Nuk ka mëngjes që nuk ka lajme taze nga Kosova e nuk ka ditë që nuk festohet. Lajmet taze tash na servohen edhe në mbrëmje e natën.

Lajmet nga politika, janë më joshëse. Ndoshta pse ata që udhëheqin vendin, në politikë janë emra që tash, deshëm e s`deshëm ta pranojmë janë emra me stazh të gjatë.

Hashimi paska shkua në Amerikë e Albini bashkë me kryeministren e Serbisë, Bernabiç gu me gu në Londër, aty ku dikur ishte edhe Isa Boletini me dy alltia e Hashimi (në Rambuje) me dy bomba.

Lajmet nuk mbarojnë veçme Albinin, si kryeministër i ri e me Hashimin me një përvojë mbi 20 vjet në politikë.

Ajo që duhet të na shqetësoj të gjithëve, është sëmundja Koronavirusit, që dasht Zoti e nuk na vjen në Kosovë nga politikanët tanë që kohën më të madhe e kalojnë në ”bisht të ballanes”.

Kush rrejti i para për njohjen nga Xhamajka?

Tjetra, që veç ka fillua të harrohet është skandali diplomatik i (ç)nohjes së Xhamajkes.

Dhe sikur të mos mjaftonte që të presin së pakut dy netë, udhëheqësit tanë vrapuan se kush po merr myzhde i pari për një rrenë siq doli në të vërtetë. Edhe kësaj here, Hashimi ishte i pari, ai që e plasoji rrenën e radhës “

Në një postim ne Twitter, duke shpërndarë deklaratën e presidentit të Kosovës Hashim Thaçi i cili e ka falënderuar Xhamajkën për njohje, Kamina J Smith ka shkruar se vendi i saj nuk e ka njohur Kosovën.

“Deri sot Xhamajka nuk e ka njohur Kosovën”, ka shkruar ajo.

Por kjo nuk ishte rrena e parë e as nuk do të mbetet ”myzhdja” e fundit. Ai, kur Kosova e shpalli pavarësinë, 17 shkurt 2008, pat dekraru ”Kam konfirmim zyrtar se 100 shtete, në grup do ta njohin Kosovën…. ”,mbante ymyd në shtetet e Ligës Arabe (shën.imi).

Për gjendjen e vështirë të pjesës më të madhe të popullsisë askush pra s`i kallxon veshit. Pse janë martua e kanë ”gjetur” aq shumë carrokë? Le të jetojnë qysh të duan ata, punë e madhe. Ata, gajlen kanë se si ti punësojnë të afërmit e ti rrisin pagat edhe ashtu të majme ”lluc” që janë marramendëse, për akraballakin e tyre, për gratë, kojshitë, kusherinjët, për kunatat e për djallarët. Rrogat e tyre janë afërsisht sa të industrialistëve përendimorë.

Seq mua kujtuan dajtë dhe një anekdotë për dajtë.

Fëmiu iu gan daj`ve

Një pasanik i cili kishte pasuni që nuk ia dinte skèjin, kish edhe edhe disa rrogtarë që i punonin tokën e i ruanin gjâen.

Pas disa viteve martesë, pasunikëve iu lind një djalë. Gëzimi ishte shumë i madh e i zoti i shtëpisë bâni një zjafet që s`mbahej në mend në at nahi, lindi trashëgimtari.

Kur fëmiu filloi të rritej e luante nëpër oborr, si fëmijët se si luanin dikur, i zoti i shtëpisë po e shikon dhe po i bân zâ gruas e cila ishte e zënë me punë tjera.

-Grue moj, a po e sheh qi djali i ka ga rrogtarit, ia ka “k`put kryet”.

-Uh burri jem, mos u bân budallë se f`mija iu gajnë dajve që janë shumë larg e na rragtarin e kemi n`shpi.

“Burri” nuk e qoj ma gat e u kënaq me përgjigjen e gruas.

Paga mujore 12.300 deri në euro

Një zyrtar ligjor në Telekom mori pagë mujore 12.300 euro (Ekonomia Sot 24/02/2020 18:24)12 mijë euro, ishte paga për shtatorin e kaluar që avokati Gazmend Nushi ka marrë nga Telekomi i Kosovës. Nushi, i cili figuron në listat e punëtorëve të Telekomit, ka pagë mujore prej 2 mijë e 950 eurosh, mëson KTV-ja.

Duhet besuar Xhavit Halitit,ënkryetari i PDK-së, Xhavit Haliti i cili e ka pranuar publikisht se i ka dy – tre milion euro, Kuvendit të Kosovës. Haliti, i kishte thënë Adriatik Kelmendit se, secili sot i ka dy apo tre milionë euro pasuri.

Çka ka mbetur pa u thënë?

Të shohim ditëve në vazhdim. Tash fillon edhe muaji mars, “mullza” rritet e koha nxehet.

Albin, nëse vazhdon kështu, do të jesh “heroj” im i shkrimeve të ardhsme.

Suksese Albin e mos u zmbraps por as mos u ngut se ngutia është rruga më e shpejt për me u rr`zua.

Sinan Kastrati, Suedi

Malmö, 25 shkurt 2020

Ka disa ditë, që nga mëngjesi e deri në mbrëmje, që Ramushi herë i lutet e herë e kërcnon Albinin, “…. mos e hiq taksën”!

