Publikohet historia e panjohur e Beqir Ballukut, ish-Ministrit të Mbrojtjes Popullore, deputetit të Kuvendit Popullor, anëtarit të Byrosë Politike të Komitetit Qëndror të PPSH-së dhe zv/kryeministrit të parë të qeverisë së drejtuar prej Mehmet Shehut, i cili u pushkatua në një tunel të fshehtë në periferi të Tiranës pranë fshatit Linzë më 5 nëntor të vitit 1975, pasi ishte dënuar me vdekje nga ana Gjykatës së Lartë të Republikës Popullore të Shqipërisë, i akuzuar si “kreu i grupit puçist në ushtri”.

Dëshmia e rrallë e Çlirim Ballukut, djalit të madh të familjes Balluku, që nga origjina e familjes, periudha e Monarkisë së Zogut, aktiviteti i tij gjatë Luftës Antifashiste, shkollimi, funksionet dhe detyrat pas vitit 1945, raportet e relatat me Enver Hoxhën, Mehmet Shehun, Hysni Kapon, Gogo Nushin, etj., nga udhëheqja e lartë e PPSH-së, si dhe përse filluan kritikat e goditja ndaj tij në vitin 1974, kush ishin ata që e sulmuan më shumë në mbledhjet e para, çfarë u tha ai fëmijve të tij kur u kthye në shtëpi pasi ishte sulmuar si “armik i popullit”, internimi i tij dhe familjes, ekzekutimi bashkë me dy vartësit e tij, Petrit Dumen dhe Hito Çakon në një nga tunelet e fshehta të Linzës në periferi të Tiranës, si e mësoi familja atë gjë kur ishte në internim, e deri tek peripecitë e shumta pas viteve ’90-të për të gjetur eshtrat e tij në fshatin Vranisht të Vlorës, ku ishin groposur me urdhër dhe nën kujdesjen e Kadri Hazbiut.

“Goditja ndaj babait tonë, Beqir Ballukut, i cili prej vitesh mbante postin e Ministrit të Mbrojtjes dhe zv/kryeministrit të parë në qeverinë e kryesuar nga Mehmet Shehu, filloi në qershor-korrikun e vitit 1974 me mbledhjen e zgjeruar të Aktivit të Ushtrisë, e cila u mbajt në Vilën e Zogut të qytetit të Durrësit. Goditja ndaj tij ishte e parapërgatitur në bazë të një skenari të hartuar mjaft mirë nga krerët kryesorë të “piramidës” së lartë të PPSH-së, me njerëz të veçantë brenda rradhëve të Ministrisë së Mbrojtjes.

Kjo gjë vërtetohet edhe nga fakti se akuzat ndaj tij filluan në një kohë që materiali me tezat që duheshin të paraqiteshin për diskutim në Këshillin e Mbrojtjes, nuk ishin bërë ende publike dhe ndodheshin të mbyllura në kasafortën e zyrës në Ministrinë e Mbrojtjes. Pas asaj ai u analizua edhe në mbledhjet e Byrosë Politike ku Enver Hoxha dha i pari orientimin e sulmeve ndaj tij, duke e akuzuar si tradhëtarin më të madh që kishte pasur Shqipëria deri në atë kohë. Pas atyre mbledhjeve të Byrosë Politike, babai u analizua edhe në Pleniumin e Pestë të Komitetit Qëndror të PPSH-së, që u mbajt më 25 korrik të vitit 1974, ku u sulmua nga dikush më shumë dhe nga dikush me pak. Në fund të atij Pleniumi ai u përjashtua dhe u shkarëkua nga të gjitha funksionet partiake e shtetërore. Pas asaj mbledhje, babai nuk u arrestua si shumë nga ish-personalitetet e larta të udhëheqjes së lartë komuniste që ishin goditur vite më parë, por u la i lirë që të vinte në shtëpi. Më kujtohet si tani kur erdhi babai në shtëpi pas asaj mbledhje dhe na tregoi gjithëshka që kishte ngjarë në atë Plenium, si dhe vendimet që ishin marrë aty në adresë të personit të tij.

Në thelb të atyre fjalëve që na tha babai atë pasdreke në shtëpinë tonë, ku ishim mbledhur të gjithë ne pjestarët e familjes, ishte ajo që ai nuk ishte tradhëtar dhe nuk e kishte tradhëtuar asnjëherë Partinë dhe Enver Hoxhën. Pas asaj dite babai qëndroi edhe rreth dhjetë ditë të tjera pa dalë fare nga shtëpia, pasi edhe ata që e goditën nuk kishin vendosur ende se në çfarë vëndi do e dërgonin. Gjatë atyre dhjetë ditëve që babai nuk doli fare nga shtëpia, në afërsi të vilës sonë aty në Bllok, u përforcuan masat e sigurisë gjë e cila dukej qartë edhe nga shtimi i ushtarëve të Gardës. Gjatë asaj kohe, në bisedat që bënte me ne, për për herë të parë Beqiri u shpreh hapur kundra udhëheqjes së lartë të Partisë, duke na thënë se ajo po e godiste kot dhe gjithshka thuhej në adresë të tij ishte e manipuluar”.

Dëshmon për Memorie.al, Çlirim Balluku, djali i madh i ish-Ministrit të Mbrojtjes, anëtarit të Byrosë Politike dhe zë/kryeministërit të parë në qeverinë komuniste të kryesuar prej Mehmet Shehut, i cili rrëfen të gjithë historinë e panjohur të babait të tij, Beqir Ballukut, i konsideruar si një prej udhëheqësve më popullorë të regjimit komunist të Enver Hoxhës, i cili u pushkatua në 5 nëntorin e vitit 1975 në një tunel të fshehtë në periferi të Tiranës afër fshatit Linzë, së bashku me dy vartësit e tij, Shefin e Shtatmadhorisë, Petrit Dumen, e Drejtorin Politik të Ushtrisë, Hito Çakon.

Kush ishte Beqir Balluku, cila ishte origjina dhe e kaluara e tij e ku u shkollua ai? Si u lidh Beqiri për herë të parë me grupet komuniste, kush ishin shokët e tij më të ngushtë gjatë Luftës dhe si u njoh ai për herë të parë me Enver Hoxhën në vitin 1943? Cilat ishin akuzat që i’u bënë Beqir Ballukut nga Enver Hoxha në mbledhjet e Byrosë Politike dhe Pleniumin e pestë që u mbajt në 25 korrikun e vitit 1974 dhe çfarë iu tha Beqiri familjes së tij pas asaj mbledhje ku e përjashtuan nga të gjitha funksionet partiake e shtetërore? Çfarë ndodhi me Beqirin ato dhjetë ditë që ai qëndroi i izoluar në vilën e tij të Bllokut, kush ishte njeriu i vetëm që mundi të hynte në shtëpinë e tij dhe çfarë porosish iu dha ai fëmijëve të tij? Çfarë i kërkoi sekretari i partisë i Radio-Televizionit Shqiptar, Çlirimit, djalit të madh të Beqirit, kur e thirri atë në zyrën e tij dhe cila ishte përgjigjia që mori prej tij? Si e hoqën Beqirin nga vila e tij e Bllokut për ta internuar në Roskovec të Fierit dhe si u arrestu ai në shtatë dhjetorin e vitit 1974 kur ishte i internuar në Selenicë të Vlorës? Si e mësoi familja Balluku ekzekutimin e Beqirit dhe si u trajtuan që nga ajo periudhë e deri në vitin 1991 kur qëndruan të internuar në Selenicë të Vlorës?

Çlirim Balluku, është djali i madh nga gjashtë fëmijët e Beqir Ballukut, ish-Ministrit të Mbrojtjes, deputetit, anëtarit të Byrosë Politike dhe zv/kryeministrit të parë në qeverinë komuniste të Mehmet Shehut, i cili qëndroi në ato funksione të larta deri në vitin 1974, kur u akuzua dhe u godit nga Enver Hoxha, duke u quajtur sabotator, armik dhe kreu i “Puçit Ushtarak” që kishte për qëllim rrëzimin me dhunë të pushtetit popullor në Shqipëri.

Si më i madh i familjes Balluku, Çlirimi i mban mënd mjaft mirë dhe i ka përjetuar vetë shumë nga ngjarjet e asaj kohe të largët kur babai i tij ishte në majat më të larta të regjimit komunist të Enver Hoxhës, si dhe më pas kur ai u sulmua nga Enveri me akuza nga më të rëndat, të cilat tashmë janë bërë publike për lexuesin e gjerë nga botimet e shumta në shtypin e përditshëm të pas viteve ‘90-të. Nisur nga ky fakt dhe për t’u njohur akoma dhe më shumë me anën e panjohur të figurës së Beqir Ballukut dhe familjes së tij, në vazhdën e dhjetra shkrimeve të kësaj natyre që kanë gjetur vënd në faqet e Memorie.al, ne i’u drejtuam për një intervistë të gjatë zotit Çlirim Balluku, të cilën po e publikojmë duke filluar nga ky numër.

Zoti Çlirim, atëhere kur ju ishit bashkë në shtepi, a u bisedua përse nuk u bë arrestimi i Beqirit ne Plenum?
Natyrisht që po. Arrestimi nuk u krye për arsye të personalitetit të tij dhe simpatisë që gëzonte babai në popull. Në këtë rast Enveri mendoi që veprimet t’i bënte hap pas hapi dhe i dha rëndësi elementit kohë. Për të gjitha këto dhe se çfarë fati e priste pas tre muajsh, babai e dinte mirë.

Pas Roskovecit ku e dërguan babanë tuaj me familjen?
Pas afro një muaj e gjysëm qëndrimi në Roskovec, babanë me nënën, Lulen e Agimin i hoqën që aty dhe i internuan përsëri në Selenicë të Vlorës, duke i vendosur me banim në katin e parë të një pallati të vjetër.

Sa kohë qëndroi Beqiri aty dhe kur u bë arrestimi i tij?
Aty në atë banesë të atij pallati të vjetër të Selenicës, babai qëndroi i izoluar pa dalë fare jashtë për asnjë minutë, deri në datën 17 dhjetor të vitit 1974, kur ndodhi arrestimi i tij.

Kush ndodhej në shtëpi atë ditë që u arrestua babai, a e priste ai që të arrestohej dhe nga cilat forca u realizua arrestimi i tij?
Atë ditë të 17 të dhjetorit të vitit 1974 që ndodhi arrestimi i babait në Selenicë të Vlorës, në shtëpi ishte vetëm nëna, Taibeja. Po atë ditë që ndodhi arrestimi i tij, në Tiranë zhvillohej Plenumi i VI-të i Komitetit Qëndror të PPSH-së dhe menjeherë pas mbarimit të asaj mbledhje, u arrestuan pa dalë nga salla, Petrit Dumja, Shefi i Shtabit të Përgjithshëm, Hito Çako, Drejtori i Drejtorisë Politike të Ushtrisë dhe Rrahman Parllaku, një nga oficerët e lartë të Ministrisë së Mbrojtjes.

Me sa di unë, arrrestimi i tyre u bë pasi në atë Plenum ata u akuzuan si “bashkëpunëtorët më të ngushtë të Beqir Ballukut”. Për arrestimin e babait aty në Selinicë, ishin mobilizuar forca speciale të Sigurimit të Shtetit nga Tirana dhe nga Dega e Punëve të Brendëshme të Vlorës. Siç më ka treguar nëna, ata ishin një grup shumë i madh dhe pas arrestimit të babait, ata nisën një kontroll shumë të imët duke bastisur të gjithë shtëpinë, Gjatë atij kontrolli ata sekuestruan dhe morën me vete të gjitha dokumentat e fotografitë e shumta që gjetën aty. Pas largimit të tyre, për disa orë nëna jonë mbeti krejt e vetme në shtëpi.

Pas arrestimit të babait, çfarë ndodhi me ju pjestarët e tjerë të familjes që ishit në Tiranë?
Po atë ditë që u arrestua babai, forca të tjera speciale të Sigurimit të Shtetit, shkuan tek shtëpia e tezes sonë, Zybejde Kafazi që banonte në Tiranë dhe e morën atë së bashku me Agronin e Lulen dhe po atë ditë i sollën të internuar në Selenicë të Vlorës.

Po pas goditjes dhe internimit që i’u bë babait tuaj, Beqir Ballukut, çfarë masash u morën ndaj jush dhe vëllezërve e motrave të tjerë. E kam fjalën, a ju lëvizën menjëherë nga vëndet e punës ku ishit deri në atë kohë dhe a ju ndaluan të vazhdonit shkollat?
Pas goditjes së babait, menjëherë filluan që të merreshin masa edhe ndaj nesh, fëmijëve të tij. Kështu mua më hoqën nga Radio-Televizioni Shqiptar ku kisha punar si inxhinjer elektronik që nga viti 1970, vëllanë e dytë, Ladin, e hoqën nga Instituti i Studimeve Ushtarake ku punonte si inxhinjer dhe gjithashtu edhe nga skuadra e futbollit “Partizani”. Dritën dhe Zanën gjithashtu i hoqën nga Arsimi ku punonin si mësuese dhe përveç këtyre masave që u morën ndaj nesh që ishim në marrëdhënie pune, sulmet nuk munguan edhe ndaj Lules dhe Agimit që vazhdonin Universitetin e Tiranës, te cilet u përjashtuan me motivacionin “bijët e armikut të popullit”.

A e lajmëruan familjen tuaj për të asistuar në gjyqin e babait që u zhvillua në Tiranë?
Që nga dita e arrestimit më shtatë dhjetor të vitit 1974, familja jonë nuk dinte asgjë rreth fatit të babait tonë. Kështu që as për zhvillimin e atij gjyqi ne nuk kishim asnjë lloj dijenie, sepse të gjithëve ne të familjes që ishim në internim, nuk na lanë që të vinim asnjëherë në Tiranë.

