Fotografi nga një instalacion artistik me gurë dhe orë ku gurët simbolizojnë varrin e munguar të të pagjeturve ng alufta në Kosovë, kurse ora simbolizon kohën e kaluar që nga zhdukja e atyre personave.

Media vendase të përdorura për megafon personal, fakteqësi humane si tërmeti, emigracioni, pandemia të instrumentalizuara për glorifikim të vetes, tallje me varfërinë dhe mizerien e popullit pa njohur realitetin, shitja e një ndryshimi të paekzistueshëm duke vetëgdhendur një piedestal për të fituar famën, për t’u ndjerë i gjithëpushtetëshëm e për të krijuar një alibi të hicit që je e që përfaqëson me të gjithë ata që ke pas.

Sa arrogancë!

Sa mëndjemadhësi!

Sa gënjeshtra të thëna në skena internacionale me batuatat e një hokatari diletant që beson se është politikan i madh!

Sa gënjeshtra të mëdha shprehur me buzëqeshje papërgjegjësie.

Duke sulmuar pilastrin më të fortë të sistemit demokratik të një vendi themelues të Bashkimit Europian, median, lirinë e ushtrimit të profesionit e informimin e publikut, KM shqiptar rrëzoi kështjellën e rërës që kishte krijuar falë një PR ndërkombëtar, e që e ka favorizuar deri më sot për t’u shfaqur si ashtu nuk ishte.

Thënia e Pascal “Prezumimi ynë është i tillë që ne do të donim të njiheshim nga e gjithë bota… edhe kur nuk jemi më këtu. Por ne jemi aq të kotë sa na kënaq dhe na kënaq vlerësimi i pesë-gjashtë njerëzve që na rrethojnë”, i shkon aq për shtat sot.

Ndërsa quan qëllimisht transmetues paguar nga taksat e popullit, Radio Televizion Pulbik Italian, me histori 100 vjecare e një nga të paktët dritare informuese e shprese në vitet dramatike për shqiptarët të diktaturës komuniste, KM shqiptar harron e nuk përmend taksat që shqiptarët e Shqipërisë paguajnë për të ndjekur kasetat e konfeskionuar, pyetjet e parapërgatitura, temat të pilotuara e programe ekstremisht në kontroll e shërbim të qeverisë, KM shqiptar harron dhe 700 mijë shqiptarët, italo-shqiptarët, shqiptaro-italianët që jetojnë në Itali e që paguajnë po të njëjta taksa si italiani dok për t’u informuar nga ky televizion tradicional, publik e informativ që për italianët, italo shqiptarët, e shqiptarët e Italisë quhet shtëpi.

Në reagimin etik e profesional që gazetarët e RAI bëjnë për sulmin e akuzat nga një KM që i quan “shpifës skandalozë”, kupton se sa fodullëk, përbuzje, mëndjemadhësi ka ndjenja e tij e të qënit superior ndaj gjithckaje e ndaj të gjithëve, ndjenja e mosndëshkimit, e mospranimit të kritikës dhe së vërtetës.

Ndërsa nga komentet e lexuesve të publikut universal pa dallim kombësie e vendodhje taksash, nën postimin e gazetarëve të RAI, mendon se kjo arrogancë është si ajo e një shoferi në auotostradë që fyen e ofendon këdo e pretendon precendencë duke harruar se po drejton vec një karrocë që e bëre qerre, e që deri sot e ke aq keqtrajtuar sa nuk ka rrugë e takat të ecë vetë.

Është thjesht një qerre!

