Të nderuar të pranishëm,
E quaj një nder të veçantë këtë fjalën time para jush, një auditori të vogël, por tejet cilësor të dashamirësve të vullnetshëm të ngjarjeve të këtij lloji në jetën kulturore të këtij institucioni të rëndësishëm të kryeqytetit tonë, me rastin e paraqitjes së librit tim të gjashtë në fushën e publiçistikës, i katërti i botuar nga Uet Pres që nga viti 2007 e që mban titullin “Shqipëria në botën e mijëvjeçarit të tretë”.
Dua t’a filloj fjalën time me një falënderim të ngrohtë e tejet të sinqertë për shtëpinë botuese Uet Pres e zotin Henri Çili, së bashku me stafin drejtues të saj, që kanë mirëpritur e botuar katër vëllimet e mija. Dua të falënderoj nga zemra gjithashtu redaksitë e gazetave Mapo e Gazeta Liberale, zotërinjtë Alfred Lela, Fitim Zekthi, Arion Sulo, Elvis Iljazaj e Reldar Dedaj, për gatishmërinë dhe mirëkuptimin që kanë dëshmuar kundrejt meje në botimin e shkrimeve në vitet e shkuara, pa vënë në diskutim asnjëherë përmbajtjen e tyre. E konsideroj këtë fakt si dëshmi të frymës së lirë e liberale të atyre fletoreve e, sigurisht edhe të zotit Henri Çili si drejtues. Do të desha të shtonja në këtë listë kolegësh edhe emrat e zonjave Elsa Demo e Admirina Peçi, të cilat më kanë botuar shkrimet para Mapo-s apo Gazetës Liberale në gazetat Shekulli e Shqiptarja.com. e po ashtu edhe çiftin Skënder dhe Elida Buçpapaj për vënien e shkrimeve në portalin Voal.ch në Zvicër e të ndjerin Gazetar Dalip Greca, për një bashkëpunim 20 vjeçar në gazetën “Dielli” e pasardhësin e tij Sokol Paja në po të njëjtin organ të shtypit. Bashkëpunimi me këta zotërinj e zonja të nderuara ka qënë për mua një motiv kënaqësie të brëndëshme, mbasi ajo jetë e gazetarit filloi kur isha gati në gjysmë shekullin e jetës, një kohë jo shumë premtuese, për profesionin e publiçistit, duke mbajtur parasysh se vija nga një jetë e vështirë në të cilën kisha ushtruar vetëm punën e krahut që nga mosha e rinisë së parë.
Madje në këtë hulli dua të jem i sinqertë para jush se, si pasojë e kujdesit të zonjës fisnike Suela Bala, së cilës i jam shumë mirënjohëse për çuarjen e vëllimit tim “Rravgime të lira në shtigjet e historisë shqiptare” në konkursin At Zef Pllumi, pata kënaqësinë të fitoja edhe vlerësimin e zhurisë përcaktuese të çmimeve t’atij konkursi.
Profesioni i publiçistit në shoqëritë e hapura, në të cilat ai zhvillohet lirisht e pa kushtëzime të çdo forme, është ndër më të rëndësishmit e jetës kulturore të çdo vendi. Kjo jo vetëm për përcaktimin si “pushteti i katërt”, siç quhet rëndom përsa i përket rolit të tij në hierarkinë e vlerave shoqërore e kulturore të një shoqërie, por edhe për funksionin rregullues në formimin e ideve të saj me parimet e drejta të një kombi, përsa i përket vlerave të trashëguara nga historia e tij dhe atyre të huajtura nga qytetërimet e tjera, kryesisht ai perëndimor.
Në Vendin tonë, megjithë vështirësitë e trashëguara për gati një gjysmë qindvjeti të regjimit komunist, në të cilin publiçistika kishte funksionin e zëdhënësit të tij, në të gjitha format e në të gjithë drejtimet, me tjetërsimin e sistemit, mendoj se ka paraqitur një fytyrë të re, në përputhje me kërkesat e reja të lirisë së mendimit e interesimit më të madh për ndodhitë botërore, ndoshta edhe më të përparuar se mesatarja e asaj të masës së përgjithëshme të shoqërisë. Sigurisht, n’atë drejtim ka edhe mangësi, që përcaktohen nga koncepte që vazhdojnë të mbeten të lidhura me një të shkuar, nga e cila fatkeqësisht, nuk po jemi në gjëndje të shkëputemi plotësisht, si pasojë e disa bindjeve të ngulitura thellë në nënëvetëdijen, kryesisht të pjestarëve të brezit tim, por edhe për ndikime të reja të dëmëshme, të huajtura nga konjuktura të ndryshme marrëdhëniesh me jashtë.
Publiçistika ka në përbërje të saj mjaft elemente të artit dhe dikush e ka krahasuar, për rëndësinë e saj, me oratorinë në botën e lashtë greko-romake. Si e tillë edha asaj, në punën e saj, i takon të verë në jetë një mësim monumental të “veprës teatrale edhe më popullore, edhe më të thellë që luhet në skenë”, tragjedisë “Hamleti” të Shekspirit. Kryeja e artit dramatik botëror, nëpërmjet gojës së personazhit kryesor të veprës së tij, princit të Danimarkës, n’a ka lënë këtë përcaktim, sa të thellë po aq madhështor për të gjithë shërbyesit e artit:
“Qëllimi i artit, i cili që në krye e gjer tani ka qënë e është: të bëhet pasqyrë e natyrës dhe t’i tregojë fytyrën e vet virtytit, pikturën e vet poshtërsisë, dhe formën e vulën e tyre njerëzve dhe shoqërisë së një periudhe.”