Kur u ekzekutua Beqir Balluku dhe kur e mësuat ju atë gjë?
Edhe për ekzekutimin e babait, ne nuk kishim asnjë lloj dijenie dhe atë gjë unë e kam mësuar gjatë kohës që isha i internuar në Memaliaj së bashku me vëllanë e dytë, Ladin.

Kush ua komunikoi atë gjë?
Aty nga fundi i vitit 1975 apo fillimi i vitit 1976, kur unë së bashku me Ladin ndodheshim ende të internuar në Memaliaj, na lajmëruan për të shkuar në një mbledhje ku do të merrte pjesë i gjithë populli. Aty në atë mbledhje që me sa mbaj mënd drejtohej nga Fronti Demokratik, u komunikua ekzekutimi i Beqir Ballukut, Petrit Dumes dhe Hito Çakos, të cilëve “Partia u kishte dhënë dënimin e merituar, duke i pushkatuar si armiq të popullit”.

Pas asaj çfarë ndodhi me familjen tuaj dhe ku e vuajtët internimin?
Në janar të vitit 1977, mua me Ladin na hoqën nga Tepelena dhe na dërguan në Selenicë të Vlorës, duke na bashkuar me pjesën tjetër të familjes, nënën, Lulen, Agimin dhe Agronin. Ndërsa motra, Drita me Gjergjin ndodheshin të internuar në qytetin e Rrëshenit.

Ku u sistemuan me punë në Selenicë dhe si ju trajtuan gjatë gjithë periudhës që qëndruat atje?
Nënën e kemi mbajtur në shtëpi, unë me Ladin, Gimin dhe Gonin kemi punuar në minierë, ndërsa motra, Lulja në bujqësi. Trajtimi që na u bë aty, kuptohet dhe nuk ka nevojë për përgjigjie.

Por ndërsa shteti mendonte si të na shtypte më shumë, aty kishte dhe shumë njerëz të mirë që mundoheshin të na ndihmonin. Hakmarrja e kupolës së regjimit komunist ndaj familjes sonë, nuk mbaroi me internimin që na u bë në Selenicë, sepse pak kohë më vonë, në vitin 1979, vëllanë tonë, Ladin, e dënuan tetë vjet burg, duke e akuzuar për agjitacion e propagandë. Kur nuk kishte bërë më shumë se nëntë muaj burg, Ladin e ridënuan edhe me dhjetë vjet të tjera dhe ai u lirua në marsin e vitit 1991, me të fundit të burgosur politik. Në atë kohë u liruam edhe ne nga internimi dhe u kthyem në Tiranë.

Gjatë kohës që ishit në Selenicë, a kishit miqësi me ndonjë nga familjet që ishin të internuara aty?
Aty në Selenicë të Vlorës ku ndodheshim ne, kishte disa familje të tjera të internuar dhe numri i personave arrinte në 37 vetë. Por ne kishim njohje dhe miqësi familjare vetëm me familjet Ngjela dhe Mamaqi. Për Kiço Ngjelën kemi folur më lart në këtë intervistë, që njohja e tij me babanë tonë ka qenë që nga koha e Luftës në Brigadën e Dytë. Po kështu edhe me Dashnor Mamaqin im atë kishte miqësi familjare. Vetëm me këto dy familje kemi pasur miqësi gjatë kohës që ndodheshim të internuar në Selenicë./Memorie.al

Vijon…

Një ndër njerëzit në listë dhe që sipas tij “i kishte ardhur radha”, ishte Ismail Kadare.

Ish-kryetari i Hetuesisë së Përgjithshme, Qemal Lame, i cili shërbeu në këtë post për 10 vjet, dëshmon se për shkrimtarin ishte përgatitur më e keqja: ekzekutimi. Ishte vetë Enver Hoxha që i kishte artikuluar këto fjalë përpara tij, Ramiz Alisë dhe Hekuran Isait.

“I është rritur shumë mendja. Të shkojë me të tjerët në qeli. Të hanë dhé! Të shkojnë në hale të gomerëve!”, kishte thënë Enver Hoxha në një takim të 27 shtatorit 1982. Të gjitha këto dhe ngjarje të tjera, Qemal Lame i tregon në librin e tij “Dritëhijet e kohës:

Letërsia dhe arti në diktaturë. Përndjekja e Ismail Kadaresë”, botuar nga shtëpia botuese “Neraida”. Më poshtë, “Panorama” publikon detaje nga takimi me Enver Hoxhën dhe dilemat e kryehetuesit.

QEMAL LAME
TAKIMI ME ENVER HOXHËN:

URDHRI PËR ARRESTIMIN E ISMAIL KADARESË

E hënë, më 27 shtator 1982, 18:00

Të pranishëm në zyrën e Enverit ishin edhe Ramiz Alia dhe Hekuran Isai, ministri i Brendshëm.

Enveri foli i pari: – Të arrestohet ai Kadareja! Të bisedojmë e të vendosim për këtë qelbësirë. Boll ka livadhisur. I është rritur shumë mendja. Të shkojë me të tjerët në qeli. Të hanë dhé! Të shkojnë në hale të gomerëve!

– Me ty, Ramiz, dhe ty, Hekuran, kemi biseduar në vazhdimësi. Tani të dëgjojmë Qemalin. I lexove dokumentet, shoku Qemal?

– I lexova dhe i analizova, shoku Enver.

– Hë, mo, si thua? I ka ardhur koha. T’ia përveshim edhe atij…

– Dokumentet procedurale janë sipas ligjit, në bazë të Kodit Penal dhe Kodit të Procedurës Penale, shoku Enver.

– Ashtu, shumë mirë. Të arrestohet!

– Hekuran, merr masa që arrestimi të bëhet pa probleme.

– Si urdhëron, shoku Enver!

– Ramiz, ta mbyllim këtë problem deri javën tjetër.

– Si urdhëron, shoku Enver!

– Edhe një problem me rëndësi, shoku Enver. Për hetimin dhe gjykimin e çështjes, dënimin dhe dokumentimin për të ardhmen, ka rëndësi objektiviteti i fakteve dhe pyetjeve të të pandehurve, si dhe i dëshmitarëve. Për hartimin e tyre është në dijeni konkretisht shoku Hekuran.

– Ashtu është. Hekuranin e kemi caktuar që të merret konkretisht me hetimet. Kështu kemi vendosur. Ti do të vazhdosh të kujdesesh për anën ligjore të hetimit të komplotit. Duam që sot dhe në të ardhmen të mbeten dokumente ligjore të rregullta.

– Mendoj të theksoj edhe një shqetësim tjetër, shoku Enver. Arrestimi do të tërheqë vëmendjen e opinionit të brendshëm dhe sidomos atij të huaj, shoku Enver. Veç këtij fakti, jemi në vazhdim të jehonës, vlerësimeve dhe të zbatimit të vendimeve të Kongresit të 8-të të Partisë.

– Të kuptoj, Qemal. Partia dhe populli do t’i kuptojnë drejt këto probleme. Mos u shqetëso.

Enveri iu drejtua menjëherë Ramizit:
– Ramiz, shqetësimi është i drejtë. Merrni parasysh edhe këto mendime. Enveri, duke më parë në sy, tha duke na u drejtuar të treve:

– Qemal, analizoji me kujdes dokumentet.
– Patjetër, shoku Enver!
– Hekuran, merr masa që arrestimi të bëhet pa probleme.
– Si urdhëron, shoku Enver!

– Ramiz, ta mbyllim këtë problem deri javën tjetër. /Panorama/

(VIJON)

Memorie.al publikon historinë e panjohur të Beqir Ballukut, ish-Ministrit të Mbrojtjes Popullore, deputetit të Kuvendit Popullor, anëtarit të Byrosë Politike të Komitetit Qëndror të PPSH-së dhe zv/kryeministrit të parë të qeverisë së drejtuar prej Mehmet Shehut, i cili u pushkatua në një tunel të fshehtë në periferi të Tiranës pranë fshatit Linzë më 5 nëntor të vitit 1975, pasi ishte dënuar me vdekje nga ana Gjykatës së Lartë të Republikës Popullore të Shqipërisë, i akuzuar si “kreu i grupit puçist në ushtri”. Dëshmia e rrallë e Çlirim Ballukut, djalit të madh të familjes Balluku, që nga origjina e familjes, periudha e Monarkisë së Zogut, aktiviteti i tij gjatë Luftës Antifashiste, shkollimi, funksionet dhe detyrat pas vitit 1945, raportet e relatat me Enver Hoxhën, Mehmet Shehun, Hysni Kapon, Gogo Nushin, etj., nga udhëheqja e lartë e PPSH-së, si dhe përse filluan kritikat e goditja ndaj tij në vitin 1974, kush ishin ata që e sulmuan më shumë në mbledhjet e para, çfarë u tha ai fëmijve të tij kur u kthye në shtëpi pasi ishte sulmuar si “armik i popullit”, internimi i tij dhe familjes, ekzekutimi bashkë me dy vartësit e tij, Petrit Dumen dhe Hito Çakon në një nga tunelet e fshehta të Linzës në periferi të Tiranës, si e mësoi familja atë gjë kur ishte në internim, e deri tek peripecitë e shumta pas viteve ’90-të për të gjetur eshtrat e tij në fshatin Vranisht të Vlorës, ku ishin groposur me urdhër dhe nën kujdesjen e Kadri Hazbiut.

“Goditja ndaj babait tonë, Beqir Ballukut, i cili prej vitesh mbante postin e Ministrit të Mbrojtjes dhe zv/kryeministrit të parë në qeverinë e kryesuar nga Mehmet Shehu, filloi në qershor-korrikun e vitit 1974 me mbledhjen e zgjeruar të Aktivit të Ushtrisë, e cila u mbajt në Vilën e Zogut të qytetit të Durrësit. Goditja ndaj tij ishte e parapërgatitur në bazë të një skenari të hartuar mjaft mirë nga krerët kryesorë të “piramidës” së lartë të PPSH-së, me njerëz të veçantë brenda rradhëve të Ministrisë së Mbrojtjes. Kjo gjë vërtetohet edhe nga fakti se akuzat ndaj tij filluan në një kohë që materiali me tezat që duheshin të paraqiteshin për diskutim në Këshillin e Mbrojtjes, nuk ishin bërë ende publike dhe ndodheshin të mbyllura në kasafortën e zyrës në Ministrinë e Mbrojtjes. Pas asaj ai u analizua edhe në mbledhjet e Byrosë Politike ku Enver Hoxha dha i pari orientimin e sulmeve ndaj tij, duke e akuzuar si tradhëtarin më të madh që kishte pasur Shqipëria deri në atë kohë. Pas atyre mbledhjeve të Byrosë Politike, babai u analizua edhe në Pleniumin e Pestë të Komitetit Qëndror të PPSH-së, që u mbajt më 25 korrik të vitit 1974, ku u sulmua nga dikush më shumë dhe nga dikush me pak. Në fund të atij Pleniumi ai u përjashtua dhe u shkarëkua nga të gjitha funksionet partiake e shtetërore. Pas asaj mbledhje, babai nuk u arrestua si shumë nga ish-personalitetet e larta të udhëheqjes së lartë komuniste që ishin goditur vite më parë, por u la i lirë që të vinte në shtëpi. Më kujtohet si tani kur erdhi babai në shtëpi pas asaj mbledhje dhe na tregoi gjithëshka që kishte ngjarë në atë Plenium, si dhe vendimet që ishin marrë aty në adresë të personit të tij. Në thelb të atyre fjalëve që na tha babai atë pasdreke në shtëpinë tonë, ku ishim mbledhur të gjithë ne pjestarët e familjes, ishte ajo që ai nuk ishte tradhëtar dhe nuk e kishte tradhëtuar asnjëherë Partinë dhe Enver Hoxhën. Pas asaj dite babai qëndroi edhe rreth dhjetë ditë të tjera pa dalë fare nga shtëpia, pasi edhe ata që e goditën nuk kishin vendosur ende se në çfarë vëndi do e dërgonin. Gjatë atyre dhjetë ditëve që babai nuk doli fare nga shtëpia, në afërsi të vilës sonë aty në Bllok, u përforcuan masat e sigurisë gjë e cila dukej qartë edhe nga shtimi i ushtarëve të Gardës. Gjatë asaj kohe, në bisedat që bënte me ne, për për herë të parë Beqiri u shpreh hapur kundra udhëheqjes së lartë të Partisë, duke na thënë se ajo po e godiste kot dhe gjithshka thuhej në adresë të tij ishte e manipuluar”.

Dëshmon për Memorie.al, Çlirim Balluku, djali i madh i ish-Ministrit të Mbrojtjes, anëtarit të Byrosë Politike dhe zë/kryeministërit të parë në qeverinë komuniste të kryesuar prej Mehmet Shehut, i cili rrëfen të gjithë historinë e panjohur të babait të tij, Beqir Ballukut, i konsideruar si një prej udhëheqësve më popullorë të regjimit komunist të Enver Hoxhës, i cili u pushkatua në 5 nëntorin e vitit 1975 në një tunel të fshehtë në periferi të Tiranës afër fshatit Linzë, së bashku me dy vartësit e tij, Shefin e Shtatmadhorisë, Petrit Dumen, e Drejtorin Politik të Ushtrisë, Hito Çakon.

