Me provat në rritje (që tregojnë) se Kremlini ka financuar Talebanët për të vrarë ushtarë amerikanë në Afganistan, ka ardhur koha që Uashingtoni të hartojë një strategji më të fortë kundrejt Rusisë. Kjo strategji duhet të përfshijë të kuptuarit më qartë të objektivave anti-amerikane dhe anti-europiane të Presidentit Vladimir Putin si dhe instrumenta më efektivë për të ndaluar ambiciet e Kremlinit.
Synimi afatgjatë i Moskës është të shpërbëjë Perëndimin duke përmbysur ndryshimet e epokës së pas Luftës së Ftohtë, gjatë së cilës Rusia humbi territoret nën sundimin sovjetik dhe satelitët e tij. Përpjekjet e Kremlinit për të ndërtuar “polin e pushtetit” euroaziatik janë të planifikuara për të siguruar dominimin nga Rusia të secilit fqinj, për të dobësuar unitetin perëndimor, dhe për të krijuar trazira në rajone të paqëndrueshme si Ballkani.
Një përbërës thelbësor i politikës së Moskës është një ofensivë anti-amerikane për të eliminuar praninë ushtarake amerikane nga Europa dhe Lindja e Mesme dhe për të ulur ndikimet politike të Uashingtonit. Dhe për të kompensuar dobësinë ushtarake dhe ekonomike të Rusisë në krahasim me NATO-n, Moska, për të arritur objektivat e veta, përdorë një shumëllojshmëri të mjeteve politike, financiare, kibernetike dhe informuese.
Administrata e SHBA-së nuk mund të jetë pasive ose thjesht t’i kundërpërgjigjet sulmeve të vazhdueshme të Putinit, pasi ky (qëndrim) veçse e inkurajon atë të intensifikojë ofensivën dhe të pretendojë se Uashingtoni ka frikë të provokojë Rusinë. Përveç përforcimit të mbrojtjes amerikane, si dhe konsolidimit të aleancave politike dhe ushtarake të Amerikës dhe ndihmës ndaj partnerëve të NATO-s që gjenden nën kërcënim të drejtpërdrejtë, veçanërisht Ukrainës dhe Gjeorgjisë, Uashingtonit i duhet të përdorë dy armë të ndërlidhura sulmi, (ato) politike dhe informuese.
Politikat e suksesshme të SHBA-së ndaj bllokut Sovjetik gjatë drejtimit të Presidentit Ronald Reagan mund të shërbejnë si një mësim i hidhur mbi rigjenerimin e parimeve thelbësore në marrëdhëniet me Rusinë. Duhet të mbështetet në promovimin e pluralizmit politik, demokracisë, të drejtave të njeriut, decentralizimit dhe federalizmit të mirëfilltë. Pa një transformim politik gjithëpërfshirës dhe paqësor, Rusia do të degjenerohet në një shtet të dështuar, të ngjashëm me Jugosllavinë pas Titos.
Disa kriza të njëkohshme gjatë muajve të fundit kanë ekspozuar hapur dobësitë e Rusisë, përfshirë rënien e çmimeve të naftës, ekonominë në tkurrje, pandeminë (me përhapje) të shfrenuar, rënien e mbështetjes publike për Putinin dhe rritjen e trazirave në rajone. Rusia është e prekur nga shumë më shumë sëmundje ekonomike, sociale, politike, etnike, fetare dhe rajonale sesa demokracitë perëndimore.
Autoritarizmi në rritje i Kremlinit nuk ngjan me brutalitetin komunist dhe shtimi i rezistencës në fund të fundit do të kontribuojë në copëtimin e vendit. Kombësi të shumta dhe rajone të ndryshme janë zënë në lak brenda një strukture nga çfarë përfiton vetëm një elitë e vogël personeli sigurie, burokratësh dhe oligarkësh. Me pabarazitë ekonomike në rritje në rajone, investimet e pamjaftueshme nga Moska, dhe mungesat e autonomisë vendore, struktura federale do të bëhet gjithnjë e më e paqeverisshme.
Gjatë Luftës së Ftohtë, Reagan miratoi transmetimin e fakteve kombeve të robëruara të bllokut Sovjetik, në mënyrë që t’i kundërvihej trillimeve të vazhdueshme komuniste. Uashingtoni tani i duhet të mbështesë përpjekjet për të informuar më mirë opinionin publik rus mbi dështimet dhe mashtrimet e Kremlinit. Perëndimi zotëron ekspertët kibernetikë, mjetet dixhitale dhe domosdoshmëritë gjeopolitike për të ndërmarrë një sulm të qëndrueshëm informacioni bazuar në fakte mbi fajtorët e vërtetë për përkeqësimin e Rusisë. Një shumicë mediash dhe platformash sociale mund të përhapin të dhëna të hidhura të shmangura nga propaganda shtetërore e Rusisë, veçanërisht mbi varfërinë në rritje, infrastrukturën e shkatërruar, katastrofat mjedisore, korrupsionin qeveritar, rënien demografike dhe zgjerimin e trazirave rajonale.
Ashtu sikurse Moska humbi luftën e saj propagandistike kundër Perëndimit gjatë periudhës sovjetike, ofensiva informative e tanishme e udhëhequr nga Amerika duhet të manovrohet drejt fuqizimit të kombeve dhe shoqërive për të zëvendësuar sistemin Putinist. Mediat perëndimore, OJQ-të dhe platformë të ndryshme të informacionit mund të synojnë rininë, studentët, punëtorët, grupet etnike dhe fetare, rajonalistët dhe të tjerë segmente të pandikuar të popullit, që të ndihmojnë në frymëzimin e shfaqjes së lëvizjeve alternative. As Rusia nuk është imune ndaj populizmit kundër klasës sunduese të vendosur (anti-establishment) që ka përfshirë Europën dhe SHBA-në vitet e fundit.