Këto fjalë të Shekspirit gjenial, shëmbëlltyra të detyrave të artit të madh, mendoj se duhet të jenë “besojma” edhe e idhtarëve të publiçistikës, ndoshta më shumë e tyre në profesionin dhe shtegtimin në misionin, tepër të dobishëm që kanë marrë përsipër. Në këtë kuadër, do të mundohem të paraqes me pak fjalë veprën time të fundit “Shqipëria në botën e mijëvjeçarit të tretë”. Duke falënderuar përzemërsisht zotërinjtë parafolës, Henri Çili, Nevila Nika, Marçel Hila, Fjoralba Caka, Klajdi Lulollari, Elsa Demo, veçanërisht studjuesen e talentuar Suadela Balliu, për paraqitjen e librit dhe akoma më shumë për parathënien e thukët e tejet të goditur, për të cilën i kam kërkuar vetë mirësinë e shkrimit, simbas zakonit të këtyre paraqitjeve, më duhet edhe mua të mundohem të shtoj diçka në përceptimin tuaj, në orvatjen për të ju shtyrë sadopak të gjeni kohë e dëshirë për të lexuar këtë libër.
Ky vëllim, ashtu si dy të tjerët, të botuar më parë nga Uet Pres, “Demokratura shqiptare në sytë e një të mërguari” dhe “Thinjat e atdheut”, ndahet në kapituj, ku secili paraqet shkrime që përafrohen si tematika e, në larminë e tyre, marrin përsipër të trajtojnë ngjasime idesh. Në këtë vëllim janë përfshirë njëmbëdhjetë të tillë, në të cilët rradhiten nëntëdhjetëegjashtë shkrime në 475 faqe. Titulli i librit i bën jehonë kohës në të cilën jetojmë, fillimit të një mijëvjeçari, që quhet i treti në historinë e njerëzimit. Quhet kështu sepse kufiri i ndarjes së epokave u pranua botërisht lindja e Jezu Krishtit. Idhtarët e marksizëm-leninizmit për gati një shekull u mësuan brezave se koha historike përcaktohej me erën e re dhe erën e vjetër, duke anashkaluar vitin zero që i ndante këto era. Ne u rritëm me këtë përcaktim e ka ende ndonjë shkrivan që vazhdon t’i përdorë këto terma, duke dëshmuar se shpëlarja e truve në regjimin komunist, ka qënë një proçes i thellë që ka lënë gjurmë në brezat, duke ngulitur fuqishëm dogmat e tij. Sidoqoftë përkatësia kësaj kohe, në kapërcyell të mijëvjeçarëve, është diçka shumë e veçantë që i takon njerëzimit një herë në njëmijë vite. Prandaj në këtë drejtim mund të quhemi fatlumë.
E konsideruam veten të tillë në vitin 1990, kur një mrekulli e Perëndisë shkërmoqi komunizmin në Evropë, për pasojë edhe në Shqipëri. I pritëm ata çaste si mesazh hyjnor për t’ardhmen tonë, duke n’a dhënë ndiesinë e ëndërrimit të një shteti e një shoqërie “si e gjithë Evropa” që, për herë të parë mbas një gjysmë mijëvjeçari, shihej si ”Toka e premtuar”, mbas vendimeve të saj në fillimet e qindvjetorit të fundit të mijëvjeçarit të dytë, të cilët gjymtuan njëherë e përgjithmonë Shqipërinë si bashkësi etnike, shoqërore e historike. Pritmëria u sendërtua pjesërisht, kryesisht për mungesë të një klase politike jo në lartësinë e detyrës, prodhim i variantit më të keq të komunizmit skajor lindor, por pjesërisht edhe për llogaritë e pafund të Evropës së këtyre tre dhjetëvjeçarëve kundrejt Ballkanit. Sot jemi në NATO, fuqia më e madhe ushtarake e gjithë historisë së njerëzimit, ndoshta një mburojë e qëndrueshme kundrejt synimeve të një ish koloneli të shërbimeve sekrete ruse që, në krye t’atij shteti ëndërron të krijojë një kontinent nën vartësinë e tij, nëpërmjet raketave e bombave….
Jemi përsëri një komb i ndarë territorialisht në pesë shtete, edhe se Kosova ka pavarësinë e saj, një dhuratë e NATO-s, në një çast bujarie të pazakontë, në hullinë e mbrojtjes edhe me armë të qenësisë së një populli, në rrezik të zhdukjes fizike nga dhuna e një populli fqinj të tij. Kjo qe ajo që n’a solli kapërcyelli i mijëvjeçarëve. Krahas kësaj ne pësuam braktisjen e Vëndit tonë, me pasojat pohenike e johenike që do të përcaktojnë pritmëritë tona. E ardhmja mbetet, si gjithmonë, një e panjohur edhe se rruga drejt Evropës duket sot si më e mundëshme për t’u përshkuar, në krahasim me njëzet vite të shkuara. Por problemi kombëtar mbetet, me gjasë, sa më shumë kalon koha, aq më shumë i përngjan një përfytyrese të largët e të pasendërtueshme. Ndoshta kjo, në një farë mënyre, edhe për mungesën e një vullneti të brëndshëm, të mpakur që në zanafillë nga statu quotë e luftës së dytë botërore, të kthyera në tabu, edhe se jo gjithmonë të respektuara nga historia e tridhjetepesë viteve të fundit në Evropë.
