Në majat e thepisura të jetës ku ndegjohëj zëri i trimave kushtrimtar në fushat dhe kodrat e Shalës së Bajgorës si dhe në rrafshinat e Llapit dhe Gollakut ku shqipët e malit i qojnë fjalë besës së zotit për qëndresën e trimave të Kastriotit që në vitet e hershme shquhet një luftëtar.Ai luftëtar në dritë hijet dhe shtegtimet e jetës kishte bërë një gjakim të gjatë për jetën duke i dalë zot atdheut.Luftëtari që sot po shkruaj jo për të parën herë quhet Jetullah Islami.

Ai gjatë gjithë jetës së tij kishte një shtegtim jetësor në mbrojtje të truallit të arbër dheut.Luftëtari ishte shumë i qetë dhe shumë i afërt me popullin shqiptar.Mundohej të edukonte dhe të këshillonte edhe ata që nuk ishin në rrugën e drejt kombëtare.Prej shteg jetës ku prehen rrezët e diellit e deri në ditët e rënies heroike e kishte një jetë shumë të pasur me atdhedashuri por shumë të vështirë me jetësinë.E them të vështirë se ndiqej këmba këmbës ky luftëtar i orëve të para të luftës së UÇK-së.E kur policia serbe sulmoj Llapin Jetullah Islami e dha kushtrimin mblodhi trimat në Llap që i dolën  zot tokës arbnore ku ikën policia kriminale serbe pa e pritur i pari të mbramin.Pas dhënies së kushtrimit Jetullahu detyrohet ta vazhdoj qendresën në ilegalitët dhe një kohë edhe jashtë Kosovës, por asnjëherë nuk e ndaloj punën për atdheun.

Tash e 22 vjet me parë shtegtari i lirisë ra heroikisht vetëm dhjetë ditë pa ardhë liria e Kosovës.Sikurse në balada të lashta ku heshtja flet me fjalën dhe e jep lajmin se heroi ra heroikisht në beteja dhe nuk është në mesin e të gjallëve.Ra së bashku me kujtimet e luftës që kishte shkruar.Sot e asaj dite nuk u gjend as ditari i cili do të zbardhte një pjesë të mirë të luftës së UÇK-së në Shalë të Bajgorës e në Llap e Gollak.Sikur shqiponjat në lartësinë qiellore e dhanë lajmin se Jetullahu ja kreu obligimin atdheut sikur burrat e dheut, në një skaj të hije jetës ku lidhën detyrimët që kemi për ata që ranë në altarin e lirisë për besën e shqiptarit dhe mbrojtjen e trojeve të parëve tanë, e kemi një obligim moral ti kujtojmë dhe mos ti harrojmë kurrë.

Ashtu siç edhe shumë atdhetar te tjerë që tërë jetën ja kushtuan mbrojtjës së atdheut edhe Jetullah Islami të vështirë e kishte jetën por ai heroikisht e priti vdekjën.Kjo ishte një vdekje që e bëjnë vetëm atdhetarët shqiptar që janë të përgatitur për ta flijuar atë për lirinë e Kosovës.Kur zogjtë e lirisë sot e këndojnë këngën skaj një këndi ku përputhën jetëvdekja me jetëgjatësinë Jetullahu e kishte zgjedhur jetëvdekjen për lirinë e Kosovës.

E sikur zogjtë shtegtar do ta ndalin cicerimën kujtimi për luftëtarin nuk do të shuhet asnjëherë.Sa kalon koha ai vjen e rritët.Kur shqiponjat fluturojnë në qiellin e lirë të Kosovës aty në një pllakë përkujtomore shkruan këtu ra heroikisht heroi i kombit profesor Jetullah Islami.E sot në këtë 22 vjetor të rënies heroike nuk do ti harrojmë asnjëherë trimat e Shqipërisë Etnike.Një zë kumbues edhe sot me jehon dhe më tingëllon si shenjë e një porosie që ma dha heroi.

Nëse shpëtoj do të punoj që Kosova të lulëzojë, por në luftë edhe mundë të vritësh.Nëse vritëm dijani vlerën lirisë së Kosovës.Tash që kanë kaluar 22 vjet kjo porosi më del gjithnjë përpara e cila mi trazon ndjenjat se a i kryem porosinë luftëtarve tanë apo na kaploj lakmia.Edhe njëra edhe tjetra gërshetohen se bashku.Një pjesë të shqiptarëve pas vitit 1999 i kaploj lakmia por është një pjesë bukur e mirë që nuk e keqpërdoren lirinë e Kosovës por i kujtuan dhe po i kujtojnë me sa mundësi që kanë heronjët e kombit.Kur ditën e kapi terri një diell hijerënd i ka përfunduar rrezët e ti në shenjë proteste për të mos shëndritë,për faktin se  në diten e 2 qershorit 1999  heroikishte ra trimi i urtë Jetullah Islami.

Kur retë e qiellit e fillojnë gjëmën duke mos pranuar rrezët e diellit për të dhënë shenjën e fillimit të një përshpejtësimi të gurëzuar ku shqiponjat që fluturojnë në qiellin e vranët dhe i bëjnë roje ruajtjes së atdheut, por si një engjëll roje shihet në largësinë qiellore varri i luftëtarit.E them luftëtarit se luftëtar është epiteti më i madh nder të gjithë epitetët.Luftëtari e bën luftën ai ju prinë betejave. Pra, luftëtari edhe vritet në beteja.

E Adem Jashari ishte luftëtari që e bëri dhe e udhëhoqi luftën.Ai ju tregoj edhe komandantëve se në luftë duhet edhe të luftohet dhe jo vetëm të komandohet.Më një fjalë Adem Jashari si një shqiponjë që fluturonte ne qiellin e vranët i mësoj edhe komandantët se në luftë mund edhe të vritesh.I mësoj komandantët se ai ishte luftëtar ishte mbi të gjithë komandantë për faktin se ishte luftëtar legjendar.Vizitat tek varret e luftëtareve shpeshherë me ngjallin emocione të thella shpirtërore.Këto emocione përzihen me ndenjat e të menduarit se çfarë kishte thënë luftëtari para se të bie heroikisht në betejë.

Kurë sytë e shqiponjës përzihen me pikat e gjakut që skuq dheun luftëtari para se të ndërroi jetë ka lënë vetëm një porosi:Ta ruani atdheun me të gjitha pjesët e Shqiperisë Etnike!Ruajtja e atdheut për çka u sakrifikuan luftëtarët e kombit shqiptar është një sakrificë e dytë sublime për ne të gjallët.Është sakrificë se sa herë të shkojmë dhe ti vizitojmë varret e luftëtarëve te lirisë nuk duhet të na kaploj sindromi i harresës por të na ringjallët kujtesa për çdo minutë per çdo orë e për çdo ditë për luftëtarët e lirisë që janë simbol i Shqiperisë Etnike.

Adem Jashari ti ishe luftëtar që në mesin e qiellit të turbulluar dhe reve të hijezuara e të errëta solle murmurimën dhe vetëtimen dhe e ndriçove qiellin shqiptar.Sakrifica jote dhe e familjës tënde është një sakrificë e cila bëri që të lotoj qielli,kurse renia juaj heroike sikur edhe e çoj peshë shqiptarin.Shpeshherë kemi edhe sot dilema se ku dhe kur u formue Ushtria Çlirimtare e Kosovës.E unë ju them pa hezitim ajo u formua në Prekazin legjendar pikërisht atëherë kur u dëgjuan krismat e para nga pushka e Adem Jasharit.Ajo ditë duhët të shënohet si ditë e themelimit të Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës.

Çdo perpjekje për të gjetur një datë  tjetër është vetëm harxhim i kohes kot.Kur rrezët e diellit ndriçuanë Kosovën dhe gjaku i të rënëve për lirinë e Kosovës i bëri dritë trojeve arbnore buzë një rrezatimi dhe një shkëlqimi stoik për të mbuluar qiellin që gjemonte dhe nuk derdhte lot kur erdhi liria e Kosovës, luftëtari i cili i mësoj komandantët se si duhet të luftojnë dhe jo vetëm të komandojnë mbeti legjendë e trimërisë,besnikërisë dhe shqiptaris.Edhe ecjakët e kohës nuk e zbehin asnjëherë kushtrimin e lirisë.Kushtrimin e vërtetë të lirisë i cili është shkruar dhe mbetët në histori.

Plisi i luftëtarit Adem Jashari do të mbetët në histori se pikërisht ky plis e tregoj vazhdimësinë e luftës së Adem Jasharit me luftën e Mehmet Gradicës,Ndue Përlleshit,Shaban Palluzhës,Marie Shllakut,profesor Ymer Berishës dhe shumë luftëtarve të tjerë që u sakrifikuan për shqiptari.Kur jehona e zërit përcillej nga Prekazi historik, rënia e luftëtarit Adem Jashari që i mësoj komandantët se si duhet të luftojnë dhe ta mbrojnë atdheun ishte një rënie jo vetëm heroike por ishte rënie që mbeti e shënuar në histori.