Kush ishte Beqir Balluku, cila ishte origjina dhe e kaluara e tij e ku u shkollua ai? Si u lidh Beqiri për herë të parë me grupet komuniste, kush ishin shokët e tij më të ngushtë gjatë Luftës dhe si u njoh ai për herë të parë me Enver Hoxhën në vitin 1943? Cilat ishin akuzat që i’u bënë Beqir Ballukut nga Enver Hoxha në mbledhjet e Byrosë Politike dhe Pleniumin e pestë që u mbajt në 25 korrikun e vitit 1974 dhe çfarë iu tha Beqiri familjes së tij pas asaj mbledhje ku e përjashtuan nga të gjitha funksionet partiake e shtetërore? Çfarë ndodhi me Beqirin ato dhjetë ditë që ai qëndroi i izoluar në vilën e tij të Bllokut, kush ishte njeriu i vetëm që mundi të hynte në shtëpinë e tij dhe çfarë porosish iu dha ai fëmijëve të tij? Çfarë i kërkoi sekretari i partisë i Radio-Televizionit Shqiptar, Çlirimit, djalit të madh të Beqirit, kur e thirri atë në zyrën e tij dhe cila ishte përgjigjia që mori prej tij? Si e hoqën Beqirin nga vila e tij e Bllokut për ta internuar në Roskovec të Fierit dhe si u arrestu ai në shtatë dhjetorin e vitit 1974 kur ishte i internuar në Selenicë të Vlorës? Si e mësoi familja Balluku ekzekutimin e Beqirit dhe si u trajtuan që nga ajo periudhë e deri në vitin 1991 kur qëndruan të internuar në Selenicë të Vlorës?

Çlirim Balluku, është djali i madh nga gjashtë fëmijët e Beqir Ballukut, ish-Ministrit të Mbrojtjes, deputetit, anëtarit të Byrosë Politike dhe zv/kryeministrit të parë në qeverinë komuniste të Mehmet Shehut, i cili qëndroi në ato funksione të larta deri në vitin 1974, kur u akuzua dhe u godit nga Enver Hoxha, duke u quajtur sabotator, armik dhe kreu i “Puçit Ushtarak” që kishte për qëllim rrëzimin me dhunë të pushtetit popullor në Shqipëri. Si më i madh i familjes Balluku, Çlirimi i mban mënd mjaft mirë dhe i ka përjetuar vetë shumë nga ngjarjet e asaj kohe të largët kur babai i tij ishte në majat më të larta të regjimit komunist të Enver Hoxhës, si dhe më pas kur ai u sulmua nga Enveri me akuza nga më të rëndat, të cilat tashmë janë bërë publike për lexuesin e gjerë nga botimet e shumta në shtypin e përditshëm të pas viteve ‘90-të. Nisur nga ky fakt dhe për t’u njohur akoma dhe më shumë me anën e panjohur të figurës së Beqir Ballukut dhe familjes së tij, në vazhdën e dhjetra shkrimeve të kësaj natyre që kanë gjetur vënd në faqet e Memorie.al, ne i’u drejtuam për një intervistë të gjatë zotit Çlirim Balluku, të cilën po e publikojmë duke filluar nga ky numër.
Vijon nga numri kaluar

Zoti Çlirim, si e mbani mënd fillimin e goditjes ndaj babait tuaj?

Goditja ndaj babait, filloi diku atu nga qershori i vitit 1974, me Aktivin e Ushtrisë që u zhvillua në vilën e Mbretit Zog që ndodhet edhe sot në kodrat e qytetit të Durrësit.

Para asaj mbledhje, a kishit vënë re ndonjë ndryshim në gjëndjen shpirtrore të babait tuaj dhe a fliste ai për ndonjë problem që kishte në atë kohë?

Më sa më kujtohet pas datës 22 qershor të vitit 1974, babai filloi të kishte disa probleme në lidhje me një material, i cili më vonë është i njohur si “Tezat e Zeza” ku ishte dhe ajo që u quajt “Teoria e Rrëshqitjes”. Lidhur me problemet që i kishin dalë atij për këtëo materiale, në atë kohë ne fëmijët nuk dinim gjë, sepse babai nuk bisedonte me ne për probleme pune. Për herë të parë atë që po ndodhte me babanë tonë ne e mësuam vetëm ne prag të mbledhjes që u zhvillua në Vilën e Zogut në Durrës.

Pas asaj mbledhje që u zhvillua në Durrës, a filloi Beqiri të bisedonte me ju në familje dhe çfarë u thoshte në lidhje me akuzat që i kishin ngritur atje. A përmëndi ai atëhere ndonjë nga emrat e udhëheqjes së lartë që e kishin kritikuar në Aktivin e Ushtrisë?

Babai filloi të fliste në shtëpi pas mbledhjes së Durrësit dhe atë gjë ai e bëri sepse e pa shqetësimin tonë që rrinim me ankth se diçka po ndodhte me të. Në bisedat e pakta që bënte me ne në shtëpi, ai përsëri ishte i matur dhe tepër konçiz. Babai na thoshte se të gjitha akuzat që ishin ngritur në ato mbledhje që po bëheshin në Durrës, nuk qëndronin dhe atë gjë e lidhte me faktin se Ushtria Shqiptare ishte e fortë. Pak a shumë kjo gjë ishte kryefjala e atyre bisedave që bënte babai me ne ato ditë.

Pas mbledhjes së Durrësit, a u ndje ftohja e “shokëve të udhëheqjes” me babanë tuaj dhe në atë kohë ju erdhi më njeri në shtëpinë tuaj siç ju kishin ardhur më përpara?

I’u kam treguar dhe më parë se në fillimet e viteve ‘70, anëtarët e Byrosë Politike vinin në shtëpinë tonë vetëm për raste të veçanta (datëlindje, Viti i Ri etj). Si rrjedhojë në korrik të vitit 1974, nuk kish çfarë ftohje të shihnim prej tyre. Përsa i përket miqve të tij, sapo u njohën me problemin u larguan, pra në shtëpi nuk vinte më njeri.

Po pas mbledhjeve të tjera të Byrosë Politike dhe Plenumeve ku vazhdoi goditja ndaj Beqir Ballukut, a i’u thoshte gjë babai kur vinte në shtëpi?

Natyrshëm që tashmë bisedonim. Mbledhja e Byrosë Politike ishte përcaktuese për fatin e familjes sonë. Ndërsa në Aktivin e Ushtrisë analizën e drejtonin Mehmet Shehu dhe Hysni Kapo, në Byronë Politike merrnin pjesë të gjithë antarët me në krye Enver Hoxhën. Akuzat ishin po ato të Aktivit të Ushtrisë të veshura politikisht, të cilat u kundërshtuan me forcë deri në fund nga im atë Beqiri.

Cili ishte mendimi i babait tuaj në atë kohë lidhur me akuzat që i bëheshin?

Nga bisedat që kemi bërë ne në atë kohë me babanë, ai dilte me konkluzionin se: të gjitha akzuat ndaj tij ishin të montuara dhe të parapërgatitura në bazë të një skenari tepër të qartë dhe me qëllim goditjen dhe largimin e tij nga Ministër i Mbrojtjes. Ai gjykohej me shkas për një material të cilin akoma nuk e kishte dorëzuar të përfunduar, e ç’ishte më e çuditshmja, ai material ndodhej në kasafortën e Ministrisë së Mbrojtjes.

Cila ishte mbledhja ku u godit më fort Beqir Balluku dhe cilët ishin ata që ngritën akuza dhe mbajtën qëndrim më të rreptë ndaj tij?

Nga Aktivi i Ushtrisë në Durres, në Byronë Politike deri në Plenumin e Pestë që u mbajt më 25 korrik të vitit 1974, goditja erdhi e shkallëzuar dhe në rritje. Ndërsa në Aktivin e Ushtrisë u akuzua për kundërshtim të tezave të Këshillit të Mbrojtjes, në Byronë Politike akuzat u rënduan duke u cilësuar si “devijator i vijës së Partisë dhe si agjent i imperializmit dhe i social-imperializmit”. Maja arriti në Pleniumin e pestë që unë do t’a cilësoja gjyq të sajuar politik me moton: “Çfarë keni për të shtuar të tjera për armikun e popullit”? Plenumi u kthye në nje maskaradë ku shumica e të pranishëmve merrnin fjalën për të fituar kredit ndaj Enver Hoxhës. Pra hetimi filloj në Aktiv, vendimi u mor në Byronë Politike dhe pretenca u dha në Plenum. Kështu kish funksionuar gjithnjë ky mekanizëm.

Po nga Enver Hoxha a pati sulme Beqir Balluku?

Dua të shtoj diçka. Në Aktivin e Ushtrisë, Enver Hoxha nuk merrte pjesë, ai i ndiqte zhvillimet nga Tirana. Këtu nuk bëhet fjalë për sulm por për direktiva. Në mbledhjen e Byrosë ai nuk la vend të tjerëve për analizë, por dha direktivën: “Beqiri ka dalë nga vija e marksizëm-lenininzmit”. Kaq është e mjaftueshme për të cilësuar si shkoi kjo mbledhje më pas.

A ju tregoi babai se çfarë akuzash i kishte bërë Enveri në atë Plenum?

Si fillim desha të bëj një parantezë lidhur me atë Plenum. Ne mendonim se dita e Plenumit do të ishte hera e fundit që do të shihnim babanë tonë, Beqirin, por nuk e arrestuan menjëherë pas mbledhjes, kështu ai pati fatin të kthehej në shtëpi ku bisedoi gjerë e gjatë me ne duke na treguar të gjitha ato që kishte ndodhur në atë Plenum dhe gjithçka ishte thënë ndaj tij.

A mund të na thoni diçka rreth atyre që biseduat me babanë tuaj kur ai erdhi në shtëpi pas përfundimit të atij Pleniumi?

Ne biseduam gjatë, por ajo që është më e rëndësishmja për ju, mendoj se janë akuzat e Enver Hoxhës në adresë të babait tonë, Beqirit, dhe cilat ishin fjalët që na tha ai në shtëpi lidhur me ato akuza. Më kujtohet që babai erdhi në shtëpi pasdreke dhe fjalët e para të tij ishin për vendimet që ishin marrë aty në adresë të tij, pra përjashtimin e tij nga të gjitha funksionet partiake e shtetërore dhe gjithashtu ishte përjashtuar edhe nga Partia. Në atë Plenium Enveri ishte shprehur duke thënë se “Beqir Balluku ishte tradhëtari më i madh që kishte parë Shqipëria deri në atë kohë”. Por ato akuza nuk qëndronin kurrsesi, sepse po të kishte qenë Beqir Balluku tradhëtar, ai do të kishte tradhëtuar në vitin 1948 dhe në 1960 (i’u kujtoj ngjarjet me Titon dhe atasheun ushtarak sovjetik në Tiranë) kur atij i’u afrua një një mbështetje e madhe nga jashtë. Dhe kurrsesi babai nuk mund të tradhëtonte në vitin 1974 kur ai nuk kishte asnjë lloj mbështetje. Këto ishin pak a shumë thelbi i përgjigjieve të babait, ndaj akuzave që i kishte bërë Enver Hoxha në Plenium. Po kështu desha të shtoj se duke e njohur mirë babanë tonë, me ato që po ndodhnin, mua personalisht më humbi krejtësisht besimi tek Partia.

Po pse deri në atë kohë ju nuk kishit pasur asnjë rezervë në lidhje me vijën që po ndiqte Enver Hoxha me udhëheqjen e lartë?

Për të qenë sa më i sinqertë me ju dhe me lexuesin deri në fund, desha të them se unë me vëllanë tim, Ladin, duke qenë se kishim dalë disa herë jashtë me sportin, kishim parë nivelin ekonomik dhe zhvillimin e atyre vëndeve e shpesh herë bënim krahësimin ndërmjet tyre me Shqipërinë. Ndërsa përsa i përket dënimeve të njerëzve të pafaj për probleme politike, unë me Ladin thonim se aty arrinte kulmi. Por të gjitha ato biseda ne i bënim vetëm me njëri tjetrin dhe kurrë jashtë shtëpisë.

Çfarë ndodhi me babanë tuaj pas atij Plenumi dhe si rrodhën ngjarjet më vonë?

Pas atij Pleniumi, babai qëndroi në shtëpi edhe për afro dhjetë ditë të tjera, sepse si duket, ata që e kishin sulmuar dhe goditur në atë Plenum, nuk e kishin vendosur ende se ku do e dërgonin. Ato ditë që babai qëndroi i mbyllur në shtëpi, rreth e rreth shtëpisë sonë, u shtuan masat e sigurisë, gjë e cila bëhej pa rënë në sy, por dukej fare qartë me shtimin e ushtarëve të armatosur pak më tutje vilës sonë. Ndërsa babai qëndroi i mbyllur në shtëpi, ne të tjetër dilnim dhe nuk na ndalonte njeri. Por mendoj se edhe ndaj nesh ishte vendosur masa e survejimit.

Ato dhjetë ditë që Beqiri qëndroi i mbyllur në shtëpi, a patët ndonjë vizitë dhe a shkeli aty njeri tjetër jo pjestar i familjes?

Ato dhjetë ditë në shtëpinë tonë mundën të vinin dy persona. I pari ishte një stomatolog nga Poliklinika Qëndrore, të cilin vajta dhe e mora unë, pasi babai kishte probleme me dhëmbët. Kur vajta atje, ai u tregua shumë i gatshëm dhe erdhi në shtëpi duke e mjekuar në kushtet që mund të mjekohet një njeri jashtë klinikës stomatologjike. Mund të them se, si vajtja ime atje dhe ardhja e atij stomatologu në shtëpinë tonë, kanë qenë të kontrolluar nga organet përkatëse.

Po njeriu tjetër që thatë se erdhi në shtëpinë tuaj, kush ishte?

Personi tjetër që erdhi në shtëpinë tonë ato ditë që babai qëndroi aty i izoluar, pas atij Plenumi që e kishte cilësuar atë tradhëtar dhe armik, ishte kuzhinjeri i familjes sonë, Nuredin Bufi, i cili erdhi në shtëpinë tonë deri ditën e fundit që ne qëndruam aty. Nuredinin ne e kishim si njeriun e shtëpisë (punonte aty për më shumë se 25 vjet), por ardhja e tij në atë kohë ishte një guxim më shumë se i tepruar, pasi pas shkarkimit dhe përjashtimit të babait nga të gjitha funksionet partiake dhe shtetërore, atij i’a hoqën dhe të gjithë personelin e shërbimit, me shoferin, shoqëruesit, rojet etj. Për atë mirënjohje apo njerzillëk që tregoi Nuredini ndaj familjes sonë, organet e Sigurimit të Shtetit e dënuan më pas me dy vjet burg, duke e akuzuar gjoja për një derë hekuri.