Refreni i Ramushit është si ajo kënga e dreqit “Kosova nuk ka asnjë garancë se heqja e taksës 100% për produktet e Serbisë e sjellë Marrëveshjen Finale për njohjen reciproke në kufijtë ekzistues”.

Bân qysh t`thâm unë e mos bân qysh bâj unë!

Po a është kështu qysh po i thot Ramushi Albinit apo ”bân qysh t`thâm unë e mos bân qysh bâj unë”.

E Avdullah Hotin e gjuajtën me vezë në qendër të Prishtinës, jo larg Skënderberut e Ibrahim Rugovës.

Ramush, sipas adetit që ti je “kanungji”, edhe një bijë e fisit nëse hyn nermjet, burrat i dorëzojnë armet. Sejmenët tu, e dh…në adetin.

Nuk ishte e vështirë me i gjet kush ishin ata që gjuajtën.

Shefi i Grupit Parlamentar të AAK’së, Daut Haradinaj, ka dalë hapur pro sulmit me vezë ndaj Avdullah Hotit, Zëvendëskryeministër i Qeverisë së Kosovës.

“Kushdo që e ka bërë, ka bërë shumë mirë dhe kjo duhet kuptuar që nuk do e lejojmë Serbinë dhe Rusinë në Kosovë”, ka thënë Haradinaj, në një përgjigje për T7…”

Dauti pra dhe disa të tjerë brenda AAK-së dualën haptaz në përkrahje të huliganëve që e gjuajtën me vezë të prishuara (shën. imi) Avdullah Hotin.

Por të k`thehemi mbrapa kur Ramushi u bë (apo u zgjodh ?) kryeministër dhe edhe më herët kur Ramushi ishte deputet.

“Ramush Haradinaj ia përplas hartën për fytyre Murat Mehës, RAJONIPRESS 12:51, 13 Korrik, 2015

Anëtari i Komisionit për Punë të Jashtme, Ramush Haradinaj ia ka përplasur për fytyre hartën kryetarit të Komisionit Shtetëror për Demarkacion me Malin e Zi, Murat Meha. Mësohet se Haradinaj as nuk e ka lënë Mehën ta përfundojë raportimin, duke përplasur një hartë që kishte në dorë dhe më pas ka lëshuar mbledhjen, shkruan Gazeta Express. Ngjarja ka ndodhur në hapësirat e Kuvendit të Kosovës ku po mbahet mbledhja e Komisionit për Politikë të Jashtme dhe po raporton Komisioni Shtetëror për Demarkacion me Malin e Zi.” ndërsa kur u bë kryeministër Ramushi vetë e votoi Demarkacionin.

“Deputetët e Lëvizja Vetëvendosje dhe të Aleanca për Ardhmërinë e Kosovës (AAK), nuk lan gur pa përmbysur e për ta kundërshtuar vetëm e vetëm që ”Demarkacioni” me Malin e Zi mos të kaloj.

Deputetët e këtyre dy subjekteve përdorën edhe gaz lotsjellës brenda Kuvendit e jashtë dhunë për ta ndaluar votimin e Demarkacionit me Malin e Zi.

Mirëpo, pas zgjedhjeve të vitit 2017 çdo gjë ndryshoi kur Ramush Haradinaj erdhi në krye të Qeverisë.

Pavarësisht se e kundërshtonte çdo herë demarkacionin, Haradinajt iu deshën gjashtë muaj pas betimit të kabinetit të tij qeverisës që ta jetësoj marrëveshjen me Malin e Zi.

Më 21 mars të vitit 2018, me 80 vota u votua Demarkacioni

Më 21 mars të vitit të kaluar, me 80 vota pro dhe 11 kundër, deputetët e Kuvendit të Kosovës votuan marrëveshjen për Demarkacionin me Malin e Zi.

Edhe për këto këto ka pasur e nde ka diskutime që janë për dhe kundër.

Ranë maskat

Një politikan do të ironizonte: ”Ditën kur u votua Demarkacioni, ranë maskat në Kuvend – BE t’i liberalizojë vizat

Mendimi im është: më i pavendosuri ka qenë dhe është vetë Ramushi dhe AAK-ja. Ata sikur e kanë harrua ”Kufirin me Malin e Zi” e tash iu kanë ly Albinit dhe LDK-së, për mos me e hjek Taksën 100% kundër Serbisë, sepse vetë nuk janë aty ku zihet pasuli nga një kokërr.

E tash, çka do të bëjë Ramushi?

Ai ka edhe derte dhe mospajtime e mosmarrëveshje të tjera me Albini, si kryeministër,  për rrugën Pejë -Gjakovë-Prizren që iu ka premtua dukagjinasve.

Ramushi: Albini është mashtrues

Ramushi i ka bërë ”hesapet pa hangjinë”.

Të gjithë do ti besonin Ramushit sikur Ramushi do ti rrinte besnik fjalëve që i ka thënë për Kufirin me Malin e Zi. Është Ramushi, si kryeministër që e ka dhënë pëlqimin për me u votua dhe kjo punë është krye. Ato toka, Çakorrin e Bjelluaha mund ti k`thehen Kosovës vetëm me luftë. E Ramushi e din se më luftë nuk mundet me bë, sepse nuk ka kaqik dhe nuk ka më si dikur kur e kishin UÇK-në, “aleaten” e NATO-s.