Deri sa në krye të shtetit serb, gjendet komplet nomenklatuara e Millosheviqit, zor që do të arrihet paqja dhe prosperiteti në Ballkan.Situata po mbetet e paqendrueshme , sepse Serbia është rreshtuar më politikën agresive të Rusisë të Putinit, dhe është duke nxitur tensione ndëretnike, në Mal të Zi, Bosnje dhe në Kosovë.SHBA dhe BE duhet të tregojnë vendosmëri më të madhe kunder agresionit serb.Nese rastësishte kjo lëshohet nga dora, do të ishte tradhëtia më e madhe ndaj vlerave të drejtësisë dhe demokracisë që Amerika dhe Evropa edhe i përkrahin.Kemi njerëz nga struktura e BE dhe nga Amerika të cilët po lëshojnë zëra shqetësues, të cilët dashur ose edhe pa dashur po ndihmojnë dhe nxisin fashizmin serb në Ballkan.Dhe, sigurishtë në këtë kontest po shtrëmbërohet e vërteta dhe po promovohet narrativa e sajuar serbe kundër popullit shqiptarë.Është pafalshme që pas 35 viteve të luftës në ish-Jugosllavi, të kthehen mizoritë serbe siq po pretendojnë Putin dhe Vuqiq.Këta po dëshirojnë të kthejnë dhunën dhe spastrimet etnike të gjenocidit ndaj popujve jo sllavë , siq i kishte orekstruar dikur Millosheviqi.Edhe Qeveria e Vuqiqit më ushtrinë dhe paramilitarët e tij, ka shënjestruar fushatë brutale ndaj Kosovës sovrane dhe të pavaruar.Ndërhyerja e NATO-së , do të ishte përgjigjja adekuate ndaj kërcënimeve të vazhdueshme të Aleksander Vuqiqit, sikur që i kishte dhënë fund luftës në Kosovë në vitin 1999. Udhëheqësi i Serbisë, Aleksandar Vuçiq, është një ish-ministër informacioni i regjimit të Millosheviçit dhe vazhdon të përhapë retorikë fashiste dhe të shërbejë si një bazë për Rusinë imperialiste në Ballkan. Beogradi zyrtar po refuzonë të njohë pavarësinë e Kosovës, nuk po zbaton marrveshjet e maratonës të bisedimeve në Bruksel dhe aneks marrveshjën e Ohrit, që natyrishtë bie ndesh më përpkjekjët e BE dhe Amerikës për normalizimin e marrdhënjeve Kosovë-Serbi. Presidenti serb , nëpërmjet sinkronizmit mediatik,po senzibilizon opinionin publik së duhet të luftohet për Kosovën, më lanqimin e kauzave të rreme siq edhe janë mësuar serbët.Kjo propagandë nuk i bëri punë Serbisë, në Strasburg ku Kosovës , ju dha drita jeshile për tu pranuar në Këshillin e Evropës.Serbia bëhët sikur ka harruar së qdo pushtim sado i gjatë mbaron më liri, dhe se nuk ka kthim mbrapa. Kosova më në fund duhet të shqyrton pozicionin e vet ne bisedime me Serbinë, e cila u fut pa kushte, pa u pranuar pavarësia,pa dënimin e krimeve të luftës, pa u kthyer të pagjeturit, pa marrë dëmshpërblimet e luftës, pa marrë fondin pensional, artefaktet arkeologjike etj.

David Pecker, botuesi i National Esquirer, është tani një dëshmitar kyç në gjyqin kundër ish-presidentit amerikan në rastin e yllit porno Stormy Daniels.

VOAL- Prokurorët e Nju Jorkut kanë shënuar fitoren e tyre të parë në gjyqin e Donald Trump në rastin e yllit porno, ku ndërkohë manjati rrezikon edhe një sanksion për mospërfillje të gjykatës. David Pecker, mik për një kohë të gjatë dhe botues i tabloidit National Esquirer, por tani një dëshmitar kyç në këmbim të imunitetit, vërtetoi kështjellën akuzuese për ekzistencën e një lloj “komploti” për të mbuluar histori komprometuese për ish-presidentin amerikan, si p.sh. si ajo e Stormy Daniels, për të mos dëmtuar kandidaturën e saj për Shtëpinë e Bardhë dhe për rrjedhojë “korruptuar” zgjedhjet.