Po nëna juaj, Znj. Taibe Kafazi, nga ishte me origjinë, çfarë shtrese shoqërore i përkiste familja e saj dhe ku kishte punuar deri në atë kohë?

Origjina e nënës sonë është nga Berati dhe ajo rrjedh nga një familje bejlerësh të cilët pothuaj të gjithë pasurinë e tyre e kishin shkrirë për Luftën Antifashiste Nac-Çlirimtare. Nje nga vëllëzërit e nënës sonë, (daja i im) u vra gjatë luftës në vitin 1943 dhe ështe shpallur dëshmor i Atdheut. Njëri nga dajat, që gjatë Luftës kur ishte ilegal në Tiranë, ka pasur njohje dhe miqësi me babanë tonë, Beqirin dhe si rezultat i saj u bë më pas edhe miqësia me familjen e tyre. Dhe nëna mori pjesë aktive në Luftë, duke u inkuadruar në Brigadën e III-të partizane, ku për pak kohë babai ish komisar i saj. Ndërsa nëna jonë, Taibja, në vitin 1974 kur filloi goditja ndaj nesh, pati punuar në Ndërrmarjen Artistike “Migjeni” në Tiranë.

Pas largimit nga Tirana më 5 gusht 1974, ku e dërguan babanë tuaj, Beqirin, nënën, Taiben, Lulen dhe Agimin?

Pas largimit nga Tirana, babai, nëna, Lulja, Agimi dhe Agroni udhëtuan në drejtim të qytezës së Roskovecit, që ishte paracaktuar si vëndi i internimit. Në atë qytezë të vogël, ata u vendosën me banim në katin e dytë të një pallati, që ishte “rregulluar” apostafat për familjen tonë.

Sa kohë qëndruan ata në qytezën e Roskovecit dhe a u lejonin ju të tjerëve që ishit në Tiranë për të shkuar dhe për t’i takuar ata?

Në Roskovec, babai bashkë me pjesën e familjes që e shoqëronte nuk qëndroi për më shumë se një muaj e gjysëm, sepse ata i lëvizën edhe që andej duke i internuar përsëri për në Selenicë të Vlorës. Por gjatë asaj periudhe kohe që ata qëndruan në Roskovec, ne nuk pengoheshim per te shkuar atje, por natyrisht të gjitha lëvizjet tona ishin të kontrolluara nga Sigurimi i Shtetit.

Gjatë kohës që ata ishin në Roskovec, me çfarë të ardhurash financiare mbahej familja dhe si i kalonte ditët atje babai juaj, Beqiri?

Gjatë kohës që babai me nënën, Lulen, Agronin e Agimin qëndruan në Roskovec, ata mbaheshin vetëm me pensionin e babait të cilin nuk i’a dhanë menjëherë, por i’a vonuan për shumë kohë. Ndërsa lidhur me pyetjen që bëtë se si i kalonte babai ditët atje në Roskovec, i’u them se gjatë asaj kohe, ai nuk doli për asnjë minutë nga shtëpia. Ai qëndronte në shtëpi duke lexuar libra dhe gjithashtu degjonte radio dhe shikonte televizorin bardh e zi që i’a kisha dërguar unë nga Tirana. Kjo përsa i përket kohës së lirë sepse në këtë kohë babai kishte diçka të rëndësishme për të bërë, “autokritikën” me shkrim që i’u kërkua nga Plenumi i V-të i Komitetit Qëndror të PPSH-së.

Le të kthehemi pak më pas në kohë, kur në fillim të këtij Plenumi u shtrua pyetja nga Enver Hoxha: “Ç’dënim mendoni t’i japim Beqir Ballukut”?

Pasi ishin dëgjuar më të zellshmit që bërtisnin “të arrestohet këtu armiku i popullit”, pati një propozim që në kontekst ishte: “të mendohet dhe brënda tre muajve të na paraqesë në Komitetin Qëndror me shkrim, një autokritikë të shëndoshë ku të na paraqesë veprimtarinë e tij armiqësore”. Enver Hoxha e mbështeti këtë propozim dhe Plenumi që kuptoi se ky ishte urdhëri i tij, e miratoi atë një zëri. Pra në Roskovec babai shkroi shumë dhe këtë material e solli në Tiranë vëllaj Agimi, i cili i’a dorëzoi në dorë Haxhi Kroit, sekretarit të Enver Hoxhës. Dua të theksoj se këtë material asnjë nga ne nuk e ka lexuar. Memorie.al
Vijon nesër

Prej një distance kohore disa dekadash duket se Ismail Kadare ishte shkrimtari më i privilegjuar i regjimit komunist: udhëtime jashtë shtetit, botime, romane me protagonist Enver Hoxhën, tek-tuk del edhe ndonjë fotografi e tij me diktatorin, në shtëpinë e këtij të fundit.

Mirëpo, dukja nuk është gjithçka. Dokumentet e botuara gjatë viteve të fundit kanë treguar se e vërteta qëndron ndryshe. Shkrimtari jo vetëm që ishte i ndjekur, i survejuar, i vënë me “shpatulla për muri” nga “kolektivi”, – fundja si çdo shqiptar,- por edhe në rrezik serioz për jetën. Fati i tij varej në fije të perit.

Këtë na e dëshmon në vetë të parë një nga njerëzit më të pushtetshëm për dhjetë vjet me radhë gjatë diktaturës komuniste. Bëhet fjalë për ish-kryetarin e Hetuesisë së Përgjithshme të Shqipërisë, Qemal Lame, i cili sjell për publikun librin e tij “Dritëhijet e kohës: Letërsia dhe arti në diktaturë.

“Përndjekja e Ismail Kadaresë”, hedhur në qarkullim nga shtëpia botuese “Neraida”. Krahas fakteve që tashmë janë bërë publike, sipas të cilave Ismail Kadare rrezikonte të dënohej në grupin e “komplotistëve”, me në krye Mehmet Shehun, Lame me përgjegjësi profesionale dëshmon se për Kadarenë kanë ekzistuar jo vetëm dosje, por urdhra konkretë arrestimi.

“Ka rëndësi të dokumentohet me objektivitet e vërteta për urdhra konkretë për arrestimin e shkrimtarit. Janë dy raste konkrete kur është diskutuar për arrestimin e Ismail Kadaresë. Në vitin 1982 u dha urdhër konkret për arrestimin, u përgatitën dokumentet ligjore, por zbatimi u anulua në momentet e fundit. Në vitin 1983 u përgatitën edhe një herë dokumentet për arrestim. Këto dokumente nuk u njoftuan dhe as u dërguan zyrtarisht në Hetuesinë e Përgjithshme”, shkruan ai në librin e tij “Dritëhijet e kohës”.

Sipas tij, kjo ishte një çështje aq me rëndësi, saqë me të po merreshin krerët më të lartë të shtetit. Nuk bëhej fjalë thjesht për krerë të Sigurimit të Shtetit apo Ministrisë së Brendshme, madje nuk mjafton as Ramiz Alia e Hekuran Isai. Ishte vetë Enver Hoxha i interesuar për këtë çështje.

Qemal Lame, ndër të tjera boton edhe pjesë të ditarit të tij, mbajtur gjatë viteve që drejtonte institucionin e Hetuesisë së Përgjithshme të Shqipërisë. Për herë të parë zbardhen biseda telefonike dhe takime me Enver Hoxhën, që urdhëronte: Të arrestohet!

QEMAL LAME

DY URDHRA KONKRETË PËR ARRESTIMIN

Ka rëndësi të dokumentohet me objektivitet e vërteta për urdhra konkretë për arrestimin e shkrimtarit. Janë dy raste konkrete kur është diskutuar për arrestimin e Ismail Kadaresë.

– Në vitin 1982 u dha urdhër konkret për arrestimin, u përgatitën dokumentet ligjore, por zbatimi u anulua në momentet e fundit.

– Në vitin 1983 u përgatitën edhe një herë dokumentet për arrestim. Këto dokumente nuk u njoftuan dhe as u dërguan zyrtarisht në Hetuesinë e Përgjithshme.

URDHRI I PARË PËR ARRESTIMIN

Ideja, formulimi dhe kërkesa për zbatimin e arrestimit është dhënë nga vetë Enver Hoxha.

E premte, më 24 shtator 1982, 20:15

Në zyrën time, si kryehetues i përgjithshëm, ra zilja e telefonit sekret të komunikimit vetëm me udhëheqjen:

-Jam Enveri, Qemal! Ramizi dhe Hekurani më raportuan për hetimet. Kanë dokumentet për atë Kadarenë. Të arrestohet! Mos veproni menjëherë! Do ta diskutojmë. Shikoji edhe ti dokumentet. Dua mendimin tënd. Mos u thuaj Ramizit e Hekuranit që biseduam bashkë.

-Si të urdhëroni ju, shoku Enver!

-Mirë. Natën e mirë!

-Natën e mirë!

E hënë, më 27 shtator 1982, 08:00:

Biseda me Hekuran Isain

– Shoku Qemal! Nga hetimi kanë dalë fakte dhe kemi dokumente për bashkëpunimin e Ismail Kadaresë me Mehmet Shehun. Dokumentet ia kam bërë të njohura shokut Enver. Do ta arrestojmë. Kemi bërë gati kallëzimet. Shoku Enver më porositi që t’i analizoni edhe ju materialet dhe të shkojmë tek ai.

– Do t’i lexoj dhe analizoj me shumë përgjegjësi, shoku Hekuran.

E hënë, më 27 shtator 1982, 08:30:

Telefonata e Ramiz Alisë

Ra zilja e telefonit sekret. Ishte Ramiz Alia.

Ramiz Alia: Shoku Qemal! Hekurani ka biseduar me ju për Ismail Kadarenë.

Qemal Lame: Po, shoku Ramiz. Pak më parë biseduam. Jam duke lexuar dhe analizuar dokumentet.

Ramiz Alia: Do ishte mirë të bisedonim. Sapo bisedova edhe me Hekuranin. Po të keni kohë, hajdeni e bisedojmë të tre bashkërisht. Në orën 09:00 do jem në zyrë.

Qemal Lame: Do të vij, shoku Ramiz.

Hekurani erdhi në zyrën time dhe shkuam së bashku te Ramizi.

E hënë, më 27 shtator 1982, 09:00:

Biseda me Ramiz Alinë

Ramiz Alia: Shoku Qemal! I kemi dokumentet për Ismailin. Ta arrestojmë! Nuk ka përse të zgjatet më ky veprim.

Qemal Lame:Nuk i kam lexuar të gjitha materialet, shoku Ramiz. Ka dokumente të vjetra dhe të tanishme nga hetimi i komplotit.

Ramiz Alia: Mirë. Lexoji dhe analizoji. Do të takohemi me shokun Enver dhe do të bisedojmë. Ai do që ju të jepni mendim. Ka besim dhe pret mendimin tuaj. Do të të lajmëroj kur të takohemi. /Panorama/
(VIJON…)

Memorie.al publikon historinë e panjohur të Beqir Ballukut, ish-Ministrit të Mbrojtjes Popullore, deputetit të Kuvendit Popullor, anëtarit të Byrosë Politike të Komitetit Qëndror të PPSH-së dhe zv/kryeministrit të parë të qeverisë së drejtuar prej Mehmet Shehut, i cili u pushkatua në një tunel të fshehtë në periferi të Tiranës pranë fshatit Linzë më 5 nëntor të vitit 1975, pasi ishte dënuar me vdekje nga ana Gjykatës së Lartë të Republikës Popullore të Shqipërisë, i akuzuar si “kreu i grupit puçist në ushtri”.

Dëshmia e rrallë e Çlirim Ballukut, djalit të madh të familjes Balluku, që nga origjina e familjes, periudha e Monarkisë së Zogut, aktiviteti i tij gjatë Luftës Antifashiste, shkollimi, funksionet dhe detyrat pas vitit 1945, raportet e relatat me Enver Hoxhën, Mehmet Shehun, Hysni Kapon, Gogo Nushin, etj., nga udhëheqja e lartë e PPSH-së, si dhe përse filluan kritikat e goditja ndaj tij në vitin 1974, kush ishin ata që e sulmuan më shumë në mbledhjet e para, çfarë u tha ai fëmijve të tij kur u kthye në shtëpi pasi ishte sulmuar si “armik i popullit”, internimi i tij dhe familjes, ekzekutimi bashkë me dy vartësit e tij, Petrit Dumen dhe Hito Çakon në një nga tunelet e fshehta të Linzës në periferi të Tiranës, si e mësoi familja atë gjë kur ishte në internim, e deri tek peripecitë e shumta pas viteve ’90-të për të gjetur eshtrat e tij në fshatin Vranisht të Vlorës, ku ishin groposur me urdhër dhe nën kujdesjen e Kadri Hazbiut.