Ramushi, si Demushi

Ramush, pse nuk po e len Albinin rehat?

Nëse ti si kryeministër, ke bërë shumë prapësira duke keqpërdorur bugjetin e Kosovës, duke i rritur pagat vetes 100%, Albini, nuk do ti bëje këto.

Unë jam i sigurt se Albini edhe ti jeni larg njëri tjetri sikur Poli Verior me Polin Jugor.

Ramushi është si Demushi “Fal`t si Demushi e pun`t si kerkushi”.

Në veri të Suedisë, Norvegjisë dhe në Trekufirin: Morvegji-Finlandë-Rusi e deri në Altë të Norvegjisë isha në midis të muajit Korrik 1999. Atje, Dielli, Dritë e Ditë ishte 24 orë, natë nuk kishte.

Ngritët dolli kur ia falët Malit të Zi tokat e Kosovës e malet e Ruovës

Ramush, kur e votuat “demarkacionin, ngritët dolli me shampanjë sepse ju premtuan “VIZAT” ndërsa tash kërkon “Finalen” ose, garanci për njohjen nga Serbia për me e hjek taksën.

Tash e kanë radhën për dolli, LDK-ja e Vetëvendosja

Dielli në Kosovë nuk nxen 24 orë edhe sikur Kosova të ishte në Veri të Evropës. Aty do të ketë vetëm terr, tmerr e fukarallak deri sa të largoheni, pa përjashtim të gjithë liderët e partive politike e “shtetërore” dhe të gjithë “komandantët” e veterananët mashtrues e rrenca.

Pasi e përfundova shkrimin mu kujtuan grevat e minatorëve të Trepçës, të para 31 vjetëve dhe mashtrimi që iu bëri Rrahman Morina.

Dashtë Zoti e nuk do të kemi më Rrahman Morina.

Kosova u “çlirua” por “komandantët” u ngujuan nëpër bunkerat e Enver Hoxhës.

Sinan Kastrati

Malmö, 23 shkurt 2020

Shfletim i Historisë

“Kemi përjetuar tortura të rënda në stacionin policor në Klinë, na kanë goditur me tyta pushkësh dhe mjete tjera të forta në të gjitha pjesët e trupit, por të gjitha i kemi përjetuar më lehtë sesa sharjet dhe fyerjet në baza kombëtare, dhe prapë duronim në pamundësi për të bërë gjë. Në atë moment jam betuar, se edhe nëse më ndodhë ndonjëherë në jetë që të më shajë ose ofendojë ndonjë shqiptarë, nuk do të më shkojë mendja për ta bërë edhe më të voglën gjë, por vetëm do t’i themë, të qoftë për nderë” (Halil Zeqa, 25 shkurt 1993).

Ftesat për dorëzimin e armëve, shkas për ushtrimin e dhunës

Pas lënjes së ftesave për dorëzimin e armëve në fshat, me rastin e shkuarjes në polici të disa fshatarëve, ata ishin përballuar me dhunë çnjerëzore të policëve serb, siq ishte rasti i Halil Zeqës dhe Haxhi Fazliut, të cilët edhe përkundër maltretimeve të rënda fizike dhe psiçike, ishin kërcënuar edhe me jetë,…por që në asnjë rrethanë nuk ishin dorëzuar dhe nënshtruar, duke mos e pranuar posedimin e armëve që në fakt i mbanin të fshehura në shtëpitë dhe pronat e tyre.
Kërkesat për dorëzimin e armëve ishin vetëm një pretekst i policisë serbe për ushtrimin e dhunës ndaj shqiptarëve.
Në këtë situatë ishte e domosdoshme ndërmarrja e hapave konkret në parandalimin e aksionit të armëve.
Kësisoji, fillimisht kryesia e fshatit muar vendim për organzimin e përbashkët të një rezistence paqësore, e cila për qëllim parësorë kishte pengimin e patrulles së policisë në momentin e hyrjes në fshat.
Për ta realizuar me sukses të plot këtë plan, kanë qenë të caktuara tre grupe fshatarësh që me çdo kusht ta ndalin patrullen e policisë serbe.
Grupi i parë e ka pas për detyrë ndaljen e patrulles përmes dialogut, me kërkesën për kthim të mënjëhrshëm prapa, në të kundërtën nëse policët ngulin këmbë hyrje në fshat, atëherë me policinë serbe do të vazhdojnë të mirren grupi i dytë, përkatësisht i treti sipas nevojës.