Mbreti i tabloidëve pranoi se në një takim në Trump Tower në gusht 2015, Trump dhe avokati i tij Michael Cohen e pyetën atë se çfarë mund të bënte “për të ndihmuar fushatën e manjatit”. Dhe se ai u zotua të jetë “sytë dhe veshët e tyre”, duke publikuar histori pozitive për Trumpin dhe histori negative për rivalët e tij, si Hillary Clinton, Ted Cruz dhe Marco Rubio. Por gjithashtu duke paralajmëruar Cohen nëse vihej në dijeni për thashethemet e dëmshme (siç ndodhi me portierin e Trump Tower për atësinë e pretenduar jashtëmartesore) dhe gratë që u përpoqën të shisnin lidhjet që kishin me The Donald, (siç ndodhi atëherë me Stormy Daniels dhe, më parë, me Lepurushja e Playboy Karen McDougal).

Në këtë rast, Cohen mund t’i kishte “vrarë ato histori në një revistë tjetër ose të mos i publikonte ose t’i kishte blerë nga dikush tjetër”, me praktikën e ‘catch and kill’. “Mendova se ishte me dobi reciproke. Do të kishte ndihmuar fushatën e tij dhe mua gjithashtu”, shtoi Pecker, duke specifikuar se marrëveshja e tij me Trumpin nuk ishte shkruar me shkrim, sepse “ishte thjesht një marrëveshje mes miqsh”. Trump gjithashtu e prezantoi Steve Bannon me të, duke i thënë se ata mund të “punonin shumë mirë së bashku”.

Pecker e përshkroi manjatin si një person “shumë të matur” dhe “shumë kursimtar”, i vëmendshëm ndaj detajeve. Dhe ai tha se e pa atë të firmoste personalisht faturat dhe çeqet e sjella nga ndihmësi i tij: rrethana të rëndësishme për të përcaktuar nëse Trumpi kontrollonte apo jo atë që nënshkroi, duke përfshirë çeqet me të cilat ai dyshohet se rimbursoi Cohen për blerjen e heshtjes së Stormy Daniels. Prokuroria përdori Pecker për të pikturuar botën e Trumpit. Një botë ku interesat politike ishin të ndërthurura me ato të tabloideve me pagesë dhe ku Cohen, i cili do të jetë një nga dëshmitarët e radhës së bashku me porno yllin, kujdesej për biznesin e pistë të manjatit. Hope Hicks, zëdhënësja e fushatës së Trump në atë kohë, do të dëshmojë gjithashtu.

Në tubimin e tij të zakonshëm para gazetarëve në korridorin e gjykatës, Trumpi sulmoi rivalin e tij Joe Biden për keqmenaxhimin e konfliktit në Izrael dhe protestat pro-palestineze në kampuset universitare (“një turp”). rsi-eb

Një burrë i kërkuar për t’u marrë në pyetje në vrasjen e Jill Dando ka një ngjashmëri të jashtëzakonshme me një vrasës të pamëshirshëm të shërbimeve sekrete serbe, ka zbuluar një hetim i gazetës britanike “Mirror”.

Personi i paidentifikuar u kap në kamerat e sigurisë duke ndjekur rrugën e mundshme të arratisjes së personit të armatosur pasi prezantuesja e “Crimewatch” ishte qëlluar për vdekje në vitin 1999. Ajo mbante shenjat dalluese të një goditjeje profesionale. Ekspertja e krahasimit të fytyrës Emi Polito tani ka gjetur një sërë ngjashmërish mes “Njeriu X” në kamera dhe vrasësit të dyfishtë të dënuar Milorad Ulemek, i cili po vuan 40 vite burg në Serbi.

Në kohën kur Jill u vra , 56-vjeçari drejtoi një skuadër të frikshme vrasësish përgjegjës për shënjestrimin e kundërshtarëve të diktatorit brutal Sllobodan Millosheviç. Vëllai i Jill, Nigel, 72 vjeç, tha për Mirror: “Unë jam gjithmonë i interesuar për çdo linja të re hetimi rreth vdekjes së Jill, veçanërisht nëse ato linja hetimi mund të çojnë në arrestimin dhe dënimin e dikujt për vrasjen e saj.” Barry George, njeriu që u përpoq dhe u dënua për vrasjen e yllit televiziv dhe u lirua pas tetë vitesh në burg, i ka bërë thirrje policisë të hetojë. George, 64-vjeç, i cili jetonte aty pranë në atë kohë dhe ka vështirësi në të mësuar, tha: “Nëse ai është personi që e kreu atë krim, atëherë ai duhet të përballet me çdo  ligjit dhe të sillet nga Serbia në MB dhe të trajtohet përmes gjykatat.”

