“Marrëveshja për Konfederatën Jugosllave do të jetë e mundshme vetëm nëse serbët i pranojnë tri gjëra: Se janë më pak se kinezët, se nuk kanë territor më të madh se Bashkimi Sovjetik, dhe se Serbia nuk është atje ku jeton qoftë edhe vetëm një serb.”
Kjo është thënie e Stipe Mesiçit, e shqiptuar në dhjetor të vitit 1990, të cilën e kam shënuar saktësisht atëherë dhe e sjell këtu fjalë për fjalë, gërmë për gërmë, pikë për pikë e presje për presje. Para se të kem zgjeruar vetë thënien e Mesiçit, do kthyer në zhvillimet e mëvonshme të derisotme.
Stipe Mesiç në atë kohë ishte nënpresident dhe pak ditë më vonë do të fillonte detyrën e presidentit të Jugosllavisë, i fundit para shpërbërjes së federatës. Më herët ai kishte qenë gjyqtar, kryetar bashkie, nënkryetar i parlamentit krotat, kryeministër i Kroacisë. Pas shpërbërjes së Jugosllavisë, në Kroacinë e pavarur do të ishte kryetar i parlamentit, kryetar i Partisë së Kroacisë së Pavarur, më vonë Partisë së Popullit. Pas vdekjes së Tuxhmanit do të ishte dy mandate (10 vjet) president i Kroacisë, duke qenë gjatë gjithë kohës në krye të sondazheve si politikani më popullor i Kroacisë.
Domethënia kuptimplotë e thënies së Mesiçit, saktësia e përkufizimit që Mesiçi ia bën nacionalizmit serb, mjerisht u provua dhe u vërtetua në gjithë periudhën e mëvonshme deri në çastin kur unë jam duke i hedhur këto radhë.
Mesiç i thoshte fjalët e mësipërme në përgjigje të interesimit të gazetarëve nëse ishte e mundur që Jugosllavia të mbijetonte duke u shndërruar në konfederatë, pra në një bashkim të republikave të pavarura, një projekt ky që tashmë tingëllonte vetëm si nostalgji utopistësh të sëmurë.
Qysh në vitet e fundit të jetës të Titos ishte pranuar botërisht se Jugosllavia ishte brejtur në themel nga përplasja mes nacionalizmit serb dhe nacionalizmave republikane. Në kundërpërgjigje të nacionalizmit serb pranohej se ishte ngjallur nacionalizmi sidomos në udhëheqjet e republikave, në elitat e tyre, në intelektualët dhe në masën e rinisë. Kur Mesiç e shqiptonte thënien e lartshënuar, Millosheviçi kishte rreth dy vjet në krye të Serbisë, ia kishte hequr në mars 1989 autonominë Kosovës, duke prishur përfundimisht baraspeshat e konfederatës të krijuara nga Tito. Revanshi nacionalist serb me në krye Millosheviçin ndaj pjesëtarëve të tjerë të federatës kishte nisur pikërisht në Gazimestan më 28 qershor 1989, në shënimin e 600 vjetorit të humbjes së Betejës së Kosovës përballë Osmanëve, me pjesëmarrjen e 1 milion serbëve. Aty kishte lindur edhe sllogani i hedhur nga Millosheviçi se ku ka serbë i thonë Serbi, aty kishte filluar maratona e trenave plot nacionalistë serbë nëpër gjithë territorin e federatës, kishte filluar mbushja e stadiumeve, e shesheve me tubime nga ato që mund të jenë parë vetëm tek fashistët e Musolinit dhe nazistët e Hitlerit në fund të viteve 1920 dhe në fillim të viteve 1930.
E pra, çdo logjikë normale, do të thoshte se orekset e nacionalizmit serb, duke pasur nën zotërimin e tyre një hapësirë sa rreth 40% e sipërfaqes së Jugosllavisë, do të ndiheshin të kënaqura.
Mbretëria Serbe, më vonë Mbretëria Serbo-Kroato-Sllovene, pastaj Mbretëria Jugosllave e, në fund, Republika Federative Jugosllave, siç provoi koha, ishte një gjeopolitikë e sajuar, ishte një krijesë artificiale e Evropës së Vjetër, në trysninë dhe për hatrin e Rusisë. Kjo miniperandori do të ushqente idenë e Serbisë së Madhe dhe nacionalizmin përkatës, me orekse të pangopshme. Kjo do të sillte dukurinë famëkeqe të “ballkanizimit”, do të sillte serbocentrizmin në trajtimin e rajonit nga ana e Evropës dhe bashkisë ndërkombëtare, pra vënien e interesave serbe në qendër të vëmendjes në dem të interesave të fqinjëve të tyre, madje duke i flijuar këto interesa.