“Goditja ndaj babait tonë, Beqir Ballukut, i cili prej vitesh mbante postin e Ministrit të Mbrojtjes dhe zv/kryeministrit të parë në qeverinë e kryesuar nga Mehmet Shehu, filloi në qershor-korrikun e vitit 1974 me mbledhjen e zgjeruar të Aktivit të Ushtrisë, e cila u mbajt në Vilën e Zogut të qytetit të Durrësit. Goditja ndaj tij ishte e parapërgatitur në bazë të një skenari të hartuar mjaft mirë nga krerët kryesorë të “piramidës” së lartë të PPSH-së, me njerëz të veçantë brenda rradhëve të Ministrisë së Mbrojtjes. Kjo gjë vërtetohet edhe nga fakti se akuzat ndaj tij filluan në një kohë që materiali me tezat që duheshin të paraqiteshin për diskutim në Këshillin e Mbrojtjes, nuk ishin bërë ende publike dhe ndodheshin të mbyllura në kasafortën e zyrës në Ministrinë e Mbrojtjes. Pas asaj ai u analizua edhe në mbledhjet e Byrosë Politike ku Enver Hoxha dha i pari orientimin e sulmeve ndaj tij, duke e akuzuar si tradhëtarin më të madh që kishte pasur Shqipëria deri në atë kohë. Pas atyre mbledhjeve të Byrosë Politike, babai u analizua edhe në Pleniumin e Pestë të Komitetit Qëndror të PPSH-së, që u mbajt më 25 korrik të vitit 1974, ku u sulmua nga dikush më shumë dhe nga dikush me pak. Në fund të atij Pleniumi ai u përjashtua dhe u shkarëkua nga të gjitha funksionet partiake e shtetërore. Pas asaj mbledhje, babai nuk u arrestua si shumë nga ish-personalitetet e larta të udhëheqjes së lartë komuniste që ishin goditur vite më parë, por u la i lirë që të vinte në shtëpi. Më kujtohet si tani kur erdhi babai në shtëpi pas asaj mbledhje dhe na tregoi gjithëshka që kishte ngjarë në atë Plenium, si dhe vendimet që ishin marrë aty në adresë të personit të tij. Në thelb të atyre fjalëve që na tha babai atë pasdreke në shtëpinë tonë, ku ishim mbledhur të gjithë ne pjestarët e familjes, ishte ajo që ai nuk ishte tradhëtar dhe nuk e kishte tradhëtuar asnjëherë Partinë dhe Enver Hoxhën. Pas asaj dite babai qëndroi edhe rreth dhjetë ditë të tjera pa dalë fare nga shtëpia, pasi edhe ata që e goditën nuk kishin vendosur ende se në çfarë vëndi do e dërgonin. Gjatë atyre dhjetë ditëve që babai nuk doli fare nga shtëpia, në afërsi të vilës sonë aty në Bllok, u përforcuan masat e sigurisë gjë e cila dukej qartë edhe nga shtimi i ushtarëve të Gardës. Gjatë asaj kohe, në bisedat që bënte me ne, për për herë të parë Beqiri u shpreh hapur kundra udhëheqjes së lartë të Partisë, duke na thënë se ajo po e godiste kot dhe gjithshka thuhej në adresë të tij ishte e manipuluar”.

Dëshmon për Memorie.al, Çlirim Balluku, djali i madh i ish-Ministrit të Mbrojtjes, anëtarit të Byrosë Politike dhe zë/kryeministërit të parë në qeverinë komuniste të kryesuar prej Mehmet Shehut, i cili rrëfen të gjithë historinë e panjohur të babait të tij, Beqir Ballukut, i konsideruar si një prej udhëheqësve më popullorë të regjimit komunist të Enver Hoxhës, i cili u pushkatua në 5 nëntorin e vitit 1975 në një tunel të fshehtë në periferi të Tiranës afër fshatit Linzë, së bashku me dy vartësit e tij, Shefin e Shtatmadhorisë, Petrit Dumen, e Drejtorin Politik të Ushtrisë, Hito Çakon.

Kush ishte Beqir Balluku, cila ishte origjina dhe e kaluara e tij e ku u shkollua ai? Si u lidh Beqiri për herë të parë me grupet komuniste, kush ishin shokët e tij më të ngushtë gjatë Luftës dhe si u njoh ai për herë të parë me Enver Hoxhën në vitin 1943? Cilat ishin akuzat që i’u bënë Beqir Ballukut nga Enver Hoxha në mbledhjet e Byrosë Politike dhe Pleniumin e pestë që u mbajt në 25 korrikun e vitit 1974 dhe çfarë iu tha Beqiri familjes së tij pas asaj mbledhje ku e përjashtuan nga të gjitha funksionet partiake e shtetërore? Çfarë ndodhi me Beqirin ato dhjetë ditë që ai qëndroi i izoluar në vilën e tij të Bllokut, kush ishte njeriu i vetëm që mundi të hynte në shtëpinë e tij dhe çfarë porosish iu dha ai fëmijëve të tij? Çfarë i kërkoi sekretari i partisë i Radio-Televizionit Shqiptar, Çlirimit, djalit të madh të Beqirit, kur e thirri atë në zyrën e tij dhe cila ishte përgjigjia që mori prej tij? Si e hoqën Beqirin nga vila e tij e Bllokut për ta internuar në Roskovec të Fierit dhe si u arrestu ai në shtatë dhjetorin e vitit 1974 kur ishte i internuar në Selenicë të Vlorës? Si e mësoi familja Balluku ekzekutimin e Beqirit dhe si u trajtuan që nga ajo periudhë e deri në vitin 1991 kur qëndruan të internuar në Selenicë të Vlorës?

Çlirim Balluku, është djali i madh nga gjashtë fëmijët e Beqir Ballukut, ish-Ministrit të Mbrojtjes, deputetit, anëtarit të Byrosë Politike dhe zv/kryeministrit të parë në qeverinë komuniste të Mehmet Shehut, i cili qëndroi në ato funksione të larta deri në vitin 1974, kur u akuzua dhe u godit nga Enver Hoxha, duke u quajtur sabotator, armik dhe kreu i “Puçit Ushtarak” që kishte për qëllim rrëzimin me dhunë të pushtetit popullor në Shqipëri. Si më i madh i familjes Balluku, Çlirimi i mban mënd mjaft mirë dhe i ka përjetuar vetë shumë nga ngjarjet e asaj kohe të largët kur babai i tij ishte në majat më të larta të regjimit komunist të Enver Hoxhës, si dhe më pas kur ai u sulmua nga Enveri me akuza nga më të rëndat, të cilat tashmë janë bërë publike për lexuesin e gjerë nga botimet e shumta në shtypin e përditshëm të pas viteve ‘90-të. Nisur nga ky fakt dhe për t’u njohur akoma dhe më shumë me anën e panjohur të figurës së Beqir Ballukut dhe familjes së tij, në vazhdën e dhjetra shkrimeve të kësaj natyre që kanë gjetur vënd në faqet e Memorie.al, ne i’u drejtuam për një intervistë të gjatë zotit Çlirim Balluku, të cilën po e publikojmë duke filluar nga ky numër.

Vijon nga numri kaluar

Zoti Çlirim, është thënë se Beqir Balluku deri në vitin 1974, ka qenë njeriu më i besuar i Enver Hoxhës, dhe ajo gjë lidhej me faktin sepse ai e ka shpëtuar dy herë Enverin. Rasti i parë bën fjalë për vitin 1948 kur Josif Broz Tito i kërkoi Beqirit që të firmoste urdhërin për pranimin e futjen e dy divizioneve ushtarake jugosllave brenda kufirit tonë në zonën e Korçës, gjë të cilën Beqiri e refuzoi. Ndërsa rasti i dytë bën fjalë për vitin 1960 kur Shqipëria po i prishte marrëdhëniet me Bashkimin Sovjetik. Një nga anëtarët e Byrosë Politike të asaj kohe, ka dëshmuar për Memorie.al duke thënë se në atë kohë që Enveri, Hysniu, Mehmeti, Kadriu dhe Ramizi ndodheshin në Moskë, atasheu ushtarak sovjetik që ishte në Tiranë, në pije e sipër e provokoi Beqirin duke i thënë: “Si thua, t’i lëmë jashtë ata të katërt dhe t’i japim ty çelsat e Shqipërisë”? Dhe insinuatës tepër të qartë të diplomatit ushtarak sovjetik, Beqiri i’u përgjigj i prerë: “Po t’ju ndodhi gjë atyre të pestëve që ndodhen në Moskë, unë me dorën time do t’i var në Sheshin “Skënderbej” të 5000 rusët që janë në Shqipëri”. A keni dijeni ju dhe si qëndron e vërteta për këto dy ngjarje?

Mund të them se për këto dy ngjarje kam dëgjuar natyrshëm në momente të veçanta nga persona të ndryshëm, (jo të rangut të udhëheqjes së lartë) të cilët sot pas kaq vitesh nuk mund që t’i përcaktoj qartë dhe me ekzaktësi se kush kanë qenë. Por mendoj se fakti, d.m.th. se kush kanë qenë ata persona që kanë folur në prezencën e babait për ato dy momente historike, ku kanë qenë dhe pjestarë të tjerë të familjes, nuk ka ndonjë rëndësi të madhe. Por vija re, se lidhur me historinë e atyre dy ngjarjeve dhe argumentimit të tyre, babait, Beqirit, nuk i pëlqenin të diskutoheshin fare dhe personat që i hapnin bisedat për to, ai i ndërpriste menjëherë duke e kaluar bisedën në çështje të tjera. Natyrisht duke mos qenë i njohur me ato ngjarje, sidomos me atë të vitit 1948, nga kurioziteti i moshës, unë isha i interesuar të mësoja diçka më shumë se ato që kisha dëgjuar nga goja e atyre personave që thashë më lart. Nisur nga kjo që thashë dhe gjithashtu nga personaliteti politik e ndërkombëtar që gëzonte në atë kohë udhëheqësi i Jugosllavisë, Marshalli Josif Broz Tito, unë në koefidencë e pata pyetur babanë, se si qëndronte e vërteta lidhur me atë ngjarje. Dhe përgjigjia e babait ishte kjo që po jua them unë me fjalët e mia, sipas asaj që mbaj mënd nga biseda me të. Gjatë një vizite pune në Beograd, diku aty nga viti 1948 kur babai ishte në funksionin e Shefit të Shtabit të Përgjithshëm të Ushtrisë Shqiptare, Marshalli Tito e kishte thirrur Beqirin në një takim, jashtë programit të vizitave dhe takimeve të punës që ai kishte parashikur para nisjes nga Shqipëria për në Beograd. Gjatë asaj bisede, pasi kishte shfaqur shqetësimin për një rrezik evident që mund t’i vinte Shqipërisë nga fqinji jugor i saj, Greqia, Josif Broz Tito, i kishte kërkuar Beqirit që ai, me cilësinë e Shefit të Shtatmadhorisë Shqiptare, të firmoste një dokument ku thuhej se ishte dakort për futjen e trupave jugosllave brenda territorit shqiptar. Duhet të kemi parasysh se ky moment, pra kërkimi për firmosjen e atij dokumenti, bën fjalë për atë kohë kur Josif Broz Tito deklarohej dhe konsiderohej si miku më i madh i Shqipërisë.

Cila ishte përgjigjia e Beqir Ballukut lidhur me atë kerkesë që i bëri Josif Broz Tito?

Përgjigjia që i kishte dhënë babai, Titos, ishte kjo: “Shqipëria nuk ka ndonjë rrezik evident që të sulmohet nga Greqia, por edhe sikur të ndodhë kjo, ne jemi vetë në gjëndje që t’i mbrojmë vetë kufijtë tanë me të gjithë arsenalin ushtarak që disponojmë. Por më kryesorja është se unë nuk jam i autorizuar që të firmos një dokument të tillë”. Ndoshta kjo histori për të cilën po flasim, është e lidhur edhe me një ngjarje tjetër të panjohur që ka të bëjë me rrëzimin e avionit ushtarak jugosllav me të cilin po kthehej babai nga Beogradi për në Tiranë pas mbarimit të asaj vizite. Gjatë udhëtimit me atë avion për në Tiranë, piloti jugosllav bëri një ulje të detyruar diku në një arë të punuar në afërsi të Liqenit të Pogradecit. Këtë ndodhi, nëna jonë, Taibja (bashkëshortja e Beqir Ballukut) e kujtonte deri sa ishte gjallë, me frikën që ndjeu në ato momente kur mësoi për ngjarjen që i kishte ndodhur babait me avionin jugosllav.

Po për ngjarjen tjetër, atë të vitit 1960 me atasheun ushtarak sovjetik në Tiranë, ç’mund të na thoni?

Për sa i përket ngjarjes së vitit 1960, atë që bën fjalë lidhur me krizën që kishte përfshirë marrëdhëniet e Shqipërisë me Bashkimin Sovjetik, unë ato i kam të dëgjuara nga të tjerë, si në atë kohë, apo i kam lexuar në shtypin shqiptar të pas viteve ‘90. Lidhur me sa pyetët, mendoj se ka pak rëndësi forma se si i’u përgjigj babai atasheut sovjetik (gjeneralit) në Tiranë, pas provokimit apo sugjerimit që i bëri ai, sepse, rëndësinë më të madhe e ka ka përmbajtja e përgjigjies që i dha Beqiri atij. Por, siç jam shprehur diku më lart gjatë kësaj interviste, desha të shtoj se: duke pasur parasysh impenjimin e madh të babait gjatë atyre ngjarjeve, më kujtohet fare mirë se ne si fëmijë, e ndjenim mungesën e tij në familje.

Po me ushtarakët e tjerë madhorë, ish-gjeneralë e kolonelë të cilët ishin edhe vartësit e tij, çfarë marrëdhëniesh ka pasur Beqiri, kë kishte mikun më të afërt ndër ta dhe a vinin ata në shtëpinë tuaj?

Për këtë është më mirë që të pyseni ish-ushtarakët e lartë, por megjithëatë mund t’ju them se nga takimet e rastësishme që unë kam pasur me ta, nuk ka qenë e vështirë që përnjeherë të ndjeja simpatinë dhe respektin e madh të tyre ndaj tij. Besoj se kjo mjafton që të kuptosh mjaft mirë marrëdhëniet që ka pasur babai me vartësit e tij dhe ish-ushtarakët e tjerë të lartë, ndaj të cilëve ai nuk bënte kurrë dallime dhe i konsideronte të gjithë njëlloj. Por desha të theksoj se Pogradeci mbetej vëndi më i preferuar i babait për pushime.