Ndjenjë krenarie dhe shqetësimi

Ashtu siq pritej, në mëngjesin e 23 shkurtit të vitit 1993, rrethë orës 08 e 45 minuta, automjeti (NIVA) më katër polic serb ja mësyjnë Bokshiqit.
Zakonisht, patrullat e policisë, para se të ngjiteshin për Bokshiq, ndalonin në fshatin Grabanicë. Mirëpo, kësaj radhe, patrulla e policisë e cila ishte nisur për Bokshiq, fillimisht ndaloi në shkollën fillor “Azem Bejta” në Grabanicë për të bërë një vizitë “rasti”.
Ishte pushimi pas orës së parë të mësimit, kur në lokalet e shkollës u futën 3 policët (serb të fshatrave fqinje), të cilët silleshin si kauboj nëpër korridorin e shkollës, ku pas disa minutave qëndrimi në brendi të shkollës, nga oborri shkollës me automjetin e policisë “NIVA” nisen për Bokshiq.
Duke i ditur parapërgatitjet në fshat, isha i bindur për atë që do të ndodhë.
Ashtu siq pritej, policët serb në hyrje të fshatit ndalohen nga grupi i parë i rezistencës, të cilët jo vetëm që i ndaluan, me shpejtësi dhe në mënyrë tejet efikase arrinë t’i çarmtorisn tre policët serb, të cilëve ua rrëmbejnë nga duart automatikët, duke i urdhëruar të kthehen prapa e të mos vijnë më në fshat.
Policët serb, të frikësuar dhe poshtëruar nga pritja që hasën nga fshatarët, para se të kthehen nga fshati Bokshiq, siq e kanë zakon, me një dinakëri ju luten fshatarëve deri në përulje që t’ua kthejnë armët (automatikët), me premtimin se nuk do t’i shohin më në fshat, duke ju kërkuar falje dhe mirëkuptim për gjithçka që kishte ndodhur deri në atë moment.
Pas një konsultimi në mes tyre, anëtarët e grupit të parë të rezistencës; Muhamet Zeqa, Ukë Musa, Ismet Zeqa, Mustafë Binaku, Demë Keka, etj. ua kthejnë armët policëve të dëshpruar dhe dorëzuar njëkohësisht.
Policët e dëshpruar, të mundur dhe turpëruar në fshatin Bokshiq, me të khtyer në stacionin policorë në Klinë, i alarmojnë të gjitha stacionet policore dhe ushtarake në Rrafshin e Dukagjinit dhe më gjërë.
Nga momenti i çarmatosjes dhe kthimit të policëve serb nga Bokshiqi, për fshatarët fillon ndjenja e krenarisë dhe mobilizimit të përgjithshëm, por njëkohësiht edhe e shqetësimit të madh se çfarë do të ndodhë në orët e ardhshme.
Ishte ky rasti i parë që kishte ndodhur deri atëherë në komunën e Klinës, që ishte kthyer prapa e gjunjëzuar policia e Serbisë, dhe ishte rezistenca e parë aktive në pengimin e aksionit famëkeq të armëve në nivel vendi.
Nga mëhalla e Mekajve e deri të mëhalla e Ramzeqëve, në një distancë prej vetëm 100 metrash, kanë qenë të tubuar të gjithë burrat e fshatit dhe fshatrave për rreth.
Nga bisedat e bashkëfshatarëve vërehej gatishmëria e madhe që të vazhdohej me rezistencën luftarake pa llogaritur pasojat, por kishte edhe të atillë që tërheqja nga veprimet e radhës do të jetë akoma më e dëmshme.
Megjithatë, dominonte mendimi i përbashkët se policia serbe do të rikthehet kah mbrëmja me përforcime të mëdha. Prandaj, e këkohej zgjidhja që nga kjo situatë të dilet me sa më pak pasoja, duke mos provokuar dhunë të cilën policia serbe do ta përdorte si shkas për hakmarrje ndaj pleqve, grave dhe fëmijëve në shtëpitë tona.
Për këtë arsye u mor vendimi që turma e bashkëfshatarëve të shpërndahet jo nëpër shtëpi, por në pika të caktuara si dhe të vazhdohet me rojet të shtuara nëpër fshat.

Evitimi i një masakre të planifikuar nga pushtuesit serb

Pas kthimit prapa të policëve serbë, në mesin e banorëve të fshatit, krahas ndjenjës së krenarisë, ishte shqetësimi së çfarë do të sjellin orët në vazhdim.
Gadishmërisë së bokshiqasve për vazhdimin e rezistencës së armatosur ju bashkangjitën edhe fshatrat për rrethë si; Grabanica, Dollova, Këpuzi, Qeskova, etj. Por falë intervenimit të institucioneve të Republikës së Kosovës dhe atyre ndërkombëtare, ndodhi evitimi i një masakre të madhe të planifikuar nga pushtuesit serb.
Të njëjtën ditë, rrethë orës 16 e 30 minuta, ndodhi sulmi më i madhë i policisë serbe, i njohur deri atëhere në komunën e Klinës e mbase edhe në Kosovë.
Ishin 32 policë më armatim luftarak, e 7 automjete policore që hyjnë dhunshëm në fshat, duke demoluar, thyer dyer e dritare të shtëpive që ishin cak i tyre, siq ishte shtëpia e kuvendeve te rezistencës në qendër të fshatit. Për të vazhduar më rrahjen e grave; Hate Zeqa (80), Gjylshahe e Servete Zeqa,…pastaj më rrahjen e të moshuarve; Ali Zeqa (65), Halil Zeqa (63), Avdyl Fazliu (70), Ramadan Uka (54), Binak Uka e kështu më radhë…deri të Gëzim Gashi (mysafir i rastit).
Policia serbe në mungesë të organizatorëve të kësaj rezistence dhe të rinjëve që kërkoi, arrestoi të gjithë burrat e fshatit që i gjeti nëpër shtëpitë e tyre, duke i rrahur e fyer fillimisht në prezencën e familjarëve te tyre; Ali, Halil e Avdyl Zeqa, Haxhi, Avdyl e Daut Fazliu, Dedë e Martin Hamza, Ukë Musa (kryetar i aktivit të LDK-së), Ramadan Uka e Rasim Binaku…për ti dërguar të gjithë së bashku në stacionin policor të Klinës, ku i rrahin në mënyrën më ç’njerzore deri në orët e mëngjesit të 24 shkurtit 1993.
Ashtu të dërmuar nga torturat, të përgjakur, më plagë të rënda trupore, pasi ua hapin derën, më shkelma e grushta, kondak pushkesh i hudhin në rrugën e mbuluar më borë e akull!
Mirëpo nga lendimet e rënda trupore, një muaj më pas, në spitalin e Pejës ndërron jetë Ali Zeqa, 65 vjeqar. Ishte ky dëshmori i orëve të para të lirisë sonë.
Nga rënja e këtij dëshmori politika shqiptare e asaj kohe ka përfituar poena politik në qarqet ndërkombëtare, derisa sot, ky dëshmor anashkalohet qëllimisht nga politika aktuale, ngase asnjë fjalë nuk u tha e nuk u shkrua për këtë martir të lirisë sonë.
Kujtimi për Rezistencën e Bokshiqit ruhet në artikuj të të gazetave të asaj kohe, si dhe në kujtesën e qytetarëve të Klinës.
Për ngjarjën e 23 shkurtit të vitit 1993, të aksionit policor mbi ketë fshat, ishte shkruar shumë nga mediat vendore e ndërkombëtare.
Ishte ky rasti i parë i rezistencës në komunën e Klinës, i cili pati jehonë të madhe në qarqet ndërkombëtare, me ç’rast fshatin Bokshiq e vizituan; OSBE-ja, Këshilli për Liritë dhe të Drejtat e Njeriut me seli në Helsinki dhe gazetarë e reporter të mediave ndërkombëtare.