E arnuar si mos më keq nga pjesë të mbetura të Perandorisë Austro-Hungareze, qytetarët e të cilës e ndienin evropianë, si dhe me pjesë të mbetura të Perandorisë Otomane, sajesa artificiale e krijuar nga dy Frankenshtajnë – Evropa e Vjetër dhe Rusia, do të ishte një koniunkturë dyshekullore në duart e serbëve, e financuar nga Lindja dhe Perëndimi. Edhe në periudhën e Titos, serbët arrinin të mbajnë në duart e tyre forcat e armatosura, pra ushtrinë, policinë, shërbimet inteligjente. Në fund të viteve 1980 ata kishin në duart e tyre makinerinë jugosllave të luftës, një nga më të shtrenjtat e kohës. Kjo makineri pothuaj gjatë gjithë viteve 1990 do të përdorej kundër kombeve fqinje – kryesisht kundër kroatëve, boshnjakëve dhe shqiptarëve.
Kroatët – 12 shekuj katolikë, ndër ta Mesiçi, e ndienin dhe e ndiejnë veten evropianë dhe vendin e tyre Evropë gjatë gjithë kohës, aq sa serbët – 11 shekuj ortodoksë e ndienin dhe e ndiejnë veten shumë më afër rusëve dhe Rusisë. Kjo kundërthënie kaq e pazgjidhshme do të ishte në qendër të shpërbërjes përfundimtare të federatës së mbisunduar nga serbët. Pamundësia për marrëveshje me serbët do të ishte dhe do të jetë në qendër të destabilitetit që ende vazhdon në rajonin e Ballkanit Perëndimor.
Natyrisht, nacionalizmi më i fuqishëm, i përftuar si pasojë e drejtpërdrejtë e nacionalizmit serb, do të ishte nacionalizmi kroat, i cili do ta gjente veten tek Franjo Tuxhmani, presidenti i çlirimit të Kroacisë dhe konsolidimit të saj shtetëror. Duke folur për presidentin nacionalist kroat Tuxhman, Mesiç thotë se ai ishte ‘udhëhequr nga ideja se kur Millosheviçi rrëmbente një pjesë të Bosnjës, atëherë edhe Kroacia duhej ta rrëmbente një pjesë të saj.
Kroacia do të ndeshej e para me makinerinë serbe të luftës dhe do të shndërrohej në shkollë edhe për disa nga komandantët dhe luftëtarët e shquar shqiptarë, në krye të luftës për liri disa vite më vonë në Kosovë.
Nacionalizmi shqiptar, në prag të mbarimit të Luftës së Ftohtë dhe të shpërbërjes së Jugosllavisë, do të figuronte si nacionalizmi më i goditur, si gjatë gati një shekulli në Jugosllavi, ashtu edhe gjatë një gjysmë shekulli në Shqipëri. Në Jugosllavi u ushtrua genocid sistematik ndaj çdo shfaqjeje të nacionalizmit shqiptar. Për këtë, gjatë Luftës së Dytë Botërore dhe menjëherë pas saj, u përdorën edhe partizanët e Shqipërisë dhe qeveria e Shqipërisë e sapodalë nga Lufta e Dytë Botërore.
Fat do të ishte që nacionalizmi shqiptar i ditëve tona do të formulohej nga Ibrahim Rugova, me prejardhje të mirëfilltë nacionaliste shqiptare, Rugovës i ishin vrarë nga partizanët serbo-malazezë gjyshi Rrustemi dhe babai Uka, me të cilin nuk u pa kurrë dhe nuk e njohu kurrë, sepse e la në barkun e nënës. Rugova do të zgjidhte rrugën paqësore të kundërshtimit ndaj serbomëdhenjve dhe do të përcaktohej për Kosovën e pavarur dhe sovrane, të integruar në Bashkimin Evropian dhe në NATO, në miqësi të përjetshme me Shtetet e Bashkuara të Amerikës.
Mbi bazën e këtij vizioni, oreksi i nacionalizmit shqiptar do të ndjehej i përmbushur me konsolidimin e shtetit të pavarur dhe sovran të Kosovës, me realizimin e statusit shtetformues për shqiptarët e Maqedonisë, me shqiptarët e Malit të Zi dhe të Luginës së Preshevës e të tjerë, të cilëve t’iu njihen të drejtat e pakicave kombëtare, sipas standardeve më të përparuara të Bashkimit Evropian.
Antonomia midis kroatëve dhe serbëve, siç e pamë, do të ishte një antonimi e plotë. Ndonëse sllavë të jugut, ata përbënin dy kultura të ndryshme, e para vinte si kulturë dhe qytetërim i mirëfilltë evropian, e dyta vinte nga përvoja bizantine dhe postbizantine (otomane), pra përfaqësonte kulturën më të sofistikuar aziatike.