Kur Jill vdiq, lufta jugosllave ishte ndezur dhe aeroplanët britanikë po bombardonin Serbinë si pjesë e një fushate të NATO-s. Ajo kishte bërë apel për refugjatët kosovarë që po masakroheshin nga forcat e Millosheviçit. Pak orë pas vdekjes së saj, u bë një telefonatë duke pretenduar se vrasja ishte në përgjigje të bombave. Vrasësi ka një ngjashmëri të jashtëzakonshme me “burrin e djersitur” e-fit të një të dyshuari që hipi në një autobus në Fulham, Londra Jugperëndimore, pak minuta pasi Jill u qëllua jashtë shtëpisë së saj aty pranë.

Polito, i cili jep prova të ekspertëve për policinë, tha se njeriu X dhe vrasësi serb kanë formë të ngjashme të gojës, mjekrës, vijës së flokëve dhe pjesës së djathtë, ndërsa forma e përgjithshme dhe madhësia e hundës dhe veshit të tyre të djathtë ishin të njëjta. Avokati i Ulemek, Aleksander Kovaçeviç tha se klienti i tij nuk dëshironte të ‘marrë pjesë’ kur u pyet nëse ai vrau Jill. Vrasja e Jill në pragun e saj, pak pas orës 11:30 të së hënës, më 26 prill 1999, tronditi kombin dhe çoi në një nga hetimet më të mëdha të vrasjeve të kryera ndonjëherë në MB. Mbetet një nga vrasjet më famëkeqe të pazbardhura në Britani, por policia nuk i ka prekur dosjet për më shumë se 10 vjet. Ashtu si përshkrimet e të dyshuarit, Ulemek ishte në të 30-at në atë kohë dhe me një strukturë të ngjashme, gjatësi dhe ngjyrë flokësh.

Ai ndodhet në burgun e sigurisë së lartë në Zabela, i njohur lokalisht si Alkatraz i Serbisë, pranë qytetit lindor të Prozarevacit. Ulemek u dënua për komplot për vrasjet e ish-presidentit të Serbisë Ivan Stambolic në vitin 2000 dhe kryeministrit të parë të zgjedhur në mënyrë demokratike të vendit, Zoran Gjingjiç në 2003. Ish-legjionari i huaj francez dhe shefi i bandës mësohet se ka mësuar anglisht ndërsa jetonte në Londër si i ri. Ai është ushtari paraushtarak më famëkeq i Serbisë dhe grupet e të drejtave të njeriut thonë se njësitë e tij ishin përgjegjëse për disa nga mizoritë më të këqija në luftërat jugosllave të viteve ’90. I njohur më shumë me pseudonimin e tij, Legija ose Legjionar, ai gjithashtu e quan veten Lukoviç, një emër që e mori nga ish-gruaja. Jill, 37, u qëllua në kokë një herë në distancë, teksa ajo shkoi të hapte derën e saj të përparme, disa sekonda pasi doli nga kabrioja e saj blu BMW.

Sulmi kishte shenjat dalluese të një operacioni ushtarak të pamëshirshëm dhe të mirëmenduar. Gjatë vrasjes u përdorën municion të bërë me porosi, të cilat ekspertët nuk i kishin parë më parë në MB. Jill u kap nga pas dhe u rrëzua me forcë, kështu që koka e saj ishte pothuajse në tokë nga vrasësi që e kishte vënë në pritë. Gryka e armës më pas qëlloi në kafkë, pas veshit të majtë. Sulmi i “kontaktit të fortë” nënkuptonte se tingulli i shpërthimit nga të shtënat me armë u zvogëlua shumë dhe askush nuk raportoi se e dëgjoi atë. Jill u vra menjëherë. Plumbi “9 mm i shkurtër” i marrë nga vendi i ngjarjes ishte më i vogël dhe më pak i fuqishëm se parabelumi më i zakonshëm 9 mm. bw