 Rastët e volitshme në jëtë janë të rralla.Edhe më rrallë shfrytëzohen si të tilla.Dritarja e mundësive jetësore, nuk mbetet gjithmonë e hapur.Fati shpesh është i pamëshirshëm , na i mbyll dyert duke mos na lënë të ngjitemi lartë.Kështu e ka jeta.E kështu e ka edhe jeta afariste .

Shteti i Kosovës pati rastin për këto 20 vite të bënë kthesa historike, e këtë nuk e bënë ata që ishin në krye të shtetit.Patëm luftë. Pas luftës së dhëmbshme , por edhe krenare, e lam mbrapa një sistem të huaj që e patëm mbi krye . Erdhi liria pas sakrificave . Kaluam në kapitalizmin liberal.Nuk e shfrytëzuam rastin dhe as sistemin e ri, për të punuar mirë. Përjetuam në mënyrën më brutale fazën e tranzicionit, së u grabitë pa mëshirshëm prona shoqërore, kur pak kush e kishte pritur .I lam mbrapa vitët shumë të vëshitira .Këto vite nuk na bëjnë krenarë, nuk na bëjnë as të lumtur.Ishin vite të vuajtjeve, të pa shpresës … Nuk ishim të vetëdijshem për rastin historik.Nuk e kuptuam ashtu si duhet rëndësinë e shtetit.

Kjo ishte skandaloze!Politika dhe ekonomia janë ende të ” sëmuara”. Të gjitha këto ndikuan edhe në anën psikologjike , duke rënë optimizmi i njerëzve përtoke. Njerëzit që e udhëhoqën më Kosovën e vogël, ishin pa vizion.Nuk pamë reforma të duhura .Nuk patem punësime të nevojshme , dhe nuk pamë që dikush për të gjitha këto dha përgjegjësi politike dhe as ligjore. Ose edhe ata që u ndëshen më ligjin, i kaluan pengesat shumë lehtë, thua së nuk ka ndodhur asgjë! Kjo gjeneratë që tash ka ardhur në pushtet, ka rastin që ti realizojë ëndrrat tona dhe ëndrrat e tyre, për të mirën e Kosovës.Koha është që edhe në Kosovë fëmijët tanë të jetojnë më mirë.

Dhe , rasti kësaj gjenerate politike , nuk ju vjen dy herë në jëtë.Mund ta krijojnë historinë e lavdishme .Këndellja e popullit dhe e shtetit bëhët duke bërë reforma, e kjo qeveri e Albin Kurtit , veq i ka filluar proceset për së mbari.Eshtë koha për prurjën e investitorëve të jashtëm, duke ju ofruar kushte të volitshme .Një çasje e tillë konstruktive do të sillte efekte pozitive, për të dalë më shpejtë nga kriza e përgjithshme.

Vëtem më guxim , më njerëz të shkolluar dhe të pa korruptuar, e kemi të ardhmën e sigurtë.A mendoni së kjo është e mundur? Unë mendojë sigurisht që po.Gjenerata e re më një optimizëm ,do ti arrijë objektivat e synuara për shtetndërtim dhe mirëqenje.Shëmbuj së si punohet mirë dhe ndërshmerisht kemi më bollëk.Nevoitet angazhim dhe përkrahje të kësaj Qeverie , duke investuar në te, deri në fund. Mjaftë këmi pasur rënje. Tash shkojmë përpara.Sot ose kurrë!