Por sigurisht, kjo gjëndje është përcaktuar nga zotërimi në Evropën politike i psikozës së ankthit sërbo-rus kundrejt “Shqipërisë së madhe”, që ende sot valëvitet si gogol në diplomacinë ndërkombëtare, duke paralizuar çdo nismë të politikës rakitike shqiptare që në embrion. Çuditërisht fqinjët tanë të veriut, lindjes e jugut kanë harruar se deri në vitin 1912, popullsia shqiptare, autoktone në trojet e saj, të përmbledhur në katër vilajetet e Janinës, të Shkupit, të Kosovës e të Shkodrës, jetoi për shumë qindra vite në paqe me ata, pa krijuar probleme. Ndërsa ata, me instiktin e tyre grabitqar e shtazarak, në tetorin e atij viti, u vërsulën të gjithë së bashku si çakejtë për të rrëmbyer me forcën e ushtrive trojet mijëvjeçare shqiptare, duke shkaktuar tragjedinë më të madhe historike të kombit tonë. Në kundërshtim me të gjithë ligjet e normat e moralit e të drejtësisë historike, këta pushtime u ligjëruan nga vendime të Evropës, sa të padrejtë po aq të pamoralshëm, në konferenca të ndryshme të diplomacisë evropiane në Londër, në Firence e në Paris, duke dënuar në përjetësi aspiratën e kombit tonë për të jetuar i bashkuar në trojet e tij. Ata e trajtuan Vëndin e Skënderbeut me logjikën e kancelarit prusian, Otto von Bismarkut, duke shkelur mbi kujtesën historike të mbrojtjes së Evropës së krishterë nga epopeja shqiptare e shekullit të artë të Gjergj Kastriotit.
Brezi i themeluesve të shtetit shqiptar të pavarur, ai i kombëtaristëve të Shqipërisë etnike, që sendërtoi bashkimin e trojeve shqiptare nën një administratë të përbashkët, edhe se në kuadrin e një lufte botërore e nën pushtim, u masakrua pa mëshirë nga fituesit e luftës, që flijuan ëndrrën shqiptare të shekullit për hir të një ideologjie kundërshqiptare e të pushtetit të tyre të verbër e të nënështruar komunizmit ndërkombëtar. Pasojat qenë shkatërrimtare në të gjithë drejtimet e, kryesisht, në pamundësinë e plotë për të përsëritur përvojën e sendërtimit të ”ëndrrës shqiptare”.
Këto janë temat që zënë ndër vendet më kryesore në librin tim. Ndoshta nuk janë shumë “moderne”, por kërkojnë të sjellin para lexuesit ata probleme që trashëguam nga shekulli i shkuar, e për të cilat ka rënë një mburojë hermetike mes nesh e në botën e jashtëme. Ata përbëjnë thelbin e qenësisë së kombit, që është shumë më i lashtë se ne e që do të mbetet i pavdekshëm edhe kur ne do të largohemi nga kjo botë. Me gjithë vështirësitë, në dukje të pakapërcyeshme, ne duhet të bindemi se fuqia e jonë si popull, përparimi e roli i ynë në botë varen, më shumë se sa mund t’a përfytyrojmë ne, nga bashkimi kombëtar. 28mijë kilometrat katrorë, në të cilët është e detyruar Shqipëria të jetojë, nuk mund e nuk duhet të përfaqësojnë kufirin e fundit të qenësisë sonë si komb.
Shqipëria etnike, para më shumë se një shekulli, kishte 50 mijë të tilla, e ne nuk duhet të pajtohemi mendërisht e shpirtërisht me realitetin tonë të sotëm, që është vepër e fqinjëve tonë të pandershëm, e negligjencës së diplomacive të huaja, dhe e gabimeve tona të pafalëshme në një periudhë tejet kritike të qënies sonë si bashkësi. Bashkimi i kombit duhet të mbetet gjithmonë synimi kryesor i qënies sonë si popull. Përpjekja për t’i a arritur atij, duhet të jetë e përherëshme, sepse duhet të jemi të vetëdijshëm se nuk po kërkojmë asgjë më shumë se sa të drejtën tonë natyrore, që na e siguron historia e gjuha e jonë, tradita atdhetare e paraardhësve tanë, që nuk nguruan në çaste kritike të qënies sonë të ngrinin lapidarë gjuhësorë:
“Qysh prej Tivari deri n’Prevezë
Gjithkund lshon dielli vapë edhe rezë
Asht toka e jonë, t’parët na e kanë lanë
Kush mos t’na e prekin se desim të tanë!”
Bindja e rilindësve tanë duhet të gjejë vendin e saj të nderuar edhe në brezin tonë, edhe n’ata të ardhmit. Mbas gati tetëdhjetë vitesh që kemi hequr dorë prej saj, duhet të rikthehemi përsëri tek ajo, sepse e kemi në gjak, në ëndrrat, në të drejtën hyjnore, në detyrën tonë si krijesa njerëzore. Duhet të ndërgjegjësohen për këtë realitet së pari politikanët tanë, duke e shtruar problemin jo vetëm në Shqipëri, por edhe në trojet jashtë kufijve të saj ku jetojnë shqiptarë, të marrin guximin për të folur mbi problemin, të kërkojnë mirëkuptimin e botës demokratike me arsye, vullnet, argumenta e besim në të drejtën e tyre. Kjo duhet të jetë detyra e parë e madhe e veprimtarisë së tyre, krahas mbarështimit të shteteve e përparimit të tyre. Por, për t’i a arritur në mënyrë të vetëdijshme sendërtimit t’asaj detyre , duhet të studjojnë historinë e vërtetë të Vendit të tyre, sidomos të gjysmës së parë të shekullit të njëzetë e të përvehtësojnë idealet e paraardhësve të tyre, që kanë flijuar gjithshka që kishin, personalitetin, madje edhe jetën, për kombin e bashkuar, për “Shqipërinë zonjë”.