I njëjti këndvështrim vlen për marrëdhëniet mes serbëve dhe shqiptarëve, mes Serbisë dhe shqiptarëve. Kjo u provua edhe gjatë dy shekujve të fundit. U provua edhe gjatë dy-tre dekadave të fundit sidomos në Kosovë dhe ndaj Kosovës. Në të njëjtin këndvështrim do parë edhe situata aktuale e përpjekjeve të Brukselit për të bindur Serbinë të nënshkruajë me Kosovën një marrëveshje të hartuar nga Bashkimi Evropian. Kjo marrëveshje i detyron të dyja palët barabar t’i përmbahen fqinjësisë së mirë ndërshtetërore, duke respektuar ndërsjelltas pavarësinë dhe sovranitetin, çka është në të mirë të të dy vendeve, përkatësisht në të mirë të serbëve dhe të shqiptarëve në tërësi e veçanërisht në të mirë të serbëve dhe të shqiptarëve në Kosovë e në Serbi.
Zyrtarët dhe analistët evropianë dhe perëndimorë pranuan se Beogradi nuk e nënshkruan marrëveshjen për shkak të presionit të kishës ortodokse serbe dhe të nacionalistëve serbë. Kështu pranohet se nacionalizmi serb është nacionalizëm i frymëzimit fetar. Ndërkohë që dihet se nacionalizmi me frymëzim fetar është një ndër rreziqet më të mëdha të kohës sonë. Pra, këtë nacionalizëm e udhëheq dogma fetare. E udhëheq edhe dogma e përpunuar nga shkenca serbe. Dihen platformat e prodhuara nga kjo akademi, sidomos në dëm të shqiptarëve. Dihen edhe elaboratet famëkeqe të Cubrilloviqit, Andriqit e të tjerëve, analistët perëndimorë edhe sot citojnë thënien e një ish kryeministri serb, Vlladan Gjoergjeviqit se shqiptarët “kanë bisht si majmunët dhe kur i zë nata në pyll, ngjiten në pemë, e lidhin bishtin në degë dhe flenë”.
Në fakt, në fuqi në Beograd janë pikërisht dy parti nacionaliste. Partia e Sheshelit – nacionaliste e djathtë, ka presidentin e Serbisë, ndërsa partia e Millosheviçit, nacionaliste e majtë, ka kryeministrin e Serbisë, repsektivisht Nikoliqin dhe Daçiqin.
Mjerisht, asgjë nuk pritet nga këto parti të damkës së vjetër, aq sa nuk pritet nga një parti si ajo e Tadiçit, tashmë e Gjilasit. Asgjë nuk pritet as nga brezi më i ri i politikanëve të Serbisë, ndër të cilët, Vuk Jeremiq, i njohur si krahu i djathtë i Tadiçit.
Jeremiç, i datëlindjes 1975, me shkollim kryesisht perëndimor, në periudhën menjëherë pas shpalljes së pavarësisë së Kosovës, më 17 shkurt 2008, ka lobuar kundër njohjes së Kosovës duke udhëtuar personalisht në Argjentinë, Brazil, Kil, Kubë, Xhamajkë, Venezuelë, Meksikë, Egjipt, Libi, Gabon, RD Kongo, Afrikën e Jugut, Ganë, Marok, Algjeri, Lesoto, Namibi, Nigeri, Kinë, Indi, Indonezi, Malajzi, Singapor, Vietnam, Kuvajt, Azerbajxhan, Tailandë, Filipine, Pakistan, Siri, Oman dhe Iran. Gjithashtu ka lobuar në takimet e larta të Lëvizjes së të Paangazhuarve në Teheran, në Unionin Afrikan në Sharm-el-Sheik dhe në Malabo, në Sesionin e 38të dhe të 40të të rregullt të Organizatës së Shteteve Amerikane , në Forumin Ekonomik Rajonal të Meksikës, në Forumin 2010 të Aleancës së Qytetërimeve në Rio De Zhaneiro, në takimin e Lidhjes Arabe në Egjipt, në Teheran ka takuar ministrat e Jashtëm të Mongolisë, Sri Lankës, Algjerisë, Bruneit, Kenias, Kubës, Iranit, Pakistanit, Butanit, Laosit, Bangladeshit, Singaporit, Venezuelës, Panamasë, Kilit, Kolombisë, Marokut, Sirisë, Tunizisë dhe Bolivisë. Në Meksikë ka pasur takime me Felipe Kalderón, Daniel Ortega, Antonio Saka, Ãlvaro Kolom Kaballeros, Manuel Zelaya dhe Fernando Araújo Perdomo. Në vitin 2009, ai u takua me prelatin e Vatikanit Pietro Parolin që të ketë konfirmimin dhe miratimin e mosnjohjes së Kosovës nga Selia e Shenjtë. Kjo madje përbën edhe krenarinë e Jeremiçit gjatë ushtrimit të detyrës së tij si ministër i Jashtëm i Serbisë.