Ishte rënie historike për faktin se në momentin e flijimit të Adem Jasharit me familje u fillua një fazë e dytë e historisë faza e organizimit të luftës në mënyrë frontale dhe masovike.

Kur u përkula para varrit të Adem Jasharit në mendje më shkuan dy gjera:e para sa janë në krye të detyrës historianët tanë që ta thonë të vërtetën për luftën e Kosovës dhe e dyta ishte pse politika nuk u tregua e aftë që ta dërgoj Kosovën përpara.

Nuk e di por derisa e lash katundin e Prekajve,që sot quhet Prekaz, një rreze dielli kaploj qiellin dhe nuk e la të lotoj diellin.Dielli nuk lotonte për faktin se burrat që kanë mbetur në histori ata kanë pasur vetëm një qëllim:Lirinë e atdheut.E Adem Jashari luftëtari që i mësoj komandantët se në luftë edhe duhet të luftohet jo vetëm te komandohet. Ka mbetur legjendë e trimërisë heroike duke ju treguar shqiptarëve në të gjitha trojet shqiptare se lidhja me tokën arbërore dhe sakrifikimi per liriminë e kësaj toke është porosi e luftëtarit.

E Adem Jashari ishte luftëtar që e filloj luftën.Adem Jashari ishte luftëtari që ra në luftë dhe kjo rënie heroike e masivizoj dhe e rriti qëndresën kombëtare.Rënja e Adem Jasharit ja hapi edhe sytë dhe mendjen politikës ndërkombëtare se Kosova duhet të përkrahet, në të gjitha aspektet.Luftëtari që i mësoj komandantët se si duhet të luftojnë dhe jo vetëm te komandojnë, mbeti edhe themeluesi kryesor i Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës së bashku me Zahir Pajazitin dhe Sali Qekajn.Lavdi të gjithëve  herojve dhe luftëtarëve tjerë të lirisë së Kosovës.Por themelet e UÇK-së janë në katundin e Prekajve që sot quhet Prekaz.Me pas këto themele u zgjeruan në mbarë Kosovën duke krijuar murana qëndrese dhe duke u dhënë kushtrimi nga luftëtarët e shumtë që u sakrifikuan për lirinë e atdheut.Kur rrezet  e diellit e mbuluan Prekazin dhe drita filloj t´ia lëshoj vendin errësires toka Arbërore që në mbrendesinë e saj mban trupat e luftëtarve të rënë për lirinë e trojeve Arbërore ka vëtëm një porosi: Amanet Brezave Shqipërin Etnike!

Mujë S. Berisha & Fahri B. Hoxha, Familja emblematike Myftiu – begati e traditës atdhetare, arsimore dhe fetare (monografi historike dhe gjenealogjike  

– Vepër për historinë e gjenealogjinë, për pasurinë e bamirësinë, për veprimtarinë kombëtare e fetare të familjes MYFTIU    

Këto ditë SHB ”Faik Konica”,  me editor shkrimtarin e mirënjohur Nazmi Rrahmani,  botoi librin e lartëpërmendur për të cilin edhe unë dua të them disa fjalë.  

Në këtë monografi autorët Mujë S. Berisha dhe Fahri B. Hoxha  (tani i ndjerë) kanë ndri­çuar me mjeshtri historikun e njërës prej familjeve më në zë shqiptare nga gjysma e shek. XIX deri në vitet e 50-të të shek. XX.  Kjo është arritur falë punës ngulmuese dhe mbështetjes në materialet arkivore, sidomos të fondeve dhe koleksioneve të kësaj familjeje, pastaj në dokumente të botuara, në kujtime të protagonistëve të këtyre zhvillimeve si dhe në publikimet histo­riografike e publicistike.    

Meritë e veçantë e autorëve është përcaktimi  për trajtimin e historikut të një familjeje nga shtresa e kamur e shoqërisë shqiptare që nuk ka ndodhur asnjëherë më parë në mjedisin tonë. Është shumë interesante dhe udhërrëfyese për studiuesit tjerë  trajektorja e shteg­timit të kësaj familjeje nga Mirdita ku kishin gjetur strehë nga rrebeshi barbar i Serbisë mesjetare për në trojet e ori­gji­nës, si dhe bashkë­­pu­nimi e kultivimi i marrëdhënieve tradicionale ndërfetare me mirdi­torë të tjerë të vendosur në Prishtinë dhe në trevat e tjera të Kosovës.

Monografia “Familja emblematike Myftiu …është një burim i pasur njohurish për famil­jen Myftiu, gjenealogjinë dhe veprimtarinë e shumë përfaqësuesve të saj në periudha të ndry­sh­me, madje në një shkallë të gjerë deri në përmasa kombëtare. Për nga fusha e studimeve që për­f­shin, është një arritje e mirëpritur jo vetëm për historianë, por edhe për etnologë, ekono­mistë, soci­o­logë, gjuhë­tarë etj., të cilëve u ofrohet mundësia për t’u njohur më shumë dhe më mirë me këtë familje të gjerë, e cila, me gjithë rolin e madh dhe kontributet e jashtë­zakon­shme që ka dhë­në në zhvillimet tona kombëtare në disa drejtime: politikë, ekonomi, arsim, fe, sport, huma­ni­zëm etj., deri në fund të shek. XX ka qenë e anatemuar dhe, të thuash, plotësisht e eklipsuar.   

– Një qasje objektive dhe origjinale  

Autorët Mujë S Berisha dhe Fahri B. Hoxha iu kanë qasur në mënyrë origjinale dhe objektive trajtimit të veprimtarisë së përfaqësuesve të familjes Myftiu, qoftë në aspektin ekonomik, kulturor, arsimor, fetar, humanitar etj., qoftë në fushën e veprimtarisë atdhetare, madje, në këtë drejtim në mënyrë të veçantë. Kështu, libri  monografik “Familja emblematike Myftiu – begati e traditës atdhetare, arsimore dhe fetare (monografi historike dhe gjenealogjike)” i këtyre autorëve tashmë të dëshmuar në letrat shqipe, ngërthen në vetvete tri fusha kryesore: histori, etnografi dhe ekonomi. Është meritë e veçantë e auto­rëve, të cilët kanë arritur me mjeshtri që t’i shmangen klisheve të historiografisë “marksiste”, që, siç theksuam më lart, i ka anatemuar pa përjashtim dhe ka injoruar rolin dhe kontributin e shtresave më të pasura të shoqërisë shqiptare, duke i paraqitur si ushejza që kanë jetuar me djersen dhe gjakun  të varfërve.  Përkundër kualifikimeve të deri vonshme, dihet, vetëm zi, në këtë vepër ata na dalin njerëz të suksesshëm që sigurojnë mirëqenien dhe statusin e tyre, por edhe ndihmesën për nevojtarët, dihet, me pasurinë e fituar me punë, inovacion, angazhim vetëmohues dhe sakrifica të mëdha. Për të qenë më bindës dhe më autentikë, autorët janë nisur nga fshati Sllatinë e Epërme e Anamoravës, duke e zgjeruar pastaj gamën e interesimeve të tyre për historinë dhe mënyrën e shtri­rjes së degëve të kësaj familjeje në mjedise të tjera, si: në Shkup, në Prishtinë, në Viti, në Shti­me, në Turqi (Izmir, Ankara, Stamboll etj). Autorët, krahas eksplorimeve disavjeçare dhe hu­lu­m­­timeve këmbëngulëse, kanë arritur që të mbledhin shumë të dhëna të rëndësishme histo­rike e demografike, sidomos ato të kujtesës që shtrihen në një terren mjaft të shtrirë hapësinor dhe kohor. Kështu, mbi bazën e eksplorimeve të vazhdueshme kanë arritur të përgatisin këtë bo­tim, për mendimin tim, mjaft dinjitoz për familjen Myftiu (Tanëk) Sipas autorëve, pinjollët e familjes Myftiu vazhdimisht ndanë fatin e bashkatdhetarëve të tjerë dhe u angazhuan me përkushtim për emancipim dhe pavarësi kombëtare që nga periudha e Rilindjes Kombëtare, në qëndresën kundër pushtuesve serbë në fund të vitit 1912 dhe në përba­lljen me makinerinë gllabëruese të Serbisë, përkatësisht Jugosllavisë deri në prill të vitit 1941. Ata u angazhuan edhe për rikuperimin e statusit dhe të institucioneve shqiptare gjatë Luftës së Dytë Botërore në Kosovë dhe më gjerë, sidomos nëpërmjet të Lidhjes II Shqiptare të Prizrenit dhe të mekanizmave të saj. Në fund të Luftës së Dytë Botërore Myftilerët u ballafaquan me valën shkatërruese të forma­cione­ve serbo-jugosllave; më dhunën dhe likuidimet barbare, me vrasjet në kufi dhe me  dënimet shumëvjeçare e torturat më të rënda e më mizore nëpër burgjet jugosllave për çka u detyruan të lëshonin trojet e të parëve dhe të shpërnguleshin në Turqi, në vende të ndryshme të Evropës, madje edhe në SHBA, Kanada etj.