Sigurisht kjo detyrë që duhet të marrim të gjithë përsipër, secili brënda mundësive të veta, paraqet vështirësitë e saj edhe të jashtëzakonshme, sepse kanë kaluar shumë vite në këtë gjëndje ndarjeje, e shqiptarët janë konsoliduar si qytetarë të Vendeve të tjerë si Greqia, Maqedonia, e Mali i Zi. Trysnia e ushtruar mbi ta në gjithë këta dhjetëvjeçarë, ka ndikuar në bindjet e ndiesitë e tyre. Tani ndoshta është krejtësisht i pasendërtueshëm bashkimi i Çamërisë, i krahinave shqiptare të Maqedonisë apo të Malit të Zi me dheun “amë” edhe se e drejta qëndron në atë anë. Tani shpresa e shqiptarëve është hyrja n’Evropë. Nëse ajo hyrje nuk do të ndihmonte bashkimin e krahinave të mësipërme me Shqipërinë, besoj se do të sillte një gjëndje të favorshme për bashkimin e Kosovës me Shqipërinë, mjafton që këtë bashkim t’a kërkojnë me vendosmëri, e në mënyrë të kulturuar e paqësore popujt e dy shteteve. N’atë rast besoj se nuk do të ketë pengesa të pakapërxyeshme në sendërtimin e ëndrrës, edhe se jo në plotësinë e saj. Le të shpresojmë se një ditë, jo shumë të largët, do të festojmë arritjen më të rëndësishme të jetës kombëtare të shqiptarëve në mijëvjeçarin e tretë.
Si autor i librit që po paraqitet sot, ju kërkoj ndjesë për këto fjalë të mija që ndoshta nuk i prisnit, që mund të trazojnë mendimet e juaja të përditëshme. Por ato janë pasqyrim i ideve të trajtuara në një pjesë të mirë të shkrimeve të këtij libri. Si të tilla ato kanë hyrë në thellësi të qënies sime, të ngulitura nga tradita e familjes e, kryesisht, e gjyshërve të mij, Mustafa Kruja e Sotir Gjika. Këto ide kanë ushqyer vitet e jetës sime nën regjimin komunist, edhe se atëherë nuk mund t’i shprehnja. Sepse quajta atdhetar gjyshin tim, Mustafa Krujën, në një bisedë një për një me një shokun tim të fëmijërisë në kampin e internimit, e pata atë si një akuzë kryesore në proçesin gjyqësor që u zhvillua mbas disa vitesh. Madje atë ditë që u arrestova, pyetja që më bëri shefi i Sigurimit të rrethit Lushnjë qe kjo: “Ti je nip i Mustafa Krujës?” Përgjigjes time pohuese ai i shtoi fjalët e zakonëshme: “N’emër të popullit je i arrestuar!”.
Pra i kam paguar me internime pa fund e vite burgu këto ide, por jam krenar për gjyshërit e mij, sepse jam marrë gjatë me përgatitjet për botim të shkrimeve të tyre, Sa më shumë i lexoj, aq më shumë bindem se ata i kanë shërbyer vetëm një ideali: Shqipërisë etnike, lartësimit e përparimit të saj.
Ajo krenari shtrihet edhe tek shumë bashkëvuajtës e bashkëkombas të mij, të cilëve u kam kushtuar një kapitull më vete: “Motive krenarie shqiptare”. Atë krenari e kam ndjerë në galeritë e minierës së Spaçit e në mjediset e atij kampi dënimi me punë të detyruar, në kontakt të përditshëm me njerëz, kryesisht të rinj, që kishin pranuar të vuanin dhjetë vite burg, për të shmangur rolin e spiunit që, nëpërmjet kallzimeve të tij, më shumë të pavërteta se sa të vërteta, shkaktonte fatkeqësitë e shokëve e familjeve të tyre. Janë shëmbuj të cilët nuk gjinden në botën perëndimore, ku jetoj prej 33 vitesh.
Ne, publiçistët jemi të prirur më shumë të vemë në dukje mangësitë apo të metat e shoqërisë, të shtetit, apo të popullit tonë. Kjo hyn në praktikën e profesionit, madje mbetet një detyrë e kërkuar prej tij, për t’u munduar për të dhënë një ndihmesë, sado të vogël, në ndreqjen dhe shmangien e tyre. Por, po ashtu detyrë e jona është të nxjerrim në pah edhe virtytet, kur ata shfaqen, edhe mirësitë, edhe sukseset, edhe forcën e karakterit të bashkëkombësve tanë.
Me këtë bindje, që është një nga besojmat e mija, po e mbyll fjalën time, me një falënderim të madh nga zemra, për praninë tuaj në këtë ditë të veçantë e tepër të këndëshme që mbyll botimin e librave publiçistikë të jetës sime, e me një urim po aq të madh për ju dhe familjet tuaja, kryesisht për sukseset tuaja në t’ardhmen e në të tashmen, gjithmonë në dobinë e atdheut tonë e të njerëzve të tij.
Faleminderit
Tiranë, 12 prill 2024
O zheji si si te vete te humbesh koh me nje fossile, ai erdhi ne pushtet per faj te semundjes qe ka populli shqiptare komunizmi. Ai njeri nuk ka lidhje me postin qe ka, por mbas clirimit ne shqiperi ka mbizotruar sic e petmendni ju te paditurit spiunat lepirsat e tej, dhe aq me keq tani qe ne shqiperi nuk kan ngelur vetem banda e kuqe dhe te pa mundurit
Pra Ju nuk jeni Artur Kadriu…
Gjithmonë kujt i japim gishtin ta merr krejt dorën…
Sa i varfur nga mendja Kryeministri i Shqiperise!