Ku i kalonte zakonisht pushimet e gjata verore Beqiri dhe familja juaj?

Pushimet verore zakonisht babai me familjen i bënte në plazhet e Pogradecit, Vlorës dhe Durrësit, aty ku i bënin zakonisht edhe ish-funksionarët e tjerë të lartë. Po në një rast të vetëm, para prishjes së marrëdhënieve shtetërore me Bashkimin Sovjetik, babai ynë Beqiri i bëri pushimet familjarisht në Çekosllavaki, sepse ai kishte një miqësi të ngushtë me Ministrin e Mbrojtjes së aij shteti, i cili e ftoi babanë tonë që t’i kalonte atje pushimet bashkë me familjen. Por kjo gjë ishte një përjashtim dhe pas asaj, edhe babai e ftoi homologun e tij çek i cili erdhi në Shqipëri duke i’a kthyer vizitën.

Cilat kanë qenë lojrat dhe argëtimet më të preferuara të Beqir Ballukut dhe me kë luante ai nga personalitetet e tjera të udhëheqjes së lartë?

Për sa i përket lojrave të ndryshme si bilardo, shah, tavëll, apo letra, babai ynë nuk i luante fare sepse nuk i kishte qejf. Në shtëpinë tonë ne nuk kemi pasur fare bilardo dhe as me letra babai nuk luante. Kjo gjë ndodhte ndoshta edhe për arsye kohe, sepse pjesën më të madhe të kohës ai e kalonte në punë. Babai kishte një regjim ditor po thuaj me një orar strikt. Në ora tetë ai shkonte në zyrë dhe në shtëpi vinte në ora katër, ku pasi hante drekë, shkonte përsëri në punë dhe punonte edhe disa orë të tjera. Atë pak kohë të lirë që i mbetej, babai e kalonte në shtëpi sepse ai ishte shumë i lidhur me familjen. Babai kishte krijuar raporte shumë të afërta me ne fëmijët dhe nuk mbante fare distancë. Ai ishte shumë komunikues dhe mund të bisedoje me të fare lirshëm pa të krijuar asnjë distancë.

Cilët ishin sportet me të preferuara të babait tuaj?

Sportet më të preferuar të tij ishin gjahu, futbolli por edhe noti, sepse babai notonte shumë mirë. Në funksion të periudhave të ndryshme dhe të moshës, ai i ka ushtruar ato dhe më vonë edhe tenisin. Që në vitet e para të pasluftës apo dhe më vonë kur babai ishte më i ri, ai dilte në stadiumin “Dinamo”, apo në ndonjë palestër tjetër dhe luante futboll, kryesisht gjatë mbrëmjeve. Këtë gjë siç thashë e bënte kur ishte i ri. Rrallë here e shoqëronim edhe ne dy çunat, unë me vëllanë tjetër, Ladin, sepse edhe ne që të vegjël ishim të ingranuar me sportet e atletikës dhe futbollit. Po kështu përveç futbollit, babai luante edhe tenis tek Shkolla e Bashkuar e Oficerëve me Petrit Dumen (Shefin e Shtabit të Përgjithshëm) e Abdyl Këllezin (zv/kryeministrin) dhe rrallë ndonjëherë në Klubin “Partizani”.

Është thënë se Beqir Balluku ka qenë një tifoz shumë i madh i “Partizani”-t dhe bënte shumë për atë skuadër që përfaqësonte Ushtrinë Popullore?

Dua t’ju them se dikush që është marrë njëherë me sport, apo që e njeh atë, nuk mund të jetë tifoz. Futbollin ai e njihte që nga koha e të mëdhenjëve Riza Lushta e Naim Kryeziu, të cilët i ka pas njohur personalisht. Gjatë viteve 1960-‘70, babai ka pritur në shtëpi si Loro Boriçin që ishte trainer i ekipit “Partizani”, ashtu dhe Lym Allën që ishte trainer i Tiranës. Natyrisht duke qenë Ministër i Mbrojtjes, ai ishte i interesuar jo vetëm për futbollin, por edhe për të gjitha sportet e tjera të atij klubi sportiv.

Po me muzikën, librat dhe artin në përgjithësi, a ka qenë i lidhur Beqir Balluku?

Babai ka pas lexuar shumë shpesh libra të ndryshëm artistikë e historikë dhe ai e donte shumë artin dhe sidomos muzikën. Ai nuk donte vetëm muzikën e Shqipërisë së Mesme, por kishte preferenca edhe për muzikën operistike italiane dhe kryeveprat e muzikës botërore, të cilat i dëgjonte me vëmëndje të madhe. Ne kemi pasur shumë pllaka të vjetra gramafoni dhe shirtita disqesh me atë lloj muzike që babai i dëgjonte me kënaqësi. Po kështu edhe kur hynë manjetofonët e parë, babai filloi të koleksiononte shumë kaseta, disa nga të cilat i pata regjistruar unë kur punoja në Radio-Televizionin Shqiptar në vitet 1970-‘74.

A ka qenë ndopak liberal babai juaj, apo anonte nga e kundërta, nga konservatorizmi?

Mendoj se për kohën ka qenë liberal. Në atë periudhë kohe kur ne fëmijët ishim në moshë të re dhe në radio apo manjetofona dëgjonim muzikë të huaj, babai nuk na tërhiqte vërejtje dhe nuk na pengonte asnjëherë, kur dihej shumë mirë se ato ishin të ndaluara. Po kështu desha të shtoj se në rrethin tim shoqëror kishte dhe nga ata me biografi “jo të pastër” , të cilët vinin edhe në shtëpinë tonë. Në atë kohë, si mik i imi, në shtëpinë tonë vinte dhe Hans Bekteshi, nipi i Arshi Pipës, por babai asnjëherë nuk më tërhoqi vëmëndje, përkundrazi takohej me përzemërsi me të edhe pse e dinte shumë mirë se kush ishte.

Ju jeni një nga fëmijët e ish-“Bllok”-ut me moshëm më të madhe dhe njëkohësisht jeni martuar më herët se të tjetër. Sa vetë kanë qenë të ftuar në dasmën tuaj dhe kush ka qenë nga personalitet e larta të udhëheqjes komuniste?

Të ftuar në darkat e dasmave tona nuk ka pasur nga personalitet e larta të udhëheqjes, sepse në darka thirren miqtë dhe ata që të kanë ftuar në të tilla gëzime. Dy dasmat tona u bënë ashtu siç bëheshin në popull dhe si bëhen sot. Babai vuante dhe e respektonte traditën shqiptare. Ndërsa për vizitë në shtëpi, natyrisht që patën ardhur dhe personalitetet.

Ka pasur dëshirë babai juaj Beqiri, që të bënte krushqi në “Bllok” dhe a keni pasur ju fëmijët nxitje prej tij në këtë drejtim, pra për t’u lidhur me vajzat e “Bllok”-ut?

Në këtë aspekt babai nuk na ka ndërhyrë asnjëherë në jetën tonë private dhe e respektonte zgjedhjen tonë. Unë dhe motra ime Drita u lidhëm me njerëz të thjeshtë dhe babait i pëlqeu ajo lidhje.

Historia e panjohur e Beqir Ballukut dhe familjes së tij nga 1945-sa deri në vitin 1974

Detyrën e Komandantit të Qarkut të Tiranës, e cila i’u dha Beqir Ballukut në saj të kontributit të madh që kishte dhënë gjatë Luftës, ai e mbajti deri në në vitin 1946, pasi në atë kohë u transferua nga Tirana duke u emëruar në detyrën e Komandantit të Divizionit të Korçës. Transferimi i Beqir Ballukut në atë detyrë, u bë për arsye se në atë kohë në vëndin fqinjë, në Greqi, ishte intesifikuar lufta civile ndërmjet forcave qeveritare të kryeministrit Caldaris dhe atyre komuniste partizane të udhëhequra nga Niko Zaharjadhis dhe gjenerali Markos Vafjadhis. Si rezultat i asaj lufte civile, kishte trazira edhe në kufirin jug-lindor të Shqipërisë, i cili i’u besua Divizionit të Korçës të komanduar nga kolonel Beqir Balluku dhe komisar, Panajot Plaku. Në atë detyrë, Beqiri qëndroi deri në vitin 1948 dhe në atë kohë ai u thirr në Tiranë për të zëvëndësuar Mehmet Shehun në funksionin e Shefit të Shtatmadhorisë shqiptare, pranë Komandës së Përgjithshme të Ushtrisë që komandohej nga gjeneral-armate, Enver Hoxha. Në atë kohë, Beqiri së bashku me bashkëshorten e tij, Taibe Kafazi me të cilën ishte martuar që në fundin e vitit 1944, u vendos me banim në një nga vilat e “Bllok”-ut, që ndodhej fare pranë asaj së Enver Hoxhës. Pas emërimit në funksionin e Shefit të Shtatmadhorisë Shqiptare, Beqirit i’u dha edhe grada gjeneral-brigade dhe në Kongresin e Parë të Partisë Komuniste të Shqipërisë që u mbajt në nëntorin e vitit 1948, ai u zgjodh edhe anëtar i Komitetit Qëndror të PKSH-së. Funksionin e Shefit të Shtabit të Përgjithshëm, Beqiri e mbajti deri në vitin 1951 kur u dërgua për studime pranë Akademisë Ushtarake “Voroshillov” të Moskës, të cilën ai e mbaroi në vitin 1955. Edhe gjatë kohës që ai ishte me studime në Bashkimin Sovjetik, nuk u zëvëndësua në funksionin e Shefit të Shtatmadhorisë, por vazhdoi ta mbante atë detyrë të lartë, duke u kthyer herë pas here në Shqipëri. Në vitin 1953, pasi kryeministri Enver Hoxha u lirua nga postet e Ministrit të Jashtëm dhe atij të Mbrojtjes, Beqir Balluku u emërua në postin e Ministrit të Mbrojtjes Popullore. Po kështu në vitin 1953, Beqiri u zgjodh edhe anëtar i Byrosë Politike të Komitetit Qëndror të PPSH-së. Që nga viti 1956, përveç funksionit të Ministrit të Mbrojtjes, Beqir Ballukut i’a dha edhe funksioni i zv/kryeministrit të parë në qeverinë e kryesuar nga Mehmet Shehu, detyra të cilat ai i mbajti deri në 25 korrikun e vitit 1974. Po kështu që nga aderimi i Shqipërisë në Traktatin e Varshavës, gjeneral-kolonel Beqir Balluku, mbajti edhe detyrën e nënkomandantit të atij Traktati, ashtu si të gjithë ministrat e vëndeve të tjera anëtare (të Lindjes Komuniste) që aderonin në atë pakt ushtarak. Që nga viti 1956, Beqir Balluku konsiderohej si njeriu më i afërt dhe më i besuar i Sekretarit të Parë të Komitetit Qendror të PPSH-së, Enver Hoxhës dhe njëkohësisht edhe krahu i djathtë i tij. Nga martesa me zonjën Taibe Kafazi, Beqiri pati gjashtë fëmijë: Çlirimi, (1945) Vladimiri, (1949) Drita,(1950) Agimi, (1952) Lulja, (1954) dhe Agroni (1956). Nga viti 1947 e deri në vitin 1961, Beqir Balluku me familjen e tij ka banuar në disa vila të ndryshme te “Bllok”-ut dhe pas vitit 1961 e deri në vitin 1974, për arsye zgjerimi pasi i’u rritën fëmijët, ata u vendosën në vilën përballë asaj të Enverit (aty ku sot ndodhet “Kafe REX”) Deri në vitin 1974, dy djemtë e mëdhenj të familjes Balluku, Çlirimi dhe Vladimiri, si dhe vjaza e madhe Drita, ishin diplomuar në Universitetin e Tiranës në degët: Inxhinjeri Elektronike, Inxhinjeri Ndërtimi dhe Shkenca Politike ndërsa tre fëmijët e tjerë, Agimi, Lulja dhe Agroni, vazhdonin shkollat e larta apo ato të mesme. Pas mbarimit të studimeve universitare, djali i madh i familjes Balluku, Çlirimi, nga viti 1970 deri në vitin 1974 punoi në Radio-Televizionin Shqiptar, ndërsa Vladimiri në Institutin e Studimeve Ushtarake në Tiranë. Po kështu krahas studimeve, si Çlirimi edhe Vladimiri që në moshë fare të re ishin marrë me sport, duke qenë emra shumë të njohur, në atletikë ku Çlirimi ishte kampion kombëtar në disa gara, dhe në futboll ku Vladimiri aktivzohej si një nga pikat e forta të ekipit të “Partizani”-t. Edhe vetë Ministri i Mbrojtjes, Beqir Balluku, në ato kohë ka qenë mjaft i njohur si një nga simpatizantët e ekipit të futbollit “Partizani”. Ai kujdesej për t’i krijuar të gjitha kushtet futbollistëve të atij ekipi si dhe grumbullimin e sportistëve cilësorë nga skuadrat e tjera./Memorie.al

DOSSIER

Vajza e një politikani të njohur në Shqipëri edhe pse vetëm 20 vjeçe do gëzonte një pasuri qindra mijë dollarë. Gjysëm miliardi lekë një ambient biznesi për vajzën e Ben Blushit, një histori skandali kjo, e cila pritet të zbardhet pas hetimeve në SPAK.
Prona në Korçë

Ben Blushi ka paguar vetëm 30 mijë euro për një pasuri 500 milionëshe në qendër të Korçës, dhe gjithçka e ka bërë në emër të vajzës së tij.

Në datën 16 shkurt 2020, CNA.al raportoi në lidhje me një pronë të ish-politikanit Ben Blushi, në qytetin e Korçës, blerë me vlerë qesharake në vitin 2015 në emër të vajzës së tij.