– Vepër me interes për historiografinë dhe etnografinë shqiptare  

Bazuar në vlerësimin tim, kjo monografi i përmbush plotësisht kriteret shkencore për botim dhe është me interes për historiografinë shqiptare, etnografinë dhe më gjerë. Botimi i kësaj vepre sa shken­co­re po aq edhe aktuale, edhe pse me vonesë, mund të them se po vjen në një kohë të duhur. Autorët kanë arritur që në këtë vepër-monografi të gërshetojnë natyrshëm historinë e gjeografinë, urbanistikën e etnografinë, ekonominë e tregtinë, bujqësinë e artizanatet, letërsinë e arsimin, kulturën kombëtare e fetare, humanizmin e familjeve më në zë, sakrificën e tyre etj., në tërë përbërësit e në shtrirjen e nevojshme. Ata, në veprën e tyre, jo vetëm që i bëjnë jehonë traditave atdhetare, traditave më të mira të familjeve fisnike për shumë kohë të anatemuara e të injoruara nga pushtuesi, por edhe të  përcillen porosi (mesazhe) të fuqishme atdhetarizmi e pune, mesazhe paqeje e krenarie kombëtare, mesazhe përparimtare e demokratike, mesazhe qytetarie e dashurie, mesazhe humanizmi e mirë­kup­timi, mesazhe të mbrojtjes së dinjitetit e të nderit, mesazhe të mirëkuptimit tradicional ndërfetar midis shqiptarëve, mesazhe të ripërtëritjes  e të ngadhënjimit të së drejtës dhe të së mirës, pra të gjithçkaje që është e drejtë, e lartë, e zdritshme e njerëzore. Vepra i krijon kujtdo një përfytyrim të qartë rreth përmasave të kësaj pune të kryer me përkushtim, me dashuri dhe me përpikëri e mjeshtri (skru­pu­lo­zitet). Kjo vepër do t’u shërbejë kohëve që po kalojmë, detyrave që shtron çështja kombëtare mbarë­shqip­tare në trojet etnike e gjetiu në diasporë, do t’i kontribuojë stabilizimit dhe përparimit demokratik të vendit tonë. Autorët, në përgjithësi, kanë pasur një qasje problemore shumë origjinale dhe më një gjuhë dhe stil të rrjedhshëm e të kuptueshëm për të gjithë. Ata i kanë dhënë lexuesit një doracak (manual) udhëtimi në të kaluarën e familjes fisnike Myftiu, një udhëtim mes ngjarjesh, njerëzish, historishë intresante, burrash të fortë e bujarë. Duhet shtuar se autorët gjatë shkrimit të tekstit kanë dhënë shënime sqaruese për disa nga protagonistët të këtyre rrjedhave dhe për ngjarjet që lidhen me këtë problematikë, duke e bërë kështu këtë mo­nografi të qartë për lexuesin dhe ndihmesë për studiuesit e kësaj prob­lema­tike. Monografia, në vija të përgjithshme, korrespondon me publikimet e tjera të derisotme në histori­ogra­finë shqiptare, por tematika e saj është e veçantë dhe origjinale. Ky është një studim që mund të shërbejë si udhërrëfyes për vazhdimin e trajtimet kontri­bu­tit dhe rolit të familjeve aristokratike në rrjedhat e historisë sonë.   Pra monografia nuk u adresohet vetëm një rrethi të ngushtë lexuesish. Ajo iu drejtohet të gjithëve, të moshuarve e të rinjve, intelektualëve e studiuesve të fushave të ndryshme të dijes, të kulturës e të krijimtarisë, qytetarëve e fshatarëve të thjeshtë, burrave e grave, sepse të gjithë kanë obligim të njihen me historinë e gjenealogjinë (origjinën) e familjeve të tyre e më gjerë, sidomos të atyre që kanë reflektuar e kanë dhënë më shumë për atdheun e kombin. Pra, ky libër mund të shërbejë si një model i mirë se si mund të ndërtohen monografi të kësaj natyre për familje të tjera të njohura për të arritur një ditë në një botim akademik sintezë. Duke hedhur dritë në familjen e njohur Myftiu, në organizimin e brendshëm të saj, shtrirjen, objektet e banimit, kopshtet, veprimtarinë ekonomike e shoqërore, arsimore, patriotike e fetare, autorët kanë arritur që sadopak të na njohin edhe me historinë, traditën shekullore, përparimin, qytetërimin, jetën shpirtërore etj. të mjediseve ku kanë jetuar pjesëtarët e saj të shpërndarë gjithandej, duke filluar nga Sllatina e Epërme, Shkupi, Prishtina, Shtimja, Izmiri, Ankaraja, Stambolli etj.

– Hedhje dritë në veprimtarinë shumëdimensionale të familjes Myftiu  

Një vend të veçantë në këtë monografi zënë portretet e dokumentuara, profilet biografike rreth disa figurave historike të familjes Myftiu, të cilat janë shquar si veprimtarë të çështjes kombëtare, punëtorë shumë të përkushtuar, ekonomistë të mëdhenj, intelektualë të shquar, humanistë të pashembullt. Vlen të nënvizohet gjithashtu përpjekja e autorëve për të hedhur dritë në psikologjinë e anëtarëve më të njohur të familjes Myftiu (Tanëk), duke përmendur shkëlqimin e tyre në , aspektin et­no­grafik, paraqitjen e mënyrës së jetesës së kësaj familje të madhe, strukturën e kulturën e saj ma­te­riale, shoqërore e artistike, normën e sjelljes, veshjen, virtytet dalluese, si: mikpritjen, besën, bu­rrë­rinë, humanizmin, altruizmin etj.Autorët, duke qenë vetë punëtorë të devotshëm të arsimit, nuk e anashkalojnë çështjen e shkollimit dhe veprimtarinë e gjithanshme të shkollave: fetare, private e shtetërore, sidomos kontributin e familjes Myftiu në hapjen e tyre, në mbështetjen morale e materiale të kuadrit arsimor si dhe të fë­mi­jëve e të rinjve. Autorët kanë vepruar me korrektësi intelektuale dhe me ndershmëri qytetare, duke përmendur referenca të ndryshme, emrat e informuesve që e bëjnë këtë libër-monografi me të vërtetë doku­men­tare.  Shfrytëzimi dhe emërtimi i këtyre burimeve të zgjedhura me dobi, në kuptimin më të mirë të fjalës, veprat e dijetarëve: ato historike, shkencore, letrare, kulturore, fetare, monografi tematike, mbishkrime objektesh e varresh (epitafe, epigrafe, epigrame), pllaka përkujtimore, artikuj në revista e gazeta, kujtime (një varg informatorësh, burra e gra të moshuara, që i kanë furnizuar autorët me të dhëna të sakta), informacione gojore (gojëdhëna të verifikuara, deklarata, fotografi etj.), është me interes mjaft të madh.   

– Përfundim  

 Mund të përfundohet se autorët i kanë dhënë vetës një detyrë sa të vështirë, aq edhe fisnike, të nxjerrin në dritë një familje që është një vargan malesh me shumë maja. Vargu i njerëzve të ditur dhe i burrave të shquar të familjes Myftiu, për të cilët flitet në këtë monografi, është shumë i madh. Kështu, autorët ia kanë dale në për­mbu­shjen e qëllimit të tyre, duke na dhënë kështu një monografi me përmbajtje interesante të bazuar në fakte të pamohueshme. Autorët, falë përkushtimit disavjeçar, me kompetencë dhe objektivitet i kanë bërë një shërbim të mirë jo vetëm familjes Myftiu, por edhe historisë, etnografisë e kulturës sonë në përgjithësi. Libri, besoj, do lexohet, jo vetëm nga rrethet profesionale shkencore por edhe të një rrethi të gjerë lexuesish, jo vetëm në Kosovë dhe trevat e tjera shqiptare por edhe tek shqip­tarët në Turqi dhe gjithandej në Mërgatën tonë. Ai i jep mundësi lexuesit që të ndalet e të analizojë me gjakftohtësi, duke nxjerrë jo vetëm vlera të përgjithshme, por edhe të veçanta për disa fusha të dijes.