Ty Artur nuk te besoj se i kundervihesh Rames per te mire te Shqiperise.Sipas meje jane aresye personale o interesi.Perse?Ti je rritur me te,jo vetem fizikisht ,enjeh me rrenje e me dege.Do te ishe i besushem po te shkruaje si tani qe kur atij Nano i afroi te hynte ne vallen qe tani zor se e nxjerr me dot.Kane qene te tjere ata qe dhane alarmin per rrezikun qe po i vinte vendit.Ti,ndoshta me pak e te tjere(se jane shume) i krijuat kultin e te pazevendesueshmit.Ja ku jemi e si jemi….ky njeri nuk njeh hapje krahu….tani i mbetet vetem popullit te gjeje mendjen…Levizja studentore eshte shprese e ndoshta vetem ata qe sinjalizuan rrezikun e ardhjes se tij ne pushtet,dhe qe jane te panjollosur(n.q.s ka akoma te tille)mund te besohen per ta udhehequr drejt kete levizje shpresedhenese.
ky person eshte kasapi me i pa meshirshem i shqiperise,eshte personi qe ka vene ne anekand mbare popullin dhe kombin shqipetar duke ja shitur ate interesave te egra khazarit sorozian.Ky person duhet vene perballa bankave te gjyqit,kur mendoj qe,me 1959* vetem per simpati karshi popullit rus (mos e ngaterroni ketu me simpatine kundrejte sistemit komunist rus) u vrane me mijra intelektuale te denje,smund ta konceptoj dot se si ky pseudo-intelektual e politikan i mykosur edhe pertej palces ka ne dore jeten e milionave qytetarve shqipetare,luan me ato ashtu siç luhet ne nje kazion,nje hedhie zarash,nje hedhie leku ne ajer kok apo pile!si ka mundesi qe populli duron ti thithet edhe pika e fundit e gjakut nga nje vampir i races vampirike politikane dhe kastave financiare grabitese dhe xhvatese,te atyre qe vjedhin popullin diten per diell e vajtojne per hallet e tija naten per sonate dhe rituale satanike khasapanash mortore-gjaksore.Si ka mundesi qe populli i zhytur ne varferi,mjerim te thelle pranon ti lere fatet e tija,begatine e tij,miresine e tij,lumturine e tij personave si ky vampir ku nga dhembet e tij rjedh vetem gjak i kristalte Kombetar-Popullor???Edhe Gulagu ska te ngopur me hakmerrien karshi ketij vampiri,as mathauzen apo treblinka sju gjen shpirti rehat po se pane kete manipulues,kete intrigues,kete dinak cinik dhe vampirik nen tmerrin e gjembave te tyre.Kur mendoj qe njerez te thjeshte dhe te denje kane dhene shpirt ne menyre çnjerezore nen hijet e ketyre kampeve perqendrimi qe,jane turpi i njerezimit vetem per kete realitet barbar dhe vandal e,ky batakçi pusht kopil mprefet i qete duke u kapardisur neper rruget e tiranes diten per diell e perpara syve te popullit te drobitur,te raskapitur dhe te roberuar ne skllaveri ekonomike me vjen te vjedh tere mallkimet e planetit toke mbi te,sepse me plehra te tilla nuk ndyhen duart,me felliqesira te tilla vetem drejtesia popullore di te laje hesapet.
Mirdita,po shkruaj mbi nje fenomen qe lidhet me friken se,levizia e studenteve do mbytet ne zhgenjim per shume aresye ku nder me kryesoret jane:
1)-rreziku qe rrymat politike do kerkojne me çdo kusht rekuperimin dhe marrien ne dore efektin trodites dhe bafasues qe shkaketoi me ngritien e saj ne kembe per te shprehur revolten dhe indinjaten e saj mbi ate qe,spikat tek kerkesa e saj legjitime mbi realitetin e politikes influencuese ne dem dramatik dhe ne shkaterrimin rrenues te jetes se societes se brishte shqipetare dhe te popullit te saj.
2)-rrezik tjeter eshte qe,Rinia po ben nje devijim ne kauzen e saj (sigurisht qe kuptohet perseja e ketij fakti si rezultat i mos paties se eksperiences dhe pervojes se saj si fllad Rinor) e cila eshte nje kauze e pergjitheshme dhe i takon tere popullit,sepse rinia del nga gjiri tij,del nga familjiet ne te cilat ajo eshte pjese perberese jetike, e familjies nga e cila eshte mekuar,eshte edukuar dhe brymosur me dashurine dhe begatine e jetes,e keto familjie jane bashkesia e popullit te cilat perbejne societen shqipetare.Pra Populli eshte Rinia dhe Rinia eshte Populli,nje unicitet i vetem,nje bllok graniti,nje trup i pa copetueshem,nje mase kompakte,nje damar i pa shperbere frymezimesh ne kauza,qellime,objektiva,detyra,inisiativa apo aksione demokratike-moderniste-evolucioniste.Pra,po deshtoi njeri sigurisht qe tjetri eshte i kapitulluar dhe anasjelltas.Ndaj Rinia duhet ti bashkengjisi trupit te saj ate pjese teresie te kristalte njerezish me intelekt dhe me vullnet te ndershem qe kane po te njejtat inspirata te ngjasheme dhe te perbashketa me Rinine,pra jane te nje frymezimi ideali apo idesh,kane po te njejten ndjesi drejtesie karshi padrejtesise qe,me egersi shtyp pa dallim mbare popullin.