Fituesi i çmimit Pulitzer Gerard Ryle për çështjen Panama Papers dhe pastrimin e parave: “Kur interesi publik është në rrezik, transparenca duhet të mbizotërojë”

VOAL- Tetë vjet pas shpërthimit të skandalit të njohur si Panama Papers, drejtësia panameze po përgatitet të shqiptojë një dënim vendimtar. Rasti pa në qendër avokatët Jurgen Mossack dhe Ramón Fonseca, themelues të firmës ligjore Mossack Fonseca, të akuzuar për pastrim parash. Publikimi i më shumë se 11 milionë dokumenteve sekrete financiare nga Konsorciumi Ndërkombëtar i Gazetarëve Hulumtues (CIGI) ka ndezur hetime globale, duke zbuluar se si figurat me ndikim global fshihnin pasurinë në kompanitë offshore.

Prokurori publik Isis Soto propozoi një dënim maksimal prej dymbëdhjetë vjetësh për dy avokatët, duke nënvizuar dëmtimin e rëndë të imazhit të Panamasë si qendër financiare. “Ashpërsia e akuzave pasqyron gjerësinë dhe thellësinë e skandalit që përfshin nivele të larta të qeverisë dhe biznesit,” tha Soto. Mbrojtja e Mossack, 76 vjeç, përsëriti mospërgjegjësinë e tij për krimet që i atribuohen. “Unë kam qenë i përfshirë administrativisht, por kurrë nuk kam pasur një rol aktiv në menaxhimin e aktiviteteve të diskutueshme,” tha Mossack.

Hetimi bëri që Panama të reformonte ligjet e saj, duke përmirësuar pozicionin e saj me Task Forcën e Veprimit Financiar (FATF), megjithëse ajo mbetet në listën e parajsave fiskale të Bashkimit Evropian. Një dënim mund të krijojë një precedent të rëndësishëm gjyqësor, megjithëse, siç vë në dukje Transparency International, ndikimi praktik mund të jetë i kufizuar duke pasur parasysh se ndryshimet rregullatore tashmë janë zbatuar.

Gerard Ryle, drejtor i Konsorciumit Ndërkombëtar të Gazetarëve Hulumtues (CIGI) dhe një nga gazetarët kryesorë në zbulimin e Panama Papers, theksoi rëndësinë e zbulimeve në nxjerrjen në pah të fshehtësisë dhe paqartësisë së botës në det të hapur. “Zbulimet e Panama Papers nuk ishin thjesht lajm, por një katalizator për reformën globale,” komentoi Ryle. Dokumentet ekspozuan jo vetëm praktikat e paligjshme financiare, por edhe lidhjen e tyre të drejtpërdrejtë me zyrtarë të lartë të qeverisë, duke shkaktuar trazira politike që çuan në dorëheqjen e tre krerëve të qeverisë. Në Islandë, për shembull, kryeministri dha dorëheqjen pas protestave masive, ndërsa në Pakistan, presioni publik dhe hetimet pasuese detyruan liderët kombëtarë të largoheshin nga pozicionet e tyre.

Pavarësisht kritikave për përdorimin e dokumenteve të zbuluara, Ryle pohon se interesi publik e justifikonte publikimin. “E drejta për privatësi nuk mund të jetë mburojë për aktivitete të paligjshme. Kur interesi publik është në rrezik, transparenca duhet të mbizotërojë, “tha Ryle. Sot, me presionin në rritje mbi lirinë e shtypit dhe modelet e biznesit të gazetarisë në krizë, Ryle parashikon një betejë të vazhdueshme midis gazetarisë dhe censurës. Për më tepër, ai theksoi përdorimin pionier të inteligjencës artificiale në gazetarinë investigative, pasi kishte aplikuar mësimin e makinës për të analizuar miliona dokumente në Panama dhe Pandora Papers, një praktikë që mund të formësojë të ardhmen e gazetarisë, por që kërkon vigjilencë të vazhdueshme për të ruajtur integritetin gazetar. rsi-eb