Jeremiç, natyrisht, nuk ka si të krenohet me faktin se ai i kërkoi Gjykatës Ndërkombëtare të Drejtësisë të jepte mendimin ndaj shpalljes së pavarësisë së Kosovës, duke e konsideruar atë “një precedent”, sepse gjykata dha vendimin bumerang për Jeremiçin dhe Serbinë se shpallja e pavarësisë së Kosovës nuk i cënon ligjet ndërkombëtare.
Ishte hera e parë që një deklaratë pavarësia dërgohej në gjykatë. Dhe gjykata e shpalli opinionin e saj më 22 korrik 2010. Me një votim 10 me 4, ajo deklaroi se “deklarata e pavarësisë e 17 Shkurtit 2008 nuk e shkeli ligjin e përgjithshëm ndërkombëtar, (1)sepse ligji ndërkombëtar nuk përmban ndalim të deklarimit të pavarësisë, (2) deklarata e pavarësisë nuk e shkeli as Rezolutën 1244 të Këshillit të Sigurimit të Kombeve të Bashkuara, përderisa kjo nuk e përshkruan statusin përfundimtar të Kosovës, (3) as vetë Këshilli i Sigurimit nuk ia ka rezervuar vetes vendimin për statusin përfundimtar.”
Në vend që Jeremiçi dhe vetë qeveria e Tadiçit të jepnin dorëheqjen e menjëhershme për këtë humbje të rëndë, atyre iu hodh varka e shpëtimit nga ana e bashkësisë ndërkombëtare me Rezolutën për Kosovën të 9 shtatorit 2010 të Asamblesë së Përgjithshme të Kombeve të Bashkuara, rezolutë që ia linte Bashkimit Evropian pajtimin e palëve, pra Kosovës dhe Serbisë për gjetjen e mënyrës së zbatimit të planit Ahtisari, mbi të cilin ishte shpallur pavarësia e Kosovës dhe ishte bazuar Kushtetuta e Republikës së Kosovës.
Me përkrahjen e Rusisë, Kinës, shumicës së vendeve në zhvillim dhe një numri të vendeve perëndimore, i kundërshtuar nga vendet kryesore perëndimore, Jeremiç arrit të zgjidhet kryetar i Asamblesë së Përgjithshme të Kombeve të Bashkuara, detyrë të cilën e filloi në shtator të vitit 2012. I pyetur se a do të lejonte anëtarësimin e OKBsë në Kosovë gjatë mandatit të tij në OKB, Jeremiç deklaroi se pa kaluar mbi trupin e tij Kosova kurrë nuk do të anëtarësohet në OKB.
Serb nga babai, boshnjak nga nëna, ortodoks nga babai, mysliman nga nëna, Jeremiç duket se e vuan çmendurisht dyzimin e tij, saqë nuk njeh skrupuj në shërbimet ndaj projekteve të çmendura nacionaliste për Serbinë e Madhe.
Pak muaj pasi ka filluar detyrën në Pallatin e Qelqtë, Jeremiç ka futur në përmbyllje të koncertit të Vitit të Ri në Kombet e Bashkuara këngën e paraqitur si ‘Marshi i Madh i Paqes’, i kënduar nga kori serb ‘Viva Vox’, i cili ishte në fakt një himn serb, i titulluar ‘Marshi për në Lumin Drina’ i kënduar nga ultranacionalistët serbë gjatë luftërave të viteve 1990. Më 15 janar Kongresi i Boshnjakëve të Amerikës Veriore postonte një letër të hapur në ueb-faqen e vet për sekretarin e Përgjithshëm të OKB-së, Ban Ki Mun. Në të përfshiheshin nënshkrimet e liderëve të Institutit për Hulumtimin e Gjenocidit, të Këshillit Konsultativ për Bosnje dhe Hercegovinën dhe të Institutit Boshnjako-Amerikan për Gjenocid dhe Qendrës Edukative. Në letër thuhej: “Koncerti ishte një ofendim skandaloz i viktimave të gjenocidit në Bosnje e Hercegovinë, sepse orkestra interpretoi këngën famëkeqe dhe nacionaliste serbe “˜Marshi në lumin Drina’. Gjenocidi që ka ndodhur në Srebrenicë dhe në Zepa, si dhe në pjesë të tjera të Bosnje e Hercegovinës, është kryer nga agresorët serbë, të cilët këndonin këtë këngë, derisa kryenin dhunimet, vrasjet dhe bënin spastrimin etnik të popullatës joserbe.” Sapo mori vesh të vërtetën për këngën e futur kontrabandë nga Mesiçi, e cila nuk ishte as në listën e programit zyrtar, nxiti zëdhënësin e Ban Ki Munit që të shprehte keqardhjen.