Një komponent tjetër kryesor i një sulmi Perëndimor është shpërndarja e materialeve komprometues për Putinin dhe rrethin e tij të afërt të zyrtarëve të korruptuar. Vendosja e sanksioneve financiare për sulmet e Moskës ndaj Perëndimit është e pamjaftueshëm pa informimin e qytetarëve rusë se edhe ata janë gjithashtu viktima të Putinit. Padyshim që shërbimet perëndimore të inteligjencës posedojnë informacion më të plotë sesa aktivisti i opozitës Alexei Navalny mbi vjedhjen e buxhetit rus nga zyrtarët dhe oligarkët.
Zbulimet në lidhje me grykësinë dhe goditjet pas shpine brenda elitës qeverisëse gjithashtu mund të krijojnë pasiguri në qarqet qeveritare dhe të ekspozojnë dobësitë politike të regjimit. Dyshimi dhe mosbesimi do të ngjallin frikën e spastrimeve politike ose të shpronësimit të oligarkëve nga shteti dhe do të përkeqësojnë luftimin mes grupimeve. Një sulm informacioni do të ndihmojë në zbehjen e fushatës anti-amerikane të Kremlinit, ndërsa Uashingtoni përgatitet për pasojat ndërkombëtare të copëtimit të mundshëm të Rusisë.
Dita77, Albania
AMERICA NEEDS A STRONGER RUSSIA STRATEGY
Janusz Bugajski, 10 July 2020
With evidence mounting that the Kremlin funded the Taliban to assassinate U.S. soldiers in Afghanistan, the time has come for Washington to devise a stronger strategy toward Russia. Such a strategy mustinclude a clearer understanding of President Vladimir Putin’s anti-American and anti-European objectives and more effective instruments to stifle Kremlin ambitions.
Moscow’slong-term objective is to dismantle the West by reversing the transformations of the post-Cold War era during which Russia lost its Soviet dominions and satellites. Attempts by the Kremlin to build a Eurasian “pole of power”” are designed to ensureRussia’s dominance overeach neighbor, to weaken Western unity, and to create havoc in unstable regions such as the Balkans.
An essential component of Moscow’s policy is an anti-American offensive to eliminate the U.S. military presence from Europe and the Middle East and to undercut Washington’s political influences. And to compensate for Russia’s military and economic weakness vis-à-vis NATO, Moscow deploys an assortment of political, financial, cyber, and informational tools to achieve its objectives.
The U.S. administration cannot remain passive or simplyreactive to Putin’s constant attacks, as this only encourages him to intensify the offensive and claim that Washington fears provoking Russia. In addition to strengthening U.S. defenses, consolidating America’s political and military alliances, and assisting NATO partners under direct attack, particularly Ukraine and Georgia, Washington must deploy two interconnected offensive weapons – political and informational.
Successful U.S. policy toward the Soviet bloc during President Ronald Reagan’s administration can serve as a poignant lesson for reinvigorating core principles in dealing with Russia. It must be anchored in promoting political pluralism, democracy, human rights, decentralization, and genuine federalism. Without a comprehensive and peaceful political transformation Russia will degenerate into a failed state similar to post-Tito’s Yugoslavia.
Russia’sweaknesses have been glaringly exposed in recent months by several simultaneous crises, including collapsing oil prices, a contracting economy, a rampant pandemic, falling public support for Putin, and growing regional unrest. Russia is afflicted by many more economic, social, political, ethnic, religious, and regional maladies than the Western democracies.
The Kremlin’s increasingauthoritarianism cannot match communist brutality and an upsurge of resistance will eventually contribute to fragmenting the country. Numerous nationalities and diverse regions are trapped within a structure that benefits a narrow elite of security personnel, bureaucrats, and oligarchs.With growing regional economic disparities, insufficientinvestment by Moscow, and an absence of local autonomy, the federal structure will become increasingly ungovernable.
During the Cold War, Reagan endorsed the transmission of facts to the captive nations of the Soviet bloc in order to counter persistent Communist fabrications. Washington must now support efforts to better inform the Russian public about the Kremlin’s failures and deceptions. The West possesses the cyber experts, the digital tools, and the geopolitical imperatives to mount a sustained information offensive based on facts about the real culprits for Russia’s deterioration.A multitude of media outlets and social platforms can disseminate poignant data avoided by Russia’s state propaganda, particularly the growing poverty, crumbling infrastructure, environmental disasters, government corruption, demographic decline, and expanding regional unrest.
Just as Moscow lost its propaganda war to the West during Soviet times, the current American-led informational offensive must be geared toward empowering nations and societies to replace the Putinist system.Western media outlets, NGOs, and various information platforms can target youths, students, workers, ethnic and religious groups, regionalists, and other disaffected sectors of the population to help inspire the emergence of alternative movements. Russia is also not immune from the anti-establishment populism that has swept through Europe and the U.S. in recent years.
Another key component of a Western offensive is todisseminate compromisingmaterial about Putin and his inner circle of corrupted officials.Simply imposing financial sanctions for Moscow’s attacks on the West is insufficient without informing Russian citizens that they are also Putin’s victims. Western intelligence services certainly possess more comprehensive information than opposition activist Alexei Navalnyabout the theft of the Russian budget by officials and oligarchs.
Disclosures about the greed and backstabbing within the ruling elite can also generate uncertainty in government circles and expose the regime’s political weaknesses. Suspicion and distrust will raise fears of political purges or state expropriation of oligarchs, and aggravate factional infighting.An information offensivewillhelp undercut the Kremlin’s anti-American campaign, while Washington prepares for the international repercussions of Russia’s potential fragmentation.
Komentet