3)-Kam frike se rreziku me kryesor eshte se,Rinia nuk ka qartesine e duhur mbi rolin e saj ne nje societe,kam frike se Rinia s’eshte aq koshiente mbi funksionin e rolit te saj qe,do luaj ajo ne te ardhemen e shqiperise por edhe ne te sajen si nje nga shtyllat baze te marries se stafetes brezore ne jeten e nje kombi,pra kam frike se Rinia po neglizhon ne menyre te pavetedijeshme rendesine e saj,vleren e saj te madhe,forcen dhe energjine e kapacitetit te saj si transformuesja dhe evolucionistjia e shenjterise se vitalitetit kombetar,se forca e saj eshte arteri kryesor i ZEMRES Shqiperi,dhe kete ajo e ben jo per nga mungesa e vullnetit apo e devocionit por nga naiviteti i saj Rinor qe s’eshte gje tjeter veçse pervoja e saj e pa sprovuar ne rrugen e jetes,edhe pse kjo qe ajo po perjeton si krijesen e saj eshte nje prove themelore ne formimin e saj,eshte nje leksion jete ku diktohet qe,pa gabime nuk ka avancim,kush gabon di se çfare mesimesh nxjerre dhe sa çfare vendimesh merr per mos te bere dy here po te njejtin gabim,e kete ajo eshte e afte ta konceptoje sepse eshte nje Rini jashte mase e guximeshme,eshte e vrulleshme,eshte e pa dridheshme,eshte e patuteshme,eshte e patudeshme,eshte e rrembyeshme,eshte gjake turfulluese e sigurisht dhe gjake nxehte,e mbi te gjitha rinia eshte revoltuese,veti keto qe,i japin nje hov me te shpejte nga çi duhet per te kaluar ne veprim,duke i udhehequr pjekurine e hapit te matur,te menduar dhe peshuar mire,pra kordinimi i te gjithave ketyre cilesive ne nje hap te vetem por te madh dhe te sigurte,te guximshem dhe gjigand ne marien e jetes se saj ne doren e saj,me vullnetin dhe forcen e ligjit te saj per nje jete sa me normale ne harmonine e miresise,ne harmonine e begatise dhe ne harmonine e mbarevajties humane te qytetarizmit te saj,sigurisht qe do e beje nje Rini krenare me historine e saj te shkruar ne gjakun e Popullit te saj.
4)- kam frike se Rinia ka neglizhuar pa dashie solidaritetin dhe solidarizimin e kauzes se saj me kauzat kryesore te jetes se kombit dhe popullit ku ajo eshte pjestare,pjesemarrese dhe sigurisht influecuesia e tyre,pra Rinia duke u perqendruar mbi problemin e saj ka lene menjane realitetin qe,si nje force kryesore e jetes se nje kombi ajo eshte problemi me urgjent i popullit,pra ajo vete eshte nje nga problemet me kyçe te jetes se societes se kombit shqipetar dhe jo i vetmi problem kryesor,total dhe unik,sepse ajo qe vuan Rinia e vuan koha ne te cilen ajo po hedh hapat e saja,po e vuan populli ne te cilen ajo marshon krah per krah ne kohen qe po bashkejetojne Rini-Popull dhe anasjelltas,po e heq societeja ne te cilen ajo kerkon nje jete mese normale begatie dhe mireqenie dhe jo nje mbijetese mizerable dhe te erret ne varferi morale,shpirterore,ideale dhe frymezuese ne dhenien e aresyes dinjitoze per te jetuar dinjesisht.
5)-kam frike se rinia s’eshte thelluar me vemendeshmeri qe aftesia e saj apo pa aftesia e saj do jete shkaku i efekteve te se nesermes si per jeten e saj por edhe te societes qe ajo do perfaqesoj si pjestaria e saj me aktive.Pra nje Rini e dobet ne kultivimin e saj intelektual nje societe e dobet intelektualisht,nje Rini me kultivim te forte dhe te shendoshe intelektual dhe moral don te thote nje societe e forte dhe e ndriçuar ne intelektin dhe moralin e saj jetesor dhe kulturor.Pra niveli i kosheinces,logjikes,aresyes por edhe i zgjuaresise ka te beje shume ne EVOLUCIONIN e nje Rinie,sepse dihet qe e nesermia legjitimisht i takon asaj,mbasi brezi para saj natyrisht eshte i (e) destinuar te leshojeje natyralisht stafeten mbas kryeris se detyres,rolit,funksionit dhe te drejtes se tij per trashegimin e jetes se denje me ndjenjen a aktit te kryere dinjesisht ,permbushies se rolit te tij shenjteror brezave te tij,atyre qe do ndjekin po te njejtin princip jete me force akoma me te madhe dhe me te vendosur ne persosien e saj por edhe ne evoluimin e tradites,zakonit dhe kultures,frymezimeve dhe inspiratave te gjeneratave qe tashme kane shkuar e do te shkojne ne kete cikel jete.Pra ketu Rinia duhet te jete me e mprehte dhe me e qarte sepse luan me aspiratat dhe frymezimin e saj,me detyren e saj karshi vetvehtes por edhe te krijimit te saj qe eshte familia e se nesermes,e se ardhemes e,Rinia s’eshte nje me vehvete por eshte POPULLI,eshte KOMBI e eshte SHTETI dhe LIGJI qe ajo perfaqeson dhe simbolizon.
6)-kam frike se neqoftese Rinia zhgenjehet apo deshton sot nuk do te kete mundesi askurre te ngreje koken e ta shohi vehten perballe drejte e ne sy si perpara pasqyres por edhe perballe te ngjashemit te saj,pra kam frike se ajo do ngelet ne dezilyzion te perjetshem,edhe pertej varrit.Kam frike se Rinia nuk i jep forcen dhe zjarrin e vertete nocionit frymezues qe quhet LIRI.