Por skandali më i madh i Jeremiçit në Kombet e Bashkuara është organizimi këto ditë i debatit për rolin e Tribunalit të Hagës, ku praktikisht Jeremiçi, Nikoliqi e Mërkiqi vënë Hagën në bankën e të akuzuarit, ku madje Nikoliqi e konsideron inkuzicion Gjykatën Ndërkombëtare kundër Krimeve të Luftës dhe Krimeve të Njerëzimit në ish Jugosllavi. Nuk ka pranuar të marrë pjesë presidenti i Tribunalit Theodor Meron, i cili e ka kritikuar debatin duke thënë se “me të vihet në pikëpyetje respekti thelbësor për sundimin e ligjit”. Debati do të bojktohej nga Shtetet e Bashkuara dhe disa nga vendet kryesore perëndimore.
Të nesërmen pikëpamjen e Departamentit të Shtetit se diskutimi i ditës së djeshme për gjykatat penale në Asamblenë e Përgjithshme të OKB-së është shndërruar në një polemikë “çekuilibruar” dhe “nxitëse” e përsëriste edhe Zëvendës Ndihmës Sekretari i Shtetit Philip Reeker: “Debati ishte një mundësi për të forcuar sistemin global të gjykatave ndërkombëtare, ndërsa u shndërrua në debat negativ”, tha Reeker, duke shtuar se SHBA-të mbështesin fuqishëm punën e Tribunalit të Hagës dhe të gjykatave tjera të Kombeve të Bashkuara. Reeker tha se iniciativën për këtë debat, të iniciuar nga Kryetari i Asamblesë së Përgjithshme të OKB-së, Vuk Jeremiç, SHBA fuqimisht e kundërshtonte dhe se diskutimin e bojkotuan shumica e vendeve perëndimore meqë i kishin parasysh përpjekjet për të sulmuar Tribunalin e Hagës.
Fakte të tilla nuk mund të mos përforcojnë bindjen se nacionalizmi serb është i vetmi nacionalizëm revanshist në rajon e më gjerë. Të gjithë nacionalizmat e tjerë i kanë përmbushur ose përkufizuar kënaqshëm objektivat e tyre. I vetmi nacionalizëm që nuk mund të parashikohet as në synimet, as në mjetet, as në skrupujt është nacionalizmi serb.
Rruga e integrimit të Serbisë dhe të serbëve në Evropë dhe në Perëndim është një formë e drejtë edhe për paqësimin dhe përparimin afatgjatë të rajonit e të kontinentit. Kjo nuk do të thotë që integrimi me çdo kusht i tyre t’i vonojë apo t’i mbajë peng si deri sot fqinjtë e tyre. Fakti është se Serbia, nëpërmjet Republikës Serbe, po e mban të paralizuar Bosnjën, duke ia mohur çdo perspektivë asaj. Fakti është se Serbia, nëpërmjet pranisë së saj të shtrirë në formë metastazash, po e mban gjithnjë e më të paralizuar Kosovën. Një autonomi e veriut të Kosovës do të ishte rrënim i Kosovës.
Me rastin e refuzimit nga Beogradi të nënshkrimit të marrëveshjes së propozuar nga Brukseli për fqinjësinë me Kosovën, shumë analistë dhe zyrtarë perëndimorë shfaqën mendimin se Serbia mund ta nënshkruajë marrëveshjen vetëm nën diktat dhe se këtë diktat nuk mund ta ushtrojë Bashkimi Evropian, mund ta ushtrojnë vetëm Shtetet e Bashkuara, prandaj procesin duhet të marrin në dorë Shtetet e Bashkuara.
Shumë analistë, ndërkohë, me të drejtë, shprehen se Serbia nuk është serioze në zbatimin e marrëveshjeve, edhe kur i nënshkruan ato, ashtu si ka ndodhur me marrëveshjet e pjesëshme të nënshkruara me Kosovën, ndonëse atje Kosovën e ka katandisur si mos më keq, me fusnotë.
Prandaj është e domosdoshme që Serbisë, përfundimisht, t’i vihet kusht sine qua non njohja e Kosovës së pavarur dhe sovrane, si pikënisje kryesore për hapat e mëtejshëm integrues të Serbisë në Evropë dhe në Perëndim, sepse çdo marrëveshje është e mundshme, siç thotë Mesiçi “vetëm nëse serbët i pranojnë tri gjëra: Se janë më pak se kinezët, se nuk kanë territor më të madh se Bashkimi Sovjetik, dhe se Serbia nuk është atje ku jeton qoftë edhe vetëm një serb”.