Malmo, Suedi, 22. III. 2021

(Më 6 Mars 2021 u mbajt takimi i parë online për themelimin e “Rrjetit  Politik” shqiptar në Gjermani)

Rrugëtimi i politikanëve shqiptar në Gjermani është i ri dhe nuk ka shumë kohë që e ka filluar veprimtarinë e tij.Ky rrugëtim tani ka filluar që të ecë në drejtim të mbarë falë angazhimit  të të rejave dhe të rinjve shqiptar që jetojnë,punojnë e veprojnë në Gjermani.Çdo herë dhe për çdo punë të re fillimi është i vështirë. Në këtë rast është i vështirë për arsyen se përkundër koncepteve të ndryshme politike në të cilat besojnë, ata duan të përqendrohen në qëllimet e tyre të përbashëkta për ta ndihmuar njëri –tjetrin në bazë të përvojës së krijuar.Në këtë rast rrjeti  politik shqiptaro-gjerman në Gjermani do të veprojë në të ardhmën në dy drejtime.Drejtimi i parë është integrimi i të rinjve dhe të rejave shqiptare në politikën gjermane në të gjitha vendet ku jetojnë dhe veprojnë,mbrojtja e të drejtave të shqiptarëve në Gjermani në të gjitha lëmitë e jetës si dhe të ofrojë përkrahje për zhvillimin e politikave në trojet shqiptare, në mënyra të ndryshme.Takimi i mbajtur online përmes platformës Zoom më, 6 mars 2021 ishte një takim mbresëlënes, i cili na gëzoj të gjithëve.Edhe vetë mbeta i impresionuar nga të gjithë ato të reja dhe të rinj që janë  në politikën dhe në institucionet gjermane,por ata ishin vetëm një numër i konsiderushëm sepse kësaj iniciative politike në të ardhmën do t’i bashkohen edhe shumë të rinj dhe të reja që janë pjesë e organizatave të ndryshme politike në Gjermani.Në këtë rrjet politik do të marrin pjesë politikanët shqiptaro-gjerman nga të gjitha partitë demokratike gjermane siç janë: CDU (Bashkimi Demokristian), SPD (Partia Socialdemokrate),Grüne (Të Gjelbrit) dhe FDP (Partia e Lirë Demokratike).Ky takim u organizua me iniciativën e deputetit të Parlamentit të Hamburgut Sami Musa dhe veprimtarit Arbër Bytyqi.Në këtë takim morën pjesë 14 politikane,politikanë, si dhe zyrtarë dhe zyrtare që punojnë  në institucionet gjermane nga të gjitha pjesët e Gjermanisë dhe që kanë  prejardhje shqiptare.Këtu shkurtimisht po i japim vetëm emrat dhe një pjesë të funksioneve që kryejnë:

1.      Sami Musa (SPD), deputet në (Landes) Parlamentin e Hamburgut (Hamburgische Bürgerschaft) ;

2.      Aneta Wolter Ahmati (CDU), Lübeck, Schleswig-Holstein, anëtare e Këshillit Bashkiak (Asamblese) të Lübeckut, anëtare e kryesisë së CDU-së në Lübeck, drejtuese politike aty për temat e migrimit dhe integrimit;

3.      Lenda Musliu (GRÜNE), Asambleiste në një komunë të  Munihut,përfaqësuese në Kreisverband (Beauftragte des Kreisverbands) për migrim, integrim, ekstremizem të djathtë, zhvillim të qytetit, banim, digjitalizim, mjedis etj. në Munih;

4.      Mevlyde Hyseni, Berlin & Prishtinë, ka përvojë 10-vjeçare si menaxhere e projekteve në fondacionin Friedrich-Ebert-Stiftung në Kosovë. Fondacioni Friedrich-Ebert-Stiftung është fondacion i afërt me Partinë Socialdemokrate Gjermane  (SPD), Mevlydja është doktorrante në Freie Universität Berlin;

5.      Dorieta Gjura (SPD), Berlin, këshilltare politike (Wiss. MA) e z. Christian Hochgrebe, anëtarit të Parlamentit të Berlinit (Abgeordnetenhaus) ,aktive në lobim për çështjet shqiptare ;

6.      Berat Arifi (SPD), asambleist (Stadtrat) i komunës se Gelsenkirchenit në NRW, pjesë e Komitetit (Ausschuss) për Kulturë dhe Arsim të Gelsenkirchenit, pjesë e Këshillit të Intregrimit (Integrationsrat) në Düsseldorf, NRW;

7.      Besnik Kelmendi (CDU), Essen, NRW, referent në Ministrinë e Puneve të Brendshme të NRW-se, anëtar i Këshillit për Integrim (Integrationsrat) në Essen, anëtar kryesie i CDU-së në Essen;

8.      Arbër Aliu (SPD), asambleist (Stadtrat) në Fröndenberg/Ruhr, NRW; udhëheqës i Komitetit (Ausschuss) për Kulturë, Turizem, Marketing dhe Binjakëzim të qyteteve (Städtepartnerschaft);

9.      Mimoza Sejdiu, politologe dhe referente në Ministrinë e Punëve të Brendshme të Gjermanisë në repartin për Digjitalizim dhe Teknologji Informative në Berlin;

10.  Drivalda Delia, Berlin/Regensburg, hulumtuese dhe mësimdhënëse në Universitetin e Regensburgut, e interesuar ta zgjeroj angazhimin politik edhe në Gjermani (fokusi: drejtësia sociale);

11.  Ilir Aliu (CDU) nga Bonni, anëtar i CDU-së në Saarland;

12. Albana Tërstena (SPD), Saarland është administratore e zyrës së grupit parlamentar evropian të SPD-së (Europa-SPD) në Saarland (Regionalbüro Saarland).

13.  Elmedin Sopa (SPD), Berlin, vlerësues në grupin punues shtetëror (Beisitzer der Landesarbeitsgemeinschaft) “Migration und Vielfalt” (migracion dhe diversitet) të SPD-së dhe

14.  Nue Oroshi (CDU), asambleist në Kiel, Schleswig-Holstein – mandati i dytë, pjesë e Komitetit (Ausschuss) për Financa, Shkolla dhe Sport, zëdhenës për politikat e migrimit në Kiel.

Në këtë takim morën pjesë edhe të rinjët dhe të rejat e posa anëtarërsuar në partitë politike gjermane dhe ato apo ata  që janë në prag të futjes në politikë siç janë:Arber Bytyqi, Nita Kama, Shqiponjë Rexha, Ardi Bello, Bilal Osmani, Kimete Petsch, Kaltrina Misini-Mani, Vesel Berisha, dhe Irjad Ajvazi. Përpjekjet e këtyre të rinjve dhe të rejave që ta ndihmojnë çështjen shqiptare qoftë në vendin ku jetojnë e veprojnë qoftë në vendet nga e kanë prejardhjen tregon qartë se këta të rinj dhe të reja vijnë nga familjet me prindër që kanë dhënë një kontribut kombëtar në bazë të mundësive që kanë pasur.Dhe derisa në vitet e nëntëdhjeta punuam me prindërit e këtyre të rinjve dhe të rejave dhe me shumë shqiptar të tjerë në mërgatë për Pavarsinë e Kosovës dhe të drejtat e shqiptarëve në Evropën juglindore duke organizuar demonstrata,protesta, mbledhur mjete materiale për përkrahjen e luftës në Kosovë dhe ndërtimin e shtetit të dytë shqiptar,në mendje më rrinë gjithë ata veprimtar nga mërgata shqiptare që nuk kursyen asgjë që ta ndimojnë shqiptarinë.

Meqë e kam fatin të punoj me dy gjenerata, tash me fëmijët e këtyre mërgimtarëve, dëshiroj t´iu shprehi një falënderim publik prindërve të këtyre të rejave dhe të rinjëve shqiptar në Gjermani, që edhe përkundër punëve të rënda dhe të vështira që punuan , ata ndërtuan familje të shëndosha.Tani falë talentit të këtyre të rejave dhe të rinjeve  ne shqiptarët në Gjermani po e fillojmë një organizim tjetër.Nese në të kaluarën shqiptarët vepruan jashtë institucioneve politike dhe qeveritare gjermane për ta bërë senzibilizimin për çështjen shqiptare dhe për çështjet e tyre, sot ata janëe tashmë pjesë e brendëshme e tyre. Dhe me këtë organizim fillon një etapë dhe nivel i ri i mirëorganizuar mbarëshqiptar brenda politikës dhe institucioneve gjermane me influencë brenda dhe jashtë vendit. Ne krijuam më në fund një zë dhe një lidhje të rëndësishme politike në Gjermani për çështjet shqiptare që deri tani kishte munguar” theksojnë me entuziazëm anëtarët e këtij rrjeti.

Trembëdhjetë vite me radhë si zog shtegëtar fluturon mbi qiellin Skandinav zëri i embël i redaktorit të radios në shqip Radio Dituria nga studio e Radio Borås në qytetin suedez Borås.

Është ky zëri i redaktorit dhe gazetarit Bahtir Latifi i cili çdo të merkurë nga ora 18:00 me siglen e zakoinshme të radio Diturisë përshendet bashkë atdhetarët në të katër anët e rruzullit tokëso me fjalët. ”Mirë mbrëma dhe mirë se erdhët në valët e Radio diturisë, radio në gjuhën shqipe nga qyteti Borås i Suedisë”, por edhe stafi redaktues dhe ai teknik të cilët me angazhimin dhe punën e tyre bëjnë punë të vyer dhe me vlerë për bashkëkombasit tnaë në mergatë.