LIRIA eshte pasuria me e patundeshme e çdo personi mbi kete rruzull,po humbi ate njeriu humb vleren e tij.Me respekt dhe me lutien ne shpirt qe RINIA kesaj rradhe do jete ne kembe me shenjterine e frazes :
Ja ne kembe e te LIRE ose ne varr me nder e ballelarte me LIRINE e pagjynjezuar edhe pertej vdekjies!!!
P.S.
I shkruaj keto linja ne saje te konferences qe dha lul basha i cili tregoi haptazi qe kerkon te manipuloje,perfitoje,xhongloje me stratagjemen e tij infiltruese dhe, ta perdori kete goditie shoqerore qe shkaketoi RAVOLTA RINORE,ne dobine dhe qellimet e tia partiake dhe ambicieve te tija per pushtet.
I takon Rinise te marri frenat e Atdheut ne dore e te bahet KAPITENI i anijes qe ajo ngriti perballe furtunave me te agra qe mbart e ngre oqeani i societes se brishte Shqipetare.
Paçit fitore,sukses dhe ngadhnjim.
FITORE dhe ZGJOHUNI,BASHKOHUNI behuni nje trup i vetem mermeri!!!
Per RIQ=Referendum i Inisiatives Qytetare siç e ka Islanda,Kalifornia dhe Zvicra Kushtetuten e Kombit (shtetit)
LIGJI DHE RREGULLI FONDAMENTAL I RINISE DHE POPULLIT TE SAJ.
Shikuar qe politikanet evitojne te mos kuptojne revendikimet e Rinise e Popullit.
Konstatuar qe ;
revendikimet e te disave jane shume larg mjaftueshmerise per te siguruar ndryshime serioze dhe te atesuar me partneritetin e Rinise dhe Popullit,ja nje liste jo perfundimetare ne trajtimin e temes por qe paraqet,prezantojne garanci rezultati afatgjate (ndoshta te perjetçem). Ne nuk jemi naive,plutokratet ne pushtet do te bejne gjitheshka per t’na penguar e njekohesisht t’na ndalojne (interesat e tyre skllaveruse e diktojne nje manover te tille) drejte Evolucionit Modern Demokratik,ndaj qendron pak a shume me kryesoria,me esencjialia per berien e aplikimit te ketyre (qe jane nje pjese dhe nuk perfaqesojne teresine totale,siç dihet nje qytetar eshte nje univers idesh per mireqenien e jetes tokesore) propozimeve.
A) EKONOMI/PUNE-SIM
1-Gjendie Gjenerale e fiskalitetit ;
nenshkruar ne Konstitucion pamundesine per Shtetin qe te terheqi mbi 25% te pasurise se POPULLIT.
2-Ngritie imediate ;
e rroges se ulet,pensionet dhe te minimumeve sociale 40%.
3-Dhenie Pune Masive ;
funksionareve per te rivene kualitetin e sherbimit publike para se te behet Revizionimi Gjenerale i Politikes Publike:
stacionet e treneva,spitalet,shkollat,postat…
4-Strehim :
plan konstruktimi te 500 mije Shtepi Strehimi te Moderuara,me qellim ulien e çmimeve te qirave,fondet e ardhura ne natyre ose te mirat fituese dhe ri-dinamizimin e ekonomise punedhenese.
Denuar rende prefektet dhe kryetaret e bashkive qe lene jashte te pastrehet,ata qe kerkojne lemoshe et te braktisurit e sistemit aparatçiko-oligarshi-financiare, qofte ky person çfare do lloj ngjyre ideje,apo politike,apo besimi a shtrese sociale.
5-Bnakat :
te behen me te vogla me se fundi te mbrohemi nga :
krizat,te thuejme monopolet,ndarien e spekullimit te derdhies se parave dhe,injektimin e kapitaleve ne nje projekt biznesi i çfare do lloj natyre apo volumi qofte masa e tij ku,populli duhet konsultohet ne menyre absolute dhe primondiale me anen e votes referendumi (elektronik nen kontrollin e agjensive serioze te organizimit votues me prezencen perfaqesuese te kolektivitetit popullor) apo popullor mbi projektin ne fjale,pro apo kundra,po apo jo,ju vlen apo sju vlen,i dobishem apo i pa dobishem etj…
6-ANULLIMI i BORXHIT PUBLIK :
sepse kjo ska vend qe te jete ne fuqi per aresye se ajo tashme eshte paguar shume here,nga fillimi saj dhe deri me tani.
A) POLITIKE
7-KUSHTETUAR :
Rishkruar nje Kushtete nga Populli dhe per Interesat e popullit te pamvarur.Venia ne vend te nje referendumi te inisiative qytetare ;RIQ.
8-Ndalimin e Lobbys dhe rrymave,rezove dhe rrjeteve te influences.
Perjashtim i perhereshem nga jeta politike e nje te zgjedhuri (deputet,kryetar,funksionar,shkencetar,kerkues etj…)qe kane nje dosie juridiksionale hetuese,venia fund e kumulimit (bashkengjities) se mandateve drejtuese dhe pushtetit.
9-ALBXIT :
dalia si kandidatuese e bashkimit europian me se fundi per te rifituar Pamvarsine tone Politike,monetare dhe ekonomike (respekt vullnetit te popullit dhe inspirimeve te tija per nje KOMB te LIRE pa diktatore te brukselit mbi koke me diktimet e bankes europiane mbi financimin e jetes se Sqhipetarit,dhe federales amerikane per diktime mbi borxhet dhe rolin e tyre social,ekonomik dhe kulturor,sidomos pa diktatin pameshireshem te grabitesve lobbyste-sh private mbi jeten dhe zhvillimin e societes shqipetare) ne kete menyre behen 50 milliarde euro kursime ne vit.