*Ribotim. Është botuar për herë të parë më 14 prill 2013
Të gjithë shqiptarët kanë origjinën nga besimi pagan. KËTË po e them për t’i treguar Gani Mehmutajt që ai mundë të gënjejë vetëm veten dhe askend tjetër për evoluimin e tij fetar. Eshtë lehtë të llomotitësh pa argumente dhe të vjellësh shumë urrejtje ndaj një konfesioni fetar sikur ky që përmendë por është e kotë pasi I mungojnë argumentet për këtë. Tekefundit besimi është e drejtë dhe çështje personale e individit e jo më gjërë. Gani Mehm… kot e ka që tenton tI kryqëzoj shqiptarët myslimanë pasi këtë nuk ka mundur ta bëjë as Janullatosi grek qe 27vite në Shqipëri.
Por ka edhe një mundësi: le të përkulet para mysafirit të tij – kryellapoqit nga Rusia sllave pasi z.Ganiu ka gjak sllavi nga Mali I Zi nga ku ka emigruar për të kullotë dhe më pas për të neperkëmbë bukën e shqiptarëve të Kosovës, mbi të cilët vjellë vnerë që nuk po sllavizohen gjegjësisht nuk po kryqëzohen. Kot e ke se këtë s’e arriti as vendësi yt Garashanin, vendës I yti, e as Ćubrillović – racistët dhe antishqiptarë më të dalluar sllav në histori.
Te lumte Gani e vertete po ky Shabuni qenka cuditrisht shume inteligjent .Ore Shaban kujdes mos gabosh ndonje gje pervec atyre qe din hahaha qesharake.
O shaban o shakllaban,
Qka po flet e qka po ban,
Sikur qeni, ham ham ham,
S’je Shqiptare, je turkoman.
Anonymous flliqani
Je më I ndyre se shkau
e grekomani
Po t’ishe njeri do zbuloje
emrin tënd
E nuk do të fshehe she
si rrospillan
PSE KALUAN NE ISLAM PAS 1100VJET KRISHTERIM DHE VECAS PAS 400 VJET NDARJE KATOLIK-ORDODOSKE. SEPSE FEN E KRISHTER E PRANUAN ILIRET DHE E LIGJEROI KONSTANDINI I MADHE I NISHIT POR E DEGJNERUAN papati dhe territoret tona nuk mundi ti MBROJ KOSTANDINOPOJA,ISLAMI NA SHPETOI NDA ASIMILIMI DHE ESHTE PRANUAR E JO imponuar SI DUAN TE NA RIKTHEJNE SOT.MOS NGATERRONI POLITIKAT EKSPANSIONISTE PERENDIMORE ME FEN.POS PUSHTIMIT ITALIAN ME39-EN NUK PATI EMIGRACION
DHE PAS KOMUNIZMIT PATI E VAZHDON ,MESONI TE GJYKONI
Edhe besimin katolik, ortodoks etj. i morën me dhunë prej romakve, bizantve e grekve. Pra feja e shqiptarit është veq shqiptaria.
Paske hanger një mut të madh prej kishes o Gani Mehmetaj.
Shim e vetretë z.Jimmy dhe kush mendon ndryshe është ose i verbër ose i shitur.
Vrtem një popull jo kurrizor,i lig, i marrë e injorant i pranon lehtë besimet fetë apo ritet dhe mitet e huaja ! Këtë e kanë deshmuar Shqiptarët dhe për këtë e din Europa dhe bota!
Me shekuj kisha mafioze katolike dhe kleri mafioz i krishterë keqperdori dhe shfrytëzojë njerzimin anë e kënd botës.
Edhe shqipëtarët ranë viktimë e krimit te organizuar kristian me bazë ne Vatikan. Organizata kriminele e pederastëve dhe e pedofilëve të Vatikanit, i ç’njerzoj i plaqkiti dhe e degjeneroj kombin Ilirë duke i marre pasurinë materiale ,pasurinë shpirtërore , krenarinë dhe identitetin ! Më qindëra vite kjo klikë kriminelësh satrapë të quajtur “të krishterë ” qoftë katolikë apo ortodoks, e perdhunuan e perdhosen e shtypen dhe e shtydhën kombin Iliro -Shqiptarë deri në atë masë sa qe Shqiptaret e harruan se kush jane dhe nga vinë duke e humbase identitetin e tyre Pellzgo-Ilirë – shqiptarë dhe duke ua imponusr me dhune dhe manipulim identitetin e ri ,nje identitet falso te ri te quajtur i krishterë. Sa perverz dhe sa i dhimbshem ështe ky fakt.