Është krenari, është madhështi kur në radio valët në Skandinavi fluturojnë fjalët në shqip dhe hyjnë në shtëpitë, aparatamentet, makinat në lëvizje, të bashkëkombasëve tanë që jetojnë në Skandinavi. Por edhe në internet (kompjuter) në gjithë vendet e botës aty ku frymonë shqip.

Historiku i Radio-Diturisë fillon, së pari, me shpalljen e pavarësisë së Republikës së Kosovës në 17 shkurt 2008. Pikërisht kjo datë shënon dhe përurimin dhe emisionin e parë të Radio Diturisë, nga studio në qytetin Borås të Suedisë së largët në veriun e Europës.

Radio- Dituria është dëshmitare, por edhe protagoniste e shumë manifestimeve, ngjarjeve kulturore, të mërgatës shqiptare në Skandinavi por edhe më gjerë. Është redaksia e saj, e gjitha e pasionuar, ata njerëz guximtarë e profesionistë, të dashuruar pas radios dhe magjepsjes së saj. Ata sot bëjnë Radio Diturinë, tempullin e kulturës, gjuhës dhe traditës shqiptare në mërgatë.
Është kënaqësi të jesh në mesin e këtyre mërgimtarëve të Radio Diturisë, mërgimatrë të cilët adhurojnë dhe kultivojnë gjuhën shqipe, traditën edhe kulturën shqiptare. Ata thonë se janë kudo, ku flitet shqip; zëri i tyre është në çdo vatër shqiptare në Skandinavi por edhe në vendlindje në Kosovë e Shqipëri, në çdo pjesë të rruzullit ku flitet dhe shkruhet shqip, pa marrë parasysh kohën e vendin, se ku jetojnë shqiptarët.

Në Redaksi thonë se tani kanë kushte solide për punë, duke ju falenderua, qytetit të Borås, Qendres rinore Albkos në Hässleholm si dhe Bashkimit për veprimtari shoqërore e shkollore ”Kulturens” nga Solna, të cilët mbështesin punën jo vetëm të radios por edhe të Qendres Kulturore Shqiptare ”Migjeni” organ i së cilës është radio Dituria.

Tani thonë se kanë një teknik moderne për regjistrime, emitime si dhe ruajtje të programeve të realizuara.

Rendësi tëposaqme këtu i kushtohete gjuhës dhe kultures shqipe, ruajtjes dhe prezentimit të saj në vendet skandinave. Emisioneve për fëmijë, ku vet fëmijët janë kreator të programeve dhe përgatitjes dhe emitmit të tyre. Këta u janë shumë mirënjohës edhe miqëve suedez të cilët në mas të madhe ndihmojnë dhe janë të kyqur në punën e radios në menyrë që çdo emison të jetë sa më kualitativ.

Në redaksi kanë një breng e që si duket kjo brengë është kudo te ne shqiptarët, bashkepunimi me shoqata shqiptare dhe adhurues të kulturës që mungon.

Gazetari Bahtir Latifi, me zërin e tij radiofonik dhe të ëmbël, i jep ngjyrën dhe tonin e duhur emisionit të saj, ”Në valët e Radio Diturisë nga studio në Borås”. Përmes këtij programi, dëgjuesit marrin informata të hollësishme për punën dhe veprimtarinë e bashkëkombësve, në shtetin suedez, shoqatave kulturore e sportive. Ështe kjo një kënaqësi për ne, që të jemi këtu dhe të paraqesim të arriturat e shqiptar\ëve në Suedinë e largët thonë anëtarët e redaksisë së kësaj radio këtu në qyutetin Borås të Suedisë, në qytetine textilit, në quytetine kulturës dhe tradiutës suedeze. Pastaj Bahtir Latifi, thotë se një program i tillë ka vlertë, ka përspektin edhe në të ardhmen me punën e palodhshme të anëtareve të redaksisë të cilët çdo ditë sjellin risi dhe të reja nga jeta e mërgatës shqiptare për tyë informuar dëgjuesin anë e kand botës më të arriturat tona.

Zëri ynë është në qiellin skandinavian, në ballkan, në përendim, në Amerikën e largët, në australi, është aty ku duhet të jetë me informacione për shqiptarët: Shqipërinë, Kosovën dhe kosovarët, por edhe për trojet tjera shqiptare, si dhe emigrantët tanë nëpër botë. Radioja, tashmë, ka bërë hapin e parë në zhvillimin e saj të bashkëpnumit më radio tjera nga vende të ndryshme të botës dhe ata në redaksi thonë se janë shumë të kenaqurë në këtë drejtm sepse kanë arritur të krijojnë një rrjetë bashkepunimi më shumë radio me ze e renome si në Sqhipëri me Radio Tiranën, Radio Kukesin dhe Radio Bullgarin redaksinë e programeve në shqip, që kjo për këta mërgimtar ka një rëndësi jashtëzakonisht të madhe.
Pra, me potencialin e vet krijues dhe me mundësitë teknike, Radio dituria ka mundësi të paraqesë një produkt mjaft më vlerë, kulturor për mërgatën shqiptare, në ruajtjen e gjuhës, kulturës dhe traditës shqiptare tek mërgimtarët tanë por ajo në veçanti tek fëmijët e lindurë në mërgatë. Me këtë arritje, Radio Dituria do mbush misionin e saj shoqëror dhe human, me prezencën e saj gjithnjë e më të madhe në tërë botën shqiptare.
Degjuam edhe këtë nga këta entuziastë të fjalës së ëmbel shqipe“Jemi ne, kudo që të ndodheni ju: nga Jugu në Veri, nga Lindja në Përendim dhe nga Suedia e deri në Kosovë e Shqipëri” .
Ju mund të na percillni ne në Suedi thonë këta në redaksi në valët 92,5 Mhz, cdo të mërkurë nga ora 18:00 deri në 19;00 sepse ne jemi e vetmja radio në mërgatë e cila transmeton programin e saj në radio valë, por si cekem edhe me parë në të katër anët e rruzullit tokëso mund të na përcillni edhe në internet përmes lidhjes sonë të internetit nga studio e Radio Borås http://borasnarradio.se/player/, si dhe ne webafqen e Qendres Kulturore Shqiptare Migjeni-www.dituria.se.

(Kujtime per të ndjerën Sabrie Lushaj, ne 6-mujorin e ndarjes nga jeta, 14 shtator 2020)

Bardh Nengurra, i Istogut të Pejës

Ishte prilli i vitit 2013 kur une lexojë se publicisti Zeqir Lushaj me bashkëshorten e vetë zonjën Sabrie Lushaj kishte ba publike riatdhesimin e vetë nga Nju Xhersi i Amerikës ku kishte jetue e punue per 17 vjet. Me kujtohet si sot se kur e lexova lajmin e Zeqirit padashtas kam buzëqeshë sepse isha i sigurt se në garën që Zeqiri nga gëzimi i papershkruem kishte shpall per neve mergimtarët e tjerë që ishim miq virtual pa u pa kurr mes veti , unë qesha me vetveten sepse e dija se garën kush do shkoj sivjet i pari në Atdhe do e fitojë unë. Pra unë veq isha ba gati që ato ditë ta marr rrugën nga Sarpsborg i Norvegjisë tue kalue nga kreu i Europës per të arritë në vendlindjen time në Istog. Aty per aty i thash grues time Nushës se do shkojmë në Atdhe para mikut e kusherinit Zeqir Lushaj dhe nga Dardania do i shkruej se po e presim, se po e pret Gria e Malësisë, po e presin Tropoja, Valbona, Bajram Curri,Tirana, Shengjin, Istogu , Peja, Gjakova, Prizreni, Prishtina dhe krejtë Dardania e Shqipnia.

Mezi u pata permbajtë dhe nuk i shkrova Zeqirit se unë në Atdhe do mbërrijë para Zeqirit. Thash mos tja prishi disponimin dhe gëzimin që e mirrja me mend që Ai e zonja e ti e kan kur pergjithmonë po i thonë lamtumirë jetës në mergim dhe po ikun nga Toka e Shejtë per tu riatdhesue në Shqipninë Nanë.

SI U NJOFTOVA ME ZEQIR LUSHAJ

Neper vitet e moshes që kam shpesh me ka ndodhë që kur kam has në dikend pa dallim se në ç`rethana dhe nese nga takimi i parë ju kam kundërvye e ndonjihere edhe perla me te, me kohën atë njeri e kam ba mik, vëlla dhe perjetësishtë jemi ba dashamirë mes veti.

Kjo më ndodhi edhe me Zeqir Lushaj. Unë kisha shkrue dhe botue nji tregim që motiv per ta shkrue kisha nji ngjarje të vertetë tragjike që ka ndodhë në fshatin tim të lindjes . Kur tregimi im u botue mes komentuesve per te u paraqit edhe Zeqiri dhe unë me natyren time euforike shpesh herë humb kontrollin dhe keqkuptojë, andaj edhe këtë here keqkuptova komentin dashamirës të Zeqirit dhe i kunderkomentova me fjalorin tim standard kur nervozohem, i komentova bukur ashper por per fat pa fjalë të randa e ofenduese.

