe rasti i Strasburgut,si dhe deklarimet e Vuqiqit dhe Daciqit së nuk do pranojnë as inkuadrimin e Kosovës në OKB, edhe përkunder së kishte më parë në Bruksel nënshkrim të marrveshjës për mos lobim të Serbisë , kunder Kosovës.Edhe lobimi që Kosova mos të inkuadrohet në Këshillin e Evropës, tregon orjentimin politik prorus të Serbisë të Vuqiqit, i cili BE-në e sheh vetëm si trampolinë për donacione të ndryshme ekonomike. Nuk duhet të pranohet më asnjë kusht as qështja e dinarit serb, si mjet pagese të Serbisë në Kosovë.Serbia është duke e konsederuar Kosovën pjesë përbërese të saj, e dihet që Kosova është shtet sovran dhe e pavarur.Deri sa Serbia nuk i ndryshon qëndrimet pushtuese dhe nuk e pranon pavarësinë e Kosovës, nuk duhet mendoj unë të vazhdohen bisedimet për normalizim të marrdhënjeve siq po thuhet.Dihet së nuk ka paqe dhe normalizim të marrdhënjve më klikën e qetnikizmit në pushtetin e Serbisë.Edhe diqka shumë të rëndësishme kur jemi këtu.Anëtarësimi i Kosovës në Këshillin e Evropës do ti hapte rrugë edhe dënimit të Serbisë për gjenocid, siq po deklarohet edhe vet kreu i këtij shteti.Si dhe do të bënte që më në fund të bie nga pushteti i Serbisë nomenklatura e mbetur promillosheviqiane.Për fund të theksojmë së anëtarësimi i Kosovës në Këshillin e Evropës u mundëson qytetarëve, të parashtrojnë ankesa në Gjykatën Evropiane për të Drejtat e Njeriut dhe detyron institucionet që të respektojnë vendimet e asaj gjykate, që natyrishtë është shumë e rëndësishme.Eshte kjo pa dyshim merita e radhes e klases se re politike ne pushtet
Komentet