Bëhet fjalë për një sipërfaqe prej 200 m2 nga të cilat 140 m2 në katin e parë të një godine, në një nga ajkat e qytetit të Korçës. Sipas deklarimeve të pasurisë, ambienti është blerë në emër të vajzës së tij Natali Blushi, por paratë janë paguar nga llogaria e Ben Blushit.

Gjithashtu ka marrë edhe një garazhd 60 metër katëror, i cili shërben ambientit prej 140 metër katëror.

Të dyja ambientet janë të lidhura së bashku dhe më pas atje është ndërtuar Pub Republika, një nga më të famshmit e Korçës, që administrohet nga njerëz të afërt të Blushit.(Lexo këtu )

Natali Blushi, një milionere e re

Ambienti kthehet në një biznes dhe vajza e Ben Blushit, bëhet aksionere në një kompani e cila hap një SNAK bar, që quhet Republika Pub, një nga më të frekuentuarat në Korcë.

Dy muaj më parë Natalia tashmë 25 vjeçe e shet 30 milionë aktivitetin e saj, por duke mbajtur në pronësi një pasuri 500 milionëshe.
Rasti i Natali Blushit është fakti i gjallë kur një fëmijë politikani pa asnjë ditë punë në moshën 20-vjeçare, kur është vetëm studente gëzon një pronë gjysëm miliardi që babai i saj e ble vetëm 30 mijë euro.

Më pas zhvillohet një biznes që sjell miliona dhe shitet po dhjetra milionë. Asgjë nuk ndalet këtu, janë jo pak por vetëm qeraja me një vlerë mbi 100 milionë lekë në 5 vite, duke shlyer 4 herë më tepër vlerën e blerjes së objektit.

Zbulohet gazetari oligark që ia kalon edhe Alfred Pezës | CNA

Media shqiptare ka prodhuar politikanë, shkrimtarë, botues, biznesmenë, lloj e soj individësh.

Një nga produktet e dala nga media, janë oligarkët e saj. Janë miliarderët e saj. Janë personazhe që gëzojnë pasuri të çmendura, të “fituara”, gjoja nga puna si gazetarë dhe më pas të shtuara pafundësisht gjatë kohës që merren me politikë.
Alfred Peza

Tre vite më parë, CNA.al në një shkrim ekskluziv zbuloi pasurinë e Alfred Pezës. Gazetarit “të varfër” që kishte blerë 1 miliard lekë aksione në një bankë private.(Lexo këtu)

Sot, pas një investigimi të gjatë, me fakte dhe dokumenta po sjellim pasurinë e nje tjetër gazetari të kthyer në politikan, së fundi një menaxher mediash, pasuria e të cilit të lë me gojë hapur.

Ky është Ben Blushi i cili duket se ka parakaluar me shpejtësi në kthesë pasurinë marramendëse të Alfred Pezës.

Zoti Blushi gëzon një pasuri të çmendur, të deklaruar dhe të padeklaruar, e cila është shtuar në mënyrë të frikshme, menjëherë pas ardhjes së Rilindjes në pushtet, por edhe më shumë i shtohet çdo ditë.
Ben Blushi, Eva Blushi

Së fundi, nëpërmjet bashkëshortes së tij dhe një kompanie të regjistruar në Bullgari, EM Capital Group është bërë edhe bashkëpronar i Lori Kafesë. (Lexo këtu)

Në fillimet e deklarimit të pasurisë, në vitin 2003, Blushi deklaron apartament banimi, depozita dhjetëra mijë dollarë, por edhe të ardhura marramendëse për kohën.

Më pas në opozitë çdo vit, pasuritë shtohen nga bashkëshortja si notere. Nga ai me pagë si deputet, por edhe disa qindra milionë lekë nga librat. Depozita në lekë, dollarë dhe euro, interesa bankare.

Edhe pse në opozitë, në vitin 2012 Blushi ka në banka gati 300 milion lekë. Interesat bankare shtojnë pasurinë e tij. Të ardhurat nga taksat e shqiptarëve si deputet shtojnë pasurinë e tij. Liçensa e noterit që mban bashkëshortja shtojnë pasurinë e tij. Këste nga shitje librash shtojnë pasurinë e tij.

Dhe në vitin 2015, Ben Blushi ble 300 mijë dollarë obligacione në një bankë të nivelit të dytë. Pasuria vetëm shtohet.
Prona e Ben Blushit në Korçë

Ai ble për vetëm 30 mijë euro një pronë në Korçë, në emër të vajzës së tij N. Blushi. Ambient biznesi dhe garazh në funksion të tij. Deklarohet një shumë qesharake. Ambienti blihet për 30 mijë euro dhe jep qera 20 mijë euro në vit. (Lexo këtu)

Në kohën e luftës së tij me Edi Ramën kjo pronë e re shton pasurinë e Blushit në emër të vajzës së tij, por vlera reale e saj është të paktën 500 milion. Vlera reale e shitjes të ambienteve të bizneseve në qëndër të Korcës shkon nga 2 mijë deri në 2500 euro, por Blushi në total e deklaron vetëm 30 mijë euro.

Në betejë me Edi Ramën, pasuria e oligarkut të medias vetëm shtohet. 300 mijë dollarë obligacione.

Një pasuri 500 mijë dollarë gati, në emër të vazjës. Apartamente, pasuri të palujtshme. Ka të ardhura në Tiranë, Korçë e gjetkë. Llogari bankare, në vitin 2016 dhjetëra mijë dollarë. Interesa nga obligacione 300 mijë dollarë.

Pasuria tashmë shtohet edhe nga qeraja e pronës që Blushi e bleu me 300 euro metri katëror, dhe i merr 1500 euro qera në muaj.

Noteria vetëm shton pasurinë. Llogaritë bankare në lek vetëm shtohen.

Më tej në vitin 2017, i cili është dhe viti i fundit i deklarimeve të oligarkut të medias, Ben Blushi, llogaritë në lek sërish shtohen me miliona. Llogaritë në dollar shtohen. Llogaritë në euro shtohen. Të ardhurat si deputet, të ardhurat nga objekti 500 milionësh në Korçë. Bashkëshortja e tij notere, kur Blushi vërdallosët me Libra-n, dyfishon punën e saj.
Ben Blushi duke folur nga foltorja e Kuvendit

E në fund në qoftë se bën një mbledhje të thjeshtë të pasurive të paluajtshme, qindra mijëra dollarëve kesh, dhe aktiviteteve të Ben Blushit, e shikon se media ka një oligark, një miliarder që ble prona, duke u fshehur vlerën e vërtetë, që ble obligacione qindra mijë dollarë, që në të paktën 15 vite, disa qindra mijë dollarë të tjera janë siguruar nga puna e bashkëshortes si notere.

Vetëm nga taksat e shqiptarëve Ben Blushi është paguar rreth 300 milion lekë si ministër apo deputet, në gati 15 vite.

Ne nuk mund ta akuzojmë Ben Blushin për vilën në Korfuz, apo t’i themi se nuk di të shkruajë. Nuk është një politikan me fjalë të forta. Nuk mund t’i themi se ai qëndron pas pasurisë së frikshme që kanë të afërm të tij. Por, për gjithçka kemi informacion do verifikojmë të gjitha të dhënat që ne kemi, duke ia bërë të ditur publikut, por edhe institucioneve të reja të drejtësisë, të cilat kanë tashmë në dorë të tregojnë pas një hetimi të vërtetë se kush është Beni, që u bë gazetar, që u bë politikan, që u bë ministër, që u bë miliarder, që u bë pronar i Lori Kafe, që u bë drejtor i Top Channel dhe nuk ndalet duke u pasuruar.

Ben Blushi është gazetari me penë të mprehtë, që u bë politikan me gjuhën e tij të mprehtë, por mesa duket të mprehtë e ka pasur edhe “thikën” për të prerë llokma pasurish, qindra mijëra dollarë obligacione, pasuri të paluajtshme me vlera marramendëse që do t’i kishte zili shumica e biznesmenëve në Shqipëri.

Pasuri të dyshimta dhe deklarime që fshehin vlerën reale. Dhe këto janë vetëm ato që ai ka deklaruar, sipas të dhënave zyrtare që gjenden në ILDKPI.

Beni ecen vetë me një mal pasuri, e cila me një vlerësim real shkon miliona dollarë.

CNA.al i ka shkuar më tej investigimit. Gjithçka nuk mbyllet tek Ben Blushi. Pasuri të frikshme kanë edhe familjarë të afërm të tij, Me prona të palujtshme në Korçë, Tiranë e gjetkë. Nga ndërtimi i pallateve, ambiente bzinesi e shumë të tjera si këto. Ben Blushi është thjeshtë një miliarder, një politikan pseudomoralist, që dje ishte deputet i socialistëve, më pas gjoja u përplas me Ramën dhe sot vazhdon të shtojë pasurinë duke i shërbyer kryeministrit të vendit. Këtë herë si drejtor i Top Channel.

Në ditët në vijim, CNA.al do të publikojë të tjera fakte dhe dokumente ekskluzive, jo vetëm për pasurinë, por për shumë nga bëmat dhe gjëmat e Ben Blushit. Gjithçka e investiguar dhe e konfirmuar. Me verifikime të plota, duke sjellë të vërtertën, ashtu siç Blushi nuk ka dashur kurrë tia tregojë shqiptarëve.

Më poshtë të gjitha deklaratat e pasurisë, por edhe teksti i zbardhur për çdo qindarkë të moralistit social të mbuluar me miliarda.

Viti 2003
Edi Rama, Fatos Nano, Ben Blushi

Ministër i Pushtetit Vendor dhe Decentralizimit

Apartament i ndërtuar në vitin 2001-2003, vlera 5 milion lekë, burimi kredi bankare.

Depozitë bankare 56 mijë dollarë. Burimi: Të ardhura nga puna në Detsche Welle 1992-1997.

Fondacioni Soros 1995-1996, Koha Jonë 1991-1997, gazeta Indipendent, apartament i shitur në Tiranë me vlerë 20 mijë dollarë.

Paga vjetore 1,8 milion

Shpërblim 0,1 milion

Shpërblim vjetor 0,16 milion

Shpërblim bordi FZHSH 0,046 milion

Shpërblim bordi 0.056 milion.

Kredi 5 milionë lekë për blerjen e një banesë në Tiranë.

Viti 2004

Të ardhura nga paga si ministër 1.596.922 lekë

Të ardhurat nga bashkëshortja si notere 2.000.000 lekë

Shpërblime në borde të ndryshme 180.000 lekë.

Viti 2005

Deputet në Kuvendin e Shqipërisë.

Autoveturë me vlerë 33, 000 euro blerë në qershor të 2005 me vlerë 1.000.000 lekë.

Depozitë 1.200.000 lekë

Paga si deputet i Kuvendit 1,950.000 lekë.

Të ardhura nga aktiviteti privat i bashkeshortes 2.000.000 lekë.

Viti 2006

Paguar kësti i dyrë i autoveturës 10.000 euro

Të ardhura nga paga në Kuvend si deputet 1.474. 984 lekë

Të ardhura nga aktiviteti privat i bashkëshortes 2.000.000 lekë.

Detyrim blerje veture, shlyerja 10. 000 euro, gjendja e detyrimit 15.000 euro.

Detyrim banke 288.000 lekë në vit

Të ardhurat e bashkëshortes Eva Blushi

Pakësim depozute 4.000.000 lekë të vjetra.

Gjendje kesh nga kursimet vjetore 10.000 euro.

Viti 2007

Gjendje kesh na banesë 10.000 euro.

Paga si deputet në Kuvendin e Shqipërisë 1.474.984 lekë

Të ardhura nga aktiviteti privat i bashkëshortes 2.000.000 lekë.

Detyrim për blerje veture, shuma e shlyer 10. 000 euro, gjendja e detyrimit të pashlyer 5.000 euro.

Detyrim kredi e marrë në vitin 2001 per blerje banese, shuma e shlyer nga deklarimi i mëparshëm 288,000 lekë.

Viti 2008

Depozita nga shitja e librit si dhe të ardhurat nga paga e paprekur, gjithësej 9.000.000 lekë.

Të ardhura nga paga në kuvend 1,400.122 lekë.

Të ardhura ga paga e bashkëshortes si notere 1.900.000 lekë. Të ardhura nga shitja e librit 2.000.000 lekë.

Vijon pagesë e kredisë për blerjen e banesës nga viti 2001. Shuma e shlyer 288.000 lekë, gjendja e detyrimit të mbetur 2.984.000 lekë.

Shlyer tërësisht detyrimi për makinën .Të ardhurat e bashkëshortes nga aktiviteti si notere 1.900.000 lekë.

Gjendja e depozitës të tërhequr i është shtuar kësaj të deklaruar më parë. Total 5.200.000 lekë që do të përdoren për blerje objekti në 2009.
Ben Blushi në grupin parlamentar të PS

Viti 2009

Gjendja e llogrise ku kalon paga 1,231,741lekë.

Shtohet depozita nga shitja e librave 11.081.000 lekë plus 2.081.000 lekë.

Shtesë e kursimeve cash nga puna e bashkëshortes si notere plus 1.000.000 lekë.

Të ardhura nga paga në Kuvend (janar-gusht) 1.50.084 lekë.

Të ardhura nga puna e bashkëshortes 1.900.000 lekë.

Të ardhura nga shitja e librave rreth 3.000.000 lekë.

Vijon shlyerja e kredisë nga viti 2001, shuma e shlyer 288.000 lekë, gjendja e detyrimit të mbetur 2.696.000 lekë.

Viti 2010

Gjendja e llogarisë ku kalon paga nga Kuvendi rreth 1.500.000 lekë.

Shtuar depozita nga paga dhe shitja e librave plus 3.919.000 lekë.

Blerje e autoveturës 240.000 lekë.

Të ardhura nga paga në Kuvend 1.800.000 lekë.

Të ardhura nga puna e bashkëshortes 1.800.000 lekë.