Mirpo Zeqir Lushaj si Malësor , si djalë i Plakut të menqem me nam të Malësisë së Gjakovës , si djalë i Sadik Selmanit të Grisë ngadal e me qetsi me bindi se komenti i Ti asht dashamirës dhe se ate e ka ba nga frika se teksti në tregimin tim asht teper i hapt sa secili bashkfshatar i imi kur e lexon do kuptojë per cilen ngjarje kam shkrue dhe kjo mund të me nxjerr telashe pastaj.

Shkruejshim të dyt neve në ZEMRASHQIPTARE.NET dhe perplasja e jonë e parë ( e imja me Zeqirin ) ngadalë por sigurt u ndertue në nji miqësi, në nji lidhje vëllaznore dhe u ba Kala e perrenueshme ashtu si janë Muret e Kalave tona neper token Arbnore.

VIZITA IME E PARË BASHK ME NUSHEN NË SHTËPINË MADHËSHTORE TË ZEQIR E SABRIE LUSHAJ NË SHENGJIN

Meqense unë arrita në vendlindje disa javë para se me ardh Zeqiri nga Amerika, ati fare nuk i shkrova as nuk i tregova se jam në Istog. Prita ta marr vesh datën kur ai vjen dhe pastaj bashk me bashkëshorten time Nushen të shkojmë me e vizitue dhe me u njoftue mes veti.

Nuk e kam mbajt mend datën e sakt, por e di se ka qen diku java e fundit të muajt qershor kur tashma ishin ba disa javë që Zeqiri ishte në Shengjin dhe unë i shkrova se kam vendos me e vizitue bashk me gruen time Nushen.

Zeqiri si Zeqiri, Burr Malësor ma, nuk me la të flas shumë, vetem me tha; mirë se ju bjen Zoti i djali i Mustafë Hasanit.

Heret në mengjes u nisa nga Istogu, para nisjes i telefonova dhe i tregova se diku rreth orës 11-11.30 do jem në Shengjin. Nga Istogu deri në Vermincë kalova shpejt , por aty kishte pas kolonë automobilash që shkojshin per pushime plazhi në Shqipni. Këtë unë se kisha ba mend dhe koha që humba aty e merakos Zeqirin dhe ai me telefonon kur unë isha rrugës ende pa shkue në Milot. U gëzue kur kuptojë se jemi rrugës dhe perseri na urojë mirëseardhje.

Kurr ma parë nuk kisha qenë në Shengjin. Posa arrita në qender nuk kisha idenë se ku asht Rana e Hedhun. Ndalova aty afër te Marina dhe pash disa burra që ishin ulë dhe lujshin domino dhe freskoheshin me nga nji birrë. Dola nga makina dhe i pyeta. Njeni nga ata me tha se kishte ndëgjue per Zeqir Lushaj, por se nuk din ku e ka shtëpinë. Per fat mue mu kujtue i biri i Zeqirit, Lulzimi dhe ju thash; Zeqiri asht baba i Lulit që jeton në Zvicërr dhe ka shtepinë në malin mbi Ranën e Hedhun diku. Posa permenda Lulin u krye puna. Ata e njifshin Lulzimin, dhe me orientuen rrugës kah duhet të shkojë.

Rruga nga aty deri të shtëpia kishte qenë teper e vështirë dhe makina ime e vogël bukur me veshtirësi i kalonte gropat neper rrugë. Por ja dola dhe arrita te dera e Zeqirit. Te dera e oborrit na priste Zeqiri , ishte ashtu si e kisha imagjinue unë. I buzëqeshun dhe i hareshem, na hapi deren dhe ma tregojë vendin ku do parkojë makinën.

Posa dolem nga makina dhe derisa pershendeteshim me Zeqirin nga shkallët e shtëpisë gjigante katërkatëshe zbret e Zoja e shtëpisë, zonja Sabrie dhe na urojë mirëseardhjen.

Ishte ditë me vapë, dhe vapen nuk e zbuste as fladi që vinte diku nga larg pertej malit.

Kam mbajt mend se sado që jemi fis Krasniqe, sado që jemi të nji trungu krahinor megjithate posa fillova biseden me qiftin Lushaj hasa në disa fjalë që edhepse i kisha ndegjue ( lexue diku neper libra ) unë se dija se per çka asht fjala.

Po fillojë me fjalën e parë, atë që e ndegjova nga Zonja e shtëpisë, nga Sabria. Po ju sjellë nga nji gotë me dhallë që te freskoheni pak e pastaj vazhdojmë me pijet tjera. Mbaj mend se Nusha me shikojë dhe sikur se kerkojë ti sqarojë se çka asht dhalla. Heshta sepse as unë nuk disha se çka asht, por kur Sabria na i solli e morem vesh.

Unë ashtu si jam kurreshtar , kisha deshirë ta shof të tëren atë shtëpi gjigante. E luta Zeqirin të ma tregojë. U mahnita nga bukuria e shtëpisë, nga oborri i rregulluem thue se me te janë marr ekspertet ma të mirë të botës, gjithandej pemë, ullinj, perime dhe lula.

Me këto mirret Sabria me tha Zeqiri, ajo asht shefe per punët e kopshtit dhe të shtëpisë vazhdojë nikoqiri dhe në fjalët që i fliste kishte mburrje dhe krenari per pjesën e ti ma të bukur.

Pasi pash shtepinë dhe oborrin perseri u futem mbrenda. Aty në katin e parë afër me kuzhinën ishte nji sallon i madhë pergjatë tanë gjatësisë së shtëpisë. Nji tryezë e madhe ishte mbushë me ushqim të llojë llojshem. Në mes të tryezës ishte nji KEC i pjekun në hellë.

Aroma e ushqimit na bani me na shkue ujë per goje.

Zonja e shtëpisë na tha të ulemi në tryezë , por Zeqiri para se me fillue me bukën na e mbushi nga nji TEKE raki . Edhe fjala TEKE per mue ishte e panjoftun, por e mesova dhe e kuptova. Besa i shterrem nga disa teke derisa Sabria na e bani gadi tryezen ashtu si deshironte ajo.

Kur gjithçka ishte gati neve të katërtit u ulem dhe filluem me ngranë dreken.

Nji drekë e pregaditun nga nji zonjë , nga nikoqirja e jonë bija e fisit Gash të Nikaj Merturit , nga Sabrie Lushaj e cila drekë mbet perjetësishtë në kujtesen time e të grues time Nushes. Zonja Sabrie ishte aq mikpritëse sa neve ndiheshim se jemi te motra e të vëllau per vizitë. Kam mbajtë mend se si ajo ” perlahej ” me Nushen e cila u ngrit me i ndihmue me largue enet dhe ushqimin nga tryeza. Jo , jo oj Nushë , rri ti ulu, i kryej unë të gjitha, Nusha nuk pajtohej dhe nuk durohej pa marr diçka nga tryeza. Unë dhe Zeqiri u ulem në nji tavolinë tjeter dhe vazhduem me gotat e rakisë. Rreth ores 16.00 Nusha me dha shenjë të ngritemi e të ikum sepse asht nji copë rrugë deri në Istog. Mirpo zonja e shtëpisë Sabria reagojë; çka , ku doni me shkue? Jo per Zotin nuk do shkoni, do rrimë këtu bashk disa ditë, kemi vend dhe na keni gëzue qe keni ardhë. Zeqiri vetem shikonte të shoqen dhe i vinte mirë se si ajo deshiron të na ndalë per konak edhe ndonji ditë. Nuk patem mundësi ta kundershtojmë dhe ndejtem.

PER DREKË NË TIRANË NË FAMILJEN E AVNI E XHBANE TOSKA

Pasditën e asaj dite që neve shkuem të familja Lushaj nga Tirana erdh per ta vizitue të vëllain Zeqirin motra Xhbane me të shoqin z. Avni Toska.

As sot e asaj dite nuk e di a erdhen ata pasi kishin kuptue se do jemi edhe unë e grueja ime te Zeqiri e Sabria apo erdhen ashtu pa paralajmërim. Mirpo unë u gëzova shumë që mu dha rasti që në kontaktin e parë me familjen Lushaj takohem edhe me motren e vogël të Zeqirit , me zonjën Xhbane dhe të shoqin Avniun. Motra Xhbane disa herë kishte shkrue komente te shkrimet tona ( të Zeqirit dhe të mijat ) në revisten tonë ZEMRASHQIPTARE.NET dhe bash kisha kurreshtjen ta njof edhe ate.

Ashtu si kujdeset kunata per kunatën edhe motra Xhbane e ndihmojë Sabrien ta pregadis darken dhe pastaj ajo me të shoqin iken per Tiranë. Pasi ata shkuen mora vesh se ajo dhe i shoqi na kishin ftue për të nesermen per drekë te ata në Tiranë.