Ambasadorja e Kosovës në Shtetet e Bashkuara të Amerikës, Vlora Çitaku, ka thyer heshtjen, disa ditë pas skandalit me njohjen e vendit nga Xhamajka. Presidenti i Kosovës, Hashim Thaçi, kishte raportuar i pari, nëpërmjet një njoftimi në llogarinë e tij, në rrjetin social Twitter, se ishte informuar nga Çitaku se Kosova ka siguruar njohjen nga shteti ishullor.

Por, pak orë më vonë, Xhamajka ka mohuar se ka vendosur për njohje, duke e turpëruar Kosovën. Reagimet në vend kanë qenë të menjëhershme, në veçanti kundër ambasadores Çitaku, teksa kërkohej shkarkimi i saj.

Nëpërmjet një shkrimi në llogarinë e saj, në rrjetin social Facebook, në natën e së shtunës, Çitaku ka thënë se “çdo gjë do të sqarohet me kohë”.

“Jam përmbajtur nga deklarimi publik lidhur me kaosin e shkaktuar rreth njohjes nga Xhamjaka sepse shumë palë të tjera janë të përfshira. Palë që ndodhen jashtë Kosovës. Do të ishte jo diplomatike, jo korrekte, dhe anti-kombëtare që unë sot, për ta mbrojtur veten, të zbuloj emra dhe detaje”, është shprehur ajo.

Çitaku ka kritikuar zëvendëskryeministrin e vendit, Haki Abazi, pas kritikave ndaj saj, duke i thënë se nuk “nuk do të lejojë që puna dhe mundi i kolegëve të mi të njolloset e të përbaltet. Është e frikshme kur institucionet baltosen për inate politike e personale”.

MESAZHI I PLOTË
Zëvendës Kryeministri i Kosovës, z.Haki Abazi qenka marrë pak me mua. Më paska quajtur mua dhe Ambasadën në SHBA instrumente në shërbim të Presidentit, e jo të Kosovës. Nuk është hera e parë që z.Abazi merret me mua dhe shpif kundër meje. Nuk e kam kuptuar ende pse. Nuk i jam përgjigjur më herët sepse z.Abazi nuk ka mbajtur post publik dhe nuk ka pasur përgjegjësi publike.

Jam përmbajtur nga deklarimi publik lidhur me kaosin e shkaktuar rreth njohjes nga Xhamajka sepse shumë palë të tjera janë të përfshira. Palë që ndodhen jashtë Kosovës. Do të ishte jo diplomatike, jo korrekte, dhe anti-kombëtare që unë sot, për ta mbrojtur veten, të zbuloj emra dhe detaje.

Çdo gjë do të sqarohet me kohë.
Zv.Kryeministrit i them publikisht, meqë asnjëherë, si zv. Kryeministër, nuk më ka kontaktuar që ta sqarojë situatën në fjalë, nëse nuk dëshiron të kontaktojë me mua, atëherë le ta kontaktojë Ministrinë e Punëve të Jashtme.

Për më tepër, është e ditur botërisht që unë jam emëruar Ambasadore përmes çelësit politik, njësoj si shumë Ambasadorë tjerë. Kjo nuk është shkelje apo diçka e jashtëzakonshme. Në fakt, është e rregulluar me ligj. Si Ambasadore, unë i kam shërbyer Kosovës. Kam punuar me nder tërë jetën time. E tillë do të vazhdoj të jem.

Nuk do të lejoj që puna dhe mundi i kolegëve të mi të njolloset e të përbaltet. Është e frikshme kur institucionet baltosen për inate politike e personale.
Jam shumë krenare me punën e kolegëve të mi dhe asnjëherë nuk do të dorëzohem para shantazhit publik. E kam thënë edhe më herët, të jem Ambasadore e Kosovës në Washington DC është nderi i jetës sime.

Presidenti i Kosovës, Hashim Thaçi të dielën është nisur për në Shtetet e Bashkuara të Amerikës për të zhvilluar takime me zyrtarë të administratës së presidentit Trump, thuhet në një komunikatë të lëshuar nga Presidenca.

Vizita e tij, siç thuhet, po zhvillohet në kohën kur Shtetet e Bashkuara kanë vëmendjen e plotë ndaj zhvillimeve në Kosovë drejtë marrëveshjes përfundimtare me Serbinë.

Para nisjes, Thaçi ka thënë se “Kosova është me fat që SHBA ruan përkushtimin për Kosovën, paqen dhe stabilitetin e tërë rajonit”.

“Lidershipi i Presidentit Trump, përkrahja e Sekretarit Pompei dhe angazhimi i drejtpërdrejtë i të Dërguarit Special, ambasadorit Grenell, janë inkurajim për ne”, ka thënë Thaçi.

Në tetor të vitit të kaluar, presidenti amerikan, Donald Trump ka emëruar ambasadorin e SHBA-së në Gjermani, Richard Grenell, si të dërguarin e posaçëm për dialogun mes Kosovës dhe Serbisë.

Me ndërmjetësimin e tij, Kosova dhe Serbia gjatë javëve të fundit, kanë arritur dy marrëveshje: atë për hekurudhat dhe linjën ajrore Prishtinë-Beograd.