Atë pak shqiptarizëm dhe ilirizem pagan qe arrijten ta konzervojnë dhe ruajnë Shqiptaret nga pushtuesit romako -latinë, hordhite barbare te stepeve te azise te quajtur otomanë-turq e shkatërtuan definitivishtë duke e implenentuar me dhune krimin tjeter antinjerzor te quajtur islam. Nje fe ( religjion) apo ritus komplet primitiv dhe komplet perverz dhe jashtë- tokësor per kombin tonë. Por burimi i kesaje feje ishte i njejti me burimin dhe origjinen e krishtenizmit . Rrjedhte nga i njejti vend- nga bota arabe dhe qifute . Efhe kjo fe ishte si ajo e krishterë -shfrytëzuese ,mashtruese, manipuluese, vjedhëse, perdhunuese, homofile ,pedofile, gjakatare anti njerzore vrasëse ,asimiluese dhe kriminele.
Kjo fe e huaj e cila me dhune te pergjakshme ju imponua kombit tone ma te vjeter ne Europe dhe ma te civilizuar, ja zhdukë edhe elementin e fundit shqiptaresk kombit tonë. Kjo fe dhe keta barbare osmane , i vranë shqiptarit edhe ate qelizen e fundit iliro- pellazge rracës ma te bukur te njerzimit – rraces pellazgo -ilire.
Osmanët hajdutë te stepeve te azisë i vodhet kombit Shqiptarë identitetin dhe vlerat . I vodhen shpirtin , ja mbyten energjinë dhe bukurinë duke e shendrruar shqiptarin ne nje korpus apo trup te vdekur se gjalli me nje shpirt te huaj…komplet te huaj.
Pra shkurt e dhqip SHQIPTARI ESHTE NJE KREATURE E CILA NE TRUPIN E VET E KA SHPIRTIN E HUAJ RITUALIN E HUAJ ENERGJINE E HUAJ DHE FRYMEMARRJEN E HUAJ. KJO ESHTE ARSYEJA PERSE KOMBI YNE VUAN PER OKSIGJEN DHE PER TE ECUR PERPARA SEPSE SHPIRTIN JA E KANE MARRE ORGANIZATAT KRIMINALE TE KRISHTENIZMIT DHE TE ISLAMIT.
DHE PERDERISA NE I LEJOJME KETO SHPIRTERA SATRAPËSH DHE KETO ENERGJI TE HUAJA NEGATIVE ANTINJERZORE DHE ANTISHQIPTARE TE PENETROJNE NE JETEN TONE DHE NE MENDJEN TONE KURRE SHQIPTARE NUK DO BEHEM.
DUHET TI HUDHIM KETO MBETURINA KETO RELIKTE KETO RITE TE HUAJA NE HEDHURINA DHE TE KTHEHEM TE VLERAT TONA TE SHENJETA PELLAZGO- ILIRO- SHQIPTARE TE CILAT ENDE JANE GJALLE DHE JETOJNE POR PRESIN NE NJE SKAJ TE ERRET TE ZBULOHEN TE RINGJALLEN TE AKTIVIZOHEN. JANE ATY TE MSHEFURA NE KROMOZOMET TONA DHE NE GJAKUN DHE GJENEZEN TONE POR PRESIN QE NEVE TI RILINDIM ATO DHE BEJME QE TE JETOJNE ATO DHE NEVE TE JETOJME ME TO DHE NE TO.
DHE MOS SHIKONI KISHA E XHAMIA SE ATO NUK JANE TË TONAT , ATO JANE TE HUAJAT NA I SOLLEN ATA QE NA VRANE DHE NA PUSHTUAN E POSHTERUAN…ATO I SOLLI DHE I MBOLLI ROBËRIMI DHE BARBARET E HUAJ TE CILET NE TROJET TONE NE SHTEPITE TONA NE ATEDHEUN TONE NA TURPERIAN DHE NA DETYRUAN TE BEHEM TE HUAJ: TE BEHEM ROMAKË , LATINË , SLLAVË ORTODOKS, KATOLIKË, TURQ MUSLIMANË, GREKËR, HARAB…TË BEHEM GJITHËÇKA VETEM JO ATA QE ISHIM- PELLAZGË ILIRË SHQIPTARË, BIJË DHE BIJA TE DIELLIT, TE TOKES, TE HËNËS DHE QIELLIT BIJET E YJEVE DHE LASHTËSISË !
Të kthehem të rrënjet tona sepse shqiptari ka vetem nje fe e ajo quhet SHQIPTARI ; BIJËT E ILIRISË PELLAZGE KOMBIT TE PARË NE EVROPË. GJUHA MA E VJETER RRACA MA E BUKUR KOMBI MA I SHENJET.
ATA që mohojn dhe E harrojn SE simbol katolik kan qeleshen e bardhë MALLKUE KJOFSHIN E MOS PAFSHIN DITË TË BARDHË !