Vijon shlyerja e kredise për banim, shuma e shlyer 288.000 lekë, gjendja e detyrimit të pashlyer 2.408.000 lekë.

Viti 2011

Llogari rrjedhëse në euro në të cilën janë kryer të gjitha derdhjet nga shtëpia botuese për shitjen e librave 37.076 euro.

Depozitë në euro e çelur gjatë vitit 2011, 20.051 euro.

Depozitë në dollarë e celur gjatë vitit 2001 me burim mbylljen e depozitës së deklaruar nga viti 2004 e shtuar për interesat rreth 4937 dollarë, shuma 53, 487 dollarë.

Të ardhura nga paga në Kuvend 1.919.932 lekë.

Të ardhura nga puan e bashkëshortes si notere 2.000.000 lekë.

Të ardhura nga shitja e librave rreth 58. 000 lekë.

Interesat e akumuluara të tërhequra së bashmë me shumë në momentin embyllhes së depozitës rreth 4937 dollarë.

VIjon shlyerja e kredisë për banim, shuma e shlyer 288.000 lekë, gjendja e detyrimit të mbetur 2.120.000 lekë.

Viti 2012

Depozitë në dollarë shtesë për interesat plus 229 dollarë, pakësuar 24.381 dollarë e cila është kovertuar në lek dhe i është shtuar depozitës në lek. Pakësuar 2.600 dollarë për pagesë shkollë fëmije

Gjendja 26.546.21 dollarë. Pakësuar 27.031 dollarë.

Depozita në euro

Shtuar në interesa plus 388 euro, shtuar plus 20,000 euro, gjendja 40.439, 55 euro.

Depozita në lek

Shtuar shuma 4.055.000 lekë. shtuar për interesat bankare 1.050.000 lekë. Gjendja 20.000.000 lekë.

Llogaria rrjedhëse

Gjendja 37,76 euro

Llogaria rrjedhës e pagës nga Kuvendi

1.290.947 lekë, është shtuar me 243.262 lek.

Të ardhura nga paga në kuvend për vitin 2010 sipas vertetimit të Kuvendit 2.584.789 lekë

Të ardhura nga paga e bashkëshortes 1.200.000 lekë.

Të ardhur anga shitja e librave 20.000 euro

Interesa bankare për depozitat në 1.050.000 euro plus 229 dollarë.

Vijon shlyerja e kredisë për banim, shuma e shlyer 288,000 lekë, gjednja e detyrimit te mbetur pa shlyer 3.165. 796 lekë.

Paguar shkolla e djalit në Kolegj 2600 dollarë.

Deklarim i pasurisë së bashkëshirtes E.Blushi

Llogari rrjedhëse e paskësur me 749. 937 lekë, gjendja zero.

Apartament në Tiranë me vlerë 52 000 euro.

Vlera përfundimtare e ndërtimit të objektit karabina sipas punës së bërë nga noteri si likujdim i veprimeve noteriale.

Të ardhura vjetore si notere

1.200.000 lekë

Të ardhura nga paga në Kuvend për vitin 2013- 2.421.296 lekë.

Të ardhura nga puna e bashkëshortes si notere vjetore. Xhiro 2.368.900 lekë

Interesat bankare për depozitat vijojnë sipas kontratës së depozituar vitin e kaluar. Interesat bankare për depozitat 1.035.000 lekë plus 367 euro plus 219 dollarë.

Vijon shlyerja e kredisë për banim, shuma e shlyer 288.000 lekë, gjendja e detyrimit të mbetur pa shlyer 2.877.796 lekë.

Paguar shkolla e djalit në Kolegjin 2600 dollarë për vitin 2013.

Blerje shtëpie 1.500.000 lekë

Blerje trualli me vlerë 150.000 lekë

Sipërfaqe truallinë vlerën 150.000 lekë.

Të ardhura nga xhiro vjetore si notere 2.368.900 lekë

Viti 2014

Llogaria rrjedhëse e pasgës nga Kuvendi, gjendja 273, 736, 59 lekë

Depozita në lekë

Pakësuar 26, 102. 800 lekë.

Obligacioni sipas ankandit me vlerë 29.000.000 lek, burimi mbyllja e depozitës në lek nga vitet paraardhëse

Depozita në euro, 37.057,70 euro, 7.634,21 euro, 1,990 euro, 27,30 dollarë, gjendje 1.845.271,13 lek.

Të ardhura nga paga në Kuvend për vitin 2014- 2.506.545 lekë.

Të ardhura nga paga për këstin e fundit të kontratës së librit 1.400.000 lekë, pagesa për të drejtën e autorit për botimin e librir Hëna e Shqipërisë 3.600.000 lekë. Pagesa e çmimi Europian për literaturë në shumë 5.000 euro. Të ardhura nga interesat e depozitës bankare 2.044.349 lekë.

Të ardhura nga puna e bashkëshortes si notere 1.868.203 lekë.

Vijon shlyerja e kredisë për banim , shuma e shlyer 288.000lekë, gjendja e detyrimit të mbetur pa shlyer 2.589.796 lekë.

Deklarimet e bashkëshortes Eva Blushi.

të ardhura nga xhiroja vjetore si notere 1.868.203 lekë.

kredi marrë në vitin 2014, shuma e shlyer 170.040 lekë, gjendja e detyrimit të pashlyer 906.903 lekë.

Viti 2015

Llogaria rrjedhëse e pagës nga Kuvendi, gjendje 4,22.578,30 lek.

Obligacioni sipas ankandit me vlerë 29.000.000 lekë.

Depozita në euro

Gjendjet: 12.118,27 euro, pakësuar 470,06 euro, pakësuar 5,018, 64 euro.llogari në dollarë 27, 73 dollarë.

Gjendje 1.012.753,47 lekë.

Të ardhura nga paga dhe dieta në Kuvend për vitin 2015- 2,466.113 lekë.

Pagesa për të drejtën e autorit 2.000.000 lekë.

Të ardhura nga interesat e Obligacioneve në 2.437.986 lekë.

Të ardhura nga puna e bashkëshortes si notere 1.700.000 lekë.

Vijon shlyerja e kredisë për banim, shlyer 288.000lekë, gjendje detyrimi e mbetur pa shlyer 2.301.796 lekë.

Deklarimet e bashkëshortes Eva Blushi

Të ardhura nga aktiviteti i Noterisë 1.700.000 lekë

Llogari në bankë për aktivitetin si notere 198.644 lekë.

Kredi e marrë në vitin 2014 , shuma e shlyer 265,683,16 lekë, gjendje e detyrimit të mbetur pa shlyer 734,316 lekë.

Deklarimet e vajzës N. Blushi

Blerje pasuri palujtshme me vlerë 30.000 euro e regjistruar në ZVRPP Korçë. Burimi kalimi i shumës 30.000 euro nga logaria e babait Ben Blushi.

Llogari bankare, gjendja 524.859,30 lekë. në këtë llogari nga muaji shtator i 2015 derdhet qeraja mujore e objetitt të mësipërm.

Aktivitet privat (Snack bar) në objektin e deklaruar në lek në oratkëri. Deri në 31.12.2015 nuk ka përfituar të ardhura të tjera.

Të ardhura nga dhënia me qera e ambientit të mësipërm për peridhësn shtator dhjetor 710.000 lekë.

Viti 2016

Llogaria e rrjedhëse e pagës nga Kuvendi, gjendja 1.396,848,75 lekë. Pakësuar 2.827.729,55 lekë.

Obligacioni sipas ankandit të datës 05.11.2014 me vlerë 29.000.000 lekë, në datë 23.082016, shitur nga banka dhe rikthyer shuma në llogarinë në lekë, është konvertuar me (kurs 1$=121 lekë) 29.000.000 lekë = 239.69,42 usd. Pakësuar 29.000.000 lekë.

Depozita në euro, gjendja 6.240,46. Pakësuar 5.884,95 euro.

Llogari, gjendja 6.595,02 euro. Pakësuar 569,13 euro.

Llogaria në USD, gjendja 10,06 $. Shtuar 299.980,58 USD, pakësuar 300.000 USD. Gjatë vitit 2016 llogaria është shtuar nga konvertimet mes llogarive lekë/usd, euro/usd në funksion të investimit në Obligacione në USD sa vijon:

53.661,16 USD nga llogaria e pagës 6.493.000 lekë.

239.669,42 USD nga konvertimi i Obligacionit 29.000.000 lekë.

6.650,00 USD (kursi 1.13 euro/usd) 5.884,95 euro.

Pjesëmarje në Obligacione të emetuara nga një bankë. Blerë obligacione 7 vjeçare, 30 copë me vlerë nominale 10.000$ në shumën 300.000 USD, me interes 5%, sipas kuponave 6 mujore. Shtesë 300.000 USD.

Në llogarinë, në të cilën kalojnë kreditimet për të drejtat e autorit nga UET dhe kryhen pagesat për shkollimin fëmijëve, gjendje 2.660.844, shtesë 1.648.091 lekë.

Të ardhura nga paga dhe dieta në Kuvend, shuma 2.439.652 lekë.

Pagesa për të drejtën e autorit nga UET, shuma në qeshor 2016 1.000.000 lekë, shuma nëntor 2016- 2.000.000 lekë. Shuma totale 3.000.000 lekë.

Të ardhura nga Obligacionet në lekë, kredituar interesa neto në datë 2.5.2016 shuma 1.226.890,59 lekë, në datë 25.08.2016 shuma 761.051,91 lekë. Shuma totale 1.987.942,50 lekë.

Të ardhura nga puna e bashkëshortes Eva Blushi si Notere, gjendje 350.000 lekë, totali i të ardhurave 3.883.093 lekë.

Të ardhura nga dhënia me qira e ambjentit në pronësi të vajzës Natali Blushi në Korçë, sipas kontratës me vlerë 170.000 lekë në muaj, shuma 2.040.000 lekë.

Vijon shlyerja e kredisë për banim. Shlyer 288.000 lekë, gjendja e detyrimit të mbëtur pa shlyer 2.013.796 lekë.

Deklarimet e bashkëshortes Eva Blushi

Të ardhura nga aktiviteti i Noterisë, shuma 1.483.093 lekë.

Sipas kontratës me tre shoqëri, ka përfituar të ardhura në shumën 2.400.000 lekë, ndërkohë që i kanë detyrim për pagesa të prapambetura edhe 2.400.000 lekë të tjera.

Shuma neto e të ardhurave 3.883.093 lekë.

Kredi e marrë me afat 4 vjet, gjendje në 31.12.2015 -1.054 lekë, shlyer 282.077,95 lekë, gjendja e detyrimit 537.288 lekë.

Deklarimet e vajzës Natali Blushi

Llogari bankare, gjendja 5,438,09 lekë.

Të ardhura nga dhënia me qira e ambjentit në pronësi në Korçë, shuma 2.040.000 lekë.

Deri më tani nuk ka përfituar të ardhura nga aktiviteti privat në ortakëri me një person.

Viti 2017

Llogaria e rrjedhëse e pagës nga Kuvendi, gjendja 2.076.967 lekë. Shtuar 680.118,19 lekë.
Ben Blushi, në foltoren e Kuvendit

Llogaria në USD, gjendja 12,118.78$, shtuar 12.108,72USD

Depozita në euro, gjendja 6.241.77 lekë. Shtuar 1euro e 30 cent.

Llogari për pagesë karte, gjendja 6.292,75 euro. Pakësuar 302.27 euro.

Në llogarinë, në të cilën kalojnë kreditimet për të drejtat e autorit nga UET dhe kryhen pagesat për shkollimin fëmijëve, gjendje 1.789.764 lekë, pakësuar 871.080 lekë.

Të ardhura nga paga, shpezime karburant, telefon, dieta në Kuvend deri në periudhën 09.09.2017, shuma 1.239.913,28 lekë.

Të ardhura nga fondacioni UET Press, pagesë për të drejtën e autorit, shuma 267.000 lekë.

Të ardhura nga Obligacionet 7 vjeçare në USD, kredituar për 2 kupona çdo 6 muaj, shuma 12.105,35 USD.

Të ardhura nga puna e bashkëshortes Eva Blushi si Notere deri në periudhën 09.09.2017, shuma 3,920.000 lekë.

Të ardhura nga dhënia me qira e ambjentit në pronësi të vazjës Natali Blushi në Korçë, shuma 1.530.000 lekë.

Vijon shlyerja e kredisë për banim, shlyer për periudhën janar-shtator 216.000 lekë. Gjendja e detyrimit rreth 1.797.796 lekë.

Deklarimet e bashkëshortes Eva Blushi

Llogari rrjedhëse, gjendje 594.031,38 lekë.

Llogari për pagesa me kartë kreditit në euro, gjendja 928.74 euro.

Të ardhura nga aktiviteti i Noterisë, shuma 3.920.000 lekë.

Kredi e marrë me afat 4 vjet, pa ndryshime nga deklarimi i mëparshëm.

Deklarimet e vajzës N. Blushi

Llogari bankare, gjendja 1,016,341.21 lekë.

Të ardhura nga dhënia me qira e ambjentit në pronësi në Korçë, pagesa për 9 muaj, shuma 1.530.000 lekë.

Deri më tani nuk ka përfituar të ardhura nga aktiviteti privat në ortakëri me një person. / CNA.al

Fotot/ Zbulohet prona 500 milionë e Ben Blushit

Detajet e reja/ Dokumentet që zbulojnë përqindjen e aksioneve të Ben Blushit me kompaninë e inceneratorëve

Ekskluzive dokumenti/Zbulohet ortakëria e Klodit të inceneratorëve me Ben Blushin

Ekskluzive dokumentet/ Klodi i inceneratoreve dhe Ben Blushi, blejnë “Lori Kafe”

Zbulohet biznesi i dytë i Ben Blushit me Vjollca Hoxhën

Noterja në skandal/ Ortakëria me Vjollca Hoxhën dhe Klodët e inceneratorëve/ cna.al