Serbia e ka kushtëzuar rikthimin në dialog me heqjen e taksës, por Kosova përkundër thirrjeve të komunitetit ndërkombëtar vazhdon ta mbajë në fuqi këtë masë. rel

O pupull, ku jeni, ku jeni katundar , punëtor, dhe intelegjencë e ndëruar…?!Po këtu jeni… më hallët dhe problemët që i keni, jo të vogla, së po jetoni në Kosovën e varfëruar nga politikanët?!
Ju jeni po ai popull që keni qenë dikur, natyrisht tash më gjenerata të reja, më halle të reja,  më kohën bashkëhore, e cila kohë,dikur ishte shumë më ndryshe, ose me duket mua, së edhe unë u bëra gjeneratë e vjetër. Kishim razi,  dashni, unitet, i ndihmonim njeri- tjetrin, kur ishte nevoja. Kush e di e bënim këtë edhe  pse ishim nën okupim , dhe na duhej razia , duhej të ishim më të bashkuar, për ta luftuar armikun
serbë , që kurrë nuk na la rahet, deri sa e debuam nga toka jonë.Populli im po më ngacmoni pak sa që tju mbajë një legjiratë,  sa të kam njohuri dhe si të bjen ajo tek e fundit…Kjo vlenë duke u nisur së pari nga unë, dhe nga të gjithë ne, se jemi nga ky nënqiell, së më ndonjë dallim të vogël, shumica nuk po jetojmë bash mirë…

Ej, populli im…popull i mrekullueshem,  popull që bota demokratike po na pranon si populli më i bukur , si popull më plote talentë, si në kulturë, art, muzikë , sport… Ej, populli im… nga gjiri ynë dolën shumë njerëz që bënë emer të madh… emra që nuk harrohen. Vargu i tyre për ti përmendur të gjithë është i gjatë…Tash nga të gjallët që po na bëjnë krenarë, janë Kadare,  Rita Ora, Dua Lipa,Bebe Rexha,Majlinda Klemendi, e shumë emra nga bota e futbollit dhe e sportit shqiptarë… Nese këta po na zbardhin fytyrën popull i dashur, do njerëz që rastësisht kan ardhëur në politikë,  po e zbehin renomen e krijuar nga të parët. Nuk po punojnë mirë , o pupull , e dini edhe ju vet, së vet jeni duke e paguar tagrin e hajnive të tyre…të hajnive pa karar.E di popull, së ju kan demoralizuar tepër shumë…

Ej, popull im, …së di qka po ndodhë me ju, që nuk po ju sosët durimi…E di e keni zor shumë, së nese dikur nuk e duruat okupatorin dhe e luftuat atë deri në qlirim, tash ështe më vështirë…Eshtë shumë vështirë, e pamundur së përpara i keni djemtë tu, që nuk dolën bash të mirë…Nuk dolën së lakmia për para  dhe pushtet i prishi në shpirt dhe zemer.I bani të pavlefshem për ju popull i dashur.

Ej, populli im, gjithmonë keni qenë të vyeshem,  keni qenë dhe keni mbetë popull bujar dhe mikëpritës sa nuk ban ndryshe … Nuk e keni meritar sigurisht këtë tretman nga djemtë tu… Nuk e keni merituar që vota juaj mos të shkon për zhvillim të vendit…Unë nuk ju ndrrojë kurrë, edhe pse nuk jeni pa gabime … Nuk po jetoni mirë, e këtë së keni merituar në Kosovën më plotë begati. Gjithnjë e më shumë po dukeni të lodhur, të demoralizuar nga gjendja e keqe sociale, po dukeni së po plakeni para vakti…Po dukeni sikur nuk po interesoheni sa duhet për fatin dhe të ardhmën e juaj.

Bukur moti sikur i keni ngritur duart lartë , sikur po thoni u dorëzuam …?! E dihet së burrat e dheut të këtij vendi,  kurrë nuk janë dorëzuar, edhe atëherë kur kanë qenë tepër ngushtë…edhe atëherë kur shumë kush është mbytur dajak nga shkau dhe argatetet e tyre në burgjet serbe.Nuk thëm së të gjithë janë dorëzuar, së ende ka që po luftojnë për këtë vend, po hapërojnë kah liria e tyre e vërtetë.Po shohim përditë kolona të autobuseve duke u larguar nga Kosova jonë e dashur! Si ti thëmi kësaj – tragjedi kombëtare.Kur dikush ja mësyn tokës së huaj për tu mos u kthyer kurrë në vendlindje, nuk ka më zor në këtë botë. Rinia ne mbrendinë e saj është e fuqishme, impulsive,  energjike, që ka shumë dëshira dhe ëndrra në këtë botë…Ka dëshira për ndryshime , dëshira për të krijuar karrierë, si po krijojnë mocanikët e tyre në botë. Këtë duhet pasur parasysh, tash kjo qeveri e shpresës…

Nga kjo qeveri pritet  që rinisë tua kthej buzëqeshjën e venitur, tua kthejë vullnetin për jetë në vendlindjën e tyre.
Kjo pritje nuk guxon të jetë e gjatë.Sigurisht po kuptoni së për çka e kam fjalën…?
Nuk guxojmë ta lëm tokën tonë të zbrazur.Ta lëmë në gojën e ujkut grabitaqar serbosllavë… Ta lëm tokën e të parëve tanë.
Ta lëmë tokën për të cilën u dha shumë gjak historikisht.Dihet së çka ka përjetuar ky popull. Ka përjetuar gjithëfarë golgotash, lufta, padrejtësi të mëdha nga Fuqitë e Kohës, që na copëtuan në gjashtë pjesë!
Nuk guxojmë popull që të na rreshqet keq mbamendja kombëtare.Ta vëmë të gjithë gishtin në temth, duke  mos lejuar që historia të na përseritet për të keq…

Zëvendëskryeministri i Kosovës, Avdullah Hoti, nga radhët e Lidhjes Demokratike të Kosovës, është sulmuar me vezë nga një qytetar të shtunën pranë objektit të Qeverisë së Kosovës, siç shihet në një video të shpërndarë nga disa media vendore.