Të falenderoj nga Zemra Zotni Gani!
Unë përkrahi sepse interpreton sakt historin e nrrimit të fesë me dhunën e shpatës, me intriga, me pare, me poste dhe me dhurim tokash edhe për arsye dhurate kur kta ushtronin dhunë kundër shqyptarve dhe i spijunote te turqit. E sot jan pronarë tokash, ku me krenari shprehen se i kena me dokumenta në turqisht!
Kur do vij dita qi të themi sakt se Shka na bani bakalët, nevojtoret e turqisë për 432 vjet pushtim dhe shka po na bajn prapë pas 1992!
E ju qi i vërsuleni si çakejt të shpellave të errta të erdoganit mbetët skllevër të të nji pjate pilaf dhe për do kabunira e imam-bajalldinave!
Pershendetje!
Per ku jemi nisur me vrull “injorance” !
E drejt a e mendimeve dhe ideve eshte prone e secilit ne kete Bote te “lire”!
E Verteta eshte relative dhe askush nuk eshte “pronar eskluziv” !
Ne kompromis Njerezore , moral e Ligjore pranohen te Verteta; Faktetet shkencore Historike !
Te mesojme mire Shqiptarine, ATA qe nuk e mesojne duhet ta pranojne!
Gjate rruges se te mesuarit te Shqiptarit do takojme “priftin”,” hoxhen, etj…etj …Por nuk duhet te harrojme e ngaterrojme Shqiptarine.
” nese ju merr malli per “prifti e hoxhen” shkoni e i takoni…por te jeni te bindur se nuk jane “zoti”!
Besoni, Besoni ,Besoni !
Shqiptarine e krijoje “Zoti” per ta besuar e lutur ne Gjuhen e bekuar Shqipe!
Besimi ne cilen do fe nuk eshte IDENTITET!
Shqiptari e Shqiptaria jane Identitet!
Mirenjohja ime shkon per gjithe Shqiptaret pavarsisht “besimit” qe ” bukes i thon buke “, “ujit-uje” e Zotit -Zote ne gjuhen e madhenueshme Shqipe!
“QENI I KEQ SJELLUJKUN NË TORISHT “thanje popullit.
–
LABILE=nga frengjishtja (peu stable)
Lind pyetja:Me këte labilitet ,nderimi feve mos jemi NJI lloj languesh që po sjellim Shkjaun ,si ujkun në torishtë,mos stabiliteti edhe I kështjellës kërkon me rrënue?!
-NATO me Bashkimin Ndërkombëtar,a erdhën me na ndihmue pse ishim LABILE a Po pse ishim STABIL???
-A thue ssa asht I moralshëm shkrimi I Gani Mehmetit kur Thotë:”ATA ME PEJARDHJE SHQIPËTRE NË TURQI JAN DOBIQ,KOPILA (fjal Serbe)kur dihet se përqindja e madhe kosovarëve i kan Vllaznit TË ikun nga GENOCIDI SERB.Sikurse.Ne që ikëm e po ikëm nëpër Botë,çka jemi e çka I kemi Vëlla e Motra në Turqi?
-po e ves Gani Mehmetin. Sa vet nga familja I ka TË aratisun dhe a din me na thanë dishka për genin e tyne.???
Myslimanizmi dhe Christianizmi kane lindur fillimisht ne Shqiperi.
Kete gje per myslimanizmit e trogojne dhe Emrat e Shqiptareve
qe jane te trasheguar brez pas brezi tek njeri tjetri si per shembull
Emrat Mysliman me poshte;
Fatmir
Besim
Besime
Kujtim
Durim
Ilir
Lirie
Lumturi
Luljeta
Deshire
Agron
Lavdie
Ylli
Ylber
Kushtrim
Kreshnik
Nurie
Drita
Teuta
Bajram
Afrim
Myslim
E shume e shume emra te tejre qe nuk jane te adaptuar
por qe tregojne se kane preardhje myslimane
qysh me krijimin e myslimanizmit ne Shqiperi.
Mos harroni se etymologjia e fjales eshte burimi kryesor
per te arritur me te mirat ne historine e njerezimit.
Enver Mysja
Teacher in The USA!
My Web Page:
mysja.org
Vetem ne Shqiperi Fete jane Paqesore e kjo tradite e mire
eshte e trasheguar brez mas brezi tek ne.
Zoti te krijuar perfekt o njeri dhe te ka dhene gjene me kryesore
shpirtin dhe mendjen prandaj mos u merzit.
Shikoni kete video te mrekullueshme.
http://www.youtube.com/watch?v=iR1VHEghT7g&list=P
Amin O Zot!
ENVER MYSJA
TEACHER IN THE USA!