Dita iku shpejt dhe erdhi mbramja, gjithçka ishte vetë merkullia. Bujarinë e nikoqires Sabrie nuk e kisha pa ndonjihere ma parë te ndonji zonjë. Edhe biseden me lezet ashtu si dikur që kan ba gjyshen e baballarët tanë nëpër Kullat e Malësisë së Gajkovës e gjeta te i Zoti i shpisë Zeqir Sadiku. Ishte vertetë fat i imi që mora atë rrugë nga Istogu deri te kjo familje.

Ndejtem gjatë me llafe e muhabete atë mbramje. Besa edhe teket e rakisë shprazeshin, mish të pjekun dhe gjithçka tjetër ishte plot tryeza.

Dikur vonë zonja e shtëpisë na mori dhe na tregojë dhomën ku do flijshim dhe na urojë natë të mirë.

Do shkojmë nesër per Tiranë na tha Ajo, andaj asht mirë me ba pak gjum.

Gjumi më doli rrethë orës 7 në mengjes. Kisha fjet si thotë fjala e popullit si i vdekun. Kur zbritem shkallët nga kati i dytë pash se tryeza ishte shtrue me ushqim per mengjes.

Nuk u permajta dhe i thash Sabries, po kur e pregadite tanë këta ushqim oj motër? Ti a nuk ke fjet fare a ? Ajo vetem buzëqeshi dhe tha, kam fjet , mos ke gajle, por kur kam musafir si juve me kënaqësi ngritem dhe baj gati tryezen. Zeqiri gjunte ndonji fjalë herë pas here, musafiri don dru oj grue i thoshte Sabries. Ajo e kundershtonte, jo jo nuk asht ashtu, musafiri don respekt thoshte Sabria dhe ashtu plot humor krijonte nji atmosferë të ngrohtë familjare.

Diku rreth orës 13.00 u nisem per Tiranë. Në familjen Toska u pritem mrekullishtë. Motra Xhbane kishte pregaditë nji drekë të begatë dhe të shijshme. Zeqiri e ngacmonte dhandrrin herë pas here , e thërriste Gjeneral dhe zoti Avni vetem buzëqeshej me kunatin . U njoftuem edhe me djemt e qiftit Toska si dhe nusen e tyne.

Pas dreke shkuem së pari me pa shtëpinë tjetër që Zeqir Lushaj kishte në Tiranë. Me neve erdhen edhe motra Xhbane dhe z. Avni.

Nga aty pastaj shkuem te varrezat ku pushonin eshnat e Nanës Shkurtë , nana e Zeqirit.

Pergjatë tanë ditës kado shkojshim Sabria mbante per dore Nushen, kujdesej per te si per motren e vetë. Ajo kishte njohuni se vetem gjysem viti ma parë Nusha ka pas nji operacion të rand në zemer dhe se asht dobtë me shendetin, andaj tan kohen e mbante per dore.

Në mbramje u këthyem në Shengjin ne shtëpinë e Zeqir e Sabrie Lushaj. Rrugës per në shtepi nga Tirana në Milot, Sabria me luti ta ndalë makinën dhe ajo doli e bleu pemë e perime , bleu shalqin , fiq , kumbulla, etj, na duhen me freskue gojën tha Ajo.

SHETITJE NË KALAN E ROZAFËS DHE NË SHIROKË

Ditën e tretë Zeqiri me tha, nese ke deshirë me vizitue ndonji vend tregom . Makinën e paske dhe skojmë ku të deshironi. Unë kisha nji problem , kisha Nushen e cila nuk kishte shumë mundësi per ecje andaj tue mendue se aty asht ma lehtë edhe per te, propozova Kalanë e Rozafës. U nisem dhe shkuem. Ishte vapë e madhe, Nusha u lodhë në ecje nga parkingu afër Kalasë dhe u ulë mbi nji gur afër murit të Kalas.

Sabria nuk e leshonte nda dora doren e sajë. U ulë pran Nushes. Ecni ju dy shkoni mbrenda na tha Sabria, neve do pushojmë pak dhe vijmë pastaj ngadalë. Mirpo as neve nuk ecem. U ndalem aty derisa Nusha gjeti pak forcë dhe ngadal tue u mbajtë per Sabrien hym mbrenda në Kala dhe e pershkuem gjithandej.

Nga aty shkuem në Shirokë. Kurr nuk kisha kjen aty, por me kapluen emocione kur kuptova ku jemi , mu kujtue Filip Shiroka, neper tru mu sollën vargjet SHKO DALLËNDYSHE. Mora tha mendja a mos Zeqiri qellimishtë zgjodhi Shirokën në vend të vetë Shkodrës pikrisht pse ato ditë unë kisha në botim librin e parë me poezi FLUTUROJË MBI PODGUR redaktimin e të cilës e kishte ba vetë Zeqiri ndersa miku im qe sapo kishte ik në amshim, lezhjani Daniel Gazulli kishte ba recensionin dhe vargjet e mia në atë libër i kishte krahasue me disa vjersha të Filip Shorokës. Fillova të mesohem me qiftin Lushaj, ata asgja nuk e banin spontanishtë as rastësishtë, ata ishin mrekullishtë të programuem dhe të koordinuem mes veti sinë pregaditje per pritjen per neve sa gjithçka ndodhte ndodhte mrekullishtë dhe na gëzonte shumë mue dhe Nushen.

Ndejtem 4 ditë e pesë netë në shtepinë e Zeqir e Sabrie Lushaj, diten kalojshim ne plazhin e mrekullueshem RANA E HEDHUN, ku zonjat tona zhyteshin në ujin e detit dhe notonin , ndersa unë e Zeqiri ecnim perbri Detit dhe banim llafe dhe tregonim njani tjetrit per jeten tonë, per familjet, per prindet , per Atdheun, per figurat tona të historisë kombëtare etj, etj , sa aspak nuk e hetojshim se kambët na zhyten ne ranën e imte e të valë të plazhit madhështor.

Mbramjeve derisa Sabria pregadiste darken unë e Zeqiri uleshim ne shkambat rreth SAHAT TRYEZES madhështore prej gurit masiv dhe shpraznim gota me raki , me venë e birra të ftohta . Me bani pershtypje TRYEZA e tillë, e ma shumë OXHAKU gjigant poashtu i gëdhendun nga guri masiv dhe në oxhak dy urëzat e metalta që kishte vite qe si kisha pa diku. Pas pesë ditve unë vendosa me ju lanë lamtumirën qiftit Lushaj me premtimin se do i vizitojmë së shpejti perseri.

Ikem per Istog dhe rrugës në bisedë me Nushen të dytë neve me nji mendje e thamë; kjo familje perjetësishtë do jetë si familje e vëllaut dhe motrës per neve.

Gjashtë vite radhazi pastaj kemi shkue per plazhë në Shengjin dhe pothue secilen ditë në mbramje kam shkue me Nushen te Zeqiri e Sabria.

Ajo shtëpi ishte si TEMPULL aty gjithmone miq e dashamirë shkojshin me kënaqësi. Mikpritja ishte e njejtë. Madhështinë e mikpritjes e bante e Zoja e shtëpisë Zonja Sabrie Lushaj.

KURR NUK MU KA SKUQ FTYRA SHKAKU I SABRIES, ME THA ZEQIRI

Me 11 korrik 2020 me shpresën se pandemia që sulmojë tanë nejrzimin do kalon unë dhe Nusha nga Norvegjia shkuem në vendlindje në Istog. Mirpo me 18 korrik Nusha u sëmue keq. Problem me zemer, diabeti dhe edhe virusi COVID 19. Me ndihmën e djalit tonë Petritit që erdh enkas per neve me na marr arritem me 26 korrik perseri në Norvegji.

Nuk paska qen fati të shkojmë e ta takojmë edhe njihere motren tone Sabrien. Ah sikur ta dijshim se korriku i verës 2019 dhe ato fotografime që i bam bashk pran ARIUT gjigand poashtu i gdhendun nga guri masiv në oborrin e qiftit Lushaj do jen të fundit per neve bashk, nuk paska qen e shkrueme thotë populli. Edhe unë po them se nuk paska qenë e shkrueme me e takue motrën tonë Sabrie ma kurr, nuk paska qenë e shkrueme që të shkojmë as në varrimin e sajë me ja dhanë pershendetjen e fundit. Vetem pak ditë pas këthimit tonë në Norvegji në shtatorin e vitit 2020 zemra e madhe , zemra bujare dhe e hareshme e motrës Sabrie Lushaj pushon së rrahuni. Ajo zemër e madhe u mposhtë nga smundja e shkurt dhe mizore , Sabria ndërrojë jetë.