Në video dëgjohet një person duke thënë “Taksën nuk bën me e heq”, duke iu referuar tarifës 100 përqind ndaj produkteve të Serbisë të cilën kryeministri i ri i Kosovës Albin Kurti tha se do ta zëvendësojnë me reciprocitet të plotë.

Lidhja Demokratike e Kosovës, përmes një komunikate për media e ka quajtur sulmin “akt të ulët të papranueshëm dhe të dëmshëm për proceset vendimtare nëpër të cilat po kalon vendi”.

“Është i papranueshëm kthimi i shoqërisë sonë në sulme të këtilla, njësoj si në vitet 2015-2016, me qëllim stagnimin dhe bllokimin e proceseve shtet-formuese që i kemi ndërtuar në partneritet me miqtë tanë ndërkombëtar. Kosova ka nevojë për qetësi, maturi dhe unitet në politik-bërje dhe udhëheqje të vendit”, thuhet në reagim.

Tarifa prej 100 për qind ndaj mallrave të Serbisë dhe Bosnjë e Hercegovinës është vendosur në nëntor të vitit 2018 nga Qeveria e Kosovës, e drejtuar nga ish-kryeministri Ramush Haradinaj, si kundërpërgjigje, siç është thënë, ndaj fushatës agresive diplomatike të Serbisë për të penguar anëtarësimin e Kosovës në organizata ndërkombëtare, si dhe për tërheqjen e njohjeve të saj. rel

Publicisti Veton Surroi, në një shkrim autorial të publikuar sot ka zbuluar detaje nga një takim që shefi aktual i diplomacisë së BE’së Josep Borell, ka pasur me disa ekspertë të njohur evropianë në Berlin para disa javësh.

Siç shkruan Surroi në këtë takim spanjolli Borell kishte hapur temën e korrigjimit të kufijve duke pyetur nëse do të ishte zgjidhje e mirë që Serbia të merrte veriun e Kosovës.

Ndërkohë përgjigja negative e ekspertëve dhe vërejtja se një lëvizje e kufijve do të hapte “Kutinë e Pandorës” e kishte shtyrë Borellin të ngriste pyetjen tjetër se ‘si bëhet që Serbia të fitojë diçka?”, raporton Gazeta Express.

“Para ca javësh, shefi i Politikës së Jashtme të BE-së, Josep Borell, u takua me ekspertë të njohur evropianë në Berlin dhe, sipas disa pjesëmarrësve, pyeti se a do të ishte zgjidhje që Serbia ta merrte pjesën veriore të Kosovës, mori përgjigje se kjo nuk do të ishte zgjidhje, por hapje e kutisë së Pandorës dhe atëherë konstatoi: “Po, si të bëhet që Serbia të fitojë diçka?”, ka shkruar Surroi.

Tutje në këtë shkrim Surroi ka vënë në pah mos koordinimin Bruksel-Ëashington sa i përket dialogut Kosovë-Serbi. Ai thotë se veprimet e Borellit dhe Grenellit në kontekstin e Rubikut, ngjajnë me atë që secila palë dëshiron që të rregullojë me një ngjyrë anën e vetë të rubikonit.

“Në kontekstin e kubit të Rubikut, biseda e Borellit dhe letër-synimet e Grenellit nuk janë fare të koordinuara. Janë përpjekje që Borelli të vendosë, për shembull, murin e ngjyrës së kuqe, me një zgjidhje që, të themi, do ta kënaqte Serbinë ndërsa Grenelli murin e ngjyrës së verdhë me zgjidhje pragmatike që ofrojnë përparim ekonomik për të dy vendet, siç thekson ambasadori”, ka shtuar tutje publicisti kosovar.

Surroi thotë se pyetja e Borellit se si t’i bëhet që të fitojë diçka Serbia nga dialogu i ngjanë një logjike të pazarit ku ofrohen zbritje me qëllim të realizimit me sukses të shit-blerjes.

Përveç kësaj, publicisti kosovar thotë se një pyetje e tillë tregon për mentalitetin se meqë Kosova është e pavarur atëherë edhe duhet të jap diçka.

Tutje Surroi thotë se nëse vazhdohet me një mentalitet të tillë, atëherë do të vazhdohet edhe lëmshi tre vjeçar që e kishte lënë Federica Mogherini si shefe e diplomacisë së BE’së.

“Konceptualisht, nëse Komisioni i ri Evropian vazhdon me pyetjen e njëjtë që e bëri edhe Mogherini, dhe bëri lëmshin trevjeçar të bisedave mbi harta, do të vazhdojë të përpiqet të kuptojë pse kur e rregullon ngjyrën e kuqe nuk mund t’i rregullosh ngjyrat e tjera”, ka shkruar Veton Surroi./Express/