10-Evazioni Fiskale :
rekuperuar ndermjet 18 dhe 27 miliarde euros te braktisura nga shteti çdo vit tek CAC 40.
11-Ndalimin e menjehershem ;
te privatizimeve dhe rikuperimin e pasurive publike,autostardat,aeroportet,parking dhe linjat hekurudhore.
12-Gjobat,radaret dhe ndeshkimet me proçesverbale :
Heqien e radareve te panevojshem dhe gjobitiet me video qe s’eshte gje tjeter veçse nje tjeter takse e maskuar.
13-Edukacioni Nacional :
perjashtuar gjithe ideollogjite e kasaj kryeministrie dhe vene ne xero (ne sheshim) teknikat edukuese shkaterruese (metoda globaliste…).
14-Drejtesi :
katerfishuar buxhetin e saj dhe limituar ligjin e kohezgjaties te proçedurave.Thjeshtezuar dhe ta kthejme drejtesine totalisht falas dhe te lehte kalimin e saj per te gjithe.
15-Mediat :
Thyer monopolet dhe shoqerite mediatiko-politike,lejuar mediat te penetrueshme (kalueshme) nga qytetaret dhe garantuar pluralitetin (shumellojshmerine) e opinionit.Venie fundi perfundimtar propagandes te te zgjedhurve.Terheqien e financimeve (subvoncioneve)publike mediave (500 milions deri ne 1 miliard ne vit) gjithashtu dhe folete fiskale te gazetareve.
16-Garantuar Lirine e qytetarve :
duke regjistruar ne Kushtetute ndalimin e Shtetit te nderhyje (fusi hundet) ne mesimedhenien,edukacionin,shendetin,familien…
C) SHENDET/EKOLLOGJI
17-Vjetersim dhe dekadence i mjetve apo objekteve te jetes:
rrenimi i programuar duhet luftuar duke zgjatur (shtuar) garancite e konstruktoreve ne 10 vjet minimumi duke siguruar dhe garantuar prezencen e pjeseve kembyese-riparuese.
18-Plastika-kautçuku :
ndaluar ne nje kohe relative ( si fillim) komercializimin e shisheve plastike apo artikuj te tjere te kesaj natyre gota,pjatat, luge pirunj kautçuku dhe amballazhet ndotese etj…
e me pas te behet i perhershem ndalimi i perdorimit te plastikes dhe konservave si amballazh ushqimi !!!
19-Laboratoret Farmaceutike :
dobesuar influencen e tyre ne pushtetet gjenerale te shendetesise dhe spitaleve.
20-Bujqesi:
Ndalimin e OGM (organizma gjenetikisht te modifikuara),pesticidet kanceruese,turbulluesit endoktrinian,dhe monokulturat (prodhimi intensif i nje produkti te vetem bujqseor etj…).
21-Ri-industrializacion e SHQIPERISE :
me qellimin te zvogelojme importet qe don te thote prodhimin me traditen krijuese produktive shqipetare e me kete menyre stopojme ndotiet agresive dhe te egra per Popullin.
D) Gjeopolitike
22-NATO :
dalie e menjehereshme nga traktati i atlantikut veroir dhe ndalim i angazhimit te ushtrise Shqiptare ne luftra agresioni.
23-Shqiperi-Vendet e mbare Botes :
Europes (jo EU)-Afrika-USA-Azia-Euro-Azia-Australie-ZELANDA etj…
Pushuar menjehere grabitien,ngaterimin (futien e hundeve) ne çeshtie politike dhe ushtarake qe s’na perkasin per te zhytyr ne diktat varferimi apo roberimi poujt qe i vuajne efektet e ketyre politikave apo nderhyrie me interesa oligarshike finaciare.Kthyer parate e diktatoreve dhe pasurite e perfituara ne menyre ilegale dhe legale te qelbur pra,jo ne menyre te drejte,te gjithe popujve te Rruzullit.Riatdhesimin (terheqien)e menjehershme te ushtareve qe gjenden ne misione ushtarake kudo ne bote.Dalia nga sistemi i dyfishte euro-lek qe ka per qellim mbajtien e Shqiperise ne varferi.
Gershetuar,thurrur raporte te barazise (i barabarti me te barabartin) me te tera Shtetet e rruzullit.
24-Penguar :
flukset emigracionuese ne pamundesi mikepritie dhe,integrimi te pamundshem, per aresye se ndodhemi ne nje krize te thelle civilizacionesh apo civilizacionuese qe ne po jetojme aktualisht.
25-Politike e huaj :
respekt te patudshem dhe te palekundshem i te drejtes Internacionale dhe te angazhimeve qe ne kemi firmosur.
VEMENDIE DHE KUPTIM !!!
Keto 25 propozime do te ndryshojne ne menyre te menjehereshme jeten e perditeshme te Shqipetareve simbas ligjeve te paktit te trezorit shtetoror dhe Publik me fitimin e 37 milliards euros nga sakrifica dhe vullneti juaj per prodhim punesor,pra me djersen e ballit tuj,me forcen e kraheve te juaja,me frymezimin e shpirtit te juaj per jeten e begate.
SHQIPERIA eshte nje KOMB i pasur dhe,Populli I Tij trim dhe punetor,Ai ska pse te Jetoje ne mizerie padrejtesisht nen diktatin e oligarshise financiare.
Rroftë Partia Komuniste e Shqipërisë