Lajmin e hidhun e mesova nga vetë Zeqiri i cili me dergojë mesazh në VIBER . Isha tu shikue TV , ndersa Nusha ishte e shtrime e sëmuet në shtratin e sajë. Posa pash mesazhin dergue nga Zeqiri u shtanga . Harrova se Nusha asht e sëmuet dhe me lotë per faqe i thash, oj Nushë paska ndërrue jetë motra Sabrie ! Mos piskati ajo. Kurr per 40 vjet jetë bashkshortësi bashk nuk e kam pa Nushen të qajë ashtu.

Menjihere i telefonova Zeqirit, e ngushëllova dhe i kerkova falje pse asesi nuk mundem me marr pjesë në varrim.

Ditët kalonin dhe realiteti i hidhun asesi të na besohej mue e Nushes, i vetdishem se Zeqiri ka familje të madhe, ka miq e dashamirë kisha kujdes që mos të bahem i bezdisëshem , por megjithate nuk durohesha pa e telefonue sespe e dija se Ai ka humb njeriun ma të dashtun të jetës, ka humb bashkëshorten , miken dhe shtyllën e shtëpisë. Deshiroja ta ngushëllojë dhe ti ndihmojë sado pak me ja hjek merzinë.

Këtu do e pershkruej nji bisedë mes nesh.

A po merzitesh o kusheri i them unë?

Besa po , ndegjojë nji ofshamje të thellë permes telefonit dhe mu ba se po e shof Zeqirin tue nxjerr ofshamen nga thellësitë e shpirtit.

Ban gajret o burr se qebesa randë të ndeshkojë jeta i them unë.

Ah more kusherini im, 52 vjet e 4 ditë jetë i kam ba me te. Kurr nuk mu ka skuq fëtyra shkaku i Sabries. – me tha Zeqiri.

Pash se Zeqiri mezi fliste, merzitej shumë. Nuk e zgjata biseden, gjeta menyrën me e ndërpre dhe me premtimin se do ndegjohemi perseri i urova shendet. Mue më vershuen lotët , që se dija a ma shumë per motren Sabrie apo per mikun, kusherinin tim të mirë Zeqir Sadik Lushaj.

Motër Sabrie Lushaj pushofsh në paqe.

Zeqir i dashtun Zoti të lashtë shnosh dhe ta dhashte forcën me e perballue humbjen që pësove.

Nga Sarpsborg i Norvegjisë, Mars 2021

Bardh dhe Nushë Nengurra.

Zgjedhjet e 14 shkurtit 2021 treguan qartë se populli në Kosovë dëshiron ndryshim politik dhe nuk është fare i kënaqur me qeverisjen 21 vjeçare të katër apo pesë partive që herë-herë kishin ndryshuar pozicionet por që për 21 vite kishin Qeverisur me Kosovën.Humbja e thellë e tri partive politike PDK,LDK dhe AAK tregoj qartë se këto tri parti politike nëse dëshirojnë të egzistojnë edhe më tutje në skenën politike të Kosovës duhet të reformohen rrënjësisht, në të kundërtën do ta pësojnë fatin e Nismës dhe AKR që kanë dalur nga skena politike e Kosovës.

Populli i Kosovës tregoj qartë që Qeverisjën duhet ta bëjnë në Kosovë në katër vitet e ardhshme VV dhe lista Guxo e Vjosa Osmanit.Ky rezultat kërkon që tri partitë humbëse të reformohën dhe të profilizohen gjatë qëndrimit të tyre në opozitë.Në mesin e këtyre tri partive më se keqi e pësoj LDK e cila e pësoj rezultatin më të dobët në historinë e kësaj partie politike prej egzistimit të saj tash e 31 vite.Faji ekskluziv është i kryetarit të saj Isa Mustafa dhe një grupi rreth ti që u munduan ta udhëheqin partinë me metoda komuniste duke harruar tash që LDK është e regjistruar në kuadër të grupit të Partive Popullore Evropiane.Madje edhe ai nen në statusin e LDK-së që i pamundson kandidimin personaliteteve politike për kryetar të LDK-së është një nen famkeq që e bllokon konkurencën politike në mes të kandidatëve dhe ju jep krahë pazareve paraprake para se të mbahej kuvendi i LDK-së.

Ky nen duhet të hiqet nga delegatët që në fillim të kuvendit të LDK-së me 14 Mars 2021 dhe t´iu ipet mundësia tre apo katër kandidatëve që të paraqesin vizionin  e tyre politik se si dëshirojnë reformimin e LDK-së dhe cili është projekti i tyre në ecjen përpara.Deri tash është duke u folur për shumë kandidat të mundshëm por edhe pse kanë mbetur më pak se një jave deri tek kuvendi i shpresës apo kuvendi i rrënimit të LDK-së kemi vetëm një kandidat të paraqitur zyrtarisht dhe ai është Anton Quni.Të tjerët si duket janë duke i pritur ende kalkulimet dhe pazaret politike.Një duhet ta ketë të qartë ky kuvend dhe 355 delegatet e LDK-së se vendimet që do të mirren në këtë kuvend do ta orientojnë LDK në dy drejtime.

1.Drejtimi rreth reformimit nëse delegatët ju mundësojnë me votën e tyre tre apo më shumë kandidateve për kryetar që të masin forcën e tyre me votën e fshehur se cili do të fitoj besimin e delegatëve për ta reformuar dhe dërguar përpara LDK.

2.Dërgimi drejt shkatrrimit përfundimtar të LDK-së nëse zgjidhet një kryetar kukull me direktivat e Isa Mustafës dhe klanit të tij.Atëherë LDK-së nuk do ti mbetët asgjë tjetër përveç emrit dhe kuptohet se në zgjedhjet e ardhshme Parlamentare nuk do të ketë mundësi ta kaloj as pragun zgjedhor.Për faktin se nëse ky kuvend e zgjedh sërish kryetarin e ri me direktivat e Isa Mustafës LDK, do ta ketë fatin e Pirruas e ata që e njohin historinë e dinë shumë mirë kur ai deklaron se me mjafton edhe një fitore e tillë dhe do të mbetem pa ushtri.LDK-së i mjafton vetëm edhe një gabim i delegatëve në kuvendin e 14 marsit dhe kjo parti do të mbetët në duart e historianëve që ta shkruajnë historinë e saj.

Pse LDK duhet mbajtur Kuvend Demokratik dhe pse Anton Quni duhet zgjedhur kryetar i saj?

LDK nëse dëshiron të jetë pjesë e partive popullore Evropiane ajo duhet t´iu hap mundësi kandidatëve të saj që ta shpalosin platformën politike për drejtimin e saj.LDK duhet të merr mësim nga partia simotër në Gjermani CDU, e cila para pak kohësh në një konkurrencë në mes të tre kandidateve Armin Laschet,Friedrich Merz dhe Norbert Röttgen e zgjodhi Armin Laschetin kryetar të CDU-së ku të tre kandidatët bashkarisht prezentuan nëpër Republika të Gjermanisë para antarëve të CDU-së programet e veta dhe në fund 1001 delegatët e CDU e thanë fjalën e tyre.

Anton Quni ësht një kandidat i cili bën një politikë pragmatike dhe të suksesshme.Është politikan i mençur dhe i qetë i cili e peshon fjalën e thënë, dhe asnjë veprim politik nuk e merr pa i matur veprimet.Ka një përkrahje të madhe nga CDU dhe partitë e tjera politike në Evropë dhe Amerikë.Pjesëmarrja dhe udhëheqja e Betejes se Kosharës i jep atij shumë përparësi në krahasim me kandidatët e tjerë dhe ju mbyllë gojën edhe kundërshtarëve të tjerë politik që LDK-në e konsiderojshin parti që nuk ka bërë luftën e ku faktet flasin krejtë të kundërten.Anton Quni ka shumë punë që ta orientoj LDK-në në një parti e cila duhet gjetur rrugën e duhur.Kjo parti duhet fillimisht të ketë takime të shumta me Partitë simotra në Evropë ku përmes shkëmbimeve të fitoj pervojën e duhur se si reformohet një parti.Antoni duhet të punoj me të gjitha shtresat e popullsisë e në veçanti me Rininë e Kosovës me këto të reja dhe te rinj që kanë filluar ta humbin shpresën e të jetuarit në Kosovë.Nëse ndodh që Isa Mustafa ta luaj skenarin e fundit dhe ti jep goditjen përfundimtare LDK-së ai do të hyn në histori të Ginisit si politikani më shkatërrues i trojeve shqiptare.

Isa duhet te merrë pjesë vetëm si mysafir në këtë kuvend dhe që në fillim duhet t´iu kërkoj falje anëtarëve të LDK-së për dërgimin në greminë të kësaj partie sepse asnjëherë nuk ka ndodhur që një parti për një afat kohor prej një viti dhe tre muajsh ti humb gjysmën e votuesve të saj.Kurse Antoni pas zgjedhjes kryetar i LDK-së fillimisht duhet bërë një analizë politike me ekipin e ti,se cilat ishin dobësitë që e sjellën LDK në këtë gjendje dhe cila është mënyra dhe metoda më e mirë dhe më e fuqishme që të rikthehet sërish LDK,